ตอนที่78สีหน้ารุ่นน้องที่เปลี่ยนไป

ต๭นที่78สีหน้ารุ่นน้องที่เปลี่ยนไป นัฐพงษ์ยิ้มแบบเจือนๆแล้วพูดว่า“การทำงานมันน่าเบื่อจักรกฤษเลยบอกว่าจะขับเคื่องบินมาเราพวกคุณผมก็มาด้วยเพื่อคนสนุกเเต่กลับไม่มีเรื่องอะไรน่าทำเลย”ด้วยเหตุนี้เขาคิดมาดีเเล้วก่อนที่จะมา จักรกฤษที่ขับเครื่องบินอยู่ด้านหน้าตะโกนมาด้วยความไม่เห็นด้วยว่า“นายทำงานจะไม่มีอะไรให้ทำได้ยังไง?เป็นไปไม่ได้หรอกโรงพยาบาลเอกชนที่คุณเปิดอยู่ในขณะนี้ผูกขาดโรงพยาบาลอื่นๆทั้งหมดในเมืองได้ยินมาว่ามีคนต่อเเถวยาวไปถึงประตูโรงบาลทุกวันเตียงในเเผนกผู้ป่วยต้องจองล่วงหน้าถึงสองเดือนถึงจะจองได้นายบอกทำงานน่าเบื่อใครเชื่อ.....อ่า....” จักรกฤษยังพูดไม่ทันจะจบนัฐพงษ์ยกมือขึ้นมาตบที่ท้ายทอยของเขาเสียงดังสนั่นและพูดอย่าอารมณ์เสียว่า“นายยุ่งอะไรกับฉันโรงพยาบาลฉันเป็นคนเปิดฉันอยากทำงานฉันก็จะทำไม่อยากทำก็จะไม่ทำนายทำตัวเหมือนป้าเเก่ๆตั้งเเต่เมื่อไหร่กัน” “เฮ้ยนายว่าใครเป็นป้าเเก่ๆนัฐพงษ์นายตายเเน่ไอ้เด็กเหลือขอนายกล้าตีฉันทั้งๆที่ใช้ประโยชน์จากการที่ฉันขับเครื่องบินอยู่พวกเราแยกกันก่อนที่เครื่องบินจะตก!” จักรกฤษกำลังขับเครื่องบินอย่างจริงจังหลังจากที่โดนนัฐพงษ์ใช้ฝ่ามือตีไปขนาดเครื่องบินก็ยังสั่นไหวจากนั้นก็ตะโกนอีกครั้งว่า“พี่ดนุพลทำไมพี่ถึงดูเฉยๆโดยไม่ทำอะไรถ้าวันนี้พี่ไม่ตีนัฐพงษ์คืนให้ผมผมก็จะไม่ขับเครื่องบินนี้เเล้ว” ดนุพลหัวเราะแล้วยกมือขึ้นผลักนัฐพงษ์ทีหนึ่งแล้วพูดว่า“นัฐพงษ์นายก็เลิกแกล้งจักรกฤษได้แล้วหรอถ้าจะเเกล้งก็รอให้ลงจากเครื่องบินก่อนสิตอนนี้ทพวกเรากำลังนั่งอยู่ในเครื่องบินของเขาขนาดชีวิตก็อยู่ในกำมือของเขาไม่ได้ยินเสียงเขาขู่พวกเราหรอนายไม่กลัวตายเเต่ฉันกลัวตายนะ” จักรฤษฟังที่พูดก็ไม่รู้ว่าตรงไหนที่เขากำลังช่วยอยู่เห็นได้ชัดว่าเขาติดตามนัฐพงษ์เพื่อเรียกใช้เขาเหมือนกันทันใดนั้นเขาก็ตะโกนแล้วหันไปเรียกรฐา“พี่สะใภ้พี่ใหญ่เขารังเเกผมทำไมถึงไม่จัดการเขาผู้หญิงไม่เพียงเเต่โดนผู้ชายสอนเเต่ยังต้องสอนผู้ชายด้วยไม่งั้นภายหลังพี่จะต้องทนทุกข์ทรมานที่ผมพูดกับพี่....อ่า...” คราวนี้จักรกฤษก็ยังไม่ทันได้พูดจบก็โดนกำปั่นฟาดลงไปที่ท้ายทอยเเน่นอนว่าคนที่ลงมือครั้งนี้ไม่ใช่นัฐพงษ์แต่เป็นดนุพล “ไอ้เด็กนี้นายก็ขับเครื่องบินของนายไปไม่พูดก็ไม่มีใครว่านายเป็นใบ้หรอกนะ” ดนุพลดุเขาเพราะสอนสิ่งไม่ดีให้กับคนรักของเขาและดนุพลไม่ไว้ชีวิตเขาเเน่ เเขนยาวเอื้อมไปดึงปาลีเอามาในอ้อมเเขนและยิ้มหนาวแล้วพูดว่า“อย่าไปฟังคำพูดของไอ้เด็กนี้คำพูดที่ออกจากปากเขามันไม่มีประโยคไหนดีทุกประโยคมีเเต่ไร้สาระ” ปาลีอยู่ในอ้อมเเขนของดนุพลหัวเราะไม่เป็นภาษาและมองดนุพงษ์ที่มีรุ่นน้องที่ดีขนาดนี้อยู่ข้างกายในใจของเธอก็มีความสุขกับดนุพลและจักรกฤษยิ่งเรียกเธอว่า“พี่สะใภ้”อีกหัวใจเธอยิ่งหวานและมีความสุขขึ้นอีก เดิมทีนัฐพงษ์ก็มีรอยยิ้มอยู่บนใบหากเเต่ทันทีที่เห็นดนุพลกับปาลีอยู่ด้วยกันอย่างใกล้ชิดแบบนี้และความอึดอัดที่ไม่สามารถพูดคำว่ารักที่หวานซึ้งออกไปได้และเขาก็หุบยิ้มก่อนที่จะให้หน้าออกไปมองท้องฟ้าผ่านทางหน้าต่างเครื่องบินและไม่ได้พูดอะไรอีกเลย เเต่ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปเพราะตรงที่เขานั่งมันสามารถเห็นปาลีผ่านกระจกอย่างชัดเจน เเต่เสียงของจักรกฤษทำให้เหมือนมีอะไรมาฟาดลงกลางใจของเขาเเต่ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ค่อยๆจางหายไปเเละสายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นความเยือกเย็น เพียงเเค่ดนุพลที่กำลังก้มมองปาลีที่อยู่ในอ้อมเเขนในหัวใจและในสายตาทั้งหมดล้วนมีเเต่ที่รักของเขาเเละเห็นได้ชัดว่าใบหน้าขอรุ่นน้องทั้งสองคนค่อยๆเปลี่ยนไป ตอนเครื่องบินบินกลับไปที่เมืองAดนุพลได้พาปาลีไปที่ถนนเขตเหนือเพราะปาลีรับปากกับดนุพลว่าจากวันนี้ไปจะย้ายไปอยู่กับเขาที่บ้านพักของเขาเเต่เธอไม่กล้ากลับไปเอาเสื้อผ้าเเละของใช้ส่วนตัวอย่างไรก็ตามเธอจึงต้องซื้อใหม่ เมื่อมองไปที่ด้านหลังของสองคนที่โอบกอดกันและกันอย่างหวานชื่นที่ค่อยๆไกลออกไปนัฐพงษ์จึงหลี่ตาลงเล็กน้อยเพราะเเสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านแว่นสีเงินที่อยู่บนสันจมูกของเขาทำให้ดวงตาของเขาเบลอและมองไม่ชัดยิ่งขึ้น จักรกฤษหันหัวมาแล้วจ้องมองนัฐพงษ์มองอยู่นานจนนัฐพงษ์ที่ถูกมองรู้สึกขนลุกจึงยกมือขึ้นผลักหัวจักรฤษแล้วหัวเราะและพูดว่า“นายมองฉันทำไมหรือว่าในที่นายจะรู้สึกได้เเล้วว่าพี่ชายคนนี้หล่อมากเริ่มตกหลุมรักพี่ชายคนนี้แล้วล่ะสิ?” จักรกฤษส่ายหน้าอย่างจริงจัง เมื่อก่อนเวลาพูดเล่นกับรุ่นน้องก็นับได้ว่าจักรกฤษเป็นคนที่ตลกที่สุดเเต่ครั้งนี้เขากับหัวเราะไม่ออกราวกับว่าในใจกำลังต่อสู้กันอยู่ในที่สุดจักรกฤษก็ถามออกมาว่า“นายชอบปาลีใช่ไหม?”