ตอนที่ 105 หัวหน้าสาวสวย

ต๭นที่ 105 หัวหน้าสาวสวย ตอนเที่ยง12โมง ถึงเวลากินข้าวแล้ว ระหว่างนั้นจะมีเวลาพักอยู่สองชั่วโมง ขวัญชีวีจึงพึ่งจะได้มีเวลาพักสักที วิ่งไปวิ่งมาทั้งเช้า ขาทั้งสองข้างของเธอจะหักแล้ว เพราะว่าเธอใส่รองเท้าส้นสูง 7 นิ้วอยู่ตลอดเวลาไงล่ะ พอเห็นว่าทุกคนเลิกงานไปกินข้าวกัน ขวัญชีวีเลยทนไม่ไหวและถีบไปที่ประตูห้องออฟฟิศของกิตติ กิตติที่กำลังเรียบเรียงเอกสารอยู่ เพื่อที่จะเลิกงาน พอเห็นว่าขวัญชีวีเดินมาด้วยสีหน้าแค้นเคือง เลยเอนตัวไปข้างหลัง และนั่งลงบนที่เก้าอี้ที่สุขสบายของเขา หัวเราะและพูดว่า “เป็นอะไรมา สีหน้าดูไม่มีความสุขเลย มีคนแกล้งเธอมาใช่ไหม?” “ใช่ ไอ้พวกผู้หญิงสามคนข้างนอกนั้นแหละ พวกมันน่ารังเกียจที่สุด เอาแต่สั่งฉันให้ทำโน่นทำนี่ทั้งเช้าเลย ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันไม่ทำแล้ว!” ขาทั้งคู่ของขวัญชีวีก็ล้มลงไปทันที เธอเตะรองเท้าส้นสูง 7 นิ้วของเธอออกอย่างไร้มารยาท พร้อมบ่นอุบอิบด้วยความโกรธ “ไม่ทำแล้ว?” กิตติเลิกคิ้ว เขาลุกขึ้น และดึงขวัญชีวีเข้าไปที่ข้างเขา พร้อมดันเธอลงบนโต๊ะทำงานที่กว้างใหญ่ของเขา ยิ้มอย่างชั่วร้ายและพูดว่า “ถ้าเธอไม่ทำแล้ว ต่อจากนี้มันก็จะไม่ง่ายเลย ที่พวกเราจะมาทำอะไรกันสะดวกๆเหมือนตอนนี้นะ” พูดไปพูดมากิตติก็เริ่มล้วงนั้นล้วงนี่ขวัญชีวี ขวัญชีวีรู้อยู่แก่ใจว่าเขาอยากจะทำอะไร จริงๆแล้วก่อนที่เธอจะเข้ามานั้นก็คิดไว้แล้วว่าตัวเองจะต้องเป็นเนื้อเข้าปากเสือ แต่เธอก็ยังจะเข้ามา ทำอะไรไม่ได้ ถึงแม้จะรู้ว่ากิตติจะฉวยโอกาสทำอะไรเธอในออฟฟิศ แต่เธอก็ยังรู้สึกคาดหวังอยู่นิดๆ ก็เหมือนกับสามปีก่อน ไม่ช้าพวกเขาสองคนก็เริ่มทำอะไรกันในออฟฟิศอย่างบ้าคลั่ง และในโรงอาหารบริษัทนั้น กิรณาก็ได้สั่งอาหารมาให้กิตติแล้ว นั่งรอกิตติอยู่ตรงที่นั่งริมหน้าต่างเพื่อที่จะได้กินข้าวด้วยกัน น่าเสียดาย เธอรอไปนานมาก แต่ก็ไม่เห็นกิตติมาสักที แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไร เธอรู้ว่ากิตติยุ่งกับงานเขามากจนไม่มีเวลาลงมากินข้าว เธอยังคิดอยู่ อีกสักพักเธอจะแอบเอาข้าวไปให้กิตติที่ออฟฟิศ ทำไมถึงต้องแอบล่ะ ก็เพราะว่าพวกเขาแอบแต่งงานกันไง ถ้าเกิดมีใครเห็นว่าเธอเอาข้าวไปให้กิตติเข้า ถึงเวลาก็จะนินทากันใหญ่ กิรณากำลังนั่งกินข้าวอยู่คนเดียวอย่างน่าเบื่อ เธอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นปาลีกำลังพาชายหนุ่มหน้าตาดีอายุราวๆยี่สิบ บนมือถือจานอาหาร มองซ้ายมองขวาเพื่อที่จะหาที่นั่งอยู่ “ปาลี ทางนี้” กิรณารีบโบกมือไปมา พูดถึงปาลีแล้ว เธอทั้งชอบและชื่นชมจากใจจริง เพราะว่าในบางด้าน ปาลีกับเธอมีความคล้ายคลึงกันกันอย่างไม่น่าเชื่อ อย่างเช่น อนุรักษนิยม เคร่งขรึม รักนวลสงวนตัว และชอบที่จะใช้ศักยภาพตัวเองในการสร้างเนื้อสร้างตัว “พี่ณา!” ปาลีตอบโต้ในทันที เธอเลยพาเด็กหนุ่มหน้าตาดีมานั่งตรงข้ามกิรณา “สวัสดีครับ ผู้จัดการณา!” เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นคงไม่กล้าที่จะทำตัวตามใจแบบปาลี ยังไม่นั่งลงเลยเขาก็ทักทายกิรณาอย่างมีมารยาท กิรณายิ้มอย่างสง่างามและพูดว่า “นิศจัย นายนั่งลงได้แล้ว ตอนนี้ไม่ใช่เวลาทำงาน ไม่จำเป็นต้องเกรง จากนี้ไปนายเรียกฉันว่าพี่ณาละกัน!” “ครับ พี่ณา!” นิศจัยพยักหน้าด้วยความดีใจ เขาก็เป็นพนักงานใหม่ที่พึ่งเข้ามาในบริษัทพร้อมขวัญชีวี ที่ต่างกันก็คือขวัญชีวีเป็นเลขานุการผู้จัดการใหญ่ ส่วนเขา เป็นผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายบริหารสำนักงาน หรือก็คือเลขานุการของกิรณา วันนี้เป็นวันทำงานวันแรก เมื่อกี้เจอปาลีที่เป็นคนสัมภาษณ์ให้พอดี ปาลีเห็นว่าเขายังไม่ค่อยคุ้นชินกับบริษัท เลยเข้าหาและพาเขาไปด้วย ระหว่างทานอาหาร ทั้งสามคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก ที่กิรณาและปาลีไม่พูดคุยเพราะว่าพวกเธอมีกิริยามารยาทที่ดี ส่วนนิศจัยเป็นเพราะตื่นเต้น ตื่นเต้นจนไม่รู้จะพูดอะไร กิรณาและปาลีเป็นสตรีสวยที่มีบุคลิกดีงาม คนหนึ่งฉลาดหลักแหลม ออร่าเข้มแข็ง อีกคนสง่างาม ใจกว้างเหมือนแม่น้ำ และยังเป็นหัวหน้าของเขาอีก เขาเป็นเด็กที่พึ่งก้าวข้ามออกจากรั้วมหาลัย เด็กมหาลัยที่ไม่มีประสบการณ์ใดๆมีเพียงแต่จิตใจที่พร้อมสู้นั้นจะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง! และแล้วหลังกินข้าวเสร็จ เสื้อเชิ้ตขาวของนิศจัยก็แฉะไปด้วยเหงื่อ “เจ้าหนุ่ม ค่อยๆเป็นค่อยๆไปนะ!” กิรณาห่อข้าวของกิตติ ตบไปที่ไหล่ขวาของนิศจัย เธอพูดให้กำลังใจไปสองสามคำ และก็ลุกเดินออกไป ปาลีแอบขำ และเธอก็เลียนแบบท่าทางของกิรณา ตบไปที่ไหล่ซ้ายของนิศจัยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม และให้คำแนะนำว่า “เจ้าหนุ่มน้อย สังคมไม่ได้ลึกลับอย่างที่นายคิด แค่ตั้งใจ ก็สามารถควบคุมได้ ฉันคาดหวังในตัวนายนะ!” พูดเสร็จ ก็เดินออกไป มองไปที่หัวหน้าสองคน ภาพข้างหลังที่ดูยิ่งใหญ่ นิศจัยเกาไปที่ทรงผมอันหล่อเหลาของเขา หัวเราะ และพูดกับตัวเองด้วยความตกใจว่า “หรือว่านี่คือหัวหน้าสาวสวยที่ร่ำลือกัน ยิ่งใหญ่ และน่าสนใจมาก” กิรณาออกไปจากโรงอาหาร เธอเดินไปที่ออฟฟิศของกิตติพร้อมกับอาหารที่ห่อไว้