ตอนที่143 หว่านผวา

ต๭นที่143 หว่านผวา “ที่รัก เธอตั้งสติหน่อย นัฐพงษ์กำลังทำแปลให้เธอยู่นะ” ดนุพลจับมือของปาลีไว้ มองเธอด้วยสีหน้าเป็นห่วง แผลที่ปาลีขีดไปนั้นมันลึกมากปม้นัฐพงษ์เย็บแผลไปแล้วแต่ก็หยุดอาการเลือดไหลไม่ได้ แต่เวลานี้ปาลียังฟังที่ดนุพลพูดเข้าหูได้ซะที่ไหน เธอรู้แค่ว่าร่างตนเองร้อนจนอยากจะตาย เวลานี้เธอเพียงอยากกอดดนุพลแน่ และทำเรื่องนั้นกับเขา “ดนุพล....ฉันอยากเอา...ฉันอยาก....” ความปรารถนานั้นทำให้ปาลีเป็นฝ่าริเริ่ม แต่ที่เธอไม่รู้นั้นคือคำพูดที่เธอพูดออกมานั้นทำให้ผู้ชายสามคนในห้องหน้าแดงไปหมด “ที่รัก รออีกเดี๋ยวนะ...” ดนุพลหน้าแดงมองไปยังนัฐพงษ์และจักรกฤษ ปาลีไม่เคยพูดแบบนี้กับเขา คาดถึงตอนที่เธอพูดออกมาแล้วคนที่ได้ยินกลับไม่ใช่เขาคนเดียว คิดถึงจุดนี้เขาก็รู้สึกหหึงนิดๆ เพราะคำพูดของปาลี นัฐพงษ์ที่กำลังเย้บแผลให้มือก็สั่นเล้กน้อย ถึงสีหน้าเขายังคงไร้อารมณ์แต่ในใจเขากลับคิดไปอีกใกลแล้ว จักรกฤษหันหน้าไปอีกข้าง ไม่กล้สมองปาลีที่ใบหน้าแดงก่ำอีก ลากนัทที่ลุ้มเป็นพื้นแล้วออกไป “ฮือๆๆ...ดนุพล...ไม่สบาย.....” รอนานๆแต่กลับไม่ได้การตอบสนองของดนุพล ปาลีพลางฉีกเสื้อบนตัวของตนเองออกพลางร้องไห้ออกมาต่ำๆ “ที่รัก อดทนอีกหน่อยนะ เดี๋ยวก็ได้แล้ว” มองดูปาลีที่ไม่สบายอย่างมาก ดนุพลก็รีบร้อนใจเหงื่อออก หันหน้าแล้วพูดกับนัฐพงษ์“แกยังใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ เร็วหน่อย ปาลีเธอทนไม่ไหวอล้ว ทำไมฉันรู้สึกว่าฝีมือแกแย่ลงแล้ว เมื่อก่อนแกเร็วกว่านี้ตั้งเยอะ” “อย่าสงสัยฝีมือฉัน แกต่างหกที่ใจร้อน” นัฐพงษ์ตอบอย่างเย็นชา ที่จริง....เขาตั้งใจเย็บแผลช้าลง เพระเขาไม่อยากให้ดนุพลไปมีอะไรกับปาลี ถึงเขาจะรู้อยู่ดีว่าก่อนหน้านี้ดนุพลกับปาลีเคยมีอะไรกันลลายครั้งแล้ว แต่ถึงเขาจะตั้งใจเย็บแปลช้าลงแต่ยังไงเวลามันก็ผ่านไปอยู่ดี เมื่อทำแผลเสร็จ นัฐพงษ์ก็รู้ว่าเขาไม่มีเหตุผลต้องอยู่ที่นี่แล้ว “แผลเธอเพิ่งเย็บเสร็จ พวกแก....อย่ารุนแรงเกินไป เดี๋ยวแผลมั้นเปิดอีกก็แย่แล้ว” นัฐพงษ์ทิ้งประดยคนี้ไว้ก็เดินออกไปอย่างไม่เต็มใจ เขาปิดประตูแรงๆจนทำให้เกิดเสียง“ปึง” จักรกฤษที่นั่งรออยู่หน้าประตูก็เงยหน้าขึ้นมามองนัฐพงษ์ที่สีหน้าแปลกๆ ถ้าเป็นเท่อก่อนเขาจะต้องประชดนัฐพงษ์ไปหลายคำ แต่คราวนี้...ความรู้สึกในใจของเขาก็อาจจะไม่ต่างกับนัฐพงษ์ “ไปเถอะ พวกเรากลับไปในเมืองเลย” จักรกฤษลุกขึ้นก็เดินออกไปตรงๆ และนัทก็โดนจักรกฤษใช้เชือกผุกเอาไว้ทิ้งอยู่ข้างๆแล้ว นัฐพงษ์หันหัวกลับไปมองประตุของห้อง สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินตามจักรกฤษไป แต่มือของเขากลับกำแน่น ในห้องนอน ตอนนี้ไม่มีคนอื่นขัดขวางอยู่ ดนุพลก็รีบช่วยปาลีถอดเสื้อผ้าของเธอแล้วต่อมาก็ถอดของตนเอง เมื่อสองคนได้เข้าไปในตัวข้องแต่ละฝ่าย คนที่รู้สึกสบายขึ้นไม่เพียงแต่ปาลี ยังมีดนุพลด้วย นับเวลามา เขากับปาลีประมาณสิบกว่าวันไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว เขาคิดถึงเธอทุกเวลา การที่เสียปาลีไปทำให้เขาเจ็บปวดจนเกือบตาย เวลานี้การได้เธอกลับมาทำให้เธออดดีไจไม่ได้ เวลานี้เขาถึงเข้าใจว่าเขารักปาลีลึกซึ้งแค่ไหน รักจนเข้ากระดูก รักเธอเหมือนรักชีวิตตนเอง ภายใต้ผลฤทธิ์ของยา ปาลีช่วงชิงกว่าเมื่อก่อน ความพลุ่งพล่านที่ร้อนผะผว่านั้นทำให้ดนุพลตื่นเต้นมาก เขาไม่เคยรู้เลยว่า ปาลีที่เป็นฝ่ายรุกนี่มันจะมีความดึงดูดขนาดนี้ ทำมห้เขาจมอยู่ในนั้น....