ตอนที่154ดำเนินแผนทีละขั้น

ต๭นที่154ดำเนินแผนทีละขั้น เห็นพ่อที่โมโหจนจะระเบิดวารีรีบพูดขึ้นต่อ:“พ่อคะหนูท้องค่ะเด็กในท้องเป็นของนิทัศน์ค่ะมีเด็กนี่แล้วหนูจะดูแลเป็นอย่างดีแต่วันนี้……ต้นน้ำต้องขัดขวางแน่เลยค่ะถึงเวลานั้นแทนที่จะได้มาอย่างง่ายๆเกรงว่าจะพังไปหมด……”นิชที่ได้ฟังเห็นว่าวารีท้องลูกของนิทัศน์ก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูกแต่พอได้ยินว่าแผนอาจจะพังเพราะต้นน้ำก็เปลี่ยนสีหน้าไม่เต็มใจทันที ทำตาอ้อนวอนรอคำตอบนิชเงยหน้าขึ้นพูดกับวารีอย่างตั้งใจ:“ลูกรักเรื่องนี้ลูกวางใจได้เลยเดี๋ยวพ่อจัดการให้เอง” พูดจบกัดฟันหันหลังจากไป วารีใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลออกยิ้มกริ่มไม่มีเสียงใดๆนั่นเป็นรอยยิ้มที่ร้ายกาจ วันนี้ทั้งๆที่นิชออกจากบ้านไปแล้วแท้ๆแต่กลับมากะทันหันเพราะวารีตั้งใจนำบุหรี่ของนิชไว้ที่บ้าน นิชสูบบุหรี่มาตั้ง10ปีทำให้เสพติดการสูบบุหรี่เดินถึงครึ่งทางเขารู้สึกอยากสูบบุหรี่ขึ้นมาแต่กลับพบว่าบนตัวไม่มีบุหรี่สักม้วนเหลืออยู่และเป็นไปตามแผนที่วารีวางไว้ถึงครึ่งทางก็เดินกลับบ้านทันที ใช่แล้ววารีตั้งใจให้เป็นแบบนี้เธอตั้งใจให้นิชเห็นเรื่องระหว่างเธอกับต้นน้ำจากนั้นเธอใช้ความโกรธของพ่อตัวเองให้เป็นประโยชน์เพื่อที่จะกำจัดตัวปัญหา——ต้นน้ำ นิชที่เพิ่งพูดจบถึงไม่ได้ชัดเจอแต่วารีก็รู้แล้วว่าเป้าหมายของเธอสำเร็จ วันนี้นิชนำจอบและพลั่วขึ้นไปยังหลังเขายุ่งจนตกดึกถึงลากสังขารตัวเองกลับมาบ้าน วารีที่เห็นทำเป็นไม่รู้เรื่อง วันที่สอง นิชไม่ได้ออกบ้านไปไหนอยู่รอต้นน้ำเป็นพิเศษ พอถึงกลางวันต้นน้ำที่ทนไม่ไหวปรากฏตัวออกมาและเหยื่อก็ดิ้นรนมาหาถึงที่เอง ต้นน้ำที่เตรียมตัวเตรียมใจกับคำด่าใครจะไปรู้พอเขาเดินเข้าไปยังประตูนิชไม่ด่าอะไรเขาเลยแถมยังมีตาที่ยิ้มแย้มและตอบตกลงว่าจะให้วารีแต่งงานกับเขา ในขณะนั้นต้นน้ำที่สมองคิดตามไม่ทันการกระทำของนิชวันนี้เกินความคาดคิดจริงๆสักพักใหญ่ต้นน้ำไม่อยากที่จะเชื่อพูด:“อาจารย์ท่านจะให้น้องวารีแต่งงานกับผม?ผมไม่ได้ในไปใช่ไหมครับ?” นิดหัวเราะยกใหญ่พูด:ต้นน้ำเอ้ยเมื่อคืนฉันคิดมาทั้งคืนจนฉันคิดได้แล้ววารีเธอก็ได้พบคนที่ไม่ดีอย่างนิทัศน์และไม่รับผิดชอบเธอและในหมู่บ้านใครๆก็รู้ชื่อเสียงของเธอก็พังไปหมดต่อจากนี้ฉันอยากหาคนดีๆสักคนแต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ไหนๆนายก็ชอบวารีจากใจจริงและพูดว่าจะขอวารีแต่งงานฉันก็เลยยอมไม่ได้และเมื่อวานฉันก็ใจร้อนเกินไปไม่ทันได้คิดเรื่องพวกนี้ต้นน้ำนายอย่าก็มาใส่ใจเลยนะ” ต้นน้ำที่ได้ยินสิ่งที่นิชพูดออกมาและวารีก็เหมือนดอกไม้ประจำหมู่บ้านซาลาแต่เป็นดอกที่ไม่มีใครเอาทั้งชีวิตเกรงว่าจะไม่มีผู้ชายคนไหนจะขอเธอแต่งงานแต่วันนี้เป็นตัวเองที่จอเธอนิชคนที่เป็นพ่อแน่นอนต้องขอร้องเป็นธรรมดา และต้นน้ำที่ดีใจมากนิ้มปากไม่หุบมาครึ่งวันทั้งฟังที่เหลืองอี๋ทำให้เห็นแล้วอยากอ้วก นิชให้ต้นน้ำอยู่บ้านรอกินข้าวด้วยกันและบนโต๊ะก็มีเหล้ารอให้ต้นน้ำเมาได้ที่และก็เสนอบางอย่างกะทันหันขอต้นน้ำขึ้นเขาไปดูปลากับเขา ทุกวันนี้ทั้งสองต่างต้องทำงานต้นน้ำไม่ได้คิดอะไรมากและตอบตกลงแบบไม่รีรออะไรเดินตามนิชขึ้นเขาไป แต่พอเดินไปเดินไปต้นน้ำกลับพบว่ามีบางอย่างผิดปกติไปถึงเขาจะดื่มเมาก็เถอะแต่สมองยังใช้ได้ดีอยู่ “เส้นทางนี้ไม่ได้ไปบ่อนวีนนิครับอาจารย์ท่านไม่ได้เมาด้วยคนนะครับทำให้นำทางคนอื่นผิดแล้ว” มองไปรอบๆทั่วทิศทางเต็มไปด้วยป่าลึกลับต้นน้ำเริ่มรู้สึกใจคอไม่ดีแล้ว นิชที่คิดคำตอบอยู่ใจอยู่แล้วสีหน้าไม่เปลี่ยนพูด:นี้เป็นทางใหม่ที่ฉันเพิ่งค้นพบจากเส้นทางนี้เดินไปถึงบ่อนวีนใช้แค่ครึ่งทางก็ถึงแล้ว “เหรอครับ?” ต้นน้ำเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “แน่นอนไม่อย่างนั้นฉันจะหรอกนายไปทำไมเดินตามฉันก็พอ” นิชที่เดินไปด้วยพูดไปด้วยและมองไปยังหญ้ารกที่ไม่ไกลนักดวงตาเปลี่ยนเป็นดุร้ายเหมือนหมาป่า ในขณะที่ทั้งสองถึงรกหญ้าพื้นเต็มไปหมดนิชผลักต้นน้ำใช้แรงดันต้นน้ำลงไปแต่ไม่ถนัดที่จะผลักต้นน้ำลงไปได้ง่ายๆและต้นน้ำเป็นนักล่าอยู่ในป่าอยู่แล้วทำให้มีชีวิตรอดได้ง่ายๆ พอได้รับการกระทำของนิชที่ทำลงไปปฏิกิริยาแรกของต้นน้ำคือยื่นมือออกไปจับตรงปกคอเสื้อของนิชได้ในตอนนี้เองทำให้นิชทั้งสองตกลงไปพร้อมๆกัน “พรึ่บ”เสียงดังขึ้นที่แท้เต็มไปด้วยหญ้าบนพื้นยุบทันทีที่แท้นี้ก็เป็นกับดักที่ทำเอาไว้ลึกประมาณ3เมตรได้ ไม่ต้องแปลกใจเลยที่แท้นิชทำกับดักรอต้นน้ำไว้เพื่อที่จะผลักต้นน้ำลงไปเขาใช้เวลาเมื่อวานทั้งวันเพื่อสร้าง กับดักใหญ่ขึ้นมา