ตอนที่ 121 อยากแก้แค้นไหม?

ต๭นที่ 121 อยากแก้แค้นไหม? “ผู้จัดการภาสวรคิดไม่ถึงเลยว่าจะมาร่วมการแข่งประมูลในครั้งนี้ด้วยแต่ยังไงวันนี้ผมต้องชนะแน่ๆ” นิทัศน์ยืนอยู่ตรงหน้าของภาสวร จ้องมองไปทางภาสวร ใบหน้าที่ไม่ได้สนใจอะไร มีแค่สองคำที่สามารถบรรยายได้ “จริงเหรอ?” ภาสวรเงยหน้าขึ้นมองนิทัศน์อย่างเย็นชา น้ำเสียงที่ไม่ยอมให้ พูดอย่างเย็นชา: “ฉันไม่ฟังคนที่เอาปากมาแข่งหรอก ใครจะหัวเราะ จนถึงสุดท้าย มารอดูกันเถอะ!”นิทัศน์โดนเข้าไปเต็มๆ ทำสีหน้าอย่างไม่พอใจ กัดริมฝีปากไว้ ถามขึ้นอีก: “ได้ข่าวมาว่า ผู้จัดการภาสวรเป็นผู้ชายรสนิยมดี ดังนั้นข้างๆจะมีแค่เลขาผู้ชายเท่านั้น แต่ดูเหมือนวันนี้ ก็ไม่ใช่ไปซะหมด เลขาผู้หญิงคนสวยที่อยู่ข้างๆคุณ ยังใช้สะดวกไหมครับ?” คำพูดนี้ทำเอาภาสวรกิตติและปาลีทั้งสามขายหน้าไปเลย สีหน้าของกิตติและปาลีเปลี่ยนอย่างกะทันหันสีหน้าของภาสวรกลับไม่มีความรู้สึกหลังจากนั้นก็ตอบกลับไปอย่างเย็นชาว่า: “เรื่องนี้นายก็ไม่ต้องมาเป็นห่วง ต่างคนก็ต่างมีทางเดินของตัวเอง ถึงคนอื่นจะพูดอะไร ก็ไม่เห็นสำคัญอะไร แต่กลับกันนายที่รอบๆตัวมีแต่ผู้หญิงสวยปานฟ้า ไม่รู้ว่าจะปลงเมื่อไหร่กัน? แน่นอน ฉันไม่สนใจหรอกนะ เอาล่ะ ฝั่งนู้นยังมีเพื่อนฉันรออยู่ ไปก่อนละกัน!” พูดจบ ก็ไม่รอให้นิทัศน์ตอบกลับโดยที่สีหน้าโมโหไม่เบา แต่กลับเดินจากไปอย่างไร และค่อยจากไป ปาลีรีบเดินตามไปติดๆ ถึงแม้จะเจอกับปิยะ และปาลีก็อยากที่จะอยู่ต่อพูดกับปิยะอะไรหน่อย แต่พอเห็นนิทัศน์ที่อยู่ข้างๆ เธอยังมีหน้าจะเข้าไปอีกเหรอ เห็นปาลีที่อยู่ติดตัวภาสวรแบบนั้นสีหน้าของนิทัศน์กลับดูไม่ดีขึ้นกว่าเดิมถึงแม้ตอนนี้เขาจะมีฝาแฝดสองพี่น้องที่ทั้งสวยเลิศเลอยังสาวไม่มีใครเทียบได้อยู่ข้างๆแล้วแต่พอเห็นปาลีแล้ว นิทัศน์เองยอมรับเลยว่าคนที่เขาไม่สามารถลืมได้และยังคิดถึงก็ยังเป็นปาลี ปิยะที่ยังยืนอยู่ข้างๆของนิทัศน์ไม่พูดอะไรแต่สังเกตสีหน้าของนิทัศน์ จากนั้นก็แอบยิ้มเบาๆออกมา และยิ้มเยาะเย้ย ตอนนี้ กับนิทัศน์ ปิยะไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรแล้ว เพราะอย่างนั้นตอนที่เธอเห็นนิทัศน์มองดูปาลีสีหน้ากลับลืมไม่ได้แบบนั้น เธอแค่รู้สึกอยากหัวเราะเยาะเย้ย ตลก ปิยะรู้แล้วว่าเธอไม่ได้รักนิทัศน์อีกต่อไป รักของเธอถูกนิทัศน์ทำให้ชัดเจนแล้ว แต่ ตอนนี้เธอก็ไปจากนิทัศน์ไม่ได้ รออีกหน่อยเถอะรอให้น้องชายดีขึ้นแล้วเธอก็จะเป็นอิสระแล้ว ปาลีที่เดินตามภาสวรไปค่อยหันมากลับมามอง ในขณะที่กำลังหันไปมองเธอ ทั้งสองสบตากัน และเข้าใจฝ่ายตรงข้ามหมายถึงอะไรทันที แอบยิ้ม ทั้งสองเดินจากไปจากห้องโถง ตอนนี้งานจะเริ่มอีก15นาที พวกเธอทั้งสองมีเวลาส่วนตัวพูดคุยกันความสัมพันธ์แบบพี่น้อง “ปาลีผู้จัดการของเธอเท่ห์จังเลยอ่ะพูดตามความจริงนะเธอไม่ใจเต้นเลยเหรอ?” ดึงมือของปาลีมาจับ ปิยะพูดปนตลกไปด้วย ปาลีมองเธออย่างแรง พูดกลับว่า: “ปิยะ เธออย่าพูดอย่างนั้น ผู้จัดการของเราเขา……เขาเป็นน้องชายของดนุพล”ปิยะตกใจจนพูดไม่ออก “my god!งั้นก็เป็นลุงของบ้านเธอแล้วล่ะสิ!” “อาอะไรกัน ฉันกับดนุพลยังไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย เธออย่าพูดอะไรซี้ซั้วได้ไหม”ปาลีพูดจนปิยะไปต่อไม่ถูก จากนั้นจ้องไปที่น้องสาวฝาแฝดในห้องประมูลที่แต่งตัวเหมือนกัน พูด: “ปิยะ ช่วงนี้สองพี่น้องนั่นยังรังแกเธออยู่ไหม?” พอพูดถึงสองพี่น้องนี้ปิยะกัดปากขึ้นมาพูด: “ทำไมจะไม่รังแก ถ้าไม่ได้นิทัศน์เพราะช่วยพวกเธอไว้ พวกเธอจะรังแกฉันได้? พูดแล้วฉันก็หัวร้อนทันที มีนาและสุดาก็ลาออกเพราะพวกเธอ งานทั้งหมดเลยต้องตกมาที่ฉันหมดเลย เฮ้อ เหนื่อยสะกดอย่างนี้นี่เองสินะ!” ปาลีที่ฟัง ก็แค้นแทนปิยะ พูดปลอบใจสักนิด เพิ่งได้เจอตัวจริงครั้งแรก และสองฝาแฝดที่อยู่ข้างๆนิทัศน์ลุกขึ้นกะทันหัน เดินออกมาจากห้องโถง ในขณะที่เดินผ่านปาลีและปิยะ ขมวดคิ้วเล็กน้อยและแลอย่างดูถูก จากนั้นก็ทำเสียงออกมาจากทางจมูกหึ ส่วนด้านล่างก็ใส่รองเท้าส้นสูงปลายแหลม ราวกับว่าเหมือนกับนกยูงที่สวยงามธรรมดา และเดินผ่านตรงปาลีและปิยะไป และดูสองพี่น้องเดินจากไปว่าไปทางไหน น่าจะไปห้องน้ำ มองดูด้านหลังของฝาแฝดส่ายไปส่ายมาเหมือนว่าสวย อย่พูดเลยปิยะทนดูต่อไปไม่ไหว และปาลีเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน ดึงมือของปิยะมาจับไว้ ปาลียิ้มอย่างมีเลศนัยทันที พูด: “ปิยะ อยากไม่อยากแก้แค้น?” “หา?” ปิยะโดนปาบีถามไม่ทันตั้งตัว “หมายความว่าอะไร?” ปาลียิ้มอย่างมีเลศนัย “มากับฉัน วันนี้พี่จะช่วยเธอเอง” พูดจบ มือก็ยังจับจับปิยะไว้จากนั้นเดินตามสองฝาแฝดไป