ตอนที่77เเม่เช่นนี้

ต๭นที่77เเม่เช่นนี้ “รฐาเขา…..น้องขวัญเธอ…..”แม่ของขวัญชีวีร้อนร้นจนพูดไม่เป็นศัพท์ “พวกเขาเป็นอะไรกัน”พ่อของขวัญชีวีขมวดคิ้วและงัวเงียตาก็ยังลืมไม่ขึ้น“พวกเขาสองคนอยู่….อยู่…” และเหมือนจะมีอะไรเเวบเข้ามาในหัวของเเม่ของขวัญชีวีจากนั้นเธอจึงรีบพูดว่า“ไม่มีอะไรฉันก็เเค่เป็นห่วงกลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพวกเขาเพราะนี้มันก็ดึกมาแล้วทำไมพวกเขาถึงยังไม่กลับ?” พ่อของขวัญชีวีฟังเเล้วก็ไม่ได้สงสัยอะไรหาวเเล้วก็กลับไปที่เตียงนอนและตอบกลับไปแบบสะลึมสะลือว่า“ช่วงนี้น้องขวัญอยู่ที่มหาลัยเเน่นอนว่าไม่สามารถกลับบ้านได้ส่วนรฐาก็ทำโอทีจนดึกดื่นทุกวันและเเน่นอนว่าเขาก็ไม่สามารถกลับบ้านได้เหมือนกันคุณอย่ากังวลไปเลยนอนเถอะถ้าหากคุณไม่นอนก็อย่ารบกวนผมผมนอนล่ะ” พูดเสร็จพลิกตัวลงนอนไม่นานก็มีเสียงโกรนเบาๆ แม่ของขวัญชีวีนั่งอยู่บนเตียงนอนประสานนิ้วทั้งสิบเข้าหากันเเน่นอย่างกระวนกระวายใจจนเเทบจะระเบิด พูดตามจริงเธอพอใจรฐาเเละชอบลูกเขยคนนี้จากใจถ้าเธอบอกสามีเรื่องของรฐากับขวัญชีวีในตอนนี้ก็กลัวอารมณ์ของพ่อของขวัญชีวีเพราะถ้าเธอหาลูกเขยที่ดีไม่ได้เธอต้องถูกไล่ออกจากบ้านเเน่นอนดังนั้นเพื่อที่จะได้อยู่ที่นี้“ลูกเขยที่ดี”เเม่ของขวัญชีวีต้องอดทนและไม่พูดอะไรอย่างไรก็ตามถึงจะไม่ใช่ลูกสาวคนโตเพียงเเต่เป็นลูกสาวคนรองพ่อเเม่เจ้าสาวของรฐาเธอก็ได้กำหนดไว้แล้ว คืนนี้เเม่ของขวัญชีวีพลิกไปพลิกมาจนนอนไม่หลับทั้งคืน วันที่สองตอนที่ขวัญชีวีกำลังเตรียมตัวจะไปเรียนเเม่ของเธอก็รีบขว้าขวัญชีวีไว้ทันทีและพูดว่า“น้องขวัญยังไงแม่ก็ต้องลงไปซื้อกับข้าวเหมือนกันงั้นไปด้วยกันนะ”ขวัญชีวีหอมแก้มและเข้าไปกวดเเขนแม่ของเธอเอนหัวลงบนไหล่ของเเม่และพูดว่า“ได้ค่ะคุณแม่พวกเราไปด้วยกันนะคะ”เมื่อมองดูลูกสาวคนรองของตัวเองใกล้ๆเธอก็รู้สึกโล่งใจ ทั้งสองคนกำลังเดินลงจากบันไดเเม่ของขวัญชีวีพาขวัญชีวีไปหยุดที่มุมบันไดแล้วมองไปรอบๆไม่มีคนจึงกระซิบว่า“พูดความจริงกับแม่น้องขวัญกับรฐามันเริ่มตั้งเเต่เมื่อไหร่?” “คุณแม่พูดถึงอะไรคะ” เมื่อขวัญชีวีได้ยินก็ตกใจและปฏิเสธออกไปอย่างรวดเร็ว“น้องขวัญกับพี่เขยเราบริสุทธิ์ใจจึงไม่เข้าใจว่าคุณแม่กำลังพูดถึงอะไร” “เมื่อคืนแม่เห็นหมดแล้วน้องขวัญอย่ามาปิดบังแม่หรือว่าน้องขวัญคิดจะอยู่แบบหลบหลบซ้อนซ้อนกับรฐาแบบนี้ไปตลอดชีวิตงั้นหรอ?” แม่เกลียดเหล็กที่ไม่มีเเรงกลายเป็นเหล็กกล้าพูดใส่หัวของขวัญชีวีเมื่อขวัญชีวีได้ยินคำพูดเหล่านนี้ทำให้รู้สึกว่ามีบางอย่างในคำพูดนั้นจากนั้นดวงตาของเธอก็สดใสขึ้น“ความของคุณแม่คือ…..น้องขวัญกับพี่เขยสามารถคบกันแบบเปิดเผยได้?”“แน่นอน” ใบหน้าแม่ของขวัญชีวีจริงจังแล้วพูดว่า“ถ้าหากน้องขวัญชอบรฐาจริงๆและคนที่รฐาชอบก็คือน้องขวัญงั้นเเม่ก็จะตัดสินใจให้พวกเธอและให้รฐามาเเต่งงานกับเธอ”ขวัญชีวีตกตลึงกับคำพูดของเเม่ของเธแและใช้เวลาอยู่นานกว่าจะพูดว่า”วันนี้คุณแม่ทานยาผิดหรือป่าวคะ”พี่เขยกับพี่สาวมีกำหนดการที่จะเเต่งงานกันแล้วคุณแม่จะให้พี่เขยมาเเต่งงานกับน้องขวัญแล้วพี่สาวจะทำยังไง?”“พี่สาวของเธอแม่ค่อยให้เธอหาเอาใหม่เรื่องนี้ถือว่าพูดชัดแล้วรอให้พี่สาวของเธอกลับมาแม่จะให้ปาลีกับรฐายกเลิกงานเเต่งงานจากนั้นจะช่วยให้น้องขวัญกับรฐาหมั้นกันหรือไม่ก็เเต่งงานไปเลย” ในหัวเธอกับหวนคิดว่าถ้าเรื่องของเธอกับรฐาความเเตกคุณแม่จะต้องโกธรแน่ๆกลับคิดไม่ถึงว่าคุณแม่จะสนับสนุนเธอแต่กลับจะเขี่ยปาลีออกไปให้พ้นทางของเธอคุณแม่……ลำเอียงเกินไปแล้ว!“คุณแม่ค่ะพี่เขาไม่ใช่ลูกเเท้ๆของคุณแม่ใช่ไหมคะ?” ตั้งเเต่เล็กจนโตคุณแม่ก็ดูแลเธอดีเป็นพิเศษสิ่งนี้ทำให้ขวัญชีวีคิดมาจนถึงวันนี้ในที่สุดเธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดสิ่งที่อยู่ในใจของเธอออกมาแม่ของขวัญชีวียืนตัวเเข็งและจากนั้นใบหน้าก็เเสดงความเกลียดชังออกมาก่อรที่ตะโบกมือไปมาแล้วพูดว่า“น้องขวัญถามเรื่องนี้ทำไมเรื่องของน้องขวัญกับอี้ฟานถือว่าพูดจบแล้วน้องขวัญรีบไปเรียนเถอะเดี๋ยวตะสายนะ” พูดเสร็จก็ก็เดินลบบันไดไปโดยไม่ได้รอคำตอบของขวัญชีวีมองไปยังด้านหลังที่ไกลออกไปเรื่องของคุณเเม่ขวัญชีวีก็กัดริมฝีปากของเธอและในใจก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น...... หมู่บ้านซาลา! เล่นไปอีกสามวันแล้วปาลีกับดนุพลในที่สุดก็กลับมาถึงเมืองแล้ว เพราะว่าวันหยุดของดนุพลได้หมดลงแล้ว โทรไปหาจักรกฤษที่ขับเครื่องบินที่กำลังอยู่บนท้องฟ้าของหมู่บ้านซาลาปาลีปลอบใจตัวเองสักครู่จึงขึ้นเครื่องไปกับดนุพล เมื่อขึ้นไปบนเครื่องบินแล้วก็เห็นนัฐพงษ์ที่สวมชุดกาวน์สีขาวของหมอเเละยิ่งทำให้เขาดูหล่อกว่าในชุดปกติ“นัฐพงษ์ทำไมคุณถึงได้มา?” ดนุพลเห็นนัฐพงษ์อยู่ก็อดลงสัยไม่ได้ ครั้งที่แล้วเขามาพร้อมกันกับนัฐพงษ์และจักรกฤษสามคนเป็นเพราะว่าตอนนั้นพวกเขาอยู่ด้วยกันดังนั้นตอนมาจึงมาด้วยกันทั้งหมดเลยวันนี้นัฐพงษ์ยังสวมชุดกาวน์ของหมอเห็นได้ว่าเขาควรทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลเเต่กลับมาอยู่ทีนี่