ตอนที่ 85 อดทนไม่ไหว

ต๭นที่ 85 อดทนไม่ไหว “อ่า…..เจ็บ…..ช่วยด้วย ช่วยด้วย……” ณ เวลานี้ทั้งเจ็บทั้งโกรธทั้งกลัวเธอกลัว ว่าถ้าถูกรฐาลากกลับบ้านจริงๆ เธอไม่กล้าที่จะจินตนาการเลย ว่ามันจะจบลงอย่างไร การกระทำที่รุนแรงเช่นนี้ ทำให้ลูกค้าคนอื่นๆและพนักงานในร้านกาแฟพากันตกใจ มีลูกค้าวัยรุ่นที่เร่งพนักงานให้คิดหาทางหยุดการกระทำนี้ทันที รฐาเตะไปที่โต๊ะที่อยู่ข้างๆ และตะโกนใส่คนเหล่านั้นว่า “ใครก็อย่าเข้ามาเสือก มันเป็นเมียกู ลับหลับหลังกูแอบไปอยู่กับชู้ สิบวันแล้วไม่กลับบ้าน ตอนนี้กูจะเอามากลับบ้านไม่ถูกหรอ พวกคุณคิด ว่าผมทำผิดหรอ ?” ทุกคนได้ยิน แล้วก็ค่อยๆหยุดละมองปาลี ไม่มีความสงสารและทนไม่ได้ก็มองด้วยความดูถูกและรังเกียจ “ไม่ใช่ ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่เมียเขา……อ่า…..” ปาลีอยากอธิบาย ใครจะรู้ว่ารฐาจะใช้หลังมือตบ “พา” เสียงดัง และแรงไปที่กกหูปาลีถูกเขาตบจน ตาลายหูอื้อไปหมด “รฐา มึงสัตว์นรก ปล่อยปาลี…....เห็นๆอยู่ว่ามึงนั้นแหละที่แอบไปมีชู้ ไอ้หน้าตัวเมียยังหน้าไม่อายอยู่ที่นี้อีกไม่รู้จักละอาย มึงมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย…….” ปิยะใช้มือกุมท้องที่ถูกรฐาเตะอย่างแรง มืออีกข้างจับไปข้างหน้าและเดินไป เพื่อต้องการจะจุดการกระที่รฐาทำร้ายปาลี เมื่อได้ยิน เรื่องราวที่เปลี่ยนไปถึง360องศา ผู้คนรอบข้างไม่รู้ว่าใครถูก หรือใครผิด เช่นนี้แล้วก็ไม่มีใครเต็มใจก้าวเข้าไปช่วย พนักงานในร้านก็ยากที่จะตัดสินใจ และยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขาที่เป็นเพียงคนที่ผ่านมาดื่มกาแฟในร้านนี้ ตอนนี้รฐาก็ยังลากปาลีเพื่อไปที่ประตูต่อไป ทันใดนั้นประตูร้านกาแฟก็ได้ถูกเปิด โดยผู้ชายที่มีรูปร่างสูงและหล่อเหลามาก ที่กอดผู้หญิงหน้าตาสะสวยที่ทั้งพูดทั้งหัวเราะกำลังเดินเข้ามา เมื่อปาลีมองไปที่ผู้ชายคนนี้ ในตาเธอก็มีความหวังขึ้นมาทันที จึงรีบตะโกน “จักรกฤษ ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย……” ไม่ผิด ผู้ชายคนนี้ก็คือจักรกฤษ “พึ่งฉัน!” ทันทีที่จักรกฤษได้ยินคนเรียกตัวเองก็เงยหน้าขึ้น ทันทีก็เห็นปาลีที่ถูกรฐาดึงผมและลากออกไปอย่างโหดร้าย “ไอ้เด็กไม่รู้จักโต กล้าดียังไงมาแตะต้องผู้หญิงของพี่ดนุพล รนหาที่ตายงั้นหรอ?” ปากของจักรกฤษออกมา และไปข้างหน้าโดยไม่มีเหตุผลใดๆ ก่อนจะใช้หมัดต่อยไปที่หน้าของรฐาอย่างแรง รฐายังฟังไม่ทันจบจักรกฤษก็ลงมืออย่างกะทันหัน และอย่างเร็วเขาไม่มีเวลาได้หลบเลยจึงถูกต่อยไปที่หน้าด้านซ้ายรฐาเจ็บจนไม่ได้สนใจปาลี และก็ได้ปล่อยมือขวาออกจากผมของปาลีอย่างไม่รู้ตัว ทันทีที่ปาลีรอดแล้ว ก็รีบวิ่งไปหาปิยะที่อยู่บนพื้น จักรกฤษต่อย และยกเท้าถีบขึ้นไปที่หน้าอกของรฐา จักรกฤษเป็นพันเอกในกองทัพ และเขามีทักษะการป้องกันตัวเป็นทำธรรมดาอยู่แล้ว และเขาก็สูงมากแรงเยอะมากและที่เตะไปรฐาเป็นพนักงานทำงานอยู่ในออฟฟิศ มีหรอจะทนไหวโดยเฉพาะตรงหน้าอก “พุ!” พ้นเลือดสดๆออกมาจากปาก และยังมีฟันที่ติดเลือดหลุดออกมาด้วยหนึ่งซีก รฐาอ่อนแรงจนยืนบนโต๊ะไม่ไหว แต่จักรกฤษกลับต่อยจนตาแดง และยังจะทำต่อไป ในที่สุดปาลีก็ทนดูไม่ไหวจึงรีบร้องห้าม “จักรกฤษ พอเถอะ นายไม่ต้องต่อยแล้ว ต่อยเขาตายเขาก็ต้องติดคุก” ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้ รฐาอาจจะถูกจักรกฤษต่อยจนตาย จักรกฤษจึงจัดแจงเสื้อผ้าและทรงผมของเขา ก่อนจะยกนิ้วกลางข้างขวาเป็นการเหยียดหยามและดูถูกให้รฐา จากนั้นจึงพูดกับปาลีและปิยะว่า “รถผมอยู่ด้านนอก ไปเถอะผมจะไปส่งพวกคนสองคนที่โรงพยาบาลให้หมอตรวจ” ปิยะเจ็บท้องและไม่สามารถยืดเอวได้ ปาลีหน้าด้านซ้ายเละด้านขวามีการบวมขึ้นมา ทั้งสองคนจำเป็นต้องไปโรงพยาบาล และผู้หญิงคนนั้นที่มากับจักรกฤษ เห็นจักรกฤษมีผู้หญิงอีกคนเดินอยู่ข้างกายหน้าแดงขึ้นมา และยกเท้าขึ้นมาทันที ใครจะรู้ ว่าจักรกฤษกลับปิดประตู ไม่ให้เธอขึ้นรถ “จักรกฤษ เปิดประตู ฉันยังไม่ขึ้นเลยนะ” หญิงสาวมองเข้าไปในรถของจักรกฤษแล้วร้องไห้อย่างน่าสงสาร “ไม่มีความจำเป็นแล้ว ต่อไปพวกเราไม่ต้องเจอกันอีก เอาแบบนี้แหละ บ๊ายบาย!” พูดเสร็จ ก็ขับรถออกไป เหลือหญิงสาวที่อยู่ร้องไห้ อยู่บนถนนคนเดียว ในรถ ปาลีมองที่เหตุการณ์ณ์นี้เพิ่งมีความรู้สึกที่ดีต่อจักรกฤษเพิ่มขึ้นมาอีก แต่ตอนนี้ลดเหลือศูนย์อีกครั้ง เดิมทีคิดว่าจักรกฤษจะไปส่งตัวเองกับปิละที่โรงพยาบาลของนัฐพงษ์ แต่จักรกฤษกลับจะไปส่งพวกเธอที่โรงพยาบาลอื่น ทั้งสองคนตรวจเสร็จแล้ว ก็ไม่มีอะไรแค่เนื้อถลอก ไม่ได้ร้ายแรงอะไร กินยาแล้วทายาไม่กี่วันก็หายดี ออกจากโรงพยาบาล แล้วจักรกฤษครั้งนี้ยากมากที่ต้องไปส่งปาลีและปิยะกลับบ้าน ปิยะถึงบ้านแล้วจึงลงจากรถ ในรถจึงเหลือเพียงจักรกฤษกับปาลี จักรกฤษไม่ได้พูดอะไร แต่ใบหากลับมีความเยือกเย็นมองปาลี ก่อนจะขับรถอย่างกับขับเครื่องบิน ความเร็วนั้นทำให้หัวใจของปาลีหลนไปอยู่ที่ตาตุ่ม ในที่สุดก็เบรกรถตรงถนนอย่างกะทันหัน หยุดรถกะทันหันแบบนี้ ทำให้ปาลีพุ่งตัวไปข้างหน้า เกือบชนกับกระจกรถ “จักรกฤษ นายบ้าไปแล้วหรอ?” ในที่สุดปาลีก็ทนไม่ไหว