ตอนที่98 ปัดความรับผิดชอบ

ต๭นที่98 ปัดความรับผิดชอบ สุดท้าย... ตำแหน่งที่ธามอยู่ ตรงกับหน้าประตูพอดี และประตูก็ไม่ได้ปิด นอกประตูก็คือบันได ถูกจาริณีผลักอย่างแรงขนาดนี้ อย่างไรเสียธามก็เป็นคนที่อายุมากแล้ว จะยังทรงตัวอย่างมั่นคงได้ที่ไหนกัน ทั้งร่างกายโน้มไปทางข้างหน้า จากนั้นก็ล้มลงไป ราวกับลูกหนังก็ไม่ปานกลิ้งตกจากด้านบนของบันไดลงไปในทันที "ตุบ! ตุบ! ตุบ..." เสียงที่เกิดจากการกระทบกันของกระดูกในร่างกายกับบันใดปูนนั้นคมจนแสบแก้วหู ธามกลิ้งตกลงไปติดต่อกันหลายสิบขั้น สุดท้ายเกิดเสียงดังปึ้งกระทบกับบนกำแพงฝั่งด้านตรงข้ามของบันใด ชั่วพริบตาเดียว เลือดสีแดงสดก็กระจายไปทั่ว ธามเพียงแค่ถอนหายใจออกมาทางจมูกทีหนึ่ง ก็ล้มพับลงไป จากนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรอีกเลย "ตาเฒ่า..." "พ่อ..." "พ่อ..." จาริณี ปาลี ขวัญชีวี แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจราวกับจะเป็นเสียงเดียวกัน จาริณีถูกทำให้ตกใจจนรู้สึกมึนงงไปโดยสมบูรณ์แบบ มือทั้งสองข้างกำลังสั่น ขาทั้งสองข้างอ่อนกำลัง แล้วล้มลงไปกับพื้นในทันที "ไสหัวออกไป!" พอเห็นธามที่อยู่ด้านล่างของบันใดไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ปาลีก็ร้อนรนจนดวงตาแดงก่ำ ดุดันขึ้นมา ผลักขวัญชีวีออกไปอย่างรุนแรง จากนั้นก็พุ่งตัวลงบันใดไป "พ่อ...พ่อ..." ปาลีรีบประคองช่วงร่างด้านบนของธามที่อยู่บนพื้นมากอดเอาไว้ในอ้อมอก ธามมีเลือดเต็มหน้าเต็มศีรษะมาตั้งนานแล้ว เลือดที่แดงสดนั่นถึงขั้นย้อมเสื้อบริเวณหน้าอกของธามจนกลายเป็นสีแดง "พ่อ พ่ออย่าเป็นอะไรไปเด็ดขาด อย่าเด็ดขาด..." มือที่สั่นเทาของปาลีควานหาโทรศัพท์มือถือที่พกติดตัวออกมาในทันที คนแรกที่คิดถึงก็คือดนุพล ปาลีจึงไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยที่จะโทรหาดนุพลในทันที พอดนุพลรับสายโทรศัพท์ของปาลี ก็รีบบอกให้ปาลีอย่าเพิ่งขยับตัวของธาม จากนั้นก็โทรหานัฐพงษ์ในทันที ไม่ช้า รถฉุกเฉินของโรงพยาบาลนัฐพงษ์ก็มาถึง ทีมแพทย์และพยาบาลนำตัวธามยกขึ้นรถฉุกเฉินอย่างคล่องแคล่วทั้งยังรวดเร็ว แล้วเริ่มปฏิบัติการช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน ปาลีรีบตามขึ้นไปบนรถ มองดูอยู่ด้านข้าง ตื่นตระหนกและหวาดกลัวจนทั้งร่างกายสั่นเทา ดนุพลนำตัวของปาลีกอดเอาไว้ในอ้อมแขนอย่างแน่นหนา พูดปลอบด้วยความอ่อนโยน "เด็กดี อย่ากังวลไป จะต้องไม่มีอะไรแน่ อย่ากลัว มีฉันอยู่ ..." "ดนุพล ฉันกลัวมาก พ่อของฉันเขา...พ่อ..." ปาลีขดตัวอยู่ในอ้อมอกอันอบอุ่นของดนุพล น้ำตาในที่สุดก็ทะลักออกมาอย่างอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหว และจาริณีกับขวัญชีวีที่แต่เดิมอยากจะมานั่งในรถคันนี้ด้วยเช่นเดียวกัน ทว่าคนเยอะมาก นั่งได้ไม่หมด ในเวลานี้จึงนั่งอยู่บนรถอีกคันที่อยู่ด้านหลัง "ขวัญ ลูกว่าพ่อจะเป็นอะไรไหม หากเขาตกลงมาตายอย่างนี้ แม่จะถูกจับไปเข้าคุกหรือเปล่า?" จาริณีจับมือของขวัญชีวีเอาไว้แน่นด้วยใบหน้าที่ตื่นตระหนกและหวาดกลัว มาถึงในเวลานี้ เรื่องที่เป็นห่วงมากที่สุดในหัวสมองของเธอก็คือตัวเอง ไม่ใช่อาการบาดเจ็บของธาม ขวัญชีวีก็ถูกจาริณีพูดจนกลัวไปด้วยเช่นเดียวกัน ผลักจาริณีที่กำลังจับมือของเธอเอาไว้แน่นออกอย่างแรง ขยับตัวเล็กน้อยไปอีกด้าน แล้วเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ซีดขาวว่า "พ่อเขาถูกแม่ที่ผลักตกบันใดไป ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหนูเลยแม้แต่นิดเดียว หนูเพียงแค่ลงมือกับปาลี แม้แต่นิ้วมือนิ้วหนึ่งของหนูก็ยังไม่ได้แตะต้องโดนตัวพ่อเลย..." ความหมายภายในคำพูดนั้น คิดไม่ถึงว่าคือการปัดความรับผิดชอบทั้งหมดไปที่จาริณี จาริณีได้ฟังดังนั้น นิ่งอึ้งไปในทันที มองไปยังขวัญชีวีด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง เป็นเวลาอยู่นาน ถึงได้ตบไปที่ขาของตนเองทีหนึ่ง แล้วร้องไห้โวยวายเสียงดังขึ้นมา "แกยัยเด็กไร้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ที่ฉันทำเพื่อใครล่ะ ถ้าทั้งหมดไม่ใช่เพื่อแก ตอนนี้เกิดเรื่องแกก็ไม่สนใจแม่แล้ว แกใจร้ายขนาดนี้ได้ยังไงกัน เสียเวลาฉันที่อุ้มท้องคลอดแกมาตั้งสิบเดือน เช็ดอึเช็ดฉี่เลี้ยงแกมาจนโต ให้แกกินของที่ดีที่สุด ใส่เสื้อผ้าที่สวยที่สุด ยังส่งเสียให้แกเรียนขึ้นมหาวิทยาลัย คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายแกจะทำกับฉันแบบนี้ สวรรค์ ทำไมชีวิตของฉันถึงรันทดขนาดนี้ ฉันไม่อยู่แล้ว ไม่อยู่แล้ว ไม่อยู่แล้ว..." ขวัญชีวีถูกจาริณีโวยวายจนรู้สึกรำคาญ จึงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเริ่มโทรไปหารฐาอีกครั้ง ในเวลานี้ เธอก็ตื่นตระหนกไปหมดแล้วเช่นเดียวกัน เธอเพียงแค่อยากจะหาใครสักคนมาพึ่งพิง ทว่าในเวลานี้ รฐายังคงกำลัง"ทำงานล่วงเวลา"อย่างบ้าคลั่งกับพิมพ์วิไลผู้ช่วยผู้จัดการหญิงคนใหม่อยู่ในห้องทำงาน ความเสียวซ่าน ความมันส์นั้น อย่าพูดถึงเธอขวัญชีวีเลย แม้แต่ตัวเองนามสกุลอะไรก็แทบจะจำไม่ได้แล้ว ตอนนี้ ในสายตาของเขาเหลือเพียงแค่พิมพ์วิไลของดีสุดยอดเยี่ยมคนนี้เท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างต่างก็ถูกเขาทิ้งไปไกลสุดขอบฟ้าแล้ว ขวัญชีวีโทรศัพท์หารฐาไม่ติด ในใจยิ่งเคว้ง ยิ่งร้อนรน ยิ่งไม่มีหนทาง ภายใต้ความไร้ที่พึ่งพิงเป็นอย่างยิ่งนั้น เธอได้โทรไปยังมือถือของกิตติในทันที กิตติกำลังเลิกงานกลับเข้าบ้านอาบน้ำ จากนั้นก็นั่งดูโทรทัศน์ในห้องรับแขกอย่างเบื่อหน่ายพอดี ส่วนกิรณานั้น ในเวลานี้ยังคงทำโอทีอยู่ที่บริษัทอยู่เลย พอรับสายโทรศัพท์ที่ขวัญชีวีโทรมาแล้ว กิตติไม่พูดอะไรออกมาสักคำ รีบไปยังโรงพยาบาลเอกชนที่นัฐพงษ์เปิดขึ้นในทันที ธามได้ถูกส่งตัวเข้าห้องผ่าตัดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปาลี ดนุพล จาริณี ขวัญชีวี ทั้งสี่คนนั่งอยู่ด้านนอกห้องผ่าตัด รอฟังผลด้วยความร้อนใจ