ตอนที่115 ไม่ใช่น้องสาวเธอ

ต๭นที่115 ไม่ใช่น้องสาวเธอ ขวัญขีวีคาดไม่ถึงว่าที่ปาลีจะตบเธอ ทำให้รู้สึกงงงวยไปชั่วขณะและจึงระเบิดความโกรธออกมาทันที “ฉันทำอะไรก็ต้องให้เธอจัดการ เธอจะทำไหม กล้าตบฉัน เธอมีหลักฐานอะไรถึงมาตบฉัน” ขวัญชีวีจ้องไปที่ปาลีด้วยท่าทางที่แข็งกร้าวและยกมือขึ้นเพื่อตบปาลีกลับ ปาลีจึงยกมือขึ้นมาทันทีและปัดมือของขวัญชีวีกลับไปอย่างแรงและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฉันแค่อยากปลุกพี่ด้วยการตบนี้ ไม่ใช่ว่าพี่คบกับรฐาอยู่เหรอ? ตอนนี้พวกพี่ไม่ได้แต่งงานกันอยู่เหรอ? ทำไมพี่ถึงไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นในบริษัท? พี่ต้องการที่จะทำอะไร? ” “ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน นี้มันร่างกายของฉัน ฉันจะไปกับใครก็ได้ อย่าคิดนะว่าผู้หญิงทุกคนต้องเป็นเหมือนเธอ อนุรักษ์นิยมเป็นเหมือนของโบราณ บอกเลยนะเธอนะOutแล้ว” ขวัญชีวีกัดฟันอย่างแรงไม่ได้คิดที่จะลงมืออีก เธอเองก็กังวลว่าหากทำให้ปาลีโกรธแล้วปาลีจะประกาศบอกเรื่องของเธอในวันนี้ออกไป จนถึงตอนนี้เธอก็ไม่อยากจะทำงานต่อที่บริษัทCLกรุ๊ปแล้ว ปาลีส่ายหัว ไม่อยากจะเชื่อว่าขวัญชีวีจะพูดออกมาตรงๆและถอนหายใจออกมาเบาๆ “ฉันได้แค่พูด จิตใจของพี่ได้เปลี่ยนไปเน่าแฟะแล้ว ในอนาคตอย่าบอกใครว่ารู้จักกับฉัน ฉันไม่มีพี่สาวแบบพี่” พูดเสร็จปาลีก็หันหลังจะเดินออกไป “เธอยังไม่ได้รับปากว่าจะไม่บอกเรื่องวันนี้กับใคร” แต่ขวัญชีวีก็เข้ามาขัดขวางไม่ให้ปาลีเดินไป ปาลีแย้มยิ้มหยัน “รับปาก? ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องรับประกันอะไรกับเธอ ฉันเองไม่อยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นที่ทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นกับพี่เป็นใคร ฉันไม่สนใจที่จะมีส่วนร่วมในเรื่องเน่าเหม็นพวกนี้กับพี่ ตาของฉันต้องแปดเปื้อนเพราพี่ ฉันไม่ต้องการให้ปากของฉันสกปรกเพราะพี่ด้วย!” พูดเสร็จก็ไม่สนใจขวัญชีวีอีก เอี้ยวตัวหลบและเดินผ่านขวัญชีวีออกไป จนกว่าปาลีจะเดินห่างออกไป กิตติซึ่งซ่อนตัวอยู่ไม่ไกลก็ปรากฏตัวขึ้นมาและมองตามแผ่นหลังของปาลี และสัมผัสคางพลางที่ใช้ความคิด เขาไม่ได้ดีไปกว่าขวัญชีวีแต่เขาเป็นคนฉลาด จากทั้งคำพูดและการแสดงออกของปาลีเขาเกือบจะแน่ใจว่าปาลีไม่เห็นหน้าเขากับขวัญชีวีจริงๆ แต่ขวัญชีวีก็เองโง่ที่ปากพล่อยจนหลุดปากออกมาเอง ตัวเองเปิดเผยตัวเอง ยังดี ยังดีที่เขาเองไม่ได้แสดงตัวออกไปด้วย “ตามผมมาที่สำนักงาน!” กิตติคว้าแขนของขวัญชีวีและลากขวัญชีวีเข้าไปที่ลิฟต์ ตอนนี้เรื่องนี้ได้ถูกขัดจังหวะโดยฉับพลัน ไม่สบายใจจริงๆ ตอนนี้อาจจะยังไม่มีอะไร แต่แน่นอนว่าความสุขดูถ้าจะต้องจบลง ยิ่งกว่านั้นเขาต้องสั่งสอนขวัญชีวีหญิงผู้โง่เขลาคนนี้ให้ดี เพื่อที่จะไม่เปิดเผยเขาด้วย หลังจากที่ปาลีออกมาจากบริษัทแล้วก็รีบตรงไปที่โรงพยาบาลเอกชลของนัฐพงษ์ทันที แต่ดูแล้วจาริณีไม่พอใจการกับการมาทักทายนี้ ธามได้เปลี่ยนจากชุดเครื่องแบบของโรงพยาบาลเป็นชุดของตัวเองแล้วและนั่งอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไร หลังจากที่รักษาในโรงพยาบาลมาแล้วหนึ่งเดือนอาการบาดเจ็บของธามก็หายเป็นปกติแล้ว “พ่อคะ ไม่ใช่ว่าอีกสามวันถึงจะออกจากโรงพยาบาลได้เหรอคะ ทำไมพ่อ.....” ปาลีถามออกมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อธามและจาริณีแสดงท่าทางว่าอยากจะออกไปจากโรงพยาบาลแล้ว ธามไม่แปลกใจที่เห็นว่าปาลีมาเยี่ยม เพราะทุกวันนี้ที่เขามาอยู่ที่โรงพยาบาล ปาลีก็จะมาหาวันละหนึ่งหรือสองครั้ง ไม่เคยขาด แต่ขวัญชีวีไม่ได้เห็นเธอมาได้สามถึงห้าวันแล้ว เพียงแค่นี้เขาสามารถดูออกว่าลูกสาวสองคนของเขา คนไหนเป็นลูกที่กตัญญูจริงๆ แม้ว่าธามจะรับรู้เรื่องนี้ แต่เมื่อมั่นใจแล้ว ก็ช่วยดนุพลอยู่ได้ดี เมื่อลืมตาขึ้นก็มองไปที่ปาลีด้วยสายตาที่แสดงถึงความรักใคร่พลางถอนหายใจ “อาการบาดเจ็บบนร่างกายของพ่อหายดีแล้ว สามารถออกจากโรงพยาบาลได้ วันนี้พ่อกับแม่ของลูกไม่อยากอยู่ที่โรงพยาบาล และยังวางแผนที่จะอยู่ในชนบทด้วยกัน วันเวลาของคนหนุ่มสาวของลูก ตัวเองเป็นคนกำหนด จะดีหรือแย่นั้นขึ้นอยู่กับวาสนาของพวกเธอเอง” ถ้าหากไม่ใช่ณัฐพงษ์เป็นคนที่ทำการรักษาเขา ธามคิดว่าจะออกจากโรงพยาบาลตั้งแต่สิบวันก่อนแล้ว นอกจากนี้ธามยังมีความคาดหวังเล็กๆน้อยๆในใจของเขานั่นคือวิสาข์ เขาหวังว่าจะพบกับวิสาข์มาเยี่ยมตัวเอง แต่น่าเสียดายที่เขาเฝ้ารอทุกคืนมาตั้งสามสิบวันแล้ว วิสาข์ก็ไม่เคยมาเลย ธามอดไม่ได้ที่จะเลิกหวังแล้ว และเขาตัดสินใจที่จะกลับไปยังชนบท ประการแรกเขาไม่ต้องการทำตัวเองลุ่มหลงและหลงผิดในตัววิสาข์ ประการที่สองคือเรื่องการยกเลิกงานแต่งงานของรฐากับปาลีและตามมาด้วยเรื่องการแต่งงานของขวัญชีวี เขาไม่อาจจะทำใจยอมรับได้แต่การคัดค้านก็ไม่เป็นผล เพราะได้รับการสนับสนุนจากจาริณี เขาจึงไม่เห็นหนทาง เลยว่าจะกลับไปยังชนบทและดำเนินชีวิตในฐานะเกษตรกรที่ซื่อสัตย์สุจริต ซึ่งจาริณีปฏิเสธไปตั้งแต่แรก เธอชอบความคึกคักและความเจริญรุ่งเรืองในเมืองใหญ่ หากจะต้องกลับไปยังสถานที่ใช้ชีวิตยากลำบาก แต่ธามได้ตัดสินใจแล้วและได้พูดคำพูดที่โหดร้ายออกมาว่าหากเธอไม่กลับเขาจะกลับไปคนเดียว จะปล่อยให้เธออยู่กับขวัญขีวี พอจาริณีได้ฟังก็เกิดความลังเลไม่แน่ใจ ตั้งแต่ที่ธามบาดเจ็บจาริณีก็รับรู้ว่าขวัญชีวีลูกสาวคนที่สองของเธอนั้นแม้จะดูว่าเธอปากหวานราวกับน้ำผึ้ง แต่ความจริงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมาก พอแก่ตัวลงก็อยากที่จะพึ่งพาเธอ แต่ดูท่าคงไม่มีทางอื่น ในที่สุดคิดว่าจาริณีก็ตัดสินใจที่จะกลับไปชนบทกับธาม ดังสำนวนที่ว่าตาแกยายแก่ เมื่อแก่ตัวขึ้นธามก็คืออีกครึ่งหนึ่งของเธอ