ตอนที่146 ไม่ใจอ่อนอีก

ต๭นที่146 ไม่ใจอ่อนอีก ปาลีมองดูนัทที่ดดนต่อยจนหน้ายัด เธอหันหน้ามองไปยังแสงอาทิตย์ที่สว่างจ้า พูดด้วยเสียงเย็นชาที่ไม่เคยมีมาก่อน“พาเขากลับบ้านฉันก่อน ทำแผลให้เขาแล้วแจ้งตำรวจ” ไม่ใช่ว่าเธอใจร้ายแต่เป็นความจริงมันโหดร้ายเกิน จากนี้ไปเธอจะไม่ใจอ่อนอีก คนเราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตนเองทำลงไป “ไม่ ไม่นะปาลี ฉันขอร้อง.....ฮือๆๆฉันไม่อยากติดคุก ไม่อยาก.....” นัทที่นั่งอยู่บนพื้นก็ร้องไห้เป็นใหญ่ขึ้นมา ดนุพลก็มองปาลีด้วยความตกใจ ในความรู้ของเขา ปาลีเป็นคนใจดีอ่อนโยนมาตลอด สำหรับเรื่องผิดที่คนอื่นทำลงไป เธอมักจะไม่ถือสาอะไร แต่คราวนี้เธอทั้งเย็นชาและเฉียบขาด ทำให้ดนุพลตกใจเป็นอย่างมาก แต่เธอในแบบนี้ก็สวยจนดนุพลไม่สามารถละสายตาได้ ดนุพลไปหาผ้ามายัดเข้าปากของนัท แกะเชือกที่ผูกขาของเขาไว้แล้วก็ลากเขาเหือลากหมาไปที่บ้านของปาลี ระหว่างทาง ชาวบ้านมามุงกันและกระวิบการ เมื่อปาลีกับดนุพลถึงบ้าน บ้านของปาลีก็วุ่นวายไปหมดแล้ว ธามกำลังจับผมของจาริณีลากเขาออกมาข้างนอก เสียงด่านั้นดังจากในบ้านออกมา “อีสารเลว กล้าทำเรื่องแบบนี้กับปาลี โชคดีที่ดนุพลมาช่วยปาลีได้ทัน ถ้าปาลีเกิดอะไรขึ้น ฉันต้องฆ่าแกแน่ หลายปีมานี้ไม่ว่าเธอทำอะไร ฉันก็ไม่ถือสากับเธอ เธอคิดว่าฉันนี่อ่อนแอจริงหรอ คราวนี้ฉันไม่ยกโทษให้เธอแน่ ฉันทนเธอพอแล้ว ไปที่ว่าเมือง ฉันจะหย่ากับเธอ ถึงตอนแก่ฉันจะโดดเดี่ยว ฉันก็ไม่อยากอยู่กับคนใจดำอย่างเธอ” ทั้งตัวของจาริณีคว่ำอยุ่บนพื้น ไม่มีแรงมาต่อสู้เลยสักนิด เธอจะยอมหย่าสักที่ไหน เลยทั้งร้องไห้ทั้งตะโกน“ไม่ ฉันไม่หย่า ไอ้บ้าปล่อยฉัน ฉันเจ็บ ไอ้บ้าแก่ ไอ้บ้าไม่อาย อายุถึงเพียงนี้แล้วยังอยากจะหย่าอีก แกนี่มันหน้าไม่อาย โอ๊ย หัวฉัน....” เมื่อคืนดนุพลโผล่ออกมา จาริณีก็รู้แล้วว่าแผนการของเธอต้องพังแน่ เธออาจจะโดนลงโทษอย่างโหด ตอนแรกเธอก็คิดจะหนี แต่เธอเป็นคนบ้านนอกจะหนีไปที่ไหนได้ล่ะ คงมีแต่ไปหาขวัญชีวีที่เมืองเอ แต่ดนุพลเป็นนายกเทศมนตรีเมืองเอ หนีไปเมืองเอคือไปหาความตายจริงๆ คิดไปคิดมาสุดท้ายเธอก็ตัดสินใจไม่หนีแล้ว ยังไงเธอก็เป็นแม่ของปาลี และปาลีเป็นคนใจอ่อน ถ้าเธอวางตัวและขอร้องเธอ เธอใจอ่อนแล้วก็เรียกหาความผิดของเธอแล้ว แต่เธอต้องไปจัดการธามให้ดีก่อน ไม่งั้นถึงตอนนั้นเขาม่เพียงแต่ไม่ยกโทษให้เธอ แถมยังไปยุยงปาลีให้เธอร้องขอความรับผิดชอบก็แย่แล้ว ดังนั้นเมื่อธามตื่น จาริณีก็เอาเรื่องที่เธอหลอกปาลีเข้าห้องของนัทเล่าให้เขาฟัง แน่นอนจุดสำคัยเธอลบทิ้งไปหมดแล้ว แต่เรื่องมันกลับเกิดการคาดเดาของจาริณี เธอกลัวแล้ว เมื่อปาลีกับดนุพลและชาวบ้านที่ตามพวกเขามาถึงปาลี ก็เห็นธามกำลังลากจาริณีอยู่ พอเก็นปาลีก็รู้พ่อกำลังแก้แค้นให้เธออยู่ “พ่อ พ่อหยุดเถอะ” ปาลีรีบก้าวเข้าไป“พ่ออย่าโกรธมากไปเลย ดนุพลเขามาช่วยหนูทัน หนูไม่เป็นไรค่ะ ครั้งที่แล้วตอนออกจากโรงพยาบาบหมอก็บอกแล้วว่าพ่อห้ามโกรธ ร่างกายของพ่อไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว” เมื่อเห้นธามตีจาริณี ความคิดแรกของปาลีไม่ใช่ว่าจาริณีบาดเจ็บที่ไหนแต่เป็นเป็นห่วงร่งกายของธาม บางทีปาลีอาจไม่รู้เลยว่า ในใจเธอ ธามสำคัญกว่าจาริณี