ตอนที่ 108 ความลับที่ถูกเปิดเผย

ต๭นที่ 108 ความลับที่ถูกเปิดเผย “แม่...นี่แม่เป็นแม่หนูจริงๆใช่ไหม?” ปาลีพิงไปที่กำแพง ปล่อยตัวลงไปนั่งกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง ปิดตา และน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไร้สิ้นเสียง ตอนนี้ ปาลีเริ่มสงสัยเรื่องนี้แล้ว เพราะว่าความเกลียดชังที่จาริณีมีให้กับปาลี นับวันยิ่งดูออกง่ายขึ้น ซึ่งทำให้ปาลีหยุดคิดเช่นนั้นไม่ได้ ขณะนี้ นัฐพงษ์ที่แอบอยู่ตรงท้ายทางเดินก็ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดพอดี นัฐพงษ์ยกมือและจับไปที่คาง เขาพูดกับตัวเองเบาๆว่า “ในโลกนี้มีแม่ที่ทำกับลูกอย่างนี้ด้วยเหรอ?” ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนไขข้อสงสัยในใจของปาลีให้เอง ในฐานะหมอ ไม่มีใครเข้าใจวิธีพิสูจน์ว่าใช่แม่ลูกแท้หรือไม่ได้เท่าเขาแล้ว การแสดงผลดีเอ็นเอ เป็นวิธีที่ดีที่สุด และในขณะนี้ ธาม จาริณี และปาลีทุกคนอยู่ในโรงพยาบาล มันจะเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ถ้าหากเขาอยากจะขโมยของติดตัวของพวกเขา เช่นเส้นผมหรืออะไรพวกนี้ หลังคิดเสร็จนัฐพงษ์ยิ้มด้วยความขี้เล่น หันหลัง และเดินจากไปอย่างเงียบๆ ซึ่งก็เหมือนตอนที่เขาปรากฏตัวอย่างเงียบๆ ปาลีไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลต่อ เพราะว่าตอนเย็นเธอต้องไปทำงาน หลังจากที่โดนด่าไปตอนเช้า โอจินณ์ก็ทำงานเร็วขึ้นอย่างชัดเจน ครั้งนี้ปาลียังไม่ได้สั่ง เธอก็บันทึกและจัดเรียงข้อมูลพนักงานช่วงเวลาเย็นเสร็จแล้ว จากนั้นยังนำข้อมูลและเหตุการณ์ที่จำเป็นส่งให้ปาลี เมื่อปาลีเปิดดู เห็นว่าไม่มีข้อมูลการแตะบัตรของขวัญชีวี เลยรีบสั่งให้โอจินณ์โทรไปที่ออฟฟิศของเลขานุการผู้จัดการใหญ่ ถามว่าขวัญชีวีได้มาทำงานไหม คำตอบที่ได้ก็คือ ขวัญชีวีออกไปแล้วเหมือนที่คิดไว้ ปาลีส่ายหัวไปมา ขวัณชีวีที่ดูหยิ่งยโสโอหังตอนเช้า เธอยังคิดว่าขวัญชีวีวางแผนที่จะปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นเสียอีก ที่ไหนได้ เธอประเมินสูงไป ไม่มีคนใจแคบต่ำต้อยมาก่อกวน เวลาทำงาน 4 ชั่วโมงตอนเย็น ก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากปาลีเลิกงาน เธอก็รีบไปเยี่ยมธามที่โรงพยาบาลในทันที แต่ว่าครั้งนี้ โรงพยาบาลคึกคักกว่าเดิม ข้างนอกห้องผู้ป่วย นอกจากจาริณีกับหมอประจำนัฐพงษ์แล้ว ยังมี ขวัญชีวี รฐา และที่ทำให้ปาลีสีหน้าเปลี่ยนไปก็คือจักรกฤษและดนุพลก็อยู่ด้วย พอเห็นแบบนี้แล้ว ปาลีเข่าทรุดทันที เกือบที่จะล้มลงไป เวรแล้ว รฐากับดนุพลได้พบเจอหน้ากัน จักรกฤษก็อยู่ที่นี่ ซึ่งก็แปลว่าเรื่องบางอย่างที่เธอยังไม่ทันได้บอกดนุพลน่าจะถูกแฉโพยจากปากจักรกฤษหรือไม่ก็รฐาแล้ว ทุกอย่างจบแล้ว ปาลีรู้สึกทุกอย่างมืดมัวไปหมด โลกของเธอล่มสลายลงในทันที ณ ขณะนี้ รฐากับดนุพลกำลังจ้องกันด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม ราวกับเป็นคู่แค้นกัน ถ้าไม่ใช่ว่ารฐามีจาริณีกับขวัญชีวีคอยห้ามอยู่ ดนุพลมีจักรกฤษกับนัฐพงษ์คอยห้ามอยู่ล่ะก็ ทั้งคู่คงเริ่มต่อยกันอย่างดุเดือดแล้ว เมื่อเห็นปาลีเข้ามา ทุกคนก็แทบจะนิ่งอึ้งไปสักพัก “ที่รัก!” “ปาลี!” รฐากับดนุพลแทบจะผลักจาริณี ขวัญชีวี จักรกฤษ และนัฐพงษ์ที่ห้ามพวกเขาสองคนไว้ในเวลาเดียวกัน และก็เดินไปที่ปาลี ปาลีเดินถอยหลังหนึ่งก้าว ในใจคิดที่จะวิ่งหนี แต่มือทั้งสองข้างของเธอก็แทบจะถูกผู้ชายสองคนจับไว้ในเวลาเดียวกัน “ปล่อยมือนายออกไป อย่ามาจับที่รักของฉัน!” มืออีกข้างของดนุพลกระชากมือรฐาที่กำลังจับแขนซ้ายของปาลีออกอย่างรุนแรง ดนุพลที่ปกติจะดูอ่อนโยน เวลานี้ เขาระเบิดความดุออกมาดั่งกับสิงโตตัวผู้ “คนที่ปล่อยมือคือนาย ปาลีเป็นคู่หมั้นของฉัน ไม่ใช่ที่รักอะไรของนาย” รฐาจับไปที่มือดนุพลที่กำลังจับแขนซ้ายของปาลีอย่างไม่ย่อถอย ทั้งห้านิ้วจิกไปที่มือ และออกแรงบีบอย่างสุดกำลัง อยากให้ดนุพลรู้สึกเจ็บและถอยไป ปาลีถูกผู้ชายสองคนทั้งซ้ายและขวาหนีบอยู่ตรงกลาง ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจ จิตใจก็เหมือนจะพังทลาย แต่เธอรู้ว่าตอนนี้เธอควรที่จะใจเย็น ไม่อย่างงั้น ถ้าจัดการไม่ดี เธอกับดนุพลก็จบกัน ปาลีหายใจเข้าสุดปอด เพื่อที่จะให้ความรู้สึกที่แปรปรวนในใจเธอได้สงบลง เธอเงยตา และมองไปที่รฐาที่กำลังจับแขนเธอไม่ปล่อยด้วยสีหน้าเฉยเมย พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “รฐา ฉันกับนายเราหย่ากันแล้ว พวกเราทั้งสองคนไม่มีความสัมพันธ์อะไรทั้งสิ้น ปล่อยมือฉันนะ!” เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้ว รฐาโกรธจนเหมือนกระทิง กระตุกทั้งใบหน้า และขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พูดว่า “หย่ากัน? นั้นเป็นการตัดสินใจของฝ่ายเธอ ฉันยังไม่ได้ให้คำตอบเลย แต่ไม่ว่าจะยังไงทั้งชั่วชีวิตนี้ปาลีเธอจะต้องเป็นผู้หญิงของฉันคนเดียว” ดนุพลได้ยินเช่นนั้นแล้วก็หัวเราะ บอกว่า “ฉันเพิ่งเห็นใบทะเบียนสมรสที่ว่านั้นแล้ว มันไม่มีอำนาจทางกฎหมายอะไรเลย เพราะฉะนั้นไม่ว่ารฐานายจะว่ายังไง การแต่งงานของปาลีและนายก็ยกเลิกตอนไหนก็ได้ นายจะตื้อต่อก็ได้ แต่ฉันขอบอกไว้เลยที่นี่ ถ้านายยังไม่วางมือ สื่งที่รอนายอยู่จะเป็นการใช้ชีวิตในคุก”