ตอนที139ผู้สมรู้ร่วมคิดแผนการร้าย

ต๭นที139ผู้สมรู้ร่วมคิดแผนการร้าย นัทที่ไม่รู้เรื่องอะไรเงยหน้าที่ซีดเซียวที่ไม่มีแรงขึ้นมองไปที่จาริณีที่ยืนอยู่ริมฝั่งน้ำร้องไห้แล้วพูดว่า“ป้าหลินผมควรฟังคำพูดป้าที่ว่าปาลีหัวแข็งที่จริงแล้วผมไม่อยากจะบังคับเธอแบบนี้ครั้งนี้นึกอยากจะแสดงฝีมือแต่กลับทำพังต่อจากนี้เธอคงไม่อยากจะยุ่งกับผมแล้ว” แผนครั้งนี้ไม่เลวเลย“เข้าเรือนก่อนค่อยจดทะเบียนสมรส”ที่จริงเป็นความคิดของจาริณีแต่ตัวจาริณีกลับรู้สึกว่าไม่มีอะไรไม่ถูกต้องและยังพูดอีกว่า“ฉันทำแบบนี้ไม่ใช่เพื่อเธอหรอกหรือเธอลองดูตัวเองทั้งตัวเต็มไปด้วยไขมันแม้จะไม่ได้น่าเกลียดแต่ก็ไม่ได้หล่อลูกสาวฉันจะมามองคนอ้วนอย่างเธอได้อย่างไรดังนั้นเธอทำได้แค่แก้ปัญหาที่ตัวเองก่อนถึงตอนนั้นปาลีไม่อยากแต่งกับเธอเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้” นัทร้องไห้ก็ร้องไม่ออก“ตอนนี้เรื่องนี้ยังไม่ทันได้แก้ปัญหาทั้งยังอันนู้นก็จะไม่สำเร็จถ้าไม่มีน้ำอยู่เต็มสระฉันคิดว่าคงจะไม่มีชีวิตเสียแล้ว” จาริณีกัดฟันไตร่ตรองอยู่นานก่อนจะพูดว่า“ฉันแค่อยากจะถามว่าเธอยังคิดที่จะขอลูกสาวฉันแต่งงานอยู่รึเปล่า?” “แน่นอนผมคิด” นัทตอบกลับไปอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย งั้นดีคืนนี้เธอเปิดประตู้บ้านไว้และเธอแค่นั่งรออยู่ในห้องนอนตัวเองฉันจะพาลูกสาวฉันมาหาเธอเอง สายตาของจาริณีเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวพูดจบเขาก็เดินจากไป เหลือทิ้งไว้เพียงนัทที่ยังตกตะลึงตาค้างพูดอะไรไม่ออกอยู่ในน้ำเขาไม่เข้าใจจริงจริงทำไมจาริณีถึงพูดออกมาด้วยความมั่นใจขนาดนั้นแต่.....เขาก็เปิดประตูคฤหาสน์รอตามที่สัญญาไว้...... แสงของดวงจันทร์ที่เงียบสงัดและท้องฟ้าที่มีดวงดาวอันน้อยนิด！ ชนบทในตอนกลางคืนเงียบสงบเป็นพิเศษเสียงกบเคลื่อนไหวไม่หยุดแม้ว่าจุมีเสียงดังวุ่นวายกลับทำให้ดวงจันทร์ความมืดความสงบยิ่งเด่นขึ้น ธามถอดเสื้อคลุมออกกำลังจะคิดจะนอนลงบนเตียงจาริณีกลับผลักไปที่ตัวธามหนึ่งครั้งแล้วพูดว่า“คุณยังไม่ได้กินน้ำเลย” ทุกคืนก่อนธามจะนอนต้องกินน้ำหนึ่งแก้วเพื่อช่องปากชุ่มชื้นจนเป็นติดนิสัยของเขา ธามไม่อยากจะเชื่อคำพูดของจาริณีและมองไปที่เธอในวันธรรมดาทุกครั้งที่ธามดื่มน้ำจะถูกจาริณีด่าพูดว่าที่กลางดึกจะทรมานผลิกไปผลิกมาแล้วตื่นไปเข้าห้องน้ำก็เพราะว่าดื่มน้ำก่อนนอนเมื่อก่อนมีอยู่หนึ่งครั้งไม่อนุญาตให้ธามดื่มน้ำเพียงเพราะเขาตื่นขึ้นกลางดึกจะทำให้เธอนอนไม่หลับแต่วันนี้กลับ...... ธามเห็นความผิดปกติของจาริณีอีกทั้งยังยื่นน้ำส่งให้ถึงมือของธามทำหน้าเฉยเฉยแล้วพูดว่า“ฉันแค่เป็นห่วงคุณถ้าไม่ดื่มน้ำกลางดึกจะคอแห้งจนตื่นขึ้นมาได้ถึงตอนนั้นน่าจะทรมานยิ่งกว่าคุณรีบดื่มดื่มเสร็จก็จะได้นอน” ธามขี้เกียจถามจาริณีให้มากเรื่องเขารับน้ำมาและดื่มไปอึกเล็กเล็กผลลัพธ์คือ......แค่นอนบนเตียงไม่กี่นาทีก็หายใจแรงราวกับหลับไปนานแล้วจาริณีเห็นแบบนั้นหน้าเธอแสดงออกถึงความดีใจและยิ้มออกมาหลังจากนั้นก็ผลักธามด้วยความแรงแต่ธามก็ยังกรนอยู่หลายครั้งเมื่อเห็นมาธามไม่ปฎิกิริยาตอบกลับเธอก็รีบลงจากเตียงและใส่เสื้อผ้ายกถ้วยยาสมุนไพรที่เตรียมไว้ออกมาจากห้องครัวและไปเคาะประตูห้องของปาลี เวลานี้ปาลีกำลังเอามือสองข้างโอบกอดเข่าของตัวเองไว้ขดตัวร้องไห้อยู่บนเตียง เธอคิดถึงคิดถึงดนุพลจริงจริง คิดถึงคิ้วของเขาตาของเขาหน้าของเขาความสุภาพอ่อนโยนสูงส่งสง่างามของเขาคิดถึงความอ่อนโยนดุจสายน้ำของเขาคิดถึงทั้งหมดทุกอย่างที่เป็นเขาพอคิดถึงเขาก็ทำให้ใจเจ็บจนน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เมื่อเสียงเคาะประตูที่จาริณีเคาะดังขึ้นในคืนที่เงียบสงัดดังขึ้นปาลีตกใจและเงยหน้าตัวความรวดเร็วเธอกลายเป็นคนขวัญอ่อนจิตใต้สำนึกของเธอตื่นตระหนกและเอ่ยปากถามไปว่า“ใคร?” “แม่เอง” ในคืนที่มืดสนิทเสียของจาริณีอ่อนโยนเป็นพิเศษ ปาลียังตกอยู่ความคิดของตนแต่เธอยังลุกไปเปิดประตู จาริณีเดินเข้ามาด้วยหน้าตาที่ยิ้มแย้มและยกยาสมุนไพรที่ต้มไว้เขามาด้วยและพูดว่า“แม่รู้วันนี้ลูกเจอเรื่องสะเทือนจิตใจที่บ้านนัทมาให้ยานี้ปลอบขวัญลูกลูกดื่มเถอะ” “แม่แม่คะ........” ปาลีรู้สึกแปลกใจอีกครั้งเท่าที่จำความได้ตั้งไหนแต่ไรจาริณีไม่เคยทำดีกับเธอแบบนี้ “ยาสมุนไพรนี้นอกจากไม่ขมแล้วยังหวานอีกรสชาติดีทีเดียว” จาริณีตั้งใจพูดเรื่องอื่นพูดไปพูดมาก็ยัดแก้วยาเข้าไปในมือของปาลี ปาลีเหม่อลอยมองจาริณีที่อยู่ดีดีก็อารมณ์เปลี่ยนอย่างกะทันหันจากหน้ามือเป็นหลังมือแม้ว่าในใจจะสงสัยแต่หน้าจริงใจของแม่ที่มองมาเธอก็ไม่อยากฝืนความจริงใจของของแม่ต่อจากนั้นเธอก็หลับตาและดื่มมันเข้าไป ในตอนนั้นปาลียังคงเชื่อใจจาริณีอยู่ดังนั้นเธอเกือบจะไม่มีอะไรสงสัยและดื่มยานั้นลงไปในท้องเพราะในฐานะที่เป็นลูกสาวไม่ควรสงสัยว่าแม่ตัวเองจะใส่อะไรลงไปในยาสมุนไพรให้ลูกสาวกิน เห็นปาลีดื่มยาสมุนไพรจนหมดจาริณียิ้มด้วยใบหน้าที่จริงใจและอ่อนโยนพูดคุยเรื่อยเปื่อยกับปาลีไม่กี่ประโยคก็ยกแก้วยาที่ว่างเปล่าออกไปจากห้อง ปาลีอธิบายเรื่องที่เจอไม่ได้ลูบขมับของตัวเองเล็กน้อยวันนี้แม่ทำตัวแปลกเกินไปแล้ว ผ่านไปครู่หนึ่งปาลีกำลังจะปิดไฟนอนทันใดนั้นได้ยินเสียงรบกวนจากข้างนอก