ตอนที่ 97 วุ่นวายเป็นพัลวัน

ต๭นที่ 97 วุ่นวายเป็นพัลวัน จาริณีกลับเอ่ยขึ้นอย่างไม่คิดว่าเป็นแบบนั้น "เป็นแกที่จับผู้ชายของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ แกจะโทษใครได้? โชคดีที่ยังมีน้องสาวของแกอยู่ ไม่อย่างนั้นถูกผู้หญิงข้างนอกแย่งไปแล้ว แกจะร้องไห้ยังไม่รู้ว่าจะไปร้องไห้ที่ไหนเลย ฉะนั้นแกก็พึงพอใจซะเถอะ อย่างน้อยรฐายังเป็นลูกเขยของบ้านเรา" ปาลีได้ยินดังนั้น แทบจะกระอักเลือด นี่คือหลักเหตุผลบ้าบออะไรกัน? วันนี้เธอถือว่าได้เข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้วว่าแม่ของเธอคนนี้มีความลำเอียง ความใจจืดใจดำ ความไม่มีเหตุผลมากแค่ไหน เธอปิดตาลงแน่น คำพูดทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่สำคัญแล้วในตอนนี้ จากนั้นก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ปาลีหยิบเอกสารที่อยู่ในมือของจาริณีมาอย่างนิ่งๆ จากนั้นก็สะบัดปลายปากกาเขียนชื่อจริงของตนเองลงไปอย่างง่ายดาย จาริณีเห็นดังนั้น ก็แย้มยิ้มราวกับดอกไม้บานไปทั่วทั้งใบหน้า เพียงแต่ตอนนี้เธอจะรับเอกสารจากในมือของปาลีกลับมานั้น กลับยังไงก็ดึงกลับมาไม่ได้ เพราะว่าอีกด้านถูกปาลียึดเอาไว้อย่างแน่นหนา ปาลีจ้องไปที่จาริณีตาไม่กระพริบ เอ่ยถามออกมาทีละคำ ทีละคำว่า "แม่ หนูเป็นลูกสาวของแม่จริงๆใช่ไหม?" ในตอนนี้ เธอเหลือเพียงแค่ประโยคนี้เท่านั้น ตั้งแต่เล็กจนโต เพราะว่าการกระทำที่ลำเอียงของจาริณี คนที่สงสัยในจุดนี้ไม่ได้มีเพียงแค่ขวัญชีวี เธอเองจะไม่เคยสงสัยได้อย่างไรกัน! เพียงแต่ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากถามมาตลอด จนกระทั่งวันนี้ จาริณีนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นบนใบหน้าก็ปรากฏความโกรธแค้นชิงชังเหมือนอย่างในครั้งก่อนที่ขวัญชีวีถามคำถามนี้กับเธอขึ้นมาอีกครั้ง มองไปบนใบหน้าที่ยิ่งโตยิ่งสวยแต่กลับยิ่งทำให้เธอยิ่งมองยิ่งรู้สึกขัดลูกหูลูกตานั้นของปาลี จาริณีอยู่ๆก็เกิดความหุนหันพลันแล่นขึ้นมา อยู่ๆเธอก็รู้สึกอยากจะทำลายปาลีเป็นอย่างมาก และสิ่งที่จะทำลายปาลีได้นั้นก็ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่าการพูดความจริง ทว่า ในเวลานี้นี่เอง ได้เกิดเสียง "ปึ้ง" ดังก้อง อยู่ๆประตูบ้านก็ถูกคนถีบให้เปิดออกอย่างรุนแรง ธามปรากฏตัวที่หน้าประตูด้วยใบหน้าที่โกรธจนไม่อาจจะควบคุมตนเองได้ "ตาเฒ่า..." จาริณีพอเห็นธามที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ก็อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง "คุณ...ไม่ใช่ว่าไปซื้อกับข้าวหรอกหรอ?" วันนี้เพื่อที่จะจงใจบีบบังคับให้ปาลียกเลิกการหมั้นหมายกับรฐา จาริณีตั้งใจส่งธามออกไปข้างนอก เพราะเธอรู้ว่าด้วยความรักความเอ็นดูที่ธามมีต่อปาลีแล้ว จะต้องไม่อนุญาตให้เธอทำแบบนี้กับปาลีอย่างแน่นอน "หากไม่ใช่ว่าฉันลืมพกเงินไป ทำได้เพียงย้อนกลับมากลางคัน ฉันจะรู้ได้ยังไงว่า เธอจะสามารถทำเรื่องที่ไม่ควรค่าให้เด็กมันมาเคารพแบบนี้กับปาลีได้" ธามจ้องไปที่จาริณีด้วยดวงตาที่แดงก่ำ คำที่พูดเป็นเสียงเล็ดลอดออกมาจากไรฟัน เมื่อกี้นี้เขาได้อยู่หน้าประตูนำเรื่องที่จาริณีและขวัญชีวีบีบบังคับปาลีตั้งแต่ต้นจนจบฟังไว้อย่างชัดเจนหมดแล้ว หันไปอีกด้าน สายตาที่แหลมคมของธามพุ่งยิงไปทางขวัญชีวีอย่างรุนแรง "แล้วก็แก คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าอ่อยพี่เขยของตัวเอง หลังเกิดเรื่องยังกล้ามีเหตุผลพูดออกมาได้อย่างเต็มที่ขนาดนี้ บ้านฉันมีลูกสาวอย่างแกแบบนี้ออกมาได้ยังไงกัน หนังสือสิบกว่าปีที่เรียนมาไม่ได้ช่วยอะไรเลย แกมีใจที่รู้สึกอัปยศอดสูบ้างไหม แกยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า ฉันธามไม่มีลูกสาวแบบนี้อย่างแก" พอคำพูดจบลง ก็ง้างมือฟาดไปบนใบหน้าของขวัญชีวีอย่างแรงทีหนึ่ง ขวัญชีวีจะคิดถึงได้อย่างไรกันว่าธามจะลงมือกับเธอ จึงไม่ได้ป้องกันเลยแม้แต่น้อย ถูกธามตบหน้าจนตัวหมุนล้มลงไปกองกับพื้นจนรู้สึกมึนไปโดยสมบูรณ์แบบ จาริณีกับปาลก็ถูกการกระทำนี้ของธามทำให้ช็อกไปเช่นเดียวกัน ยืนนิ่งอยู่กับที่ ลืมตอบสนองไปชั่วขณะ ในความทรงจำ ธามมีแต่รอยยิ้มที่ใจดี นิสัยทางด้านอารมณ์ของเขานั้นดีมาก ตั้งแต่เล็กจนโต อย่าพูดถึงลงมือตีสองพี่น้องปาลีและขวัญชีวี แม้แต่ตะคอกดุด่าเสียงดังก็ยังไม่เคย "พ่อ...พอตบหนู?คิดไม่ถึงเลยว่าพ่อจะตบหนู..." ขวัญชีวีกุมใบหน้าที่ถูกตบจนเจ็บ มองไปที่ธามด้วยสีหน้าที่ไม่กล้าที่จะเชื่อ ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็เคร่งขรึมจริงจังขึ้นมา แล้วหันไปมองปาลีด้วยความดุดัน "เพราะแก ล้วนเป็นเพราะแก นึกไม่ถึงว่าพ่อจะตบฉันเพราะแก ฉันจะฆ่าแก!" ขวัญชีวีพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กรีดร้อง รีบลุกขึ้นมาจากพื้นด้วยความรวดเร็ว จากนั้นก็กระโจนเข้าหาปาลีด้วยสีหน้าที่ดุดันจนน่ากลัว ปาลีจะคิดเอาไว้ได้ที่ไหนกันว่าอยู่ๆขวัญชีวีจะมาระบายกับเธออย่างขาดสติเช่นนี้ จึงไม่ได้ป้องกันอะไรเลยสักอย่าง ลำคอที่ยาวระหงจึงถูกสองมือของขวัญชีวีจิกเข้าไว้อย่างรุนแรง ทั้งร่างกายก็ถูกขวัญชีวีผลักกดทับติดกับกำแพงด้วยแรงมหาศาลเช่นเดียวกัน ขวัญชีวีได้ริษยาจนเลือดขึ้นตาไปโดยสมบูรณ์แบบ พอคิดถึงพ่อที่รักและเมตตาตนเองมากกว่ามาโดยตลอดมาตบเธอเพราะปาลี เธอก็แทบอยากจะฉีกปาลีทั้งเป็นในตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ดังนั้น พอจิกไปที่คอของปาลีได้ สองมือของเธอก็กุมไปรอบคอของปาลีอย่างรุนแรงราวกับตั้งใจจะเอาให้ถึงตาย "ปล่อย...มือ...แอ่ก...แอ่ก..." ปาลีถูกเธอจิกเข้าจนหายใจไม่สะดวกในทันที ลมหายใจถูกกลั้นเอาไว้จนใบหน้าแดงก่ำ หน้าอกและช่วงปอดยิ่งเพิ่มความขยายตัวจนเหมือนกับจะแตกออก แม้แต่คำพูดทั้งประโยคต่างก็พูดออกมาไม่ได้แล้ว "ยัยขวัญ แกบ้าไปแล้ว รีบปล่อยพี่สาวของแกเดี๋ยวนี้!" ธามพอเห็นขวัญชีวีที่อยู่ๆไปลงมือกับปาลี ก็โกรธจนพุ่งเดินไปข้างหน้าในทันที คิดจะไปดึงมือของขวัญชีวีออก "ตาเฒ่า ห้ามแตะต้องลูกสาวของฉันอีก" จาริณีกลับนึกว่าธามยังจะไปตีขวัญชีวีเพราะปาลีอีก ผลักไปที่หลังของธามอย่างรุนแรงจนดูเกือบจะเป็นไปตามจิตใต้สำนึก สุดท้าย..