ตอนที่ 103 ตื่นด้วยการจูบ

ต๭นที่ 103 ตื่นด้วยการจูบ พูดถึงตรงนี้เธอก็ร้องห่มร้องไห้ขึ้นมา “จริงๆฉันได้รับกรรมกับสิ่งที่ทำลงไปแล้ว ถึงตอนนี้ฉันจะอยู่ดีกินดี แต่..ฉันไม่รู้สึกมีความสุขเลย ไม่รู้สึกมีความสุขเลยสักนิด ทุกวันที่ฉันมีชีวิตอยู่ หนึ่งวันนานเหมือนหนึ่งปี ถ้าเกิดเป็นไปได้ ในวันนั้นฉันจะเลือกที่จะไม่ออกจากหมู่บ้าน จะได้ไม่เจอผู้ชายที่ทรยศ ถูกมันทำร้ายจนไม่มีชิ้นดี กลับไปคลอดหวานแล้วฉันไม่ควรที่จะออกมาแก้แค้นมัน ฉันควรจะวางทุกอย่างลงและอยู่กับพี่ ฉันขายวิญญาณของตัวเองเพื่อที่จะแก้แค้น 20 กว่าปีแล้ว แค้นไม่ได้แก้ กลับชดใช้ชีวิตของตัวเองไป ฉันแค้น ฉันแค้นจริงๆ...” นิ้วมือของธามนั้นเริ่มขยับ หนังตาก็กระตุกเป็นช่วงๆ เขาได้ยินเสียงจากหัวใจของวิสาข์ เขาพยายามที่จะต่อสู้เพื่อที่จะได้ตื่นขึ้นมา เขาจะปลอบใจผู้หญิงที่เขาชอบมาชั่วชีวิต เห็นปฏิกิริยาของธามแล้ว วิสาข์รู้สึกดีใจ เธอรู้ว่า ธามได้ยินสิ่งที่เธอพูด เขายังรู้สึกตัวอยู่ วิสาข์กัดปากตัวเองและคิด เธอยืนขึ้น หลังจากนั้นเธอก้มตัวลงไปที่ธาม ปากสีแดงที่อิ่มอวบจูบลงไปที่ริมฝีปากอันแห้งหยาบของธาม ณ ตอนนี้ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกต่อไป ธามลืมตาขึ้นมาอย่างทันทีทันใด มองไปที่วิสาข์กับหน้าตาอันสง่างามในระยะใกล้ชิด พร้อมสัมผัสถึงริมฝีปากที่นุ่มนวลและอวบอิ่ม ในสมองธามมีแต่ความว่างเปล่า เขาได้แต่กะพริบตา ลืมทั้งบทสนทนา และไม่มีการโต้ตอบ ในขณะนั้น จาริณีที่เฝ้าอยู่ข้างประตู ก็ได้เห็นกับฉากนี้ผ่านกระจกประตูพอดี ทันใดนั้น เธอโกรธและจ้องมองอย่างไม่ละสายตา แต่เธอเป็นคนชวนวิสาข์มาเอง และก็เพื่อที่จะให้ธามได้ตื่นขึ้น เธอเลยไม่มีสิทธิ์ที่จะมาด่าหรือว่า ความอึดอัดอย่างมหาศาลทำให้หน้าแก่ๆของเธอดูน่าเกลียดขึ้นมาทันที ความคิดที่กล้าหาญในตอนนั้น เริ่มเติบโตขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ขณะนี้ ปาลีกำลังนอนหลับอยู่ห้องข้างๆ ระหว่างที่หลับอยู่ เธอฝันแล้วฝันอีก เธอหลับได้ไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่ หารู้ไม่ โชคชะตาของเธอกำลังจะถูกบิดเบือนโดยจาริณีอีกครั้ง หลังจากที่ธามตื่นขึ้นมาแล้ว วิสาข์ก็ไม่ได้อยู่ต่อ เธอไม่อยากให้ใครเห็นว่าเธอมาอยู่ที่นี่ จึงรีบขับรถกลับคฤหาสน์หรูที่เหมือนคุกในทันที ปาลีสะดุ้งตื่นมาตอนกลางคืนจากฝันร้าย พอได้ข่าวว่าธามตื่นแล้ว ปลอดภัยไม่เป็นอันตรายต่อชีวิต เธอจึงโล่งอกโล่งใจและมุดเข้าไปที่อ้อมกอดของดนุพลเพื่อที่จะนอนต่อ วันต่อมา ปาลีตื่นเช้าไปทำงานที่บริษัท จริงๆแล้วเธออยากที่จะลางานหนึ่งวันเพื่อที่จะไปเฝ้าธาม แต่เพราะเพิ่งเข้ามาทำงานในบริษัทไม่นาน เธอไม่กล้าที่จะขอลางานจริงๆ คาดไม่ถึงเลยว่าขวัญชีวีจะมาเช้ากว่าเธอและยังมารอในออฟฟิศแผนกบุคคล โอจินณ์เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลก็กำลังช่วยขวัญชีวีดำเนินการขั้นตอนการรับเข้าทำงาน ปาลีตกใจ เลยรีบถามโอจินณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อวานเธอสลัดขวัญชีวีทิ้งไปแล้วนิ โอจินณ์ยิ้มอย่างแปลกประหลาดและพูดว่า “ทุกอย่างพี่ณาเป็นคนตัดสิน เธอไม่เห็นด้วย ก็ไปหาพี่ณาสิ มาชักหน้าใส่ฉันทำไม” โอจินณ์ทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลมาสองปีแล้ว ไม่ได้เลื่อนขั้นสักที เลยคิดว่าครั้งนี้ตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบุคคลจะต้องเป็นของเธอแน่นอน แต่จู่ๆก็โดนปาลีที่โผล่มาจากไหนไม่รู้แย่งไป เพราะฉะนั้นในใจโอจินณ์นั้นเกลียดปาลีเข้าไส้ ในช่วงเวลาที่ปาลีทำงานนั้น เธอไม่เคยลืมที่จะกลั่นแกล้งปาลี และพูดเสียดสีหรือประชดประชันใส่ ปาลีเพิ่งเข้ามาใหม่ๆ เลยอดทนไม่ตอบโต้ พอรู้เรื่องว่ากิรณาเป็นคนตัดสินใจเรื่องนี้ ปาลีเลยรู้สึกสงสัย ที่ผ่านมา ผู้สมัครงานในรอบสัมภาษณ์ที่สลัดทิ้งไป กิรณาก็ไม่เคยเลือกเข้าทำงานเลย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า... ปาลีลุกขึ้น และจะไปที่ห้องออฟฟิศผู้จัดการถามกิรณาว่าเป็นเพราะอะไร ขวัญชีวีกลับยิ้มด้วยความภูมิใจ เดินบนรองเท้าสนสูง7นิ้ว และยืนบังปาลีด้วยสีหน้าที่หยิ่งยโส พูดว่า “อย่าคิดว่าเธอไม่ให้โอกาสฉัน แล้วฉันจะไม่มีวิธี ตำแหน่งเลขานุการของผู้จัดการใหญ่บริษัทCLกรุ๊ป จะต้องเป็นของฉัน!” ปาลีเงยหน้าและสบตาไปที่สายตายั่วยุของขวัญชีวี หัวเราะและตอบว่า “ได้ ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าเธอจะทำงานตำแหน่งนี้ได้นานแค่ไหน อย่าว่าฉันดูถูกเธอเลย เธอน่ะ ไม่เหมาะสมกับงานนี้” ขวัญชีวีหาได้สนใจไม่ หัวเราะและพูดว่า “ปาลี ขอร้องล่ะเธออย่าคิดว่าคนอื่นนั้นโง่เขลา แต่คิดว่าตัวเองนั้นเก่ง พวกเราสองคน ใครโง่ใครเก่งก็รู้ๆกันอยู่ ขอยกเรื่องพี่เขยละกัน สุดท้ายแล้วเขาเลือกฉันแต่ไม่ใช่เธอ แค่นี้เธอก็ควรเข้าใจว่าระหว่างเราสองคนใครนั้นเหนือกว่ากัน! อย่าหาว่าฉันไม่เตือนเธอ ในเมื่อฉันเข้ามาในบริษัทCLกรุ๊ปแล้ว หลังจากนี้ เธอก็ระวังตัวไว้นะ ไม่งั้น เธอไม่ได้ตายดีแน่!”