ตอนที่ 130 ซอยอัดมืดมิด

ต๭นที่ 130 ซอยอัดมืดมิด และในห้องโถง ดนุพลที่เป็นห่วงปาลี ใช้แรงผลักนัฐพงค์และจักรกฤษออกจากอ้อมกอด จากนั้นรีบวิ่งออกมา…… แต่ทางด้านปาลี ก็ถูกรฐาจับตัวเข้าไปในลิฟต์เรียบร้อยแล้ว ตึ้ง เสียงของประตูลิฟต์ได้เปิดอย่างช้าๆ ในตอนนี้เอง ดนุพลที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าประตูลิฟต์ แต่ว่า เขาหันหลังให้กับลิฟต์และหันหน้าไปยังมุมต่างๆทั่วทุกทิศหาปาลี “ดนุพล……” ปาลีดีใจบอกไม่ถูก เหมือนกับว่าตกน้ำแล้วเห็นทางรอดชีวิตสุดท้ายแบบนั้น เธอพยายามเอื้อมมือไปทางดนุพลที่ห่างประมาณสอง สาม เมตร แต่ปากของเธอถูกรฐาปิดไว้อย่างแน่น จะออกเสียงทียังไม่เท่าเสียงของยุงที่ดังกว่า ยิ่งไปกว่านั้นยังอยู่ที่ไนต์คลับที่มีคนวุ่นวายพุ่งพล่านอีก ดรุพลไม่ได้ยินเสียงอะไร และมองหาปาลีทั่วๆต่อไป จากนั้นเดินไปทางห้องน้ำ ตั้งแต่ต้นจนจบ กลับไปยังที่ลิฟต์และหันไปทางปาลี “ดนุ……คุณหันมาสิ คุณหันตัวสิ ฉันอยู่ตรงข้างหลังของคุณ ดนุ……” ดวงตาของปาลีเริ่มเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวไปด้วยหมดหวังไปด้วย เธอพยายามโบกมืออย่างหมดหวัง เธอตะโกนออกไปไม่ได้ ร้องขอพูดอยู่ในใจว่า ดนุ เพียงแค่คุณหันมา ฉันก็อยู่ตรงข้างหลังของคุณ ในที่สุด สัมผัสพิเศษของคนรักกันก็เกิดผลทำให้รู้สึกได้ ดนุพลหันหลังมากะทันหัน มองไปทางข้างในของลิฟต์ เสียดาย มันสายเกินไปซะแล้ว “ตึง” เสียงของประตูลิฟต์ปิดลง ในตอนนั้นเอง ตอนที่ประตูลิฟต์กำลังจะปิดดนุพลทันเห็นแค่สายตาคู่หนึ่ง สายตาคู่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและน้ำตา แต่ว่า สายตาคู่นั้นเห็นแค่แว็บเดียว กลัวว่าจะคิดไปเอง ดนุพละกำลังจะเดินไปทางประตูลิฟต์ แต่ลิฟต์ก็ถูกปิดไปแล้ว เหลือเพียงแต่ประตูเหล็กของลิฟต์ ดนุพลส่ายหัวไปมา ด่าตัวเองให้สติกลับมา จากนั้นก็หันหลัง กลับไปยังทางเดินห้องน้ำ ตอนที่ประตูลิฟต์ปิดลง ปาลีเห็นดนุพลหันหลังไป เสียดาย เขายังไม่ทันได้เห็นเธอ หลับตา กับน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมา ด้านหลัง รฐาที่ยิ้มขึ้นมุมปากเหมือนกับสัตว์ร้าย เขาค่อยๆก้มหัวลงมา แลบลิ้นออกมาไซร้ไปยังต้นคอของปาลีอย่างนุ่มนวล เสียงเหมือนกับปีศาจร้ายพูด: “ปาลี ปาลีของฉัน เห็นไหม เขาช่วยเธอไม่ได้ ใครก็ช่วยเธอไม่ได้ เธอรู้ไหม หลายวันที่ผ่านฉันสะกดรอยตามเธอ ตลอดทแต่เสียดายเธออยู่แต่กับดนุพล ทำให้ฉันหมดโอกาสลงมือ จนถึงตอนนี้” บนคอที่ถูกไซร้อย่างน่าขยะแขยงและเสียงที่พูดอยู่ข้างหู ทำให้ปาลีสั่นไปทั้งตัวเหมือนกับใบไม้ที่พูกล้มพัดปลิว เธอเปิดตากว้างๆ น้ำตาไหลลงมาทีล่ะหนดทีละหยด เธอกลัวมาก เธอกลัวมากจริงๆ “ตึ้ง” เสียงของประตูลิฟต์เปิดขึ้นอีกครั้ง รฐาพาปาลีไปยังด้านหลังของไนต์คลับที่เต็มไปด้วยความมืดและเป็นซอยตรอกเล็กๆ เขาวางแผนมาและจัดการมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขาหยิบกุญแจมือและเทปกาวที่เตรียมไว้ออกมา ปิดปากของปาลีไว้ จากนั้นนำกุญแจมือมาล็อกมือของเธอไว้แล้วนำมาล็อกบนผนังที่มีท่อโลกะอยู่ ปาลีดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แรงของเธอจะไปสู้แรงรฐาอย่างผู้ชายได้ยังไง เธอยิ่งต่อสู้ และยิ่งแลกกับความเจ็บปวด ในขณะที่แน่ใจแล้วว่าปาลีไม่มีทางตะโกนได้และหนีไปได้ รฐากอดปาลีจากด้านหลัง ทั้งตัวกอดปาลีไว้แน่นๆ วางคางไว้บนไหล่ด้านซ้าย ในค่ำคืนที่มืดสนิทสายตาของเขาเต็มไปด้วยความสว่างไสวเหมือนกับหมาป่าระยิบระยับ เขาพูด: “หลายวันที่ผ่านมาน่าจะสนุกมากล่ะสิ เพราะว่าบนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข สดใจ ประทับใจ สวยงาม นั่นคือเมื่อก่อนตอนที่เราคบกันผมไม่เคยได้เห็นทั้งความสุขและความหวาน คุณรู้อะไรหรือเปล่า คุณที่เป็นแบบนี้ แผดเผาผมไปทั้งเป็น! ผ่านไปแล้วห้าปี คุณไม่เคยรักผมเลยใช่ไหม ไม่อย่างนั้น ไม่มีผม คุณทำไมยังดูมีความสุขมากขนาดนี้?” มือของเขาค่อยๆลูปไปยังผิวของปาลีอย่างเบาๆ ทั้งการกระทำเขาและน้ำเสียงของเขาก็เบาลงเรื่อยๆ แต่ปาลีรู้สึกตั้งแต่แรกว่าการกระทำของเขาเปรียบดนุพลไม่ได้เลยมันทั้งเย็นเฉียบ เสียดายที่เธอไม่สามารถพูดออกมาได้ ทำได้แต่เพียงส่ายหัวไปมาสุดชีวิต “ไม่มีคุณในชีวิต ผมคิดถึงแต่คุณ ทั้งวันทั้งคืน คุณรู้ไหมว่ามันทรมานแค่ไหนกว่าจะผ่านไปในแต่ล่ะวันได้ แต่คุณ คุณกลับผ่านมันไปได้อย่างมีความสุข ไม่ได้ ผมไม่อนุญาต!” รฐายิ่งพูดยิ่งโกรธ พูดถึงตอนสุดท้ายก็ตะโกน มือที่ลูปบนตัวของปาลีก็ระเบิดออกมาทันที จับตัวของปาลีไว้ฉีกเสื้อของปาลีออกอย่างบ้าคลั่ง เสียงเสื้อผ้าที่กำลังถูกฉีกให้เป็นชิ้นได้ดังขึ้นลอยไปในอากาศ และเข้าไปในหูของปาลี