ตอนที่99 ขอเพียงแค่ถึงอกถึงใจ

ต๭นที่99 ขอเพียงแค่ถึงอกถึงใจ ขวัญชีวีสองมือกุมหน้า ก้มศีรษะลง นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มุมโค้งระเบียงไกลๆคนเดียว ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าบริเวณบ่าถูกคนตบเบาๆทีหนึ่ง ขวัญชีวีรีบเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจในทันที ก็เห็นกิตติกำลังยิ้มอย่างอบอุ่นยืนอยู่บริเวณมุมทางโค้งพอดี ในเวลานี้ อยู่ๆในใจของขวัญชีวีก็รู้สึกได้ถึงอะไรที่เรียกว่าความอบอุ่นดั่งฤดูใบไม้ผลิ เวลานี้ ขวัญชีวียิ่งมั่นใจแล้วว่าในใจของเธอที่จริงแล้วยังมีที่ของกิตติอยู่ "ครู..." อยากจะเรียกกิตติคำหนึ่งว่าครูประจำชั้นตามจิตใต้สำนึก เพียงแต่คำพูดของเธอยังไม่ทันออกมาจากปาก อยู่ๆกิตติก็ยื่นนิ้วมือมากดเข้ากับริมฝีปากของเธอ ริมฝีกปากของเขายกขึ้นยิ้มพลางเอ่ย "ตามฉันมา" อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ขวัญชีวียังไม่ทันจะได้คิดอะไรก็เดินตามกิตติไปทางระเบียงอีกด้านหนึ่งในทันที ส่วนปาลี ดนุพล จาริณี ทั้งสามคนต่างก็กำลังรอฟังผลอย่างร้อนรน ไม่ได้สนใจถึงการจากไปของขวัญชีวีเลยแม้แต่น้อย กิตติจูงมือของขวัญชีวีตลอดทาง กระทั่งเดินเข้ามาในห้องน้ำของโรงพยาบาล จากนั้นก็ผลักขวัญชีวีเข้าไปในห้องน้ำห้องหนึ่ง แล้วพลิกมือหันไปปิดประตู จนถึงตอนนี้ ในที่สุดขวัญชีวีถึงได้เข้าใจแล้วว่า กิตติเขาอยากจะทำอะไร ทันใดนั้น เธอก็โกรธจนเกือบจะควบคุมตนเองไม่ได้ในทันที "คุณ ไอ้คนสารเลว พ่อของฉันยังนอนอยู่ในห้องผ่าตัด คุณไม่เป็นห่วงพ่อของฉันก็ช่าง ในเวลาแบบนี้ คิดไม่ถึงว่าคุณยังอยากจะ...ทำอย่างนั้นอีก อีกทั้งยังเป็นในห้องน้ำของโรงพยาบาล กิตติ คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?" ขวัญชีวีออกแรงผลักกิตติ กำลังคิดจะเปิดประตูห้องน้ำแล้วออกไป กิตติหัวเราะหึหึอย่างไม่คิดว่าจะเป็นแบบนั้น มือข้างหนึ่งกอดขวัญชีวีเอาไว้จากทางด้านหลัง อีกมือก็ดึง ฉีกกางเกงชั้นในภายในกระโปรงของเธอจนขาด จากนั้นก็รูดซิปกางเกงของตัวเองออก ไม่มีการเล้าโลมใดๆ สอดยัดเข้าไปจากทางด้านหลังในทันที ยังไม่ลืมที่จะเอ่ยคำพูดที่ชั่วร้ายแบบเดียวกันว่า "ฉันเป็นคนหรือเปล่าเธอไม่ได้รู้ดีตั้งนานแล้วหรอ? สามปีก่อนฉันชอบเล่นกับร่างกายของเธอ วันนี้ในสามปีหลังก็แบบเดียวกัน อย่าคาดหวังที่จะได้รับการปลอบใจถามไถ่สารทุกข์สุกดิบและความรักความห่วงใยแม้แต่นิดเดียวจากตัวฉัน เพราะว่านอกจากร่างกายของเธอแล้ว อย่างอื่นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ ฉันไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย" "โอ๊ย...เจ็บ คุณเบาหน่อย ไอ้สัตว์เดรัจฉาน!" ขวัญชีวีปิดตาลงอย่างยอมรับชะตากรรม ในเวลานี้ เธอเกลียดรฐาถึงที่สุด หากไม่ใช่รฐาไม่รับโทรศัพท์ของเธอ เธอก็คงไม่ร้อนรนจนหาความช่วยเหลือจากคนอื่นไปทั่ว โทรศัพท์หาไอ้สารเลวกิตติที่คิดแต่จะเล่นกับร่างกายของเธอคนนี้หรอก "เบาหน่อย? ในความทรงจำเธอดูเหมือนจะยิ่งชอบการใช้กำลังป่าเถื่อนของฉันเสียมากกว่า หรือว่าสามปีมานี้เธอถูกการฝึกสอนจากผู้ชายคนอื่นจนเปลี่ยนรสนิยมไปแล้ว?" กิตติไม่ได้สนใจคำขอร้องจากขวัญชีวีเลยแม้แต่น้อย การเคลื่อนไหวทิ่มแทงที่บริเวณช่วงเอวยิ่งเพิ่มความรุนแรงและรวดเร็วขึ้นมา ขวัญชีวีถูกคำพูดของเขาทำให้ทั้งโกรธทั้งโมโห ทว่าบริเวณว่างในห้องน้ำนั้นเล็กมากจริงๆ เธอไม่มีที่ที่สามารถจะหลบได้เลยแม้แต่น้อย ทำได้เพียงพาดไปบนกำแพงในห้องน้ำอย่างเชื่อฟัง กัดฟันทนต่อความบ้าคลั่งและรุนแรงของกิตติ "คุณเร็วๆหน่อย หากแม่ของฉันพบว่าฉันหายไป จะต้องออกตามหาฉันไปทั่วแน่ๆ" ขวัญชีวีอดทนที่จะไม่ส่งเสียงครางอย่างสุดกำลัง แต่ในใจของเธอได้ขึ้นสวรรค์ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ในความโวยวายอย่างบ้าคลั่งนั้น เธอไม่ยอมรับไม่ได้ว่า เธอชอบความรุนแรงและป่าเถื่อนแบบนี้ของกิตติมากกว่าจริงๆ "งั้นหรอ? เธออยากจะให้ฉันจบเร็วหน่อยจริงๆหรอ?" กิตติปรับเปลี่ยนท่วงท่า ตนเองนั่งอยู่บนฝาชักโครก จากนั้นให้ขวัญชีวีนั่งลงไปบนขา แผ่นหลังแนบเข้ากับใบหน้าของเขา "แคว่ก" สองมือฉีกเสื้อของขวัญชีวีออก "อ๊า...คุณบ้าไปแล้ว คุณฉีกเสื้อผ้าของฉันขาด อีกสักพักฉันออกไปจะใส่อะไร?" ขวัญชีวีโกรธจนกัดไปบนแขนของเขาทีหนึ่ง "ฉันสนใจว่าเธอจะใส่อะไร ต่อให้เธอไม่ใส่อะไรเลยนั่นก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันขอเพียงแค่ความถึงอกถึงใจในตอนนี้!" กิตติจับผมของขวัญชีวีเอาไว้แน่น แล้วดึงมาทางด้านหลัง ป้องกันไม่ให้ขวัญชีวีกัดเขาอีก ส่วนอีกมือหนึ่งกับการเคลื่อนไหวช่วงเอวกลับยิ่งเพิ่มความดุเดือดบ้าคลั่งขึ้นมา การกระทำซ้ำไปซ้ำมานี้ก็กินเวลาไปถึงสองชั่วโมง ในตอนที่กิตติจัดแจงเสื้อผ้าบนร่างกายเสร็จอย่างพออกพอใจ จากนั้นก็เดินออกจากห้องน้ำออกนอกโรงพยาบาลไปด้วยเสื้อคลุมที่สะอาดเรียบร้อย ดูสุภาพและมีมารยาทนั้น ขวัญชีวีก็ถูกทำให้อ่อนปวกเปียกราวกับก้อนดินโคลนที่แฉะ คุกเข่าพาดอยู่บนชักโครกอย่างไร้เรี่ยวแรง ทว่าที่แปลกก็คือ ขวัญชีวีไม่ได้เกลียดกิตติเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะว่าตอนที่กิตติกำลังถึงอกถึงใจนั้น เธอก็ได้ลิ้มลองความสุขที่แตกต่างไปจากที่อื่นด้วยเช่นเดียวกัน ความสุขที่บ้าคลั่งนี้ เทียบกับตอนที่อยู่กับรฐาแล้ว ยิ่งทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้น บ้าคลั่งมากยิ่งกว่า ขวัญชีวีราวกับสามปีก่อนก็ไม่ปาน ตกหลุมรักความรู้สึกที่ถูกกิตติกระทำอย่างดุเดือดและทารุณนี้อีกครั้ง บางทีคนอื่นอาจจะรู้สึกว่าเธอชั้นต่ำ แต่เธอก็คือชอบ ร่างกายของเธอชอบ และใจของเธอก็ควบคุมร่างกายของตัวเองไม่ได้มาตั้งนานแล้ว พอขวัญชีวีฟื้นคืนกำลัง ก็หาชุดแม่บ้านชุดหนึ่งมาคลุมไว้บนร่างกาย จากนั้นตอนที่กลับไปยังห้องผ่าตัด การผ่าตัดของธามก็เสร็จแล้ว และถูกส่งตัวไปยังห้องผู้ป่วยที่ต้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษ แม้ว่าจะไม่มีอันตรายถึงแก่ชีวิต แต่กลับยังไม่พ้นขีดอันตราย