ตอนที่113 คุณและฉัน

ต๭นที่113 คุณและฉัน “ไม่ค่ะคุณดนุพล ไม่ใช่ความผิดของคุณเลย เป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่กล้าที่จะเริ่มคุยกับคุณให้เข้าใจในสถานการณ์ของตัวฉันเอง ฉันแค่กลัว กลัวว่าจะสูญเสียคุณไป.....” ปาลีขยับเข้าไปซุกในอ้อมกอดของดนุพล ตอนนี้ในที่สุดเธอก็สามารถที่จะวางใจและพูดกับเขาได้ทุกเรื่อง ดนุพลสวมกอดไปที่ปาลีและพูดออกมาเบาๆว่า “ตอนนี้เข้าใจทุกอย่างหมดแล้ว หลังจากนี้ไปพวกเราห้ามปิดบังอีกฝ่ายในทุกๆเรื่อง ดีหรือไม่?” “ค่ะ！” ปาลีพยักน้าตอบด้วยความรู้สึกผิดในใจ ถึงแม้ว่าดนุพลจะรู้ว่ารฐาคือคู่หมั้นของเธอ แต่ไม่รู้ว่าเธอถูกมัดไว้บนเตียงโดยรฐา มันเป็นการละเมิดที่รุนแรงมาก เรื่องนี้ปาลีไม่กล้าที่จะเล่าทั้งหมดให้ฟัง นอกจากเหตุการณ์นี้ ปาลีก็ได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นให้ดนุพลฟังทั้งหมด ดนุพลก็ได้เข้าใจ ว่าทำไมวันนั้นปาลีถึงได้อยู่ที่ในห้องพักของโรงแรมคนเดียว ความกล้าทำให้ตอนนั้นปาลีเหมือนกับจิ๊กโกโล่ พอคิดถึงตรงนี้ทีไรดนุพลอดจะหัวเราะทั้งน้ำตาไม่ได้ และในคืนนี้ดนุพลก็ได้บอกปาลีเกี่ยวกับอดีตของตัวเขา ในอดีตดนุพลเคยมีแฟนสาวคนหนึ่ง ทั้งคู่คบกันมาตั้งแต่มัธยมปลายจนถึงมหาลัย ดนุพลได้วางแผนที่จะแต่งงานกับหญิงสาวทันทีที่เรียนจบมหาลัย แต่น่าเสียดายที่หญิงสาวมีความทะเยอทะยาน อุดมการณ์และความอาฆาตแค้นที่มากเกินไป เธอปฏิเสธข้อเสนอขอแต่งงานของดนุพลและหลังจากนั้นก็เดินทางไปเรียนต่อที่ต่างประเทศคนเดียว ด้วยเหตุนี้ทั้งสองคนก็เลยเลิกกัน หลังจากที่ได้ฟังแล้วปาลีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหึงขึ้นมา จึงเงยหน้าขึ้นมองไปที่ดนุพลและพึมพำออกมาว่า “คุณดนุพลคะ ตอนนี้คุณยังคิดถึงเธออยู่ไหมคะ?” “ตอนนี้ผมคิดถึงแต่ที่รักของผม!” ดนุพลเขี่ยจมูกเล็กๆของปาลีพลางพูดว่า “ผมกับเขาเราเลิกกันมานานสามสี่ปีแล้ว คิดว่าเธอน่าจะลืมผมไปนานแล้ว ผมเองก็จำหน้าของเธอไม่ค่อยได้แล้วเหมือนกัน คุณพูดแบบนี้เหมือนกับว่าผมยังคงคิดถึงเธออยู่?” ปาลีพูดออกมาเบาๆว่า “งั้นแล้วทำไมในสามสี่ปีมานี้คุณถึงไม่มีแฟนคนอื่นเลยคะ?” “ก็มันไม่มีจริงๆ” ดนุพลตอบจะปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่หยุดคิด “จริงเหรอคะ?” ปาลีมองเขาที่ปฏิเสธออกมาอย่างรวดเร็ว และในทางตรงกันข้ามเธอก็รู้สึกไม่เชื่อ นับตั้งแต่ที่เป็นเด็กจนกระทั่งเติบโตมากลายเป็นหญิงสาว ปาลีก็ได้เข้าใจอย่างสุดซึ้งว่าความปรารถนาของผู้ชายต่อเรื่องอย่างนั้นมีความรุนแรงมาก ยิ่งไปกว่านั้นดนุพลเป็นคนที่มีความโด่ดเด่นมาก กลัวว่าจะมีผู้หญิงมากมายที่เข้ามาหาถึงหน้าประตูโดยอัตโนมัติ แม้ว่าดนุพลจะไม่ได้สนใจแต่ก็เกิดขึ้นหลายครั้ง ผู้ชายกับผู้หญิงจะไม่เหมือนกันตรงที่ผู้หญิงต้องมีความรักถึงจะสามารถมีเพศสัมพันธ์ได้ แต่สำหรับผุ้ชายเพศสัมพันธ์กับความรักนั้นสามารถที่จะแยกออกจากกันได้ เมื่อดนุพลเห็นว่าปาลีไม่เชื่อเขา ก็อดไม่ได้ที่จะยกมือชูขึ้นมาสามนิ้วแล้วเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า “ถ้าหากคุณไม่เชื่อผม ผมสาบานก็ได้ถ้า หากว่าวินนี้ผมโกหกแม่แต่ครึ่งคำ ขอให้ผม.....” “ไม่เอาค่ะ” ปาลีเห็นว่าดนุพลสาบานอย่างจริงจัง ก็ได้รีบจับนิ้วมือกดแนบลงไปที่ริมฝีปากของดนุพลางส่ายหัว “ฉันเชื่อค่ะ ฉันเชื่อคุณแล้วนี้ไง ฉันไม่ชอบที่จะได้ยินคำสาบานอะไรแบบนี้ และทุกอย่างมันก็เป็นแค่เรื่องในอดีต แปลกที่ฉันไม่เจอคุณให้เร็วกว่านี้ ในอนาคตพวกเราต้องไปได้ดีแน่นอน ใช่ชีวิตร่วมกันมีแค่กันและกัน คุณดนุพลคุณว่าดีไหม?” “ดี ดีแน่นอน” ดนุพลสวมกอดไปที่ปาลีด้วยความรัก ที่รักของเขามีความฉลาด เอาใส่ใจและก็อ่อนโยนอยู่เสมอ คืนนี้อารมณ์ของทั้งสองก็ได้เร่าร้อนขึ้นมาอีกครั้ง ฉันกับคุณไตระดับที่สูงขึ้นเรื่อยๆ ความสดชื้นของความรักทำให้ปาลีไปทำงานด้วยจิตวิญญาณที่เต็มเปี่ยม ร่าเริง มีพลังในการทำงานอย่างเต็มที่ มันเยี่ยมยอดมาก กิรณามีความพอใจต่อปาลีมากขึ้น งานมากมายทั้งหมดก็ปล่อยให้ปาลีเป็นคนจัดการเอง ปละให้อำนาจกับปาลีมากขึ้นภายหลังจากช่วงทดลองงาน1เดือน ปาลีกลายเป็นหนังงานของบริษัทCLกรุ๊ปอย่างเป็นทางการ ในขณะเดียวกันปาลีก็ยังยืนยันที่จะอยู่ที่บริษัทCLกรุ๊ป และขวัญชีวียังคงต้องค่อยๆปรับตัวกับตำแหน่งเลขาของผู้จัดการอยู่ แต่ว่าความสัมพันธ์กับเลขาของเขาทั้งสามคนคือธารี นารา และณิช ยังคงไม่ลงรอยกัน สามารถพูดได้ว่าเหมือนน้ำกับไฟ อย่างไรก็ตามกิตติได้แสดงออกอย่างตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตามแต่ก็ทำให้เลขาทั้งสามคนนั้นไม่กล้าทำอะไรขวัญชีวีมากเกินไป และเมื่อถึงเวลาพักเที่ยงขวัญชีวีกับกิตติก็ได้ทำเรื่องบ้าๆด้วยกันในที่ทำงานทุกวันไม่มีพลาด กิตติเริ่มที่จะไม่พอใจกับการอยู่แค่ในที่ทำงานเท่านั้น ความจริงแล้วรู้สึกว่ามันไม่สนุก ดังนั้นจึงเริ่มที่จะพาขวัญชีวีไปทำเรื่องน่าอายที่บันไดตอนที่ไม่มีคน ทั้งคู่ตื่นเต้นกับแบบนั้นมากกว่าตอนทำที่สำนักงานเสียอีก ขวัญชีวียังคงมีความกังวลอยู่บ้าง แต่ทั้งคู่ก็ได้ทำไปแล้วหลายครั้งโดยที่ไม่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น เธอเริ่มที่กล้ามากขึ้น ด้วยความตื่นเต้นสดใหม่นี้คือความสุขที่สุดที่เธอแสวงหา แต่หากให้พูด บ่อยครั้งที่ไปเดินที่ริมแม่น้ำจนรองเท้าเปียก ตอนค่ำยิ่งเดินเยอะ ก็มักจะเจอเรื่องประหลาดใจ เมื่อตอนเที่ยงวันนี้ทั้งสองคนได้มาพบกันอีกครั้งในช่วงเวลาที่บันไดไม่มีคน ทันทีที่ขึ้นมากิจกรรมที่แสนร้อนแรงก็ได้เริ่มขึ้น ความปราณาเพิ่มสูงขึ้นจนไม่มีใครได้ยินเสียงฝีเท้าอันแผ่วเบาที่กำลังก้าวขึ้นบันไดมาทีละขั้น