ตอนที่100 ฮูหยินสาวโฉมงามลึกลับ

ต๭นที่100 ฮูหยินสาวโฉมงามลึกลับ แม้ว่าจะไม่มีอันตรายถึงแก่ชีวิต แต่กลับยังไม่พ้นขีดอันตราย ผ่านพ้นคืนนี้ไปได้ก็จะไม่เป็นอะไร หากผ่านพ้นไปไม่ได้ งั้นก็ไร้ซึ่งกำลังจะต่อต้านลิขิตฟ้าแล้ว ปาลีเฝ้าอยู่ที่ข้างเตียงของธามด้วยความร้อนรน กุมมือของธามเอาไว้แน่น พูดถึงเรื่องราวน่าสนใจที่ผ่านมาในวัยเด็กกับธามเบาๆ เพราะนัฐพงษ์บอกว่า ทางที่ดีที่สุดให้พูดคุยกับคนไข้ได้ตลอด เช่นนี้โอกาสที่คนไข้จะฟื้นขึ้นมาจะมีมากขึ้นมาหน่อย ดนุพลก็อยู่ข้างกายปาลีตลอดเวลา อยู่เป็นเพื่อนปาลีกังวลใจไปด้วยกัน ทุกข์ใจไปด้วยกัน จาริณีกลับยืนอยู่หน้าห้องผู้ป่วยอย่างวัวสันหลังหวะ เธอกลัว เธอกลัวมากว่าธามจะหลับไปไม่ฟื้นและลาจากโลกไปในตอนนี้ ถึงเวลานั้น กลัวเพียงแต่ว่า ถึงตอนที่เธอแก่จะไม่ได้มีความสุขอยู่กับลูกหลาน กลับยังต้องติดคุกไปจนตายน่ะสิ! และในเวลานี้ ขวัญชีวีก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน จาริณีอยู่บนระเบียงด้านนอกห้องผู้ป่วยเพียงคนเดียว เดินไปเดินมาอย่างร้อนรนไม่ยอมหยุด สุดท้าย เธอก็ตัดสินใจอย่างแรงกล้า ออกจากโรงพยาบาล โบกรถแท็กซี่คันหนึ่ง มุ่งหน้าไปยังบ้านพักต่างอากาศที่หรูหราหลังหนึ่งในทันที ที่ด้านนอกของบ้านพักตากอากาศ จาริณีลังเลอยู่นาน แต่สุดท้ายก็ยังคงตัดสินใจกดกริ่งประตู ไม่ช้าก็มีคนใช้สาวคนหนึ่งวิ่งออกมาเปิดประตู "มาหาใคร?" คนใช้สาวพอเห็นสไตล์การแต่งตัวแบบหญิงแก่บ้านนอกของจาริณี ในคำพูดก็อดไม่ได้ที่จะมีความหยิ่งทะนงและความดูหมิ่นเพิ่มเข้ามา จาริณีแต่เดิมก็เป็นคนที่หัวสูง เย่อหยิ่งในศักดิ์ศรีอยู่แล้ว ทว่าในเวลานี้เธอกลับไม่ก้มหัวไม่ได้ ทำได้เพียงเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า "แม่หนู ฉันอยากมาหานายหญิงของที่นี่ วิสาข์ ฉันมีธุระด่วน ต้องการพบเธอเดี๋ยวนี้" พอสาวใช้ได้ยินว่าจาริณีมาหานายหญิงของพวกเธอ สายตาก็ยิ่งเพิ่มความดูหมิ่นขึ้นมาในทันที เชิดหน้าเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เย้ยหยันว่า "นายหญิงของพวกเราเป็นคนที่เธออยากจะพบก็พบได้หรอ นึกไม่ถึงว่ายังจะขานชื่อเต็มนายหญิงของพวกเราออกมาตรงๆ เธอนึกว่าเธอเป็นใครกัน?" พอจาริณีได้ยินดังนั้น ความโมโหก็วิ่งพล่านขึ้นมาบนหัวในทันที แต่เธอก็กัดฟันอดทนต่อไป ยืนกรานรอยยิ้มบนใบหน้าพลางเอ่ย "ฉันเป็นพี่สะใภ้ของวิสาข์ ฉันชื่อจาริณี ไม่เชื่อเธอลองไปถามนายหญิงของเธอดูว่าเขาจะรู้จักฉันไหม ฉันมีธุระด่วนจริงๆ แม่หนู ขอร้องเธอไปแจ้งให้หน่อยเถอะ มิเช่นนั้นผลลัพธ์ที่ตามมาไม่อาจจะคิดได้ ไม่ใช่สิ่งที่เธอและฉันจะรับผิดชอบไหวด้วยน่ะสิ！" เป็นอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ สาวใช้คนนั้นเห็นจาริณีพูดอย่างมีเหตุมีผล ก็อดไม่ได้ที่จะลังเลขึ้นมา นิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่รำคาญว่า "ก็ได้ งั้นคุณรออยู่ที่นี่ก่อน" พูดจบก็ปิดประตูลง จากนั้นก็เข้าไปรายงานนายหญิง ไม่ช้า ก็กลับมาอีกครั้ง และสีหน้าก็เปลี่ยนแปลงไปอย่าง360องศาในทันที เปิดประตูให้จาริณีด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม โค้งตัวลงพลางเอ่ย "คุณป้าคะ นายหญิงเชิญคุณเข้าไปพูดคุยในบ้าน เชิญคุณเดินมาทางนี้ค่ะ!" ใครให้ในตอนที่นายหญิงวิสาข์ได้ยินชื่อของจาริณีแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปอย่างมาก จากนั้นก็รีบให้เธอเชิญเข้ามาในทันทีกันล่ะ เธอยังจะกล้าต้อนรับจาริณีอย่างขาดตกบกพร่องได้ที่ไหนกัน จาริณีอุทานออกมาอย่างดูหมิ่น คราวนี้เปลี่ยนเป็นเธอที่ยโสโอหังขึ้นมา ชักสีหน้าสั่งสอนสาวใช้อย่างรุนแรงไปสองสามประโยค นี่ถึงนับว่าได้เป็นการระบายความโมโหในใจของเธอ พอเข้ามาในบ้านพักตากอากาศที่หรูหรา จาริณีชั่วขณะก็ราวกับในเรื่องพจมานเดินเข้าบ้านทรายทองก็ไม่ปาน มองเห็นอะไรก็แปลกใหม่ ตระการตา เกือบจะมองจนลายตาทั้งสองข้างไปหมด สาวใช้พาจาริณีมาถึงยังด้านในของห้องรับรองแขกที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นก็ถอยออกไปอย่างนอบน้อม ภายในห้อง เก้าอี้ตัวใหญ่หันไปทางนอกหน้าต่าง ผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดกระโปรงยาวอย่างสตรีชั้นสูงสีมรกต นั่งพิงตัวอยู่บนนั้น เนื่องจากหันหลังให้จาริณี ในชั่วขณะ จาริณีไม่สามารถมองเห็นรูปร่างของผู้หญิงคนนั้นอย่างชัดเจนได้ "วิสาข์ คือเธอใช่ไหม?" จาริณีหยั่งเชิงถามออกไปหนึ่งคำ "เธอมาหาฉันมีธุระอะไร?" เสียงของผู้หญิงคนนั้นเยือกเย็นเป็นอย่างมาก เยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง ไม่แฝงความอบอุ่นเลยแม้แต่น้อย ฉันไม่ใช่ว่าเคยบอกเธอแล้วหรอกหรอ หากไม่ถึงคราวจำเป็นจริงๆห้ามมาหาฉัน นอกเสียจากลูกสาวของฉันเกิดเรื่อง" พูดถึงลูกสาวสองคำนี้ เสียงที่เย็นชาของผู้หญิงคนนั้นถึงได้มีความอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็หมุนเก้าอี้ตัวใหญ่ หันหน้ามาทางจาริณี ลุกยืนขึ้นอย่างดุดัน ประชิดเข้าใกล้จาริณี สายตาดุจดั่งคบเพลิง เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน "หรือว่าลูกสาวของฉันเกิดเรื่องขึ้น?" และการหมุนตัวในครั้งนี้ของผู้หญิงคนนั้น ในที่สุดก็ทำให้จาริณีมองเห็นรูปโฉมของเธอได้อย่างชัดเจน ทันใดนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องในใจ โชคชะตาเหตุใดจึงไม่ยุติธรรมเช่นนี้? เธอปีนี้อายุเพียงแค่45 เท่านั้นเอง กลับผมขาวเหมือนสีขนนกกระเรียน เป็นยายแก่บ้านนอกที่หน้าตาน่าเกลียด และผู้หญิงด้านหน้าคนนี้ วิสาข์ เธออายุน้อยกว่าเธอเพียงแค่ห้าปีเท่านั้น ทั้งๆที่อายุ40แล้ว แต่ยังดูเหมือนอายุ30 ผิวขาวใสเหมือนดั่งเมื่อก่อน เนียนละเอียดราวกับหยก เรือนร่างอรชรเหมือนดั่งเมื่อก่อน มีส่วนนูนส่วนโค้ง รูปโฉมงดงามเหมือนดั่งเมื่อก่อน สวยงามสะดุดใจคน เทียบกับเมื่อตอนยังสาวแล้วยิ่งเพิ่มความมีเสน่ห์ในวัยผู้ใหญ่ เทียบกับเมื่อก่อนแล้วยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่ มีเสน่ห์น่าดึงดูด