ตอนที่141 ทำลายตนเอง

ต๭นที่141 ทำลายตนเอง มองดูมีดในมือของปาลีที่กำลังเปล่งประกายอยู่ นัทตัวแข็งทื่อขึ้นมา สีหน้าก็เปลี่ยนทันที ต่อมาก็ยิ้มโดยไม่ถือว่าเป็นเช่นนั้น พูดว่า“ปาลี คนอื่นไม่เข้าใจเธอ แต่ฉันเข้าใจเธออยู่ดี ตั้งแต่เล็กจนโต เธอเป็นคนใจดีมาตลอด แม้มดก็ไม่แข็งใจที่จะเหยียบมันตาย เธอจะไปฆ่าคนได้ยังไง?” พูดจบ ยังคิดที่จะเกินไปหาปาลี ปาลีดวงตาแดงก่ำ กัดฟันและพูดขึ้น“อ้วน ฉันจะเรียกนายเป็นหมูอ้วนเป็นครั้งสุดท้าย ณ ตอนนี้ไมตรีระหว่างเราจะจบสิ้นลง อย่าพูดเหมือนว่านายเข้าใจฉันดี ฉันขอบอกนะ ถ้านายกล้าเข้ามาอีกก้าวละก็ ฉันจะลงมือจริงๆ เพราะตอนนี้นายอยากจะข่มขืนฉัน ฉันฆ่านนายมันก็เป็นการป้องกันตัวถูกทำนองคลองธรรม ฉันก็ไม่ต้องติดคุกเพราะเรื่องนี้ แต่นายล่ะ หลังนายตายแบบเสรื่อมเสียเชื่อเสียง แม้พ่อแม่นายก็โดนคนอื่นดูถูกไปด้วย อ่อใช่แล้ว ฉันจำได้ว่าพ่อแม่นายมีแค่นายเป็นลูกคนเดียว นายว่านายตายไปแล้ว พวกเขาจะคิดสั้นแล้วไปตายกับนายไหม” สุดท้าย นัทหวั่นไหว ฝีเท้าก็หยุดชงัก ไม่กล้าเดินเข้าไปอีก ไม่ใช่เพราะเพราะคำพูดของปาลีแต่เป็นเพราะสีหน้าและสายตาของปาลีในตอนนี้ช่างเย็นเยือกและโหดเหี้ยม นั่นเป็นความบ้าคลั่งที่อยากตายพร้อมกัน นัทไม่เคยเห็นปาลีเป็นแบบนี้มาก่อน เวลานี้เขากลัวแล้ว เห็นนัทโดนขู่ไม่กล้าเข้ามาอีก แต่ปาลีก็ยังคงไม่โล่งใจ คำคืนนี้ยังอีกยาว ประตูห้องก็ถูกล็อกไว้ มีแต่รอพรุ่งนี้จาริณีมาเปิดประตูแล้วเธอถึงจะปลอดภัย ปาลีรู้อยู่ชัดเจนว่าคืนนี้เธอต้องจับมีดและตั้งสติไว้ตลอดเวลา แต่ไม่นาน ปาลีก็รู้สึกตัวเธอผิดปกติขึ้นมา ลำคอแห้งผาก ทั้งตายร้อนผะผ่าว แถมยังค่อยๆหมดแรงไป ความรู้สึกนี้เธอคุ้นเคยมาก ก็เหมือน....เธอกินยาโป๊ะในโรงแรมที่เจอกับธามเป็นครั้งแรก ไม่ต้องสงสัย เธอโดนวางยาแล้ว แถมยานั้นเป็นยาโป๊ะด้วย！ ปาลีคิดขึ้นมา ก่อนหน้านี้จาริณีเคยเอายาซุปสงบจิตมาให้.... “แม่....แม่ใจร้ายจริงๆ！” ใจของปาลีเจ็บปวดมาก เจ็บจนหายแทบจะหายใจไม่ได้ นี่เป็นแม่ของเธอนะ แม่ที่วางยาโป๊ะให้ลูกสาวตนเองและช่วยให้ผู้ชายคนอื่นมาเอาตัวของลูกสาวไป บนโลกนี้ทำไมถึงมีแม่แบบนี้？ ตอนนี้ปาลีรู้สึกเกลียดมาก จากนี้ไปเธอจะไม่เชื่อจาริณีอีกแล้ว เวลานี้นัทเห็นหน้าของปาลีแดงแบบผิดปกติแถมยังหายใจแรงและเร่งรีบขึ้น ก็ถามอย่างเป็นห่วง“ปาลี เธอเป็นอะไร” “ไม่เกี่ยวกับนาย” ปาลีกัดริมฝีปากล่าง ยกมีดในมือขึ้นแล้วจ้องไปยังนัทอย่างดุร้าย โดนวางยาแล้วยังไง เธอจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด แต่ยาที่จาริณีวางนั้นมันรุนแรงกว่ายาที่ปาลีเคยกินในครั้งนั้น เพียงแค่ชั่วขณะปาลีก็รู้สึกเวียนหัว ทั้งตัวร้อนเหมือนโดนคนเอาไปย่าง เหงื่อบนหน้าผากผุดออกมาและไหลลงมาเหมือนน้ำ ปาลียังคงกัดฟันแน่ ไม่ร้องสักคำ “เธอโดนวางยาหรอ？” ยังไงนัทก็เป็นผู้ชาย สำหรับเรื่องบางอย่างเขามีความว่องไวมาก ฉะนั้นเขาก็เดาออกมาแล้ว “แล้วจะยังไง” ปาลียิ้มเย็นชาให้กับผู้ชายที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวัง“วันนี้...ถึงจะตาย....ฉันก็ไม่ยอมให้นายได้ตัวฉันไป！” พูดจับปาลีก็เอามีดไปขีดที่แขนข้างซ้ายของตนเองเพื่อให้ตนเองมีสติ “เธอ....เธอบ้าไปแล้ว” ปาลีขีดลงไปแรงมาก เลือดรียไหลออกมาทันที นัทดูแล้วหน้าซีดเหมือนแผ่นกระดาษ จู่ๆปาลียิ้มแบบเศร้าใจขึ้นมา ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากบ้าจริงๆ เวลาที่ไม่มีดนุพลเธอเหมือนตายทั้งเป็น ความรู้สึกนี้มันยิ่งเจ็บปวดกว่าวันที่เธอเห็นรฐากับขวัญชีวีทรยศเธอ เดิมทีเธอคิดว่ากลับบ้านจะได้หาความปลอบใจจากพ่อแม่ แต่คาดไม่ถึงสิ่งที่เธอได้มากลับเป็นการวางยาและการบังคับ ไม่พูดไม่ได้ว่าที่จาริณีวางคราวนี้มันรุนแรงมากเลย ไม่นาน ความร้อนและความว่างเปล่าในร่างกายของปาลีก็พุ่งมาอีกครั้ง ทำให้ปาลียากที่จะอดทนได้ อีกทั้งสติเธอก็ค่อยหายไป “อื่ม...” ปาลีครางออกมาอย่างเจ็บปวด เธอยกมีดขึ้นมาแล้วขีดไปแขนของตนเองอีกครั้ง คราวนี้เธอยิ่งใช้แรงมากขึ้น ความเจ็บปวดนั้นทำให้ปาลีมีสติขึ้นมาไม่น้อย เลือดไหลตามแขนหลุดลงบนพื้น