ตอนที่ 126 ความรู้สึกสงสัย

ต๭นที่ 126 ความรู้สึกสงสัย กิตติก็พักอยู่ห้องข้างๆ เพราะอย่างนั้นขวัญชีวีรีบไปตามที่กิตติเรียกและง่ายที่จะไปถึง ทุกวันนี้ เวลาทำงานมีปาลีจ้องมองอยู่ ช่วงนี้กิรณาก็ไม่ค่อยได้ทำงานกะดึกแลเว กิตติเลยหาเวลาติดต่อขวัญชีวีไม่ค่อยได้ ดังนั้น เพิ่งโทรคุยกับกริณาเสร็จ ตัดสินใจในช่วงที่กริณานอนไปแล้ว เจาอดใจไม่ได้ที่จะส่งข้อความไปหาขวัญชีวีให้มาหา อีกคนปรารถนา/ร่างกายที่ร้อนแรง อีกคนต้องการเรื่อยๆ “พูด ฉันกับรฐา ใครเก่งกว่ากัน?” กิตติผลักขวัญชีวีไปชนกำแพงอย่างไม่มีควาเมตตาใดๆ พอเห็นชุดชั้นในเซ็กซี่บนตัวของขวัญชีวี กิตติกลายเป็นสัตว์กระหายและดุเดือดมากขึ้น ลงมือหนักขึ้นเรื่อยๆ ขวัญชีวีถูกเขาทำแบบนั้นจนจะปางตาย เจ็บแต่ก็ฟิน ปากตอบอย่างไม่พอถามกลับว่า: “แล้วฉันกับเมียคุณล่ะ ใครเก่งกว่ากัน? ” “ฉันเคยบอกแล้ว อย่าเอาเธอกับภรรยาของฉันมาเปรียบ พวกเธออยู่คนล่ะชั้นกัน” ในขณะที่อยู่ในช่วงเวลาที่ทอดรักกัน กิตติก็พูดแหน็บแนมไม่หยุด ขวัญชีวีชินกับการกระทำของกิตติตั้งนานแล้ว ยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “จริงๆแล้ว มีด้านหนึ่งที่คุณทำไม่ได้เท่าพี่เขยฉันได้เลย” ใครจะไปรู้ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังดุเดือดอยู่ ในตอนนี้ เสียงจากประตูด้านนอกได้ดังขึ้น กิตติตกใจไม่เบา กิจกรรมที่กำลังทำทุกอย่างได้หยุดชะงัก ถามอย่างรีบ: “ใคร?” “เลขากิรณาเองค่ะ ฉันเอง” ข้างนอกเป็นเสียงของกิรณา “ฉันมีเรื่องงานต้องคุยกับคุณค่ะ” พึ่งวางสายกับกิตติไป กิรณาตัดสินใจกำลังปิดไฟนอน แต่สามปีที่ผ่านมาก็ชินกับการนอนกับกิตติแล้ว พอนอนคนเดียวกะทันหัน นอนยังไงก็นอนไม่หลับ และคิดว่าไหนๆก็ไม่มีคนเห็นแล้ว งั้นก็มานอนกับสามีคืนหนึ่งด้วยกันดีกว่า หลังจากนั้นตอนเช้าค่อยแอบกลับห้องของตัวเอง กลับไม่รู้เลยว่าการปรากฏตัวของเธอทำให้กิตติตกใจไม่เบา และทะกิจกรรมต่อกับขวัญชีวีไม่ได้ รีบแต่งตัว เก็บเสื้อผ้าที่ตกอยู่กับสีหน้าที่ต้มเป็นไก่ซีดกับขวัญชีวี จากนั้นรีบดันขวัญชีวีเข้สไปซ่อนในห้องน้ำ และรีบปิดประตูห้องน้ำไว้ การกระทำทุกอย่างร่วมทำอย่างรวดเร็ว พอเก็บเสร็จถึงเปิดประตูให้กริณา “ทำไมช้าจัง?” ขวัญชีวีเข้าไปยังห้อง เก็บนิสัยเข้มงวดไว้ และทำเป็นเด็กน้อย “ผม……เพิ่งหลับไปแล้ว” กิตติยิ้มแห้งๆ และรีบถามขึ้นว่า: “คุณนอนไปแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมอยู่ดีๆถึงจะคุยเรื่องงานกับผมล่ะ?” กริณาก็ไม่ถามอะไรต่อ ยื่นมือไปกอดกิตติที่เอว ทำเสียงหวาน: “ฉันไม่มีงานอะไรคุยกับคุณหรอก ก็แค่ข้ออ้างเอง ที่รัก ฉันนอนคนเดียวไม่หลับ คืนนี้ฉันมานอนด้วยดีไหม?” กิตติใจหาย รู้สึกเวลานี้ไม่ค่อยดี แต่เขารู้ว่าเวลานี้ไม่ควรปฏิเสธ และพยักหน้าขึ้นลง “ได้สิ!” ในใจกลับเป็นห่วงขวัญชีวีที่อยู่ในห้องน้ำ หวังว่าอย่าออกมากะทันหัน ใครจะไปรู้อีกว่า กริณาก็พูดว่าจะไปเข้าห้องน้ำตอนนี้: “ฉันอยากเข้าห้องน้ำจัง” พูดจบ เดินไปยังทางห้องน้ำ ตอนนี้เองสีหน้าของกิตติซีดเป็นไก่ต้ม และรีบจับกริณาไว้พูด: “ที่รัก ไปไม่ได้ ……คือห้องน้ำห้องผมเต็มครับ ทั้งสกปรกทั้งเหม็น……” ในขณะที่กังวลอยู่ กิตติก็ทำได้เพียงโกหกไปแบบนี้ “หา?” กริณาแปลกใจ “ไม่หรอกมั้ง นี้เป็นโรงแรมระดับห้าดาวเลยนะ ทำไมยัฃเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น โทรศัพท์อยู่ไหน เรียกผู้จัดการโรงแรมมา ให้พวกเขาจัดการ……” พอกิตติได้ยินว่าจะเรียกคนมา รู้สึกกระวนกระวายทันที หัวเต็มไปด้วยเหงื่อ “คืนนี้ก็ไม่ต้องแล้ว มันดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ค่อยเรียกมาจัดการเถอะ ถ้าคุณอยากเข้าห้องน้ำ พวกเราไปเข้าตรงห้องคุณกัน ที่รักไปเถอะไปเถอะ คืนนี้ไปนอนห้องคุณกัน!” พูดจบ กระวนกระวายไปด้วยกอดกริณารีบออกจากห้อง “เดี๋ยว”ในระหว่างทั้งสองกำลังจะเปิดประตูออกไป กริณาจับขอบประตูไว้ หันไปทางกิตติอย่างตั้งใจและพูดว่า : “ทำไมวันนี้ฉันรู้สึกว่าคุณแปลกๆ” พอสงสัยกิตติว่าอาจมีผู้หญิงอยู่ กริณาก็เริ่มสงสัยกิตติขึ้นใจ ถึงแม้ว่าวันนี้เธอจะมาเคาะประตู หนึ่งพอมาถึงเธอนอนไม่หลับ สองข้างในมีบรรยากาศระแวงแปลกๆ อีกอย่างปฏิกิริยาของกิตติทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ เธอก็แค่ไปล่างมือที่ห้องน้ำ ปฏิกิริยาของกิตติต้องขนาดนี้ไหม ถึงห้องน้ำจะเต็ม เขาก็คงไม่ตื่นเต้แบบนี้หรอกทันใดนั้นเอง กริณาสะบัดแขนของกิตติออกอย่างกะทันหัน จากนั่นก้าวขายาวๆวิ่งตรงไปดูที่ห้องน้ำ ไม่สนว่าห้องน้ำจะเต็มไม่เต็มจริงหรือเปล่า เธอก็จะดูให้แน่ใจ