ตอนที่ 129 เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน

ต๭นที่ 129 เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน? ตอนที่สุมิตรออกไปเขาก็ได้บังเอิญเจอกับธนภาคที่กำลังมาเยี่ยมพอดี แล้วรีบทำท่าเหมือนกับจะส่งมอบเรื่องราวให้เขา ธนภาคเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่แปลกประหลาดใจ ตอนที่เขาเห็นจันวิภานั่งอยู่บนเตียงด้วยความเคืองใจ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดเกลี้ยกล่อม ทำไมมันเหมือนกับคนสองคนนี้ทะเลาะกันเลยล่ะ? แต่พอเขานึกถึงจุดประสงค์ที่เขามา ธนภาคจึงคิดบวกอีกครั้ง นั่งลงข้างเตียง เขามองโจ๊กที่อยู่ข้างๆ แล้วเอ่ยถาม “เธอไม่กินอาหารเช้าก่อนหรอ?” “ไม่กิน ไม่อยาก” จันวิภากล่าว เมื่อธนภาคเห็นใบหน้าของจันวิภาที่ฉุนเฉียว จึงได้คิดถึงเรื่องเมื่อคืน อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้ววางแผนที่จะถามแบบกำปั้นทุบดิน “จันวิภา เธอรู้จักชุติเดชมั้ย?” “ชุติเดช?” นี่เป็นครั้งแรกที่จันวิภาได้ยินชื่อนี้จึงรู้สึกแปลกใจอยู่เล็กน้อย “เขาเป็นใคร?” “เธอไม่รู้จักจริงๆหรอ? ที่แท้สุมิตรก็ไม่ได้บอกเรื่องเมื่อวานกับเธอ?” สำหรับการตอบกลับมาของจันวิภา ธนภาครู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก เขามองใบหน้าที่สับสนของจันวิภา ราวกับจะตระหนักได้ว่าตนเองได้พูดอะไรที่ไม่ควรออกมาแล้ว “เมื่อคืน? เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” เมื่อได้ยินธนภาคพูด จันวิภาก็มีกระจิตกระใจขึ้นมาทันที ดวงตาทั้งสองของเธอมองธนภาคอย่างเปล่งประกาย คาดหวังว่าเขาจะพูดเรื่องเมื่อคืนนี้ออกมา เมื่อครู่นี้เขาถามสุมิตรอยู่นานแต่ก็ไม่ปริปากพูดออกมา รู้สึกว่าธนภาคทำดีกับเธอเช่นนี้ เขาจะต้องบอกเธออย่างแน่นอน ไม่แน่ว่าอาจจะรู้ได้แบบราบรื่น ว่าทำไมสุมิตรจู่ๆจึงส่งป้าพิมกลับไป ไม่อาจทนกับการเซ้าซี้ของจันวิภาได้ ธนภาคไม่มีทางเลือกนอกเสียจากเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้จันวิภาฟัง ชุติเดชต้องการที่จะข่มขืนจันวิภา ธนภาคพูดออกมาแค่เพียงประโยคเดียวเท่านั้น “......คืออย่างนี้ ชุติเดชคือคนที่วางแผนจะข่มคืนเธอเมื่อคืน และเธอก็หลับอยู่ตลอดจนถึงตอนเช้าของวันนี้ ร่างกายเธอไม่ได้เป็นอะไรแน่นะ?” ธนภาคพูดออกมาในอึดใจเดียว และมองจันวิภาด้วยความกังวล หลังจากที่จันวิภาฟังจบ จึงรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อมาก ที่แท้ เมื่อคืนตัวเองก็เกือบที่จะโดนคนอื่นข่มขื่นเข้าเสียแล้ว！ “ธนภาค ต้องขอบคุณนายจริงๆ ทุกครั้งนายมาช่วยได้ทันเวลาเสมอ ฉันไม่รู้ว่าจะตอบแทนนายอย่างไงดี！” จันวิภามองธนภาคอย่างซาบซึ้ง และไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมาดี แม้ว่าคำอธิบายของธนภาคจะง่ายมาก แต่จันวิภาก็ยังคงตระหนักได้ถึงความหวาดเสียวของเมื่อคืน ท้ายที่สุดตัวเอกก็คือตัวเธอเอง！ “ไม่เป็นไร เป็นเรื่องที่เพื่อนควรทำ” ธนภาคยิ้มออกมาเล็กน้อย และพูดอย่างไม่สนอะไร “ถ่อมตัวทำไมกันล่ะ！” จันวิภาต่อยไปที่แขนของธนภาค หัวเราะแล้วพูดออกมา “ขอบใจนะ พวก！” ธนภาคสำหรับจันวิภาแล้ว นั้นเหมือนกับพี่ชายอย่างไรอย่างนั้น หรือพี่ชายที่อบอุ่นและมีน้ำใจ จันวิภาอยากจะขอบคุณธนภาคจากก้นบึ้งของหัวใจจริงๆ คิดไปคิดมา จู่ๆจันวิภาก็พบปัญหาอย่างหนึ่ง เธอมองธนภาค แล้วถามออกมาอย่างจริงจัง “จริงสิ นายรู้มั้ยว่าทำไมป้าพิมจู่ๆจึงถูกสุมิตรย้ายไป ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ?” เมื่อครู่นี้ที่ธนภาคกำลังเล่าเรื่อง ก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องป้าพิมเลย เมื่อได้ยินชื่อของป้าพิม ธนภาครู้สึกงุนงงอยู่พักหนึ่ง จึงตอบสนองได้ว่าจันวิภาพูดถึงใคร คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดพึมพำออกมา “อาจจะเป็นเพราะเขาไม่ค่อยเอาใจใส่ดูแลเธอ จึงทำให้ชุติเดชมีโอกาส” “เอาใจใส่！ป้าพิมเอาใจใส่กว่าสุมิตรเยอะ！” จันวิภาพูดตะโกนเสียงดังแก้ตัวให้ป้าพิม เมื่อได้ยินคำพูดของจันวิภา ธนภาคจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มของธนภาค จันวิภาเองก็หัวเราะหึๆอย่างกระดากกระเดื่องเช่นกัน “ฉันพูเรื่องจริง！” “อื้อ ฉันรู้” ภายใต้เสียงหัวเราะ จู่ๆรอยยิ้มของธนภาคก็เปลี่ยนเป็นขมขื่น เขามองจันวิภา อารมณ์ซึมเศร้าอยู่เล็กน้อย “เทียบกับอันนี้......ฉันหวังว่ามีบางสิ่งที่เธอจะสามารถสารภาพกับฉันให้มันชัดเจนได้” จันวิภากำลังสนุกกับความประทับใจที่ธนภาคนำมาให้กับเธอ แต่ก็คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะเอ่ยปากพูดออกมาได้เร็วขนาดนี้ “พูดมาเถอะ ไม่ว่านายจะถามอะไร ฉันก็จะตอบตรงๆ” หัวใจที่ตรงไปตรงมาของจันวิภาทำให้ธนภาคเงียบขรึมขึ้นกว่าเดิมอีก เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มองไปที่จันวิภาด้วยนัยน์ตาสีดำ แล้วพูดด้วยท่าทางที่แน่วแน่ “คืนที่แปดของเดือนกรกฎาคม ผู้หญิงที่นอนกับสุมิตรในโรงแรมคืนนั้นคือเธอใช่มั้ย?” มันเป็นคำถาม แต่น้ำเสียงนั้นกลับหาใดเปรียบไม่ได้อย่างแน่นอน เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของจันวิภาก็เปลี่ยนไป เธอมองไปทางอื่น แล้วพูดอย่างอึดอัด “ธนภาคนายพูดอะไร ฉันฟังไม่ค่อยเข้าใจ......” “จันวิภา เธออย่ามาเล่นละครต่อหน้าฉันเลย” ธนภาคพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด “ฉันรู้ ฉันรู้หมดทุกอย่าง เรื่องเกี่ยวกับเธอทั้งหมด ฉันได้ตรวจสอบมันจนละเอียดแล้ว” จันวิภากรีดร้องอยู่ในใจ เธอมองธนภาคอย่างแปลกใจ แล้วเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อ “นาย......นายรู้อะไรมาบ้าง?” ธนภาคสูดหายใจเข้าลึกๆ เขานั่งตัวตรง ทำท่าเหมือนกับมีเรื่องต้องพูดคุยกันยาวนาน “ฉันรู้ทั้งหมด ตัวอย่างเช่นในวันที่แปดของเดือนกรกฎาคมเธออยู่ในโรงแรมด้วย และเรื่องเด็กที่อยู่ในท้องเธอใครเป็นพ่อกันแน่......และเรื่องที่เธอเป็นแมวป่าตัวน้อย......” ใบหน้าของจันวิภาดูน่าเกลียดอยู่เล็กน้อย เธอฟังธนภาคพูดอย่างเงียบๆ แล้วกลืนความหายในคำพูดของเขาไม่ลง เรื่องราวต่อมาเธอรู้มันดี เมื่อวานนี้ตอนที่เตรียมตัวเสร็จสิ้นแล้วก็ถูกธนภาคมาพบเข้า แต่จุดแรก มะลิวัลย์ต้องการขายครั้งแรกของเธอ นี่มันหมายความว่าไง！ และเธอก็พบว่ามะลิวัลย์ได้วางแผนทำร้ายเธออีกครั้ง！ หัวใจของจันวิภาหนาวเหน็บ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะไปฉีกกระชากใบหน้าที่น่ารังเกียจของมะลิวัลย์ออกมา！ ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงได้คำนวณทุกอย่างเกี่ยวกับเธอไว้จนหมด！ จันวิภาใกล้จะถูกความเกลียดชังกัดกินจนตายแล้ว！ สีหน้าของจันวิภาขาวซีด ธนภาคติดว่าเธอตกใจเสียจนไม่มีสติ จึงรีบพูดปลอบใจ “จันวิภา เธอไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกกับสุมิตรหรอก ที่ฉันมาในวันนี้ก็เพราะอยากจะยืนยันความเห็นเธอ ถ้าเธอไม่อยากให้สุมิตรรู้ ฉันช่วยเธอปิดมันได้！” จันวิภาสนใจว่าสุมิตรจะรู้ที่ไหน เธอเอนตัวลงบนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง จันวิภาใกล้จะถูกแผนการที่วางมาไว้อย่างยาวนานของมะลิวะลย์ทำลายเข้าเสียแล้ว จันวิภาคิดว่าเขาเอาเรื่องพ่อมาข่มขู่ให้เธอแต่งงานกับสุมิตร ตอนนั้นใบหน้าของมะลิวัลย์น่าเกลียดเป็นที่สุด คิดไม่ถึงเลยว่าในตอนสุดท้ายมะลิวัลย์จะไม่ได้ให้เธอแต่งงานกับสุมิตร เห็นได้ชัดว่าเธอถือเป็นเครื่องมือในการทำเงิน ขายเธอให้ไปเป็นทาสของสุมิตร ตอนนั้น จันวิภานอกจากจะเกลียดสุมิตรแล้ว ก็ยังขยะแขยงมะลิวัลย์เช่นเดียวกัน！คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องยังไม่ทันจบ มาจนถึงวันนี้เธอพึ่งจะรู้ ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นน่ารังเกียจมากขึ้นไปอีก！ มันนานมาแล้ว นับตั้งแต่ค่ำคืนแรกของเธอ！