ตอนที่ 97 คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมา

ต๭นที่ 97 คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมา กลางคืนผ่านมาอย่างรวดเร็ว ในห้องผู้ป่วยของบจันวิภา ธนภาคที่นั่งอยู่ด้านใน จ้องมองจันวิภาหลับใหลอยู่อย่างเงียบๆ อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา สีหน้าของจันวิภาขาวซีดเป็นอย่างมาก แต่ทว่ากลับเป็นความป่วยที่งดงาม เธอแข็งแกร่งและไม่ยอมแพ้อยู่ตลอดนั่นจึงทำให้ธนภาคชื่นชมเธอมาก ดังนั้นจึงได้เกิดอารมณ์ที่แตกต่างกับเธอ ไม่ใช่อารมณ์แบบเพื่อน และก็ไม่ใช่อารมณ์แบบคนรัก เพียงแค่ไม่ต้องการให้จันวิภาได้รับบาดเจ็บ...... แต่ทว่าธนภาคทำเพื่อจันวิภาไม่ได้มากนัก ตอนนี้สามารถทำเพื่อเธอได้แล้ว และเหมือนกับการปกป้องเธอเช่นนี้ นี่ก็ดึกมากแล้ว ในโรงพยาบาลเงียบสงัด ธนภาคเองก็รู้สึกเหนื่อยล้าอยู่เล็กน้อยเช่นกัน หลังจากนั้นไม่นาน เปลือกตาของธนภาคก็หนักขึ้นมาเล็กน้อยเสียแล้ว แต่ทว่าตอนที่เขาเอนตัวพิงเก้าอี้เพื่อที่จะพักผ่อนอยู่นั้น จู่ๆก็ได้ยินเสียงประตูดังขึ้นมา “เอี๊ยด......” แม้ว่าเสียงนี้จะแผ่วเบา แต่ในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงัดเช่นนี้จึงทำให้ได้ยินมันอย่างชัดเจน ในความคิดของธนภาคคือสุมิตรที่ตัดใจไม่ลง จนในที่สุดก็มาเยี่ยมจันวิภา? แต่ตอนที่เขากำลังจะเดินไปเปิดประตูอยู่นั้น เงาสีดำได้พุ่งเข้ามากระแทกเขาอย่างจัง ธนภาครู้สึกเหมือนกับหน้าอกของตนเองถูกหินก้อนใหญ่ยักษ์มาชนเข้าอย่างแรงอย่างไรอย่างนั้น อวัยวะภายในสั่นสะเทือน ร่างกายล้มลงไปกับพื้น กะโหลกศีรษะแทบจะแยกออก ธนภาคแหงนหน้าขึ้นมอง เห็นชายชุดดำคนหนึ่งในมือถือมีดปลายแหลมที่ส่องแสงแวววับอยู่เล่มหนึ่ง ภายใต้แสงไฟจากห้องผู้ป่วยมีดปลายแหลมเล่มนั้นส่องสว่างเสียดแทงสายตาหาใดเปรียบ มันช่างเยือกเย็นและเปี่ยมไปด้วยจิตสังหารแห่งการฆ่าฟัน เห็นได้ชัดว่าชายชุดดำก็คาดไม่ถึงเช่นกันที่มีคนอยู่ในห้องผู้ป่วย ใจเต้นอยู่เล็กน้อย แล้วหยิบมีดทิ่มพุ่งไปทางจันวิภา นี่คือนักฆ่า? ！ หัวใจของธนภาคสั่นเทาขึ้นมาทันที บีบหน้าอกของตนเอาไว้ แล้วพุ่งถลันเข้าไป เท้าข้างหนึ่งเตะกวาดไปตรงมีดปลายแหลมที่ชายชุมดำคนนั้นถือเอาไว้อยู่ในมือ เขาจะต้องไม่ปล่อยให้จันวิภาได้รับบาดเจ็บเป็นอันขาด！ ตอนที่โจมตีอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียง “แกร๊บ” ดังขึ้นมา ชายชุดดำคนนั้นไม่คาดคิดว่าธนภาคจะลุกขึ้นมาได้หลังจากที่ถูกชนเข้าอย่างจัง เพียงไม่ทันไรก็ถูกเขาเตะไปที่ข้อมือเสียแล้ว เสียงกระดูกเคลื่อนดังขึ้นมา ชายชุดดำคนนั้นเจ็บปวด มีดปลายแหลมที่อยู่ในมือถูกเบี่ยงออกไป “มีใครอยู่มั้ย！คุ้มกันที！” ธนภาคให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนอกโรงพยาบาลเข้ามา พร้อมกับอดทนต่อความเจ็บปวดแล้วกดมือสังหารลงไปอีกครั้ง แต่ทว่านอกโรงพยาบาลกับเงียบสงบ ไม่มีใครตอบกลับมา และในตอนนี้เห็นได้ชัดมือมือสังหารโกรธเข้าเสียแล้ว มีดปลายแหลมที่อยู่ในมือพุ่งแทงไปทางเขา！ ธนภาคไม่อาจหลบหลีกได้ ทำได้เพียงแต่เอนตัวเพื่อเบี่ยงการโจมตีโดนจุดสำคัญของตนเอง ธนภาครู้สึกเจ็บปวดจนถึงกระดูก มีดปลายแหลมแทงเข้าไปที่ไหล่ของตนเอง จากนั้นเลือดสีแดงสดก็ไหลย้อยลงมาจากปลายใบมีด “ธนภาค！” ในที่สุดจันวิภาที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยก็ได้ถูกการต่อสู้ของทั้งสองคนปลุกให้ตื่น แต่ตอนที่เธอตื่นขึ้นมา กลับได้เห็นธนภาคถูกมือสังหารชุดดำคนนั้นใช้มีดปลายแหลมแทงเข้าเสียแล้ว และตนเองก็ไม่อาจขัดขวางได้ “หึๆ ดูเหมือนว่าแกจะเป็นชู้ของเขานะ งั้นแกก็ตายไปซะ！” ตอนนี้มือสังหารชุดดำไม่ได้สนใจจันวิภาที่ตื่นขึ้นมาอยู่ทางด้านหลัง จับมีดคนแน่น แล้วพูดกับธนภาคอย่างโหดเหี้ยม เดิมที่เป้าหมายของมือสังหารมีแค่จันวิภาคนเดียวเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับเข้าใจผิดว่าธนภาคเป็นนราวิชญ์เข้าเสียนี่ เนื่องจากการร้องขอของนวาระก่อนหน้านี้ มือสังหารชุดดำจึงรู้ดีว่าหากกำจัดนราวิชญ์ออกไปได้ ค่าตอบแทนที่ตนเองจะต้องรับรับจะเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน “จันวิภา มันเป็น......นัก นักฆ่า！เธอรีบหนีไปเร็ว！” เมื่อธนภาคเห็นจันวิภาฟื้นขึ้นมาแล้ว จึงรีบกดนักฆ่าชุดดำคนนั้นเอาไว้ แม้ว่าตนเองถูกแทงที่ไหล่อยู่ก็หาได้สนใจไม่ แล้วตระโกนไปทางจันวิภาทั้งอย่างนั้น ตอนนี้จันวิภาเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้งว่าธนภาคกำลังปกป้องเธออยู่ ภายในใจจึงรู้สึกซาบซึ้ง และหวาดกลัว เธออยากลุกขึ้นมาช่วยธนภาค แต่กลับพบว่าตนเองไม่มีแรงอยู่เลย！ตอนที่พยายามเพื่อยืนบนพื้นอยู่นาน กลับเป็นเพราะร่างกายที่อ่อนแอ จึงรู้สึกหน้ามืดแล้วล้มลงไป “จันวิภา！” ธนภาคเห็นจันวิภาเกือบจะล้มลงไป ภายใต้ความตกใจจึงปล่อยมือออกไปด้วยไม่รู้ตัว มือสังหารชุดดำเห็นสถานการณ์เช่นนี้ จึงใช้เท้าเตะไปที่ท้องน้อยของธนภาค และยังไม่จบ เขายังจับมีดปลายแหลม พุ่งเข้ามา ยึดมั่นว่าจะต้องสังหารธนภาคให้จงได้ เมื่อธนภาคเห็นมือสังหารชุดดำพุ่งเข้ามา แต่กลับถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกอยู่เฮือกหนึ่ง ตราบใดที่มือสังหารยังอยากที่จะฆ่าตนเองอยู่ เช่นนั้นชีวิตของจันวิภาก็ยังมีความหวัง！ เมื่อคิดเช่นนี้ ธนภาคไม่รู้ว่าไปเอาพลังมาจากไหน เขาฝืนยืนขึ้นมาแล้วต่อสู้กับมือสังหาร จันวิภาที่เห็นธนภาคกำลังต่อสู้อย่างหนักหน่วงกับฆาตกร เธอรู้สึกแสบจมูก น้ำตาที่อยู่ในดวงตาไหลออกมาเสียแล้ว ธนภาค！เขาไม่จำเป็นต้องทำสิ่งนี้เพื่อจันวิภาเลยด้วยซ้ำ！ “ธนภาค นายรีบหนีไปเร็ว เป้าหมายของมันคือฉัน ฉัน......” จันวิภาเห็นว่าธนภาคบาดเจ็บสาหัส จึงกรีดร้องออกมา “ฉันหนีไม่ไหวหรอก แต่นายจะตายไม่ได้นะ！นายต้องหนีออกไป！” “หุบปาก” ธนภาคตะโกนออกมา ราวกับโกรธแค้นกับพฤติกรรมที่ไม่รู้หนักเบาของจันวิภา “ฉันเป็นผู้ชายอกสามศอกทำไมจะต้องหนี? จันวิภา เธออย่าลืมสิ เธอยังมีเด็กอยู่！เธอ......” ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบ ธนภาคก็ได้ถูกมือสังหารชุดน้ำฉวยโอกาสโจมตีมาหนึ่งหมัด ธนภาคสูญเสียจุดถ่วง ล้มลงไปกับพื้น และในตอนนี้ มือสังหารชุดดำก็ได้กุมมีดเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วลอบแทงข้างหลังของธนภาค การโจมตีนี้ต้องตายอย่างแน่นอน ฆ่าผู้ชายคนนี้ได้แน่ จากนั้นมันก็ง่ายดายที่จะฆ่าจันวิภาต่อ และรางวัลมันก็มากพอที่เขาจะอยู่ได้ชั่วชีวิต！ เมื่อคิดเช่นนี้ ดวงตาของมือสังหารก็เปี่ยมไปด้วยความละโมบและโหดเหี้ยม แสงประกายจากในดวงตาแพรวพราวยิ่งกว่าคมมีดนั่นเสียอีก “อย่านะ！” จันวิภามองดูสถานการณ์นี้อย่างสิ้นหวัง อยากที่จะพุ่งเข้าไป แต่ไร้เรี่ยวแรง น้ำตาเจิ่งนองจนทำให้ตาเบลอ หัวใจเต้นแรงจนถึงขีดจำกัด แต่ถ้าเป็นเช่นนี้ เธอทำได้เพียงแค่มองดูชายที่อยู่ต่อหน้าซึ่งไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับตนเองเลย แต่ธนภาคกลับปกป้องเธอจนตัวตาย ในเวลานี้ จันวิภาหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นมาในโลก！ ตอนที่มีดของมือสังหารกำลังจะแทงเข้าไปในหัวใจของธนภาค ทันใดนั้นจู่ๆประตูห้องคนไข้ก็ถูกเตะอย่างแรงจนเปิดออก จากคนมีชายคนหนึ่งปรากฏกายออกมา ปัดป้องการโจมตีของมือสังหารที่หมายเอาชีวิตได้ภายในชั่วอึดใจ！ สุมิตร ชายที่มาคนนั้นคือสุมิตรจริงๆ！ หลังจากเห็นชายที่ปรากฏออกมาได้อย่างชัดเจนแล้ว จันวิภาจึงรู้สึกปลื้มปีตีและขมขื่นในเวลาเดียวกัน ปลื้มปีตีคือธนภาคได้ถูกช่วยเอาไว้แล้ว ขมขื่นคือ ชายที่มาช่วยนั้นคือสุมิตร เขามาทำไมกัน? ยังต้องการทำร้ายลูกของเธอต่ออีกหรอ? จันวิภากำหมัดจนแน่นพร้อมกับครุ่นคิด และทางด้านนั้น มือสังหารชุดดำที่ถูกสุมิตรเตะมีดที่อยู่ในมือปลิวออกไปได้เห็นชายที่ปรากฏตัวอยู่ทางด้านหน้า จู่ๆก็ตัวสั่นเทาขึ้นมา ถ้าหากเป็นคนที่เดินอยู่บนเส้นทางสายนี้ ทุกคนต่างพากันกลัวชายผู้นี้กันถึงจิตวิญญาณ เพราะเขาเป็นจักรพรรดิใต้ดินของเมือง เจ้าพ่อแห่งโลกมืดที่แท้จริง......สุมิตร！