ตอนที่137ถูกคลุมถุงชน

ต๭นที่137ถูกคลุมถุงชน วันต่อมาในขณะที่ธามหามจอบไปทำสวนจาริณีก็รีบออกจากบ้านไป ไปไม่นานนักแต่ขากลับก็พาผู้ชายมาเพิ่มมาอีกคน ผู้ชายคนนั้นยังวัยรุ่ยอายุประมาณสิบแปดสิบเก้าอ้วนท้วมอย่างต่ำก็น่าจะหนึ่งร้อยกิโลกรัมได้แต่ว่าผิวของขาวตากลมโตดังนั้นต่อให้อ้วนขนาดนี้ก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดแถมยังดูน่ารักเสียด้วยซ้ำ ปาลีที่ยังเก็บห้องไม่เสร็จเรียบร้อยพอเห็นแม่พาผู้ชายอ้วนท้วมกลับมาบ้านก็อดไม่ได้ที่จะชะงักตกใจ ผู้ชายอ้วนท้วมคนนั้นพอเห็นเข้ากับปาลีก็ตาลุกวาวรีบก้าวพุ่งไปตรงหน้าของปาลีใบหน้าที่ตื่นเต้นพูดว่า“ปาลีนี่เธอจริงๆใช่ไหม?ไม่ได้เจอกันตั้งนานหลายปีเธอสวยขึ้นเยอะเลยนะ!” “คุณคือ?” ปาลีมองอย่างสงสัยไปที่ผู้ชายอ้วนท้วมคนนั้นฟังจากน้ำเสียงเขาเหมือนกับรู้จักอย่างนั้นแหละ “ฉันนัทไง” นัททำมือทำไม่อย่างดีใจแล้วพูดว่า“ก็คือหมูอ้วนไงตอนเด็กๆที่มักจะน้ำหมูกย้อนอยู่หลังเธอไงเธอยังจำได้หรือเปล่า?” “หมูอ้วน?” ปาลีฉุกคิดเล็กน้อยก็ยิ้มออกมาทันที“นายก็คือหมูอ้วนนี่เองโตขึ้นเยอะเลยนะน้ำหมูกก็ไหลย้อยแล้วแล้วที่บ้านเธอไม่ใช่ย้ายออกจากหมู่บ้านน้ำขาวไปแล้วหรอกหรอ?ทำไม..หรือว่าย้ายกลับนี่อีกแล้วล่ะ?” ตอนเด็กๆทุกคนก็ล้วนมีเพื่อนเล่นกันทั้งนั้นและนัทที่อยู่ตรงหน้านี้ก็คือหนึ่งในเพื่อนเล่นที่ไม่เยอะของตอนเด็กๆปาลี เมื่อก่อนพ่อของนัทเคยเป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านน้ำขาวมาก่อนแต่เพราะว่าเลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งตอนนัทหกขวบก็ต้องย้ายไปอยู่ในเมืองจากนั้นปาลีก็ไม่ได้พอกับนัทอีกเลยก็คือหมูอ้วนนั่นเอง แปปเดียวก็ผ่านไปสิบสองปีแล้วได้กลับมาเจอกันอีกครั้งก็ยังเห็นความน่ารักในตัวนัทเจ้าหมูอ้วนอยู่ดี นัทยิ้มออกไปอย่างซื่อๆมือก็เกาหัวพูดไปว่า“พ่อฉันบอกว่าวงการราชการเนี่ยมันสกปรกท่านไม่อยากจะเข้าไปคดโกงทำเรื่องไม่ดีน่ะก็เลยลาออกมาเมื่อสองสามปีก่อนมาทำการค้าไม่กี่ปีมานี้ในวงการค้าพ่อฉันก็ประสบความสำเร็จอยู่แต่ว่าคนพอแก่ตัวไปก็เริ่มหวนคิดถึงเรื่องเก่าๆดังนั้นเมื่อสองเดือนก่อนพ่อฉันก็เลยกลับมาสร้างบ้านพักตากอากาศที่หมู่บ้านน้ำขาวไว้บางครั้งก็กลับมาพักผ่อนกันทั้งบ้านนี่ฉันก็เพิ่งกลับมาเมื่อวานนี้เองพอได้ยินว่าเธอก็กลับมาก็เลยรีบมาหาเธอน่ะ” ได้ยินดังนั้นปาลีพยักหน้าด้วยความอิจฉา“บ้านของพวกเธอเนี่ยมีความสุขจัง!” ทันใดนั้นทั้งสองก็พูดคุยกันไปมา จากด้านข้างจาริณีที่เห็นแบบนี้แล้วก็ยกยิ้มขึ้นมาดูแล้วการที่ได้ป่าแดงมาเป็นแม่สื่อเนี่ยไม่เลวเลยจริงๆถ้าได้คนฐานะดีแบบนัทมาเป็นลูกเขยเขาจะต้องได้ของตอบแทนที่คาดไม่ถึงแน่ๆ แผนในใจของแม่ปาลีรู้ที่ไหนกันล่ะพอได้เจอนัทเธอก็เพียงแค่ปฏิบัติในฐานะเพื่อนเล่นตอนเด็กๆเท่านั้นยิ่งกว่านั้นช่วงนี้จิตใจของเธอก็ยังคงห่อเหี่ยวเหมือนเดิมแต่ได้เจอเพื่อนสนิทตอนเด็กก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะรู้สึกสนิทสนมอบอุ่นหัวใจ เนื่องจากวันนี้นัทอยู่กินข้าวที่บ้านตระกูลคำล้อมก็เริ่มจะไม่อยากกลับบ้าน ทั้งยังหลายวันมานี้ทุกวันก็กระตือรือร้นที่จะมาบ้านตระกูลคำล้อมมาช่วยทำงานบ้านให้ปาลีอยู่หลายชั่วโมง ธามรู้ความหมายของการกระทำของนัทดีแต่ว่าปาลีกลับดูไม่ออก เพราะว่าในใจของเธอนัทก็คือหมูอ้วนที่ตอนเด็กๆมักจะน้ำหมูกย้อนอยู่หลังเธอปล่อยไปตามธรรมชาติไม่ต้องเสแสร้งแกล้งทำเธอก็คิดว่าในใจของนัทก็คิดว่าเธอเป็นพี่สาวที่มักจะพาเขาออกไปวิ่งเล่นข้างนอก วันนี้หลังจากตอนที่นัทพาปาลีไปบ้านพักตากอากาศของเขาธามก็อดไม่ได้ที่จะลากจาริณีมาถามว่า“นี่แม่คุณว่าเจ้านัทเนี่ยคุณตั้งใจที่ทำอะไรไม่ดีใช่ไหม?” จาริณีทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ว่า“คุณพูดอะไรของคุณฉันก็แค่หาเจ้าบ่าวให้ลูกสาวก็เท่านั้นคุณก็ว่าไปเรื่องไม่ดีที่ไหนกันล่ะไม่รู้เรื่องเลยคุณนี่” ธามขมวดคิ้ว“เรื่องของลูกคุณก็จะไม่ให้ลูกเลือกเองหรอ?จะทำไปเพื่ออะไรกันผมบอกคุณก่อนนะว่าถ้าปาลีไม่ชอบเจ้านัทคุณก็ห้ามไปบังคับลูกเด็ดขาดไม่อย่างงั้นเรามีเรื่องกันแน่ๆ พูดจบก็หามจอบออกไปทำงาน บ่อยๆที่เขายอมที่จะทำเกษตรให้เหน็ดเหนื่อยแต่ก็ไม่ยอมที่จะอยู่กับจาริณี ช่วงสิบปีมานี้เธอก็มักจะเป็นแบบนี้ จ้องมองไปยังแผ่นหลังของธามที่ไกลออกไปจาริณีกัดปากแน่นไฟแห่งความโกรธในใจก็ถูกจุดขึ้นมาทุกครั้งที่มีเรื่องเกี่ยวกับวิสาข์และปาลีจากวันปกติของเขาก็เหมือนเป็นเพื่อนของปาลีก็เปลี่ยนเป็นแม่มดใจร้ายอดไม่ได้ที่จะดุขึ้นมา ดังนั้นหลายครั้งที่จาริณีมักจะเลือกที่จะเงียบไม่เหมือนกับธามที่สู้หัวชนฝาหลังจากนั้นก็ทำให้จากที่ไม่มีอะไรก็มีเรื่องขึ้นมา ครั้งนี้ก็เหมือนเช่นเคย ใต้ใบหน้าของจาริณีซ่อนรอยยิ้มเยือกเย็นเอาไว้ แต่ในอีกด้านปาลีที่ถูกนัทพาไปบ้านพักตากอากาศของเขาก็เพิ่งจะรู้ว่าพ่อแม่ของนัทไม่อยู่ทั้งบ้านนอกจากสิ่งของที่จัดเรียงไว้อย่างหรูหราก็ไม่เห็นเงาใครสักคนเดียว