ตอนที่118 คนน่ารังเกียจโอจินณ์

ต๭นที่118 คนน่ารังเกียจโอจินณ์ นับจากเวลาที่ขวัญชีวีมากิตติก็เริ่มเปลี่ยนไปหลังจากนั้น ในตอนนี้กิรณาไม่รู้ว่าขวัณชีวีเป็นพี่สาวของปาลี เพราะว่าปาลีกับขวัญชีวีไม่เคยติดต่อกันในวันปกติ เหมือนกับคนแปลกหน้าที่นามสกุลเหมือนกัน ไม่มีลักษณะที่เหมือนกัน นิสัยและศีลธรรมก็ต่างกันมาก ดังนั้นกิรณาไม่เคยสงสัยเลยว่าปาลีและขวัญชีวีจะมีความเกี่ยวข้องกันอย่างไร “อะไรนะคะ?” ปาลีตกใจอีกครั้ง จากนั้นในหัวก็ฉายภาพที่เห็นตอนเที่ยงวันนี้ที่ตรงบันได ไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่ทำเรื่องบ้าๆอยู่ตรงชั้นบันไดกับขวัญชีวีจะเป็นคุณกิตติ อย่างไรก็ตามเธอไม่มีหลักฐานที่แน่นอนและแน่นอนว่าตอนนี้ไม่สามารถพูดได้ กิรณาเอ่ย “พี่แค่สงสับมาสักพัก ไม่ได้จะบอกว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องเป็นขวัญชีวี อย่างไรก็ตามเธอช่วยดูให้พี่หน่อยนะ ถ้าเกิดขึ้นจริงๆพี่จะไม่ให้อภัยคุณกิตติแน่ พี่จะหย่า ความภาคภูมิใจของพี่จะไม่ยอมให้ใครมาดูถูก” ปาลีมองไปที่กิรณาราวกับว่ากำลังดูตัวเองเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เห็นได้ชัดว่าหัวใจกำลังจะแตกสลาย แต่แสดงความแข็งแกร่งออกมาเพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่นเห็นความเสียใจ “ได้ค่ะพี่ณา ฉันจะคอยดูให้พี่เอง” น้ำเสียงของปาลีมีร่องรอยของความเสียใจอยู่ เพราะว่าคนที่เป็นมือที่สามที่ทำลายครอบครัวสามีภรรยานี้อาจจะเป็นพี่สาวของเธอเอง จะไม่เธอรู้สึกผิดได้ยังไง! เมื่อออกมาจากห้องทำงานของกิรณาแล้วปาลีก็กลับไปนั่งที่ของตัวเองและเริ่มลงมือเก็บของ และเรื่องที่ปาลีถูกย้ายไปที่แผนกผู้จัดการทั่วไปก็ถูกโพสต์ลงบนกระดานข่าวของบริษัททันที เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลโอจินณ์เดินเข้าหาปาลีด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม “ปาลี ขอแสดงความยินดีที่คุณได้ย้ายไปที่สำนักงานผู้จัดการทั่วไป นี่คือสิ่งที่พี่สาวน้องสาวหลายคนในบริษัทไม่สามารถทำได้ คุณเพิ่งมาอยู่ได้มากกว่าเดือนเดียวก็ก้าวกระโดดนำไปแล้ว เยี่ยมมากจริง ๆ ” ปาลีรู้สึกว่าจะฟังยังไงก็เป็นคำพูดที่บาดหู จึงเงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าที่แย้มยิ้มของโอจินณ์แล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ “ฉันจะรู้ยังไงที่ฉันถูกย้ายนะเหรอ? คนที่จะมีความสุขที่สุดในบริษัทไม่มีใครจะมากไปกว่าคุณ คุณคงคิดว่าเมื่อฉันไปแล้วพี่ณาจะเลื่อนตำแหน่งให้คุณได้เป็นประธานกรรมการบริหารเหรอ?” โอจินณ์เมื่อได้ฟังรอยยิ้มบนใบหน้าก็แข็งค้าง ทันใดนั้นก็เลิกคิ้วขึ้น “ฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ คุณสามารถทำได้? คนที่จะต้องย้ายไปยังกล้าที่จะแสดงอำนาจต่อหน้าฉันอีก คุณคิดว่าคุณยังคงเป็นเจ้านายของฉันอยู่เหรอ? ” ปาลีสายหัวและหัวเราะเบาๆ “ฉันไม่เคยต้องการที่จะแสดงอำนาจต่อหน้าคุณเลย ความเคารพของฉันมีให้เฉพาะกับผู้ที่สมควรได้รับความเคารพจากฉัน โอจินณ์ ฉันขอเตือนคุณว่าถ้าหากคุณไม่เปลี่ยนอารมณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณ กลัวว่าสองปีผ่านไปคุณจะยังไม่ได้รับการเลื่อนตำแหน่งอีก” แม้ว่ากิรณาจะไม่พูดอะไรหลังจากที่เธอไป ใครจะเข้ามาทำหน้าที่ของเธอแต่ปาลีก็สามารใช่จมูกของเธอบอกได้ว่าคนๆนั้นไม่ใช่โอจินณ์ แม้ว่าโอจินณ์จะเป็นพนังงานอาวุโสแต่ว่าสะเพร่า ไม่เคยี่จะอุทิศตัวเองให้กับการทำงานและเห็นแก่ตัวขี้อิจฉาและไม่ยอมทนกับการสูญเสียของเล็กน้อยของตัวเอง คนแบบนี้นับว่าเป็นโชคของเธอที่บริษัทไม่ได้ไล่เธอออกไป แล้วจะให้เลื่อนตำแหน่งได้อย่างไร? คนบางคนก็ไม่รู้จักตัวเอง ไม่เต็มใจที่จะให้แต่ต้องการที่จะเก็บเกี่ยวเสมอ แล้วจะมีสิ่งดีๆอยู่บนโลกได้ยังไง นี้ไม่ใช่ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำแนะนำที่ดีของปาลี โจอินณ์ก็ไม่เห็นด้วย ยังคงคิดว่านี้คือการเยาะเย้ยถากถางของปาลี พ่นลมออกมาเสียงดังพลางคิดว่าจะพูดตอบโต้กลับไปที่ปาลี ในเวลานี้นิศจัยที่นั่งอยู่ในที่นั่งของสำนักงานที่อยู่ด้านหลังปาลีก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ลุกขึ้นและพูดกับปาลีว่า “พี่ปาลี พี่เก็บของเสร็จรึยัง ฉันจะช่วยพี่ย้ายไปที่แผนกผู้จัดการทั่วไปเอง!” “ไม่เป็นไร ของไม่หนักพี่สามารถือไปเองได้” ปาลียิ้มและปฏิเสธ ทุกวันนี้เธอกับนิศจัยเข้ากันได้ดีมากในฐานะผู้ช่วยฝ่ายบริหารของกิรณา นิศจัยได้ติดต่อทำงานร่วมกันกับปาลีในหลาย ๆ ครั้ง ดังนั้นทั้งสองคนจึงมีความคุ้นเคยกันดี . “พี่ปาลี พี่จะสุภาพกับผมทำไม ผมมาช่วยพี่ขนของ” พูดจบนิศจัยก็หยิบกล่องที่เก็บเรียบร้อย จากนั้นก็เดินไปที่แผนกผู้จัดการทั่วไปกับปาลี โอจินณ์ยืนมองพลางกัดฟันแน่น แต่ต่อหน้านิศจัย เธอไม่กล้าที่จะทำตามอำเภอใจเพราะว่าในใจของเธอนั้นได้แอบชอบหนุ่มหล่อเหล่าคนนี้อยู่ เมื่อนับอายุแล้วโอจินณ์มีอายุที่มากกว่านิศจัยสามปี แม้ว่าจะไม่ได้งามล้มเมือง ดูแล้วก็ไม่แย่ในทางตรงกันข้าม โดยรวมแล้วก็ยังเหมากับนิศจัยอยู่ดี อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่านิศจัยไม่มีความหมายเช่นเดียวกันกับเธอและโอจินณ์ก็ไม่กล้าที่จะแสดงออกอะไร แต่อนาคตยังอีกยาวไกล ใครจะไปรู้เรื่องนี้จะไม่เกิดขึ้น？