ตอนที่ 107 ความเกลียดแค้นที่บิดเบือน

ต๭นที่ 107 ความเกลียดแค้นที่บิดเบือน ครั้งนี้ โหดเหี้ยมกว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมา แทบจะเป็นการข่มขืนอย่างตรงๆ เมื่อขวัญชีวีออกมาจากออฟฟิศของกิตติ เธอแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว ขาทั้งคู่สั่นไปหมด เลือดไหลลงมาจากร่องขาหนีบเป็นสองแถว ไหลลงไปที่ข้อเท้า และไหลเข้ารองเท้าส้นสูงของเธอ เห็นแล้วช่างน่าสยดสยอง แต่โชคดี ทุกคนกำลังพักเที่ยงอยู่ ก็เลยไม่มีคนเห็น ขวัญชีวีจับไปที่กำแพงของบริษัท กัดฟัน เดินออกจากบริษัททีละก้าวอย่างลำบากยากเย็น เธอจะไม่กลับมาทำงานที่บริษัทCLกรุ๊ปอีกแล้ว! และก็ไม่อยากที่จะเจอสัตว์เดรัจฉานปีศาจอย่างกิตติอีกแล้ว! ส่วนปาลี หลังจากที่กินข้าวเที่ยงเสร็จแล้ว ก็ถือโอกาสเวลาพักเที่ยงสองชั่วโมงนี้ ไปเยี่ยมธามที่โรงพยาบาลเอกชนของนัฐพงษ์ ธามได้ตื่นแล้ว แต่ว่าร่างกายเขายังอ่อนแออยู่ ส่วนจาริณีที่เฝ้าดูแลที่โรงพยาบาลมาตลอด ก็มักจะชักสีหน้าใส่ ธามโดนจาริณีทำร้ายจนต้องนอนโรงพยาบาลแล้ว เธอยังจะชักสีหน้าใส่เขาอีก ธามก็ขี้เกียจที่จะสนใจ ที่ผ่านมา เขาชินกับจาริณีที่ปากเสียและใจแคบ เพราะฉะนั้นถึงแม้จะตื่นแล้ว เขาก็ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เลือกที่จะไม่ลืมตา แต่ในสมอง เหมือนหลายปีก่อนอีกเช่นเคย คิดถึงวิสาข์อย่างบ้าคลั่งขึ้นมา เธอเป็นหญิงสาวที่สวยงามและยังทำให้เขาหลงรักมาตั้งแต่เด็กจนเขาแก่! เมื่อปาลีถึงแล้ว เห็นธามหลับตาอยู่ ก็คิดว่าธามนอนหลับไป เลยไม่ได้ส่งเสียงรบกวน แต่เมื่อจาริณีเห็นปาลีมาถึงแล้ว เธอจูงปาลีออกจากห้องทันที และถามเรื่องที่เมื่อคืนอยากถามแต่ไม่ได้มีโอกาสถาม “ผู้ชายที่มากับเธอเมื่อวานคือใคร? พวกเธอเป็นอะไรกัน?” ปาลีก้มหัวลงนิดหน่อย และพูดตามความจริงว่า “เขาเป็นแผนปัจจุบันของหนู พวกเรา...รักกันดี” ถึงแม้ว่าจาริณีจะทำให้ธามเป็นแบบนี้ ซึ่งในใจปาลีก็โกรธเป็นอย่างมาก แต่ตอนนั้นจาริณีไม่ได้ตั้งใจ ไม่ว่ายังไงคนหนึ่งก็เป็นพ่ออีกคนก็เป็นแม่ของเธอ เธอจะโกรธหรือเกลียดลงจริงๆได้ยังไงล่ะ! จาริณีเบะปากและหัวเราะอย่างประชดประชัง พูดว่า “ไม่น่าล่ะเมื่อวานที่ให้เธอหย่ากับรฐา เธอเซ็นเอกสารอย่างไม่ลังเล จริงๆแล้วเธออยากจะหย่ามานานแล้วสินะ ดูท่าแล้ว เหมือนฉันช่วยน้องขวัญไป แต่ที่จริงคนที่ได้ผลประโยชน์ก็คือเธอ” ปาลีเงยหน้าขึ้นและมองไปที่จาริณีด้วยความเสียใจ “แม่ ทำไมแม่พูดแบบนี้ แม่ทำเกินไปแล้วจริงๆนะ” คำพูดแบบนี้มีด้วยเหรอที่ออกมาจากปากของคนที่เป็นแม่ ฟังดูเหมือนคำที่พูดใส่คนที่ตัวเองแค้นมากกว่า จาริณีหันหน้าไปอีกข้างเพื่อเลี่ยงที่จะสบตาปาลี ทำไรได้ การปรากฏตัวเมื่อวานของวิสาข์ทำร้ายจิตใจเธออย่างมาก เธอไม่กล้าทำอะไรวิสาข์ แต่ถ้าเป็นปาลีล่ะก็ ก็จะขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเธอ “ผู้ชายทำงานที่ไหน ที่บ้านฐานะอะไร” ทันใดนั้น จาริณีก็ถามอีกครั้ง ตอนนี้เธอยังไม่อยากที่จะทะเลาะกับปาลี ปาลีลังเลไปสักพัก แต่ก็พูดตามความจริงเหมือนเดิมว่า “เขาเป็นนายกเทศมนตรีของเทศบาลนี้ ฐานะก็พอได้อยู่มั้ง หนูไม่เคยไปที่บ้านของเขา ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่” “นายกเทศมนตรี?” พอจาริณีได้ยิน แทบจะล้มลงไปกับพื้น มองไปที่หน้าของปาลีด้วยสีหน้าที่ตะลึง ในตาเต็มไปด้วยความตกใจ และยังแฝงไปด้วยความแค้นและความอิจฉาที่บอกไม่ถูก ทั้งชั่วชีวิตของจาริณี เธอใช้ชีวิตอยู่กับใต้เงาของวิสาข์ หลายสิบปีที่ผ่านมา ถูกผู้คนเปรียบเทียบกับวิสาข์มาตลอด และผลลัพธ์ของการเปรียบเทียบ แน่นอนก็คือเธอด้อยกว่าวิสาข์ ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา หุ่น วุฒิภาวะและการศึกษา เพราะแบบนี้นี่เอง เมื่อเธอรู้ว่าขวัญชีวีแย่งคู่หมั้นของปาลีแล้ว เธอไม่ได้รู้สึกโกรธหรือโมโห ในใจเธอรู้สึกถึงความดีใจไปซะมากกว่า เพราะว่าลูกสาวแท้ๆของเธอได้ทำ ในสิ่งที่เธอทำไม่ได้ไปแล้ว แต่เธอยังสะใจไม่พอเลย จู่ๆก็มารู้ว่า ปาลีได้ผู้ชายที่ไม่ว่าจะฐานะหรือคุณสมบัติก็ดีกว่ารฐาเป็นร้อยเท่าสิบเท่า แล้วจะให้เธอรับได้ได้อย่างไร! หรือว่าทั้งเธอและลูกสาว จะถูกวิสาข์และปาลีกดขี่ข่มเหงอย่างโหดร้ายจริงๆไปทั้งชั่วชีวิต? จาริณียิ่งคิดยิ่งแค้น ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกไม่ยอม ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย “แม่ เป็นอะไรเหรอ? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” ปาลีย่อมไม่รู้ว่าในใจที่บิดเบือนของจาริณีกำลังคิดอะไรอยู่ แค่เห็นว่าจาริณีสีหน้าย่ำแย่ เลยถามจาริณีว่าไม่สบายตรงไหน จาริณีเก็บอารมณ์ หัวเราะอย่างแปลกประหลาด พูดว่า “ไก่ฟ้ายังไงก็ไก่ฟ้าวันยังค่ำ อย่าเพ้อว่าจะเป็นหงส์ ไม่งั้นจบไม่สวยแน่” พูดเสร็จ หันหลัง เปิดประตูห้องผู้ป่วย และก็เดินเข้าไป ตามด้วยเสียงปิดประตูดังปัง ปล่อยให้ปาลีอยู่ข้างนอกคนเดียว ปาลีถึงกับตาค้าง ถึงแม้ว่าจาริณีจะไม่ได้เจาะจงพูดว่าเป็นใครในคำพูด แต่ว่า ถึงเธอจะโง่แค่ไหนเธอก็ฟังออก จาริณีกำลังประชดใส่เธอว่า อย่าไปเพ้อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับซินเดอเรลล่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง เพราะว่าเมื่อเสียงนาฬิกาดังตอนเที่ยงคืน ทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม