ตอนที่134 ความจริงที่อยู่เบื้องหลังแมวป่าตัวน้อย

ต๭นที่134 ความจริงที่อยู่เบื้องหลังแมวป่าตัวน้อย “ออ?” ธนภาคนั่งตรงลงมา เอาเอกวางบนโต๊ะ มองสุมิตรอย่างสงสัย ถาม: “ แต่ก่อนอยากรู้ไม่ใช่หรอว่าแมวป่าตัวน้อยนั้นเป็นใคร ทำไมตอนนี้ถึงไม่อยากรู้แล้ว? นี่มันไม่เหมือนสไตล์นายนะ” สุมิตรมองผ่านตาธนภาคอย่างเฉยๆ ใส่หัว: “ ตอนนี้ฉันผิดต่อจันวิภาเยอะมาก ไม่อยากจะมีผู้หญิงคนอื่นแล้ว ไม่ว่าแมวป่าตัวน้อยคนนั้นจะเป็นใคร ฉันก็ไม่แคร์ ตอนนี้ฉันมีแค่จันวิภาก็พอแล้ว นึกถึงตอนแรก สิ่งที่เขาทำกับจันวิภาแล้ว สุมิตรรู้สึกผิดมาก ที่จริงแล้วเขาเข้าใจเธอผิดเธอมาได้ตลอด เมื่อตอนที่เธอผิดหวังมาก แล้วหลังจากอยากตาย เขาถึงเพิ่งรู้ตัวเองไม่อยากเสียเธอไป! พอดียิน ธนภาครู้สึกอึ้งมากๆ เขามองสุมิตรอย่างไม่อยากจะเชื่อ พูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ: “ ให้ตายเถอะๆ……สมิตร นายเปลี่ยนไปจริงๆด้วย กลายเป็นคนมีความรู้สึก……เปลี่ยนไปจนฉันจะจำไม่ได้ สุมิตรยิ้มอย่างมีเสน่ห์ออกมา แล้วพูด: “ ดูนายพูดส่ะ ไม่ว่าฉันจะเปลี่ยนไปยังไง ฉันก็ยังเป็นฉัน นายคือเพื่อนที่ดีที่สุด หรือนายจะไม่อยากรับผิด?” พอได้ยินสุมิตรพูด ธนภาคยิ้มออกมาอย่างหักห้ามไม่อยู่ เขามองดูสุมิตรที่เติมโตขึ้น แล้วพูด: “ เหอะ ทั้งนี้นายหลงรักจันวิภาแล้วจริงๆหรอ” “……”สุมิตรส่ายหัวยอมรับ ถือว่าตอบ ก็คงต้องโทษตัวเอง ตอนเวลาได้ไม่รู้จักรักษา ตอนนี้ทำใจของคนอื่นพังไปหมด ถึงจะเพิ่งรู้ความเของคนอื่น จนยิ่งอยู่ยิ่งจากเธอไม่ได้ พอนึกถึงตรงนี้ สุมิตรก็ถอดหายใจเบาๆ: “ ยังไม่พูดเรื่องนี้ ในเมื่อได้ออกมากินข้าวด้วยกัน คืนนี้ก็กินให้เต็มที่ แล้วก็ค่อยไปผับเล่นๆ” “ ไม่แล้ว” ธนภาคส่ายมือ เขาพูดถึงเรื่องเอกสารอีกรอบอย่างสงสัย หัวเราะแล้วพูด : “ นายไม่อยากรู้จริงหรอว่าแมวป่าตัวน้อยเป็นใคร? สุมิตรอยากคิว กำลังจะบอกว่าไม่อยากรู้ แต่ธนภาคก็เปิดเอกสารขึ้นมา ออยกสารข้างในจะยื่นวางตรงหน้าสุมิตร “นี่……” สุมิตรมองดูรูปภาพในเอกสาร ตรงรูปภาพจันวิภาใส่ชุดกระโปรงสีแดงไว้ บนรูปภาพทำให้เธอรู้สึกเหมือนผู้ใหญ่และมีเสน่ห์สวยจนไม่อยากพลาดสายตา เห็นรูปจันวิภาดึงดูดสุมิตรขนาดนี้ ธนภาคยกคางขึ้น พูดอย่างเสียงเบา: “ นายดูก่อนเลย. ฉันรับรองว่าหลังจากที่นายดูแล้วจะไม่ผิดหวังแน่นอน” พอฟังเสร็จ สุมิตรก็เปิดเอกสารขึ้น สิ่งที่ทำให้สุมิตรไม่อยากจะเชื่อคือ ยิ่งดูลึกลไป ยิ่งทำให้เขาอึ้ง! รูปด้านล่างของจันวิภาเป็นรูปที่ครั้งก่อนธนภาคได้มา เป็นภาพหลังของแมวป่าตัวน้อย สุมิตรมองลงต่อ ปรากฏว่าด้านล่างยังมีรูปอีกหนึ่งรูป! ในรูปเป็นผู้ชายที่อ้วน เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ชายที่ข่มขืนจันวิภาในคืนนั้น รูปถ่ายนี้เป็นรูปที่ใช้กล้องวงจรปิดถ่ายไว้ มุมกล้องเหมือนกับรูปบัวด้านบนของแมแป๊ะๆ ในรูปชุติเดชเพิ่งเดินมาถึงในโรงแรม ตรงหน้าประตูของแมวป่าตัวน้อย เห็นในรูปได้ว่าเขากำลังจะเคาะประตูอยู่ เมื่อสุมิตรเป็นเช่นนี้แล้วก็ไม่สามารถจะเข้าใจได้ แต่เมื่อตอนที่เขาดูลึกลงไป กลับอึ้งไปหมด ในเอกสารบอกว่า ตอนนั้นสุติเดชอยู่ด้านนอกแล้วบอกว่าตัวเองก็คือแขกที่ถูกรับเชิญมาจากห้องนี้ แล้วพลังงานกลับไปตรวจเช็คดู ถึงเพิ่งรู้ว่า แขกที่ถูกรับเชิญจากห้องนี้ไม่ใช่ผู้ชายคนนี้ แต่เป็นผู้หญิงที่ชื่อจันวิภา! จันวิภา ตอนเห็นตัวอักษรสามตัวนี้ สุมิตรตกใจจนทำอะไรไม่ถูก “ นี่…… นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!” สุมิตรมองไปที่ธนภาคอย่างตกใจ เหมือนกับไม่อยากจะเชื่อว่าความจริงที่ตัวเองเห็น นี่มันกำลังบ่งบอกว่า จันวิภาก็คือแมวป่าตัวน้อย?! สุมิตรไม่อยากจะเชื่อ ให้ตายเถอะ เป็นไปได้ยังไง คนที่เขาตามหาอยู่เรื่อยมา ก็อยู่ข้างๆเขา! แต่เขากลับไม่เคยรู้! แต่ธนภาคเอารูปจันวิภาขึ้นมาให้สุมิตรด้วยหน้านิ่ง แล้วชี้สภาพแวดล้อมในรูปแล้วบอกกับสุมิตรว่า: “ ในดูสภาพแวดล้อมในภาพนี้ มันเป็นสภาพแวดล้อมในโรงแรมไม่ใช่ออ?” พอฟังธนภาคพูดแบบนี้แล้ว สุมิตรเพิ่งสังเกตได้ สภาพแวดล้อมในรูปก็คือในโรงแรม ชัวร์ร้อยล้าน% “ธนภาค นี่มันเป็นอะไรกันแน่?” สุมิตรมองไปที่ธนภาคอย่างรีบร้อน หวังว่าเขาจะมีเหตุผลที่ดีให้กับตัวเขาได้ ธนภาคสุบหายใจเข้าไปลึกๆ ดื่มเหล้าเหมือนกับจะเล่านาน เขาชี้บนรูปถ่ายแล้วพูดว่า: “ รูปถ่ายนี้เป็นเพื่อนคนหนึ่งของฉันสังเกตได้โดยบังเอิญ ฉันถามเขา เค้าว่าวันนั้นเค้าเจอผู้หญิงสวยคนหนึ่งในโรงแรม ก็เลยแอบถ่ายไว้ วางไว้บนบ้านเพื่อนรับชม “ พอฉันฟังจบที่เขาพูด ถึงเพิ่งรู้ว่าเดือนเจ็ดวันที่แปดนั้นจันวิภาก็อยู่ในโรงแรม แต่เรากลับไม่รู้ความ ต่อมาฉันเพิ่งนึกได้ ในเมื่อเธอก็อยู่ในโรงแรม ฉันเลยตรวจสอบจันวิภา…… สุดท้ายนายรู้ไหม ?” พอธนภาคพูดถึงตรงนี้ ใบหน้าเกิดความตื่นเต้นขึ้นมา เขาพูดอย่างมีความสุขกับสุมิตรว่า :” ฉันสังเกตได้ว่า จันวิภากับแมวป่าตัวน้อยที่เราตามหาคุณสมบัติเหมือนครบ! ไม่เพียงแต่หลัง ฉันยังรูปถ่ายเธอไปถามพักงาน มีพนักงานบาคนนึกได้แต่แรกเลยว่าเธอคือจันวิภาที่สวยนั้น ! คืนนั้นชุตอเดชที่อยู่ในห้องผู้ป่วย ทันใดนั้นฉันก็เพิ่งนึกได้ว่าตอนนั้นเขาปรากฎตัวขึ้นมาในก้องวงจรปิด เลยเพิ่งนึกความเกี่ยวข้องในนี้ได้!” ธนภาคเล่าเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมว เหนื่อยจนดื่มเหล้าไปหนึ่งคำ พอเสร็จเขาถึงเพิ่งเห็นใบหน้าที่อึ้งของสุมิตร หัวเราะและพูด: “ เป็นยังไงบ้างฟังฉันพูดจบแล้ว ก็รู้สึกว่ามีบุญวาสนาดีกับจันวิภามากใช่ไหม ? แมวป่าตัวน้อยที่เค้าตามหาอยู่เรื่อยมา สุดท้ายกลายเป็นเธอ!” ถ้าเทียบกับความตื่นเต้นของธนภาคแล้ว สุมิตรได้ยินก็ซึมเศร้าไปเลย เขาไม่มีแรงที่จะฝืนยิ้มได้มองไปที่ธนภาคแล้วไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี : “ธนภาค……นายว่าฉันจะเผชิญหน้ากับจันวิภายังไง……แต่ก่อนฉันทำกับเธอแบบนั้น แถมยังเข้าใจเธอผิดอีก……” ที่จริงแล้ว……ครั้งแรกของจันวิภาให้เขาแล้ว…… “นี่…..” ฟังแล้ว ธนภาคก็อึ้งไปพักใหญ่ ต่อมา เขามองไปที่สุมิตรอย่างจริงจัง ปลอบใจ: “ไม่เป็นไร สุมิตร ช่วยตอนนี้ยังทัน ขอแค่แกดีกับเธอ ทำให้เธอค่อยๆได้รับรู้ถึงความจริงใจ ฉันเชื่อ จันวิภาจะให้อภัยแก!” ไม่น่าจะเป็นไปได้…… สุมิตรก้มหน้าเอามือทั้งสองล่วงเข้าไปในผม จับโต๊ะด้วยมือของเขา เขานั่งมองบนโต๊ะแล้วเหม่อ สายตาจะร้อไห้ ทั้หน้าไม่รู้ว่าทำไรผิด ไม่มีทาง จันวิภาไม่มีทางให้อภัยเขา! วินาทีนี้สุมิตรถึงเพิ่งเข้าใจ เมื่อตอนกลางวันกริยาท่าทางที่จันวิภาหลบ สงสัยเธอคงรู้แล้วว่าครั้งแรกของเธอให้เขาแล้ว และแล้ว……เธอกลับโกหก……