ตอนที่93 โกรธเป็นอย่างยิ่งเพราะความอับอาย

ต๭นที่93 โกรธเป็นอย่างยิ่งเพราะความอับอาย กิรณาทำได้เพียงต้องหลับตาตามที่กิตติบอกอย่างจำใจ ตอนนี้เธอคิดแต่เพียงต้องการโอ๋กิตติให้รีบกลับไปยังตำแหน่งงานของตนเอง ใครจะรู้ว่า เธอเพิ่งจะหลับตาลง ก็รู้สึกเย็นวาบช่วงระหว่างขาในทันที มือข้างหนึ่งที่เย็นเฉียบได้ยื่นเข้ามาในกระโปรงทำงานเอวสูงของเธอ "คุณทำอะไรคะ?" กิรณาตกใจจนรีบลืมตาขึ้น พยายามจะหุบเขาให้ชิดติดกันในทันที "ที่รัก อย่าตื่นตระหนกไป" กิตติคาดการณ์ได้ตั้งนานแล้วว่ากิรณาจะมีการเคลื่อนไหวนี้ เขาจึงได้นำขาข้างหนึ่งยืนสอดเข้าไปตรงระหว่างขาทั้งสองข้างของกิรณาอย่างดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว เช่นนี้กิรณาไม่สามารถรวบขาเข้าหากันได้โดยสมบูรณ์แบบ และก็ภายใต้การหยุดยั้งในช่วงเวลานี้เอง กิตติได้นำสิ่งของที่อยู่ในมือสอดใส่เข้าไปในร่างกายของกิรณาได้สำเร็จไปอย่างรวดเร็ว "คุณ...คุณทำอะไร?" ของสิ่งนั้นพอเข้าไปก็กระตุกและสั่นไหว กิรณาถูกการกระทำที่ใจกล้าของกิตติทำให้ตกใจไปจนหมด "นี่ก็คือของขวัญที่ผมมอบให้กับคุณในวันนี้ ของใช้ทางอารมณ์ของสามีภรรยา" มุมปากของกิตติยกสูงขึ้นกลายเป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้าย "ที่รัก คุณอย่าขยับมากนะ ไม่อย่างนั้นพอไม่ระวัง มันก็จะลึกเข้าไป ดังนั้น คุณจะต้องเชื่อฟัง นั่งเฉยๆ อย่าขยับ" "คุณ...กิตติ คุณบ้าไปแล้ว ที่นี่คือบริษัท!" กิรณาทั้งอาย ทั้งโกรธ ทั้งโมโห เธอสูงส่งและเย่อหยิ่งมาโดยตลอด ต่อให้ในตอนที่ปฏิบัติกิจกรรมระหว่างสามีภรรยากับกิตติ เธอก็จะทำตามขนบธรรมเนียม ไม่ยอมที่จะออกนอกกรอบมาก่อน แต่การกระทำในวันนี้ของกิตติ ได้ทำให้ความเย่อหยิ่งและความสูงส่งของเธอแหลกละเอียดโดยสมบูรณ์แบบ "ที่รัก คุณอย่าโกรธ ลองตั้งใจรู้สึกถึงมันสักหน่อย รสชาติแตกต่างจากปกติใช่ไหมล่ะ นี่ก็คือของขวัญพิเศษในวันครบรอบแต่งงานสามปีที่ผมมอบให้กับคุณ" กิตติไม่สนใจความโกรธเพราะอับอายและความโมโหของกิรณาเลยแม้แต่น้อย ยิ้มด้วยใบหน้ากรุ่มกริ่มต่อไป แต่งงานมาสามปี ความรู้สึกที่กิตติมีต่อกิรณานั้นซับซ้อนมาก แน่นอนว่าเขานั้นรักกิรณาจริงๆ เขารักที่เธอความรู้ความสามารถเยี่ยมยอดชนะผู้ชาย รักเธอที่บุคลิกสูงส่งราวกับสตรีชั้นสูง แต่ในขณะเดียวกันเขาก็เกลียดเธอ เขาเกลียดเธอที่ทุกสิ่งทุกอย่างต่างก็เหนือกว่าเขา เกลียดที่เธอเห็นอาชีพการงานสำคัญไปกว่าเขา ยิ่งเกลียดเธอที่สูงส่งจนโอหังและถือดีไม่ยอมแสดงความหื่นต่อเขามาก่อน "ก๊อกๆๆ!" ในเวลานี้เอง อยู่ๆด้านนอกก็ดังสะท้อนเสียงเคาะประตูเบาๆขึ้นมาสามที ปาลีหอบเอาเอกสารปึกใหญ่เดินเข้ามา กิรณาสีหน้าซีดเผือด รีบหนีบขาทั้งสองข้างให้ชิดติดกันในทันที แล้วนั่งลงอย่างเคร่งขรึม ในตอนที่เห็นปาลีกิตติกลับยิ้มขึ้นเล็กน้อยจนตาหยี เขาที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แน่นอนว่าเพียงแวบเดียวก็มองเห็นความงามที่ไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วไปนั่นบนตัวของปาลีออกเป็นธรรมดาอยู่แล้ว อีกทั้งยิ่งมองยิ่งสะท้านใจ ไม่ถึงสามวินาที ในใจของกิตติก็ได้ตัดสินแล้วว่า ผู้หญิงคนนี้มีรสชาติยิ่งกว่าขวัญชีวี ยิ่งกว่ากิรณาเสียอีก ปาลีไม่รู้เลยว่าการเข้ามาของเธอนั้นมีความไม่ทันเวลามากแค่ไหน พอเห็นในห้องทำงานของกิรณามีกิตติผู้ชายแปลกหน้าคนนี้เพิ่มขึ้นมา เธอก็ยืนอึ้งเล็กน้อย จากนั้นก็รีบเอ่ยขอโทษว่า "พี่กิรณา ฉันเข้ามารบกวนพี่คุยธุระแล้วใช่ไหมคะ งั้นอีกสักครู่ฉันค่อยเข้ามาใหม่" "ไม่ต้อง เธอมีธุระอะไรก็ว่ามา" หรือจะเป็นความขี้เกรงใจ ดังนั้นแทบจะคิดก็ไม่ได้คิด กิรณาก็รีบปฏิเสธความหวังดีของปาลี ทว่าพอคำพูดออกมาจากปาก เธอก็รู้สึกเสียใจในภายหลังขึ้นมาทันที มุมปากของกิตติยกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มที่ดูเหมือนจะมีแต่ก็ดูเหมือนไม่มีในขณะเดียวกัน จากนั้นก็ยื่นมือขวาออกไปตรงหน้าปาลี แล้วเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มอบอุ่นว่า "สวัสดีครับ ผมชื่อกิตติ เป็นหัวหน้าเลขาผู้จัดการใหญ่!" พอปาลีได้ยินว่าเขาก็คือหัวหน้าเลขาผู้ชายในข่าวลือคนนั้น ก็ยื่นมือออกไปจับมือกับเขาด้วยความเซอร์ไพรส์ในทันที "ที่แท้คุณก็คือคุณเลขากิตติ สวัสดีค่ะ สวัสดี ฉันชื่อปาลี เป็นหัวหน้าฝ่าย บริหารสำนักงานที่มาใหม่ค่ะ" จับมือเล็กขาวสะอาดที่เนียนใสนุ่มนวลราวกับไร้กระดูกเอาไว้ในมือ ใจของกิตติก็ร้อนวูบขึ้นมาอย่างมิอาจจะห้ามได้ แต่ก็ยังปล่อยมืออย่างมีขอบเขต จากนั้นก็พูดกับกิรณาว่า "ผู้จัดการกิรณา คุณทำงานต่อเถอะครับ ผมไม่รบกวนแล้ว จำเรื่องที่เราคุยกันเมื่อสักครู่นี้ไว้ด้วยนะครับ ของส่งไปวางไว้ที่คุณก่อน สักพักพอเลิกงาน ผมจะมาตรวจสอบและรับเก็บ" พูดจบก็จัดชุดสูทที่ดูเป็นทางการบนร่างกาย จากนั้นก็เดินก้าวท้าวใหญ่ๆและรวดเร็วราวกับฝนดาวตกออกไป แต่ในใจได้จดจำปาลีเอาไว้เป็นที่เรียบร้อย ได้ฟังคำพูดที่สองแง่สองง่ามของกิตติ แก้มทั้งสองข้างของกิรณาก็ร้อนระอุขึ้นมาในทันที แต่ก็ยังตอบกลับไปหนึ่งคำด้วยน้ำเสียงที่เป็นสูตรตายตัวอย่างให้ความร่วมมือเป็นอย่างยิ่ง "ค่ะ!" พอกิตติออกไป ปาลีก็รีบนำเอกสารสองปึกที่อยู่ในมือส่งให้กิรณาในทันทีพลางเอ่ยอธิบายอย่างละเอียดอีกด้วยว่า "พี่กิรณา นี่คือข้อมูลประวัติส่วนตัวของเด็กใหม่ที่มาสัมภาษณ์ในวันนี้ ทั้งหมดรวม 55 คน ในนั้นมี 8 คนที่พรสวรรค์ไม่เลว ฉันได้แจ้งพวกเขาแล้วว่าพรุ่งนี้ให้มาสอบรอบสุดท้าย นี่คือข้อมูลของพวกเขาค่ะ ข้อมูลในปึกที่อยู่ด้านล่างคืออีก 47 คนที่เหลือ พวกเขาส่วนใหญ่ดูไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ฉันบอกให้พวกเรารอฟังประกาศจากพวกเราค่ะ" กิรณาพยักหน้าอย่างฝืนทำเป็นนิ่งๆ "ทำได้ดีมาก" ในน้ำเสียงมีความสั่นที่เกิดจากการข่มกลั้นอย่างเต็มความสามารถ ต้องรู้นะว่าของสิ่งนั้นยังคงอยู่ในร่างกายของเธอ "พี่กิรณา พี่ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ?" เพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ปาลีจึงรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของกิรณาในทันที รีบเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง "ฉันไม่เป็นไร เธอไปทำงานต่อเถอะ" กิรณาถูกเธอถามจนซีดไปทั้งหน้า ขาทั้งสองข้างที่หนีบเข้าหากันไขว้เข้าไว้ร่วมกันอย่างช้าๆ จากนั้นก็พูดเสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค "อย่าลืมปิดประตูด้วย"