ตอนที่ 91 ต่างฝ่ายต่างร้าย

ต๭นที่ 91 ต่างฝ่ายต่างร้าย ขวัญชีวีถูกกิตติกดลงไปบนพื้นเหล็กในลิฟต์อย่างแน่นหนา แม้กระทั่งหายใจก็เริ่มเปลี่ยนเป็นยากลำบากขึ้นมา “อย่าทำแบบนี้ค่ะ คุณครูประจำชั้น...” “ไม่ ฉันไม่ได้เป็นครูประจำชั้นมาตั้งนานแล้ว ตอนนี้ฉันคือหัวหน้าเลขาของผู้จัดการใหญ่ในบริษัทCLกรุ๊ป！” นิ้วมือกิตติที่ยื่นไปในกระโปรงของขวัญชีวีเบียดเข้าไปด้านใน จากนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที ”ไม่ได้ฟิตแบบเมื่อก่อนอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ บอกมา หลังจากฉันไปแล้วเธอผ่านผู้ชายมาอีกเท่าไร?” ขวัญชีวีถูกเขาถามจนทั้งอายทั้งกลัว ทำได้เพียงเอ่ยขึ้นตามความเป็นจริง “สาม...สามคนค่ะ” “เป็นไปตามคาดจริงๆ” มุมปากของกิตติยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่เย้ยหยัน ดึงนิ้วมือออกมาด้วยความรังเกียจ แล้วเช็ดลงไปบนเสื้อผ้าของขวัญชีวี จากนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า “เมื่อกี้เธอสัมภาษณ์ไม่สำเร็จใช่ไหม?” “ค่ะ！” ขวัญชีวีเป็นเด็กดีขึ้นมาหน่อยในทันที อยู่ต่อหน้าครูประจำชั้นป่าเถื่อนคนนี้ เธอไม่กล้ามีความเย่อหยิ่งเลยแม้แต่น้อย “สัมภาษณ์ตำแหน่งอะไร?” “เลขาผู้จัดการใหญ่ค่ะ” “อยากเข้ามาในบริษัทCLกรุ๊ปมากเลยหรอ?” “แน่นอนว่าอยากสิคะ！” “เที่ยงครึ่ง มาที่โรงแรมบีทูห้อง 808 ฉันจะทำให้เธอสมความปรารถนา “ พอกิตติพูดจบ ลิฟต์ก็มาถึงยังชึ้นหนึ่งพอดี เขารีบกลับคืนสู่สภาพของหัวหน้าเลขาที่สุภาพเรียบร้อยและดูมีมารยาทเหมือนก่อนหน้านี้ในทันที ยิ้มจนทั้งหน้าดูอบอุ่นเหมือนลมในฤดูใบไม้ผลิ แยกจากชายที่แต่งตัวอย่างเหมาะเจาะสวยงามที่เดินจากไป ขวัญชีวีก็ไถลนั่งลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง ความคิดล่องลอยไปยังเมื่อสามปีก่อน สามปีก่อน เธออายุ 16 เนื่องจากตอนเด็กเข้าเรียนเร็ว บวกกับคะแนนที่ยอดเยี่ยม เธอข้ามชั้นขึ้นมาติดต่อกันถึงสองชั้น อายุ 16 เธอก็เข้าเรียนม.6แล้ว และกิตติก็คือครูประจำชั้นม.6ของเธอในปีนั้น วันหนึ่ง หลังจากที่เลิกเรียนคลาสศึกษาด้วยตัวเองยามดึก กิตติเรียกเธอมายังห้องทำงาน บอกว่าจะสอนพิเศษให้กับเธอ ในเวลานั้นคุณครูทุกคนต่างก็ไม่อยู่ นักเรียนทั้งหมดต่างก็กลับกันไปหมดแล้วเช่นเดียวกัน ทั้งอาคารเหลือเพียงแค่เธอกับกิตติเท่านั้น และก็ในคืนนี้เอง กิตติได้กดเธอลงบนโต๊ะทำงาน ข่มขืนเธอที่ตอนนั้นยังมีอายุเพียงแค่16 ปีอย่างรุนแรง ครั้งแรกของเธอขวัญชีวีก็ถูกกิตติแย่งชิงไปอย่างหยาบคายเช่นนี้เอง หลังจากจบเรื่อง เธอกลัวมาก ไม่กล้าเผยแพร่เรื่องนี้ออกไป ทว่าแบบนี้ยิ่งช่วยเสริมสร้างความโอหังของกิตติให้มีมากยิ่งขึ้น เขาเริ่มใช้เหตุผลนานาชนิดเรียกเธอไม่ยังสถานที่ต่างๆ ข่มขืนเธอด้วยท่วงท่าและลีลาที่หลากหลายไม่หยุด นานเข้า ขวัญชีวีไม่ได้มีความกลัวแบบในเมื่อก่อนแล้ว เพราะว่าทุกครั้งในตอนที่กิตติเคลื่อนไหวอยู่ในร่างกายของเธอนั้น เธอสามารถรู้สึกได้ถึงความสุขและความเสียวซ่านที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีมาก่อน ตั้งแต่นั้นมา เธอได้ตกหลุมรักในความรู้สึกล่องลอยราวกับได้ขึ้นสวรรค์นี้ เธอถึงกับเริ่มรอคอย สุดท้าย เธอเริ่มรุกด้วยตัวเอง ในปีนั้น เธอกลายเป็นทาสกามของกิตติ พวกเธอเคยทำกันในห้องพักครู เคยทำในห้องเรียนที่ไม่มีใครอยู่ เคยทำกันในดงหญ้ารกๆ ภายใต้การฝึกสอนของกิตติ เธอขวัญชีวีเริ่มเดินไปในเส้นทางสายหญิงสาวที่ลุ่มหลงในกามโลกีย์นี้ ไม่อาจจะย้อนกลับได้ แต่ในก่อนหน้านี้นั้น เธอนอกจากมีนิสัยค่อนข้างกลับกลอก หยาบคายและไร้เหตุผลอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้มีนิสัยที่ไม่ดีมากมายอะไร ทว่าเมื่อพบกับกิตติแล้ว เธอได้ตกลงไปในความลุ่มหลงนี้โดยสมบูรณ์แบบ เธอไม่มีจิตใจที่จะเรียนอีกต่อไป ทุกๆวันนอกจากบ้าคลั่งไปกับกิตติแล้ว เวลาที่เหลือก็คือเฝ้าคิดถึงอยู่กับความบ้าคลั่งนั้น หลังจากจบม.6 เธอเข้าสู่มหาวิทยาลัยใหม่ ส่วนกิตตินั้นก็ลาออกจากอาชีพครูไปอย่างกะทันหันเช่นเดียวกัน ขวัญชีวีนึกว่าชีวิตนี้เธอจะไม่ได้พบกับกิตติปีศาจร้ายนี่อีก กลับไม่คิดว่า ในวันนี้ สามปีให้หลัง โชคชะตาจะทำให้พวกเขาสองคนได้มาพบกันอีกครั้ง เธอเดินไปบนท้องถนนคนเดียวอย่างช้าๆไร้จุดหมาย ในหัวเต็มไปด้วยภาพความพัวพันอย่างบ้าคลั่งกับกิตติในอดีต สำหรับกิตติ ขวัญชีวีก็พูดไม่ออกเช่นเดียวกันว่าในใจของเธอรักเขาหรือว่าเกลียดเขากันแน่ ดังนั้นสามปีมานี้เธอจึงเลือกที่จะลืมเขา ทว่าวันนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างกลับวนมาที่จุดเดิมอีกครั้ง ฝืนใจอยู่นาน ลังเลอยู่นาน สุดท้ายขวัญชีวีก็ยังคงจับพลัดจับผลูไปยังโรงแรมบีทูห้อง808ตามที่กิตติบอกราวกับได้นัดกันเอาไว้โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว "ฉันรู้ว่ายังไงเธอก็ต้องมาแน่นอน" กิตติเปิดประตูห้องใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ดูมั่นใจในตนเองเป็นอย่างยิ่ง เขาจับขวัญชีวีดึงเข้าไปในห้องด้วยมือข้างเดียว ไม่มีคำพูดหวานซึ้ง ทั้งยังไม่มีความอ่อนโยนใดๆทั้งสิ้น เขาฉีกเสื้อผ้ารวมทั้งกระโปรงของขวัญชีวีออกอย่างหยาบคาย จากนั้นก็กดเธอลงไปบนโต๊ะแล้วสอดใส่เข้าไปอย่างป่าเถื่อนราวกับในคืนนั้นเมื่อสามปีก่อน ขวัญชีวีเจ็บจนทุบเขาอย่างบ้าคลั่ง สิ่งที่แลกมามีเพียงแค่การกระแทกที่ยิ่งป่าเถื่อนมากกว่าเดิมของกิตติ อยู่ๆขวัญชีวีก็รู้สึกเกลียดความไม่รู้จักอ่อนโยนของผู้ชายคนนี้ เธอข่วนเขา กัดเขา จิกเขาราวกับเป็นบ้าก็ไม่ปาน กิตติก็เหมือนกับเกลียดมากเช่นเดียวกันที่นอกจากเขาแล้วขวัญชีวียังมีผู้ชายคนอื่นอีก ขวัญชีวียิ่งจิกกัดอย่างบ้าคลั่งมากเท่าไร เขาก็ยิ่งกระแทกอย่างรุนแรงมากเท่านั้น ทั้งสองคนพัฒนามาถึงตอนสุดท้าย คิดไม่ถึงว่าจะได้กลายเป็นการต่อสู้กันฉากหนึ่ง ใครต่างก็ไม่ยอมแพ้ ใครต่างก็ไม่ร้องเจ็บ มีเพียงแต่บ้าคลั่ง บ้าคลั่ง ยิ่งบ้าคลั่งเท่านั้น หลังจากนั้นสองชั่วโมง ทั้งสองคนต่างก็หมดเรี่ยวหมดแรง ขวัญชีวีคว่ำหน้าลงนอนตัวอ่อนแผ่หลาอยู่บนเตียงกว้าง ทั้งตัวของกิตตินอนกดทับอยู่บนร่างกายของเธอ “ไม่เจอกันสามปี วิทยายุทธบนเตียงก้าวหน้าไม่น้อยเลยนะ เธอคงจะไม่ได้ผ่านผู้ชายมาแค่สามคนล่ะมั้ง!” กิตติประคองใบหน้าที่งามเพริศพริ้งของขวัญชีวี แล้วเอ่ยขึ้นอย่างร้ายกาจ “ไม่เจอกันสามปี วิทยายุทธบนเตียงของคุณก็ดูเหมือนจะแย่กว่าเมื่อก่อนมากเลยนะคะ เมื่อก่อนคุณใส่มาได้ถึงสามชั่วโมงกว่า ทำไมตอนนี้แค่สองชั่วโมงก็อ่อนอย่างกับหนอนตัวหนึ่งซะแล้ว” ขวัญชีวีตอบกลับอย่างร้ายกาจเช่นเดียวกัน