ตอนที่152ในที่สุดก็จับมือไว้ได้

ต๭นที่152ในที่สุดก็จับมือไว้ได้ เขาไม่ได้สูงมากนักสูงประมาณตึกสองชั้นได้แต่ด้านล่างของเขาเต็มไปด้วยก้อนหินและแหลมคมพอทองเอกตกลงไปเลือกกระจ่ายเต็มไปหมดร่างกายเต็มไปด้วยเลือด และพี่หลินที่อยู่ในเหตุการณ์พอเห็นทอนเอกเสียชีวิตเธอตัดสินใจกระโดดลงไปข้างทองเอกความรักที่มีความรู้สึกลึกซึ้งดั่งก้นลึกของมหาสมุทรและดั่งเปลวไฟ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดอึ้งกันไปหมด ตอนจบแบบนี้ไม่มีใครสามารถคาดการณ์ได้และป้าอ้อยที่เห็นลูกชายตายเพราะตัวเองทำลงไปแถมยังคร่าชีวิตจองพี่หลินไปอีกด้วยในตอนนั้นเองความดันขึ้นสูงกระอักออกมาเป็นเลือดดวงตาเหลือกขึ้นจนเหลือสีขาวและสลบตายไป พอฟังถึงนี้แล้วปาลีตกใจไปทั้งตัว เมื่อวานตอนเย็นยังเห็นที่ไร่ข้าวโพดปรากฏอยู่ตรงหน้าของปาลีก็คือเมื่อวานเธอยังพูดหยอกล้อเกี่ยวกับทองเอกอยู่เลยเกี่ยวกับความสัมพันธ์พี่หลินคิดไม่ถึงที่แท้ในใจของทองเอกก็จริงจังจริงใจกับพี่หลินจริงๆ ทันใดนั้นก็คิดได้ว่าไม่กี่วันก่อนทองเอกเคยพูดไว้ว่า:“จริงๆแล้วผมมีคนที่ชอบอยู่แล้วครับ!” ใช่สิเขามีคนที่แอบชอบอยู่แล้วและคนๆนี้ก็คงเป็นพี่สินะและพี่หลินเองไม่ได้ปฏิเสธความรักของเขากลับใช้ชีวิตเข้าแรกสมัยนี้ความรักที่บริสุทธิ์แบบนี้ก็เห็นได้น้อยแล้ว หันไปอยู่ในอ้อมกอดของดนุพลน้ำตาของปาลีค่อยๆไหลออกมาไร้เสียง ชีวิตคาดเดาอะไรไม่ได้เลยเปลี่ยนอย่างรวดเร็วจากวันนี้เป็นต้นไปเธอจะรักษาและรักดนุพลให้ดี ในขณะเดียวกันหมู่บ้านซาลาที่อยู่แสนไกลก็มีเรื่องน่าเศร้าเหมือนกัน เรื่องในหมู่บ้านซาลาที่เกิดขึ้นก็เริ่มจากนิทัศน์ที่ออกจากหมู่ซาลามา วันนั้นนิทัศน์อยู่ในหมู่บ้านซาลาในห้องวารีได้แต่คิดไปคิดมาแต่พอเขาออกจากหมู่บ้านไปแต่ไม่พาวารีไปด้วยทำให้วารีคร่ำครวญถึงเขามาเกือบครึ่งเดือน ทั้งๆก็รู้ว่านิทัศน์เป็นคนจิตใจดำแต่วารีก็อดใจไม่ได้เอาแต่คิดถึงนิทัศน์ทั้งวันทั้งคืนไม่ใช่เพียงแค่ใจแต่ทั้งร่างกายด้วย กลิ่นอายรสชาติทั้งหมดความรักที่มีต่อนิทัศน์ไม่เปลี่ยนผันทำให้วารีรู้จักช่วยตัวเองในแบบผู้หญิงความรู้สึกแบบนั้นรสชาติแบบนั้นทำให้เธอไม่สามารถลืมมันได้จริงๆ แต่พอนิทัศน์กลับไปความรู้สึกและรสชาติแบบนี้กลายเป็นรังควาน วารีเริ่มลูบตัวเองและเริ่มหาวิธีทำให้ถึงจุดยอดด้วยตัวเอง เย็นของวันนี้ชาวบ้านที่ยุ่งกันแต่เช้าทั้งหลายชินกับการนอนกลางวัน วารีนอนอยู่ที่เตียงหันไปหันมานอนไม่หลับบวกกับอากาศที่ร้อนระอุด้วยและ……ในใจของเธอร้อนแรงดั่งเปลวไฟเธอคิดถึงนิทัศน์มากอยากโดนนิทัศน์ทำอย่างรุนแรงและรักเธอเหมือนดังเมื่อก่อน พอคิดถึงภาพอดีตกับนิทัศน์แล้ววารีปรารถนาอย่างร้อนแรงยิ่งคิดยิ่งทรมานและเธอเริ่มถอดเสื้อของตัวเองออกปิดตาใช้มือลูบระหว่างขาของตัวเอง กลับไม่รู้เลยว่าตรงห้องของเธอมีหน้าต่างบานหนึ่งอยู่มีแววตาคู่หนึ่งแอบๆมองเธออยู่ และเจ้าของดวงตานี้ก็คือต้นน้ำ ตั้งแต่นิทัศน์กลับไปต้นน้ำหาโอกาสลงมือทำบางอย่าง ไม่ต้องสงสัยตอนนี้เป็นโอกาสที่เหมาะสมที่สุด ไม่สับสนอีกต่อไปต้นน้ำใช้มือค่อยเปิดหน้าต่างออกใช้แรงดันแค่ใช้แรงไม่เท่าไหร่ก็เข้ามายังห้องของวารี การกระทำของต้นน้ำเบามากและวารีที่ปิดตาอยู่กำลังเสพความสุขกับการช่วยตัวเองอย่างขีดสุดต้นที่เดินมาหยุดข้างๆเตียงของเธอเธอก็ไม่ได้รู้อะไรเลย ต้นน้ำที่ทนมานานแสนนานในที่สุดก็ได้ปลดปล่อยสักที ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อต้นน้ำขึ้นคร่อมตัววารีไว้มือหนึ่งข้างปิดปากวารีไว้อีกข้างค้องเอวไว้และสอดเข้าไปยังตัวของวารีได้อย่างง่ายดาย “อือ……” วารีลืมตาขึ้นมาอยากจะดิ้นรนต่อสู้ต้นน้ำก็ทำบนตัวของเธออย่างบ้าคลั่งขึ้นมา มองดูต้นน้ำที่เต็มไปด้วยความฟินวารีแทบอยากจะอ้วกออกมาเธอที่คิดจะต่อสู้ร่างกายกลับค่อยๆชินกับรสชาตินี้และกลิ่นอายนี้ขึ้นมาในขณะเดียวกันร่างกายเธอเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ สุดท้ายจะถึงขั้นตอนสุดท้ายน้ำที่จะแตกออกมาวารียอมรับและปิดตาไว้คิดว่าคนที่อยู่บนตัวเธอคือนิทัศน์ถึงตอนสุดท้ายเธอเริ่มชอบและเป็นฝ่ายเริ่มรุกก่อน………