ตอนที่ 84 ลงไม้ลงมือ

ต๭นที่ 84 ลงไม้ลงมือ ทันทีที่ปาลีได้ยินเช่นนี้ ก็ถอนหายใจอย่างไร้ประโยชน์และ พูดว่า “ปิยะ เธอรู้อยู่แล้วนิทัศน์เป็นคนไม่ดี เธอฟังที่ฉันจะพูด รีบออกมาจากเขาเถอะ” ปิยะพยักหน้าอย่างเจ็บปวด “ตอนนี้ออกจากเขาไม่ได้แล้ว ไม่กี่วันก่อนน้องชายฉันตรวจเจอว่าเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว โรคนี้ต้องใช้เงินเยอะเธอก็รู้ พ่อแม่ฉันเป็นเกษตรกร จะเก็บเงินได้สักกี่บาท ยังต้องพึ่งฉัน แต่ฉัน……เงินเดือนหนึ่งเดือนของฉันก็ไม่เท่าไหร่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาน้องชายของฉันด้วยเงินเดือนของฉันคนเดียว ฉันทำได้เพียงไปหานิทัศน์เท่านั้น เขาได้จัดการให้น้องชายฉันไปรักษาที่โรงบาลที่ดีและหมอที่มีอำนาจในพื้นที่เขาก็ยังคิดที่จะรับผิดชอบค่ารักษาให้ฉัน นอกจากพูดขอบคุณเขาแล้ว ฉันยังสามารถพูดอะไรได้อีก” เมื่อได้ยิน ปาลีก็ตกใจ “ทำไมเรื่องเธอถึงไม่พูดกับฉัน?” “พูดไปก็จะทำให้เป็นห่วงฉันมากขึ้น ฉันรู้ว่าช่วงนี้เธอยุ่งอยู่กับการหางานก็ลำบากมากแล้ว” ปิยะเช็ดน้ำตาแล้วฉีกยิ้ม จริงๆแล้ววันนี้ที่เธอถูกสองพี่น้องนั้นรักแกจนทนไม่ไหว ไม่งั้นก็จะไม่บอกปาลีเรื่องของเธอกับนิทัศน์ เพราะเธอรู้ว่าตั้งแต่แรกเริ่มปาลีไม่ได้เห็นด้วยที่เธออยู่กับนิทัศน์ ตอนนี้ความเลวร้ายทั้งหมดกำลังจะเข้ามาหาตัวเธอเอง ปาลีขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น พึมพำกับตัวเองก่อนจะ พูดว่า “ปิยะ ไม่งั้นก็เอาแบบนี้สิ ฉันจะไปหาดนุพลให้ช่วยน้องชายเธอ ด้วยวิธีนี้เธอจะได้ไม่ต้องไปเพิ่งนิทัศน์ แล้วก็รีบออกมาจากเขา” “ไม่!” ปิยะส่ายหัวอีกครั้ง “ฉันไม่อยากให้เธอกลายเป็นแบบฉัน ขอร้องให้ผู้ชายช่วย แบบนี้จะทำให้เขาดูถูกเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ทำ แต่ครอบครัวของเขาก็อาจจะทำก็ได้ ปาลี เธอไม่ต้องพูดแล้ว เธอดีกับฉันมาก ฉันปิยะชีวิตนี้จะจำใส่ในหัวใจเอาไว้ ปัญหาของฉัน…….ฉันจะจัดการมันเอง พวกเราไม่พูดเรื่องนี้กันแล้วดีไหม?” ปาลียังอยากที่จะเกลี้ยกล่อม แต่ปิยะรีบเปลี่ยนหัวข้อพูดทันที “ฉันลืมบอกเธอ ธวัฒน์เขาอยู่ต่างประเทศแล้ว” ปาลีฟังแล้วก็ตกใจอีกครั้ง หลังจากตัวเองออกมาจากหมู่บ้านซาลา เธอก็ไม่ได้เจอกับธวัฒน์อีก คิดไม่ถึงว่าเขาจะไปอยู่ต่างประเทศ แล้วปาลีถามว่า “ไปอยู่ประเทศไหน ?” “เกาหลี” ปิยะพูดว่า “พ่อของเขาเป็นคนจีน แม่ของเขาเป็นคนเกาหลี เรื่องนี้เธออาจจะยังไม่รู้” “อย่างนี้นี่เอง” ปาลีก็ตระหนักได้ ว่ามิน่าล่ะถึงรู้สึกว่าธวัฒน์หล่อไม่เหมือนกับผู้ชายทั่วไปเพราะเขาเป็นลูกครึ่งจีนเกาหลีนี่เอง “ฉันคิดว่าเธอควรจะรู้แล้วว่าคนที่เขาชอบมาตลอดจริงๆแล้วก็คือเธอ?” ปาลีก้มหน้า ไม่กล้ามองตาปิยะ “ฉัน……..ขอโทษ” ปิยะหัวเราะ “ไม่จำเป็นต้องพูดของโทษกับฉัน ในเรื่องนี้เธอไม่ได้ผิดอะไร ผิดก็ธวัฒน์ ตอนนี้เขาหมดโอกาสที่จะจีบเธอแล้ว ก็ถือสักว่าเป็นการรายงายตอนนี้เขากลับเกาหลีก็ดี แล้วทำให้ทุกคนคิดอย่างเงียบๆ” จริงๆแล้วปาลีไม่ได้อยากจะพูดถึงเรื่องที่เกี่ยวกับธวัฒน์อีก ทุกคำพูดเหมือนเอาเกลือโรยใส่แผลของปิยะ “จริงสิปิยะ ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยว่าฉันหางานได้แล้ว เป็นผู้บริหารจัดการบริษัทCLกรุ๊ป!” “อันนี้เป็นงานเก่าของเธอนิ ไม่เลว” ปิยะดีใจกับปาลีอย่างจริงใจ “ใช่แล้ว ดังนั้นฉันรอที่จะไปทำวันพรุ่งนี้……..” ทั้งสองกำลังคุยกันเงียบๆ ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากทางประตู “ปาลี!” ปาลีและปิยะตกใจในเวลาเดียวกันเงยหน้าขึ้นมองอย่างเร็ว กลับเห็นรฐาไม่รู้ว่ามาปรากฏตัวอยู่ในร้านกาแฟ ด้วยท่าทางที่ดุร้ายและรีบเดิมไปท้างปาลี “รฐา!” ปาลีตกตะลึง และรีบลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเพื่อที่จะหนี แต่รฐาไปถึงก่อน และคว้าแขนของปาลีอย่างแรงและกัดฟันพูดว่า “ปาลี ทุกวันนี้เธอไปอยู่ที่ไหน บ้านก็ไม่กลับในที่สุด วันนี้ผมก็จับคุณได้แล้ว กลับบ้านกับผม” พูดไป ก็ลากปาลีออกไปด้วย “ไม่ อ่า ฉันจะไม่กลับไปกับคุณ” ปาลีหวาดกลัว จึงยกกระเป๋าของเธอทุบไปที่รฐา “รฐา นายปล่อยปาลี……..อ่า…….” ในเวลานี้ปิยะก็ไปขวางหน้าเพื่อจะช่วย แต่เธอยังไม่ได้เข้าไปใกล้ ก็ถูกรฐาเตะไปที่ท้องอย่างไร้ความปรานี และล้มลงไปกับพื้นเป็นเวลานานก่อนจะลงขึ้นมา ปาลีเห็นปิยะปาดเจ็บ เพราะเธอก็ทันใดนั้นฮึกเหิมขึ้น “รฐานายบ้าไปแล้ว ทำไมนายจะต้องลงไม้ลงมือกับปิยะนายปล่อยฉัน ปล่อยฉัน อ่า…….” แต่กลับไม่คิดว่าเขาจะใช้มือตบ “พา”ที่กกหูของปาลีอย่างดังจนล้มลง “อีตัว คิดว่าไม่ไปทำงานแล้วกูก็จะหามึงไม่เจองั้นหรอ ดูกลับไปกูจะจัดการกับมึงยังไง !” พูดไป มืออีกข้างก็คว้าปาลีอย่างอุกอาจและลากออกไปทางประตู