ตอนที่ 83 เก่าไปใหม่มา

ต๭นที่ 83 เก่าไปใหม่มา ตอนกิรณานั่งอยู่ปาลีไม่คิดว่า เธอจะยืนขึ้น ปาลีจึงตกใจรูปร่างของเธอ ที่สูงถึงร้อยเจ็ดสิบสองถ้ามีการเปลี่ยนแปลงแล้วคาดว่าน่าจะอยู่ที่ร้อยเจ็ดสิบห้าขึ้น และกิรณาผอมมาก ดูแล้วเหมือนจะสูงขึ้น แต่กลับไม่ได้ทำให้คนรู้สึกว่าสูงลิ่วและรู้สึกว่าสวยงาม ปาลีผ่านช่วงเวลาที่น่าทึ่ง และรีบลุกขึ้นทันทียื่นมือขวาออกไปจับมือของกิรณายิ้มอย่างภูมิใจ พูดว่า “ขอบคุณค่ะพี่ณาหลังจากนี้ฉันจะตั้งใจทำงานขอบคุณนะค่ะ!” กิรณาก็ยิ้มและพยักหน้า แล้วนั่งลงอีกครั้ง พูดว่า “อย่าเพิ่งรีบดีใจไปก่อน การเป็นผู้บริหารการจัดการไม่ได้เงินเดือนสูงเท่าการเป็นเลขาของท่านประธานหรอกนะ” “อันนี้ฉันเข้าใจชัดเจน เงินเดือนไม่ใช่ปัญหา ฉันแค่หวังว่าจะมีที่ยุติธรรมสะอาดและมีความเป็นธรรมในการทำงาน” ปาลีตอบกลับ เธออยู่ที่บริษัทโจวกรุ๊ปจำกัดทำงานเป็นผู้บริหารการจัดการมาก่อนเลยรู้เรื่องเงินเดือน แต่ก็อย่างที่เธอเพิ่งพูดไป เธอแค่ต้องการการทำงานที่สะอาดและทำให้ตัวเองมีสิทธิต่อสู้และขยันในการทำงานของตัวเอง แต่ไม่ใช่เหมือนกับที่บริษัทโจวกรุ๊ปจำกัดที่จะต้องกังวลตลอดเวลา เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ประธานไล่ออกตอนไหน กิรณาพยักหน้าอย่างพอใจ “เอาล่ะ พรุ่งนี้แปดโมงเช้า คุณจะต้องมาทำงานให้ตรงเวลาคน ต่อไป !” ปาลีพูดขอบคุณอีกครั้ง และออกจากสำนักงานเพื่อให้กิรณาได้สัมภาษณ์ผู้มาใหม่คนต่อไป แต่เดินไปถึงหน้าประตูแล้วก็อดไม่กับความอยากรู้อยากเห็นและหันไป ถามว่า “พี่ณาคะ ขอถามได้ไหมคะว่าทำไมถึงให้ฉันผ่านการสัมภาษณ์ได้ง่ายๆล่ะคะ ?” ทั้งๆที่ตอนเริ่ม กิรณาไม่แม้แต่จะถามคำถามแถมยังมองเธอด้วนสายตาแปลกๆ ทำไมถึงได้หักเลี้ยว360องศากะทันหันโดยไม่ถามเธอเกี่ยวกับประสบการณ์ทำงานของเธอ แล้วทำไมพรุ่งนี้ถึงให้เธอมาทำงานเลยอย่างง่ายดายปาลีคิดแล้วก็ไม่เข้าใจ กิรณายกยิ้มริมฝีปาก และยักไหล่ พูดว่า “เหตุผลง่ายๆ เพราะฉันต้องการให้ของฉันเป็นคนซื่อสัตย์มีความมั่นใจในตัวเอง และคุณก็มีครบตามความต้องการของฉัน” ปาลีกะพริบตา และเพิ่งพูดเพียงไม่กี่คำ ผู้หญิงคนนี้ก็มองความคิดของเธอออกอย่างโจ่งแจ้งและคิดอย่างพิถีพิถัน ! ราวกับว่ามองเห็นสายตาที่เหลือเชื่อของปาลี กิรณายิ้มอย่างมั่นใจและพูดว่า “มองฉันแบบนี้ ฉันพูดอะไรผิดหรือเปล่า ?” “ไม่ได้พูดผิด!” ปาลีคำนับด้วยความนับถือ เธอต้องยอมรับ เลยว่ากิรณาเป็นผู้หญิงระดับราชินีแน่นอน ไม่ว่าจะอารมณ์หรือมันสมอง ปาลีออกมาจากบริษัทCLกรุ๊ป ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก และโทรหาดนุพลทันที เพื่อบอกเขาว่าเธอได้งานแล้ว แต่เมื่อเธอบอกว่าสถานที่ทำงานของเธอคือบริษัทCLกรุ๊ป ปฏิกิริยาของดนุพลก็แปลกไปเล็กน้อยจากนั้นเขาก็ยิ้มและแสดงความยินดีกับเธอ ปาลีมีความสุขมากและไม่สนใจ ทั้งสองคนคุยโทรศัพท์กันหวานชื่นจึงว่างสาย หลังจากนั้น ปาลีก็โทรศัพท์หาปิยะทันทีและเธอก็บอกข่าวดีนี้กับปิยะ ใครจะรู้ว่าอีกด้านของปลายสาย เสียงที่อ่อนแอเป็นพิเศษของปิยะฟังดูก็รู้ว่าเพิ่งผ่านการร้องไห้มา ปาลีรู้สึกกังวน และรีบไปหาปิยะที่ร้านกาแฟที่เมื่อก่อนพวกเขาไปเจอกันบ่อยๆ เมื่อปิยะมาถึงตามเวลาที่นัด ดวงตาทั้งสองข้างยังแดงและบวม แต่เจอเธอแล้วกลัวจะร้องไห้ตลอดทาง “เป็นอะไร ปิยะ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?” ปาลีรีบนั่งลงแล้วถามปิยะด้วยความห่วงใย “ปาลี ฉัน……..” ปิยะพิงไหล่ของปาลีและเริ่มร้องไห้อีกครั้ง ปากกลับไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำเดียว “เพราะนิทัศน์ใช่ไหม?” สามารถทำให้ปิยะกลายเป็นแบบนี้ได้นอกจากนิทัศน์ แล้วปาลีก็คิดไม่ถึงบุคคลที่สองอีกแล้ว ใบหน้าของปิยะเต็มไปด้วยน้ำตา สะอึกสะอื้น พูดว่า “หลังจากที่เธอลาออก เขาก็เลื่อนตำแหน่งให้ฉันเป็นหัวหน้าเลขานุการแต่…..ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้รับสมัครเลขาใหม่อีกสองคน และยังเป็นพี่น้องฝาแฝดที่ เพิ่งอายุสิบเจ็ดปีเพียงแค่ใบประกาศนียบัตรมัธยมปลายไม่มีคุณสมบัติและไม่มีความสามารถในการทำหน้าที่เป็นเลขาของท่านประธาน แต่นิทัศน์เขา.......เขาแค่ชอบความสาวและความสวย เหมือนที่กับที่หลงใหลอยู่กับวารีที่ อายุสิบหกปีที่หมู่บ้านซาลาตอนนี้นับวันเขายิ่งชอบกินหญ้าอ่อน และฉันมันก็หมดอายุสำหรับเขาแล้ว ก็เหมือนกับวันนี้ สองพี่น้องฝาแฝดร่วมมือกันรังแกฉัน แต่เขานิทัศน์ยังจะช่วยพวกเขา……..” ตอนนั้นที่ออกมาจากหมู่บ้านซาลา นิทัศน์ไม่ได้พาวารีมายังในเมืองด้วยกัน ปิยะเธอยังแอบคิดว่านิทัศน์เลือกเธอเอง แต่กลับไม่คิด ว่านิทัศน์ไม่ต้องการวารีแล้ว ไม่ใช่เพราะเปลี่ยนใจแต่เขาเล่นกับวารีจนเบื่อแล้วจึงต้องหาที่สดใหม่กว่ามากระตุ้นเขา