ตอนที่ 126 เหตุฉุกเฉินที่บริสุทธิ์

ต๭นที่ 126 เหตุฉุกเฉินที่บริสุทธิ์ หลังจากที่ธนภาคเดินออกไปจากห้องผู้ป่วย รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋าแล้วโทรหาเบอร์ๆนึ่ง ปลายสายนั้นพอได้ยินก็รับอย่างวดเร็ว ธนภาคเอ่ยปากถามขึ้นอย่างร้อนรน “เป็นไงบ้าง ยืนยันแล้วใช่มั้ย?” “พี่ธนภาค ยืนยันแน่นอนแล้ว เป็นเธอไม่ผิดแน่ พี่จะเอาวีดีโอตอนไหน?” “เร็วที่สุด！ เอามาให้ฉันตอนนี้จะเป็นการดีที่สุด！” “โอเคพี่ธนภาค” หลังจากสายตัดไป ธนภาคก็หยุดมองไปทางห้องผู้ป่วยของจันวิภา ในแววตามีอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่อาจคาดเดาได้ ที่แท้ก็เป็นเธอ...... หลังจากที่ธนภาคจากไป จันวิภาก็ยังออกไปดูอย่างไม่วางใจ จากนั้นตอนที่เธอออกประตูห้องผู้ป่วยมา ธนภาคก็ได้หายตัวไปไม่เหลือแม้แต่เงา กลับไปที่เตียงด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน จันวิภาไม่ได้สังเกตว่าเมื่อครู่นี้ตรงมุมทางเดินนอกระเบียง มีคนกำลังจ้องมองเธออยู่ …… กลางดึก จันวิภาหลับลงอย่างเงียบๆ มีหลอดไฟเพียงหลอดเดียวในห้องผู้ป่วยที่ยังคงส่องแสงอยู่ แสงไฟอ่อนๆ ประตูห้องค่อยๆถูกคนจากด้านนอกเปิดเข้ามา เพียงไม่นาน ก็มีชายร่างอ้วนค่อยๆเดินโค้งย่องเข้ามา เงานั่นมองดูแล้วเป็นเงาของผู้ชาย เห็นแต่เพียงเอวที่โค้งๆเหมือนแมวของเขา เขามองไปรอบๆพร้อมกับเดินเข้ามาทางเตียงของจันวิภา ดวงตาของชุติเดชส่องประกายออกมาด้วยความตื่นเต้น สาวงามที่หลับใหลอยู่ต่อหน้าคนนี้ช่างน่ารักเสียจริง เรือนร่างงดงาม ใบหน้ารูปไข่ และสีหน้าที่ซีดเซียวหน่อยๆทำให้เธอเป็นเหมือนเจ้าหญิงนิทราในขณะนี้ อยากที่จะจูบเธอให้ตื่นขึ้นมาเสียจริง ความงดงามที่คุ้นเคยเช่นนี้ เป็นดั่งของล้ำค้าที่เขาเฝ้าฝันตลอดทั้งวันทั้งคืน คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะได้มาเจออยู่ที่นี่ ชุติเดชชอบจันวิภามานานแล้ว ครั้งที่แล้วตอนที่อยู่ในบาร์ก็ได้วางยาเธอ และคิดว่าจะชิงเอาครั้งแรกของเธอมาได้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกคนอื่นมาตัดหน้าไป ความโกรธทำให้ชุติเดชรู้สึกหดหู่ใจเป็นเวลาหลายวัน วันนี้ ตอนที่ชุติเดชไปโรงพยาบาลเพื่อทำแท้งกับเพื่อนหญิงคนใหม่ของเขา จึงได้เห็นจันวิภาที่ถวิลหาเข้า ชุติเดชที่อยากจะเอาจันวิภาเข้ามาสู่อ้อมกอดตั้งนานแล้ว จึงฉวยโอกาสจากความเงียบของค่ำคืน มาลิ้มลองรสชาติของจันวิภา ผู้หญิงคนนี้ ช่างน่าทึ่งจริงๆ ทำให้เขามองอยู่นานโดยไม่อาจที่จะหยุดมองได้ อยากที่จะครอบครองเธออยู่คนเดียวทุกขณะเวลา เป็นที่น่าเสียดายที่เธอแต่งงานกับสุมิตร นั่นเป็นชื่อที่ทำให้ผู้คนที่ได้ยินหวาดกลัวอย่างพิลึก มากถึงขนาดที่ทำให้ชุติเดชไม่กล้าทำอะไรอย่างอื่น เพราะสุมิตรเหยียบย่ำได้ตามใจ แม้แต่กลุ่มใหญ่อย่างบริษ้ทวงษ์วริศกุลก็ต้องปิดตัวลงไปอย่างง่ายดาย แต่ทว่าทำไมวันนี้ชุติเดชถึงกล้ามายุ่งกับจันวิภากันล่ะ เพราะว่าเขาชอบจันวิภาจริงๆ ชอบเสียจนผนังห้องเต็มไปด้วยรูปภาพของเธอ ดังนั้นคืนนี้เขาจึงเตรียมการในห้องผู้ป่วยนี้เป็นพิเศษ เพียงเพื่อลิ้มรสความสวยงามของหญิงสาวที่ฝันถึงมาตลอดในจิตวิญญาณ พี่เลี้ยงที่สุมิตรจัดเตรียมเอาไว้ถูกเรียกตัวกลับไปแล้ว กลับมาไม่ได้อยู่พักหนึ่ง และอาหารคืนนี้ของจันวิภาเองก็เป็นแผนการของเขาด้วยเช่นกัน ให้จันวิภากินแล้วรู้สึกง่วง ผลของยามันยาวนานพอที่จะทำธุระให้เสร็จ สิ่งที่ทำให้ชุติเดชมั่นใจมากขึ้นก็คือ เขาตรวจสอบมาว่าคืนนี้สุมิตรต้องไปพูดคุยธุรกิจบันเทิงที่สำคัญ จึงไม่อาจปรากฏตัวมาหาจันวิภาได้ในทันที หลังจากทุกอย่างพร้อม ชุติเดชเดินไปที่ข้างเตียงของจันวิภา สายตาเผยออกมาให้เห็นถึงความโลภราวกับสัตว์ป่า เขามีปากที่ใหญ่ ในปากราวกับว่าน้ำลายจะไหลหยุดลงมา ยื่นมือออกไปลูบคลำผิวของจันวิภา อดไม่ได้ที่จะพูดเชยชมออกมา “เยี่ยม！นี่มันเยี่ยมจริงๆ！ ผิวนี่......ช่างนุ่มละมุน เปล่งปลั่งและน่าหลงใหล ฉันอยากที่จะทะนุถนอมจริงๆ” พูดไปพลาง เขายื่นมือออกมาจับใบหน้าของจันวิภาอีกครั้ง แล้วพูดพึมพำ “ดูสิ ใบหน้านี้ มันทั้งขาวและนุ่มนวล ริมฝีปากเล็กๆนี่......ช่างน่าหลงใหลจริงๆ......” ชุติเดชกลืนน้ำตาลงไปอึกหนึ่ง เขายังไม่ได้มีแผนที่จะยึดครองจันวิภาอย่างรวดเร็ว เขาต้องการที่จะสัมผัสผิวของจันวิภา เขาต้องการรู้สึกถึงความงามของร่างกายทุก ๆ ส่วนของจันวิภา ลูบคลำใบหน้าของจันวิภาจนพอใจแล้ว จู่ๆชุติเดชก็เปิดผ้าห่มของจันวิภาออก จึงเผยออกมาให้เห็นถึงเรือนร่างของเธอที่สวมชุดผู้ป่วยอยู่ อย่างไรก็ตามตอนนี้จันวิภากำลังถูกยาควบคุมอยู่ทำให้ตกลงสู่การหลับใหลที่ลึก และไม่รู้สึกเลยว่าร่ายกายกำลังถูกคนอื่นสัมผัสอยู่ หลังจากที่ชุติเดชกระฉากผ้าห่มออกมาแล้ว เขาก็มองเรือนร่างของจันวิภาอยู่นาน ราวกับต้องการมองทุลุเรือนร่างที่อยู่ด้านใน มองอยู่นาน เขาจึงเผยรอยยิ้มที่ปลิ้นปล้อนออกมาให้เห็น ปลดกระดุมเสื้อผู้ป่วยของจันวิภาออกอย่างบ้ากาม หนึ่งเม็ด สองเม็ด สามเม็ด...... กระดุมถูกปลดมาขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าของชุติเดชแดงแจ๋ หัวใจเต้นรัว มองไปยังร่างกายส่วนบนที่ภาคภูมิใจของจันวิภา เมื่อชุติเดชปลดกระดุมเสื้อผ้าออกจนหมด ตอนที่สำรวจข้างในนั้นเป็นฉากที่ทำให้เลือดกำเดาพุ่งกระฉูด ทันใดนั้นจู่ๆห้องก็ถูกคนเตะเปิดออกมา มันมาพร้อมกับเสียงที่แฝงไว้ด้วยความโกรธ “กล้าดีนี่！ยังไม่รีบหยุดมืออีก！” เมื่อเห็นว่าเรื่องดีๆของตนเองได้ถูกคนอื่นทำลายลงไป ชุติเดชจึงหันหน้ากลับมาอย่างไม่พอใจ จ้องมองคนที่เตะประตูเข้ามาด้วยความโกรธแค้น แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “แกเป็นใคร！ กล้ามาขัดจังหวะเรื่องดีๆของฉัน！ แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร？！” “ฉันสนแน่ว่าแกเป็นใคร！” ธนภาคก้าวเท้ายาวมาข้างหน้าแล้วพุ่งกำปั้นเข้าไปหาชุติเดช ชุติเดชถูกชกจนเอนเอียง หากไม่ใช่ว่าเขาแอบจัดคนไว้ดูจันวิภาอย่างลับๆแล้วล่ะก็ เกรงว่าเขาก็ยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้ และยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะหยุดมัน！ พอคิดว่าจันวิภาจะต้องมาปนเปื้อนกับคนอื่น ธนภาคจึงโกรธแค้น เขาต่อยไปหมัดหนึ่งแล้วยังไม่พอใจ จากนั้นจึงกดชุติเดชไว้กับพื้น แล้วต่อยเข้าไปที่หน้าเขาอย่างแรง “ไอ้เลว！แกกล้าต่อยฉันหรอ！” ถูกคนต่อยจนล้มลงกับพื้น ชุติเดชเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขาอยากจะต่อยคืน แต่ทว่าธนภาครวดเร็วกว่าเขามากนัก เขาจึงชกเข้าไปที่หน้าก่อนหมัดหนึ่ง เช่นนี้ ชุติเดชจึงทำได้แค่หันหน้ามามองธนภาคด้วยความโกรธ ธนภาคก็ต่อยลงไปอีกหมัดหนึ่ง ตอยจนใบหน้าของเขาหันไปข้างๆอีกครั้ง ร่างกายที่เต็มไปด้วยไขมันของชุติเดชดิ้นรนไม่หยุด อย่างไรก็ตามคนส่วนใหญ่ที่อ้วนมักจะอ่อนแอ เขาเติบโตขึ้นมาในฐานะลูกชายคนเดียวในครอบครัว มันมีที่ไหนกันที่เขาจะแข็งแกร่ง ไม่ต้องพูดถึงการถูกกระแทกลงกับพื้นเช่นนี้ นี่มันช่างลำบากเสียจริง “แกยังจะต่อยอีกหรอ！แกรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร！ถ้า......ถ้าฉันปล่อยให้แกหาว่าฉันเป็นใคร ฉันจะทำให้แกวิบัติแน่！โอ๊ยย......” ชุติเดชยังไม่ทันพูดจบก็เจ็บเสียจนร้องโอดครวญออกมา เพียงไม่นาน ธนภาคก็ทำให้เขาเงียบลงได้ ชุติเดชโดนต่อยเสียจนร่างกายบาดเจ็บ นอนอยู่กับพื้นไม่กระดิกไปไหน ธนภาคจึงลุกขึ้นยืนอย่างพอใจ เขากวาดสายตามองจันวิภาที่อยู่บนเตียง จากนั้นจึงเปลี่ยนสายตาของเขาทันที สายตามองไปที่อื่น แต่มือกลับดึงผ้าห่มมาคลุมเรือนร่างของเธอ หลังจากสิ่งเหล่านี้เสร็จสิ้น ธนภาคจึงหันมาจ้องหน้าเธอ แล้วดูให้ละเอียดว่าจันวิภาไม่ได้เป็นอะไร หลังจากที่แน่ใจว่าจันวิภาไม่เป็นอะไรแล้ว ธนภาคจึงหันหลังกลับแล้วเผยความชั่วร้ายออกมา เขาจ้องมองชุติเดชที่กองอยู่กับพื้น แล้วพูดอย่างเยือกเย็น “แกกล้าดีนี่ แม้แต่ผู้หญิงของสุมิตรแกก็กล้าแตะต้อง ฉันว่าชีวิตของแกคงจะไปยืดสะแล้ว！”