ตอนที่138เข้าเรือนหอกันก่อนเถอะ

ต๭นที่138เข้าเรือนหอกันก่อนเถอะ “นัทพ่อแม่เธอไม่อยู่บ้านหรอกหรือ?” ปาลีหมุนตัวกวาดสายตาและถามนัท วันนี้เธอแค่อยากแวะเข้ามาทักทายพ่อแม่ของนัทเพียงเท่านั้นตอนปีนั้นพ่อของนัทอาศัยอยู่ในหมู่บ้านน้ำขาวทำงานเป็นผู้ใหญ่บ้านทำความดีให้หมู่บ้านนำขาวไว้ไม่น้อยความดีเหล่านี้ยังฝั่งอยู่ในใจของปาลีไม่ลืมเลือน “วันนี้พ่อกับแม่ฉันกลับเข้าไปในเมืองแล้ว” นัทพูดจากความจริง ปาลีค่อนข้างรู้สึกผิดหวังและถอนหายใจออกมาเบาเบาแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอเดินไปที่ระเบียงชั้นสองเพื่อดูวิวรอบรอบบ้าน “ปาลี.......” นัทเดินเข้าไปใกล้ปาลีด้วยท่าทีที่ประหม่าเล็กน้อยใช้มืออวบๆถูกับเสื้อบนร่างกายตัวเองสักพักและอ้ำอ้ำอึ้งอึ้งคล้ายกับว่าอยากจะพูดอะไรบางอย่าง “อืม?” ปาลีหันกลับไปมองนัทด้วยความสงสัย“นัทนายมีเรื่องอะไรอยากจะพูดกับฉันหรือเปล่า” “ฉัน......” ทันใดนั้นใบหน้าอวบอิ่มขาวเนียนของนัทก็กลายเป็นสีแดงไปหมดเขาลังเลอยู่นานจนสุดท้ายก็กัดฟันพูดเสียงดังขึ้นมาว่า”ฉัน....ฉันชอบเธอ！เธอจะแต่งงานกับฉันในฐานะภรรยาของฉันได้ไหม?” ปาลีอึ้งไปสักพักจากนั้นก็หัวเราะขึ้นมา“นัทนายอย่าล้อเล่นกับฉันแบบนี้สิ......” “ฉันไม่ได้พูดเล่นฉันจริงจัง” สีหน้าที่ไม่เชื่อของปาลีทำให้นัทอดที่จะเจ็บไม่ได้ทันใดนั้นก็นึกถึงเสียงของจาริณีพูดกำชับอยู่ข้างหูนัทยื่นแขนอวบอวบดึงปาลีมากอดไว้และรีบพูดว่า“ปาลีเป็นภรรยาของฉันเถอะฉันสัญญาจะดีกับเธอตลอดชีวิตของฉันวันนี้พวกเรามาเข้าเรือนหอกันก่อนดีไหมพรุ่งนี้ค่อยไปอำเภอจดทะเบียนสมรส” ในขณะที่พูดริมฝีปากหนาหนาก็มุ่งเข้าไปใกล้ปากอวบอิ่มที่นุ่มนิ่มของปาลีด้วยท่าทางที่เก้เก้กังกัง “นัทนายปล่อยฉันนะ.......” ปาลีรู้สึกแปลกใจกับการกระทำอย่างฉับพลันของนัทยิ่งไปกว่านั้นประโยคที่นัทพูดว่าเข้าเรือนหอก่อนยิ่งทำให้เธอตัวสั่นไปทั้งตัว “ฉันไม่ปล่อยฉันชอบเธอจริงจริงนะปาลีฉันชอบเธอตั้งแต่เด็กแล้วที่ผ่านมาในใจฉันมีแต่เธอมาตลอดเพื่อนมัธยมทุกคนก็มีแฟนกันหมดแล้วเหลือแต่ฉันคนเดียวยังไม่มี” นัทสารภาพรักด้วยความร้อนรน แม้ว่าเขายังอ่อนประสบการณ์เรื่องความรักแต่เขาก็เป็นวัยรุ่นที่อายุสิบเก้าแล้วแค่เรื่องแบบนั้นระหว่างชายหญิงไม่เคยทำด้วยความยุยงให้ดูหนังผู้ใหญ่ของพวกเพื่อนสนิทจึงทำให้ดูหนังพวกนี้ไปหลายรอบทำให้จินตนาการและปรารถนาใคร่ถึงเรือนร่างอันสวยสดงดงามของผู้หญิงอย่างไม่มีสิ้นสุด ณตอนนั้นปาลีถูกเขาโอบกอดไว้แนบตัวความหอมจากเรือนร่างและควานิ่มของตัวเธอก็ปลุกอารมณ์ของเขาที่สั่งสมมาตลอดหลายปีขึ้นมาทันทีคาดไม่ถึงว่าเด็กหนุ่มไร้เดียงสาจะรู้เรื่องแบบนั้นเขาค่อยค่อยฉีกเสื้อที่อยู่บนเรือนร่างของปาลีออก แต่เขากลับไม่รู้เลยว่าการกระทำของเขานั้นทำให้ปาลีนึกถึงคืนมืดสลัวในตรอกเล็กเล็กที่ถูกรฐาควบคุมด้วยสัญชาตญาณสัตว์ป่าเป็นฝันร้ายที่เขาอยากลืมที่สุด “อย่า!” ด้วยความที่ตกใจสุดขีดทำให้ปาลีคลั่งกัดไปที่เนื้อบนไหล่ของนัทด้วยความดุร้ายและรุนแรง “โอ๊ย！” ทันใดนั้นนัทก็ร้องออกมาอย่างความเจ็บปวดด้วยสัญชาตญาณทำให้สะบัดมือที่ปิดปากปาลีออกแม้ว่าบนร่างกายเขาจะมีเนื้อเยอะแต่เพราะเป็นเนื้อก็เลยเจ็บ ปาลีถือโอกาสที่นัทปล่อยมือเพียงชั่วพริบขณะเขาใช้แรงทั้งหมดที่มีพลักนัทผลลัพธ์คือ....... ในเวลานี้มีเพียงสองคนยืนอยู่ตรงระเบียงของตึกชั้นสองและคฤหาสน์ของนัทหลังนี้จัดออกมาอย่างสวนงามราวจับที่ระเบียงทำให้มีลักษณะต่ำปาลีใช้แรงเยอะมากในการผลักนัทนัทร้องออกมาด้วยเสียงที่เจ็บและหวาดกลัวเขาจะควบคุมร่างกายอ้วนทวมแบบนี้ได้ยังไงผลลัพธ์คือขาทั้งสองของเขาชนเข้ากับที่ราวจับทำให้ร่างกายของเขาครึ่งหนึ่งยื่นออกมาจากระเบียงคล้ายกำลังจะตก “อ้ะ!” “อ้ะ!” “อ้ะ!” ในเวลานี้สามเสียงแหลมคมร้องดังขึ้นพร้อมกัน เสียงแรกคือเสียงของนัทที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตกตึกเขาตกใจกลัวมากจนเกือบฉี่ราด? เสียงต่อมาคือเสียงของปาลีสายตาที่มองนัทที่ถูกตัวเองผลักกำลังจะตกตึกเธอตกใจอย่างมาก แต่เสียงที่สามดังขึ้นมากะทันหันคือเสียงที่ออกมาจากจาริณี เพราะเรื่องก่อนก่อนหน้านี้จาริณีได้แอบอยู่ตรงพุ่มไม้ชั้นหนึ่งของตึกมาตลอดเขายืนมองร่างกายอันอ้วนท้วมของนัทที่อีกนิดก็หลนลงมาจากชั้นสองราวกับว่าวในตอนนั้นเธอก็ทนไม่ได้ที่จะซ่อนตัวอีกต่อไปด้วยความหวาดกลัวทำให้หน้าเขาซีดเผือดราวกับกระดาษสีขาว “ตู้ม!” คาดไม่ถึงว่าเนื้อที่กระทบบนผิวน้ำที่แข็งเสียงกลับเหมือนของใหญ่หลงจากที่สูงตกลงไปในน้ำ ปาลียื่นหัวออกไปดูทันใดนั้นใจเขาเต้นแรงราวกับอีกนิดจะกระโดดออกมาเต้นอยู่ข้างนอก ปรากฏว่าใต้ระเบียง...พื้นที่ที่ยื่นออกมาเป็นสระว่ายน้ำเทียม นัทตกลงไปในสระว่ายน้ำพอดีหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ขึ้นจากผิวน้ำนอกจากใบหน้าที่ซีดขาวเต็มไปด้วยความตกใจแล้วก็ไม่ได้รับบาดแผลใดใด ปาลีรู้สึกโล่งอกเพราะถ้านัทตายเพราะถูกเธอผลักตกลงไปตายผลที่ตามมายากที่จะจินตนาการ เมื่อดูว่านัทไม่เป็นอะไรมากปาลีกลัวนัทจะกลับมาราวีเธออีกครั้งและก็ไม่รู้จะอธิบายให้จาริณีฟังยังไงเธอวิ่งหนีออกจากบ้านพักตากอากาศของนัท หลังจากจาริณีพบนัทที่ไม่ได้รีบบ้านเจ็บกลับทำหน้าไม่ดีและเจ็บใจที่นัททำไม่สำเร็จและด่าว่า”โอกาสดีดีแบบนี้เธอยังทำพลาดเธอทำให้ความหวังที่จะเป็นแม่ยายของฉันพังลงไปแล้ว”