ตอนที่140ถูกขังให้ติดอยู่ด้วยกัน

ต๭นที่140ถูกขังให้ติดอยู่ด้วยกัน ผ่านไปแปบเดียวปาลีกำลังจะปิดไฟนอนทันใดนั้นได้ยินเสียงรบกวนจากข้างนอก นอกจากนี้ยังมีเสียงร้องอย่างเร่งด่วนของจาริณี“คุณคุณคุณอย่าไปคุณไปไม่ได้นะคุณกลับมา......” ปาลีรีบลุกออกจากเตียงเปิดประตูและมองไปนอกห้องโต๊ะและเก้าอี้ล้มลงกับพื้นจาริณียืนอยู่กลางห้องด้วยความกังวลและโกรธ “แม่เป็นอะไรเกิดอะไรขึ้น?” ปาลีวิ่งไปด้วยความชุลมุนตรงไปถาม จาริณีเห็นใบหน้าของปาลีก็คล้ายกับมองเห็นแกนลึกของหัวใจและจับมือปาลีไว้พูดด้วยความร้อนรนว่า“แย่แล้วเมื่อกี้แม่ทนไม่ได้หลุดเล่าเรื่องเมื่อตอนกลางวันที่ลูกโดนนัททำร้ายให้พ่อฟังพอพ่อได้ยินอย่างนั้นก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟออกไปแล้วเห็นพูดว่าจะไปสู้กับนัทให้สุดชีวิตปาลีลูกเราจะทำยังไงกันดีพ่อลูกก็อายุมาแล้วเขาจะไปสู้กับนัทได้ยังไงครั้งที่แล้วที่กลิ้งตกบันไดลงมาร่างกายของพ่อก็ยิ่งไม่ค่อยดีเขาไปบ้านคนอื่นด้วยความโกรธขนาดนั้นแม่กลัวว่าพ่อจะไม่ได้กลับมาแล้ว.......” ปาลีพอได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจมาก“งั้นเราจะยังยืนอยู่ตรงนี้ทำอะไรล่ะรีบไปตามพ่อกลับมาเร็วเถอะ” ปาลีรีบออกจากบ้านแทบจะไม่ได้คิดอะไรตรงไปยังบ้านพักตากอากาศของนัท กลับมองไม่เห็นว่าสีหน้าของจาริณีที่ยืนอยู่ข้างหลังคิดถึงแผนร้ายที่วางไว้แล้วยิ้ม แต่เพื่อให้แผนการสำเร็จตามที่คิดไว้จาริณีก็รีบตามไปด้วย ฟังคำพูดของแม่ด้วยความเป็นห่วงทำให้จัดการอะไรไม่ถูกปาลีเป็นห่วงธามทำให้เธอลดความระมัดระวังตัวขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจยิ่งกว่านั้นจาริณีดูเหมือนกับว่าไม่ได้มีอะไรผิดปกติอีกทั้งยังตามไปด้วยผลคือจาริณีตอนกลางวันได้พูดกับนัทไว้แล้วปาลีถูกจาริณีลวงเข้าไปในห้องนอนของนัท “พ่อ........” ปาลีมุ่งตรงเข้าไปในห้องนอนของนัทคิดว่าเข้าไปจะเจอเหตุการณ์ที่ธามและนัทกำลังทะเลาะและชกกันอยู่แต่ใครจะไปรู้ในห้องนอนมีเพียงแค่นัทอยู่คนเดียวกำลังนั่งอยู่บนหัวเตียงด้วยความตกตะลึงมือถือที่ปอกผลไม้อยู่กำลังปลอกแอปเปิ้ลที่อยู่ในมือ “ปาลีเธอมาจริงจริงด้วย！” เมื่อนัทได้ยินเสียงของปาลีเขาก็ดีใจขึ้นมาทันทีในขณะที่ยุ่งอยู่กับการปอกผลไม้เขาก็เอาทั้งมีดและแอปเปิ้ลโยนทิ้งไว้ที่ตู้เล็กเล็กบนหัวนอน ปาลีมึนงงและกลัว“พ่อฉันละ....ห๊ะ....” เธอยังไม่ทันได้คิดอะไรทันใดนั้นจาริณีที่ตามเธอมาด้วยก็ผลักเธอจากข้างหลังด้วยความรุนแรงปาลีร้องด้วยความตกใจทันทีทั้งตัวของเธอถูกผลักเข้ามาในห้องนอนของนัทหลังจากนั้นเสียงประตูที่ถูกจาริณีปิดก็ดังขึ้นเธอรีบปิดรูเล็กเล็กของประตูและล็อคประตู “แม่แม่ทำอะไรปล่อยหนูออกไป.........” ปาลีลุกลี้ลุกลนมองไปทั้งห้องมีแค่ตัวเธอและก็นัทสองคนในที่สุดปาลีก็รู้ว่าเธอถูกหลอกแล้ว เธอใช้แรงกระแทกเพื่อจะเปิดประตูปาลีหวาดกลัวอย่างมาก แม้ว่าเธอทำแบบนั้นจนมือบวมก็ไม่มีผลอะไรกับจาริณีที่อยู่ข้างนอกประตูจาริณียิ้มอย่างดีใจและหันกลับบ้านของตัวเองเรื่องต่อจากนี้เป็นหน้าที่ของนัทแล้ว และนัทก็อยู่หลังประตูที่ถูกจาริณีล็อคอยู่ด้วยทำให้รู้ความหมายของจาริณีที่สื่อมาทันใดนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นประหม่าและรู้สึกกลัวเล็กน้อย ถึงยังไงก็เป็นแค่วัยรุ่นที่ยังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน！ “ปาลี！” นัทหน้าแดงและเดินตรงเข้ามาหาปาลี “นายอย่าเข้ามานะหยุดอยู่ตรงนั้นฉันไม่ให้เข้ามาถ้านายยังเข้ามาอีกฉันจะตะโกนให้คนช่วย........” ปาลีมองไปที่นัทด้วยความหวากลัวแต่ห้องใหญ่ขนาดนี้เธอสามารถวิ่งหนีได้ การแสดงออกของปาลีทำให้นัทรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันทีมันยิ่งทำให้กระตุ้นความต้องการที่อยู่ภายในของผู้ชายทันใดนั้นเขาทำสายตาเข้มงวดและพูดว่า“ทำไปก็เท่านั้นบ้านพักตากอากาศของฉันทั้งหมดสร้างจากวัสดุที่ดีและแพงกำแพงกันเสียงได้ดีมากแม้ว่าเธอตะโกนคอแตกข้างนอกก็ไม่ได้ยินเสียงเธอหรอก” พอปาลีได้ยินดังนั้นทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกลัวและหน้าก็เริ่มซีดเซียว นัทพูดต่อว่า“ปาลีเธอก็ทำตามสิ่งที่แม่เธอต้องการมาเป็นผู้หญิงของผมเถอะฉันสาบานทั้งชีวิตนี้ของฉันจะรักเธอคนเดียวจะดีกับเธอแค่คนเดียวอีกอย่างบ้านฉันรวยต่อจากนี้คุณจะมีอาหารอันโอชะกินจะมีเงินมีทองใส่มีคฤหาสน์หรูๆอยู่เธอจะมีทุอย่างแต่งงานกับฉันเถอะเธอจะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกแน่นอน” ในขณะที่พูดทันใดนั้นร่างที่อ้วนท้วมก็เคลื่อนตัวด้วยความว่องไวโถมตัวเข้าไปใกล้ประตูที่ปาลีอยู่ “โอ๊ย.......” ปาลีร้องด้วยความตกใจจิตใต้สำนึกเหมือนแมวตัวหนึ่งเธอทะลุไปอยู่ข้างหลังของนัท นัทน่ะอ้วนเกินไปไม่ความสามารถเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วได้แต่ห้องนอนใหญ่ขนาดนี้ปาลีรู้ว่าเธอไม่สามารถหลบนัทที่ไล่จับเธอไปได้ตลอดทันใดนั้นสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นมีดที่นัดทิ้งไว้บนตู้หัวเตียง ทันใดนั้นปาลีที่รู้สึกสิ้นหวังก็เห็นแสงความหวังเล็กเล็กสุดท้ายปาลีไม่ลังเลที่จะพุ่งไปเอามีดปอกผลไม้นั้นมาไว้ในมือของตัวเองจากนั้นเธอก็มุ่งไปที่นัทที่กำลังจะเข้ามาหาเธอแล้วพูดด้วยเสียงที่รุนแรงว่า“หยุดอยู่ตรงนั้นถ้านายยังกล้าก้าวเข้ามาฉันจะฆ่านายจริงๆ”