ตอนที่ 143 พ่อของผมคือสุมิตร

ต๭นที่ 143 พ่อของผมคือสุมิตร แต่ทว่าไม่เป็นไร เขามีวิธีออกจากสถานการณ์วิกฤตทุกครั้ง แกล้งแสดงสีหน้าเจ็บปวดทันที ยู่ปากพูดด้วยน้ำเสียงคร่ำครวญ “พี่สาวครับ พี่บีบแก้มผมเจ็บจัง” “อ่า ขอโทษทีน้า……” พนักงานสาวแผนกต้อนรับเคลิบเคลิ้มไปหน่อย ไม่ได้ระวังว่าจะทำแรงเกินไปสักนิดโดยเธอไม่ได้เกิดความสงสัยในคำพูดของนิเวศน์ จึงกล่าวขอโทษนิเวศน์ “ขอโทษน้า พี่ไม่ได้ตั้งใจทำให้หนูเจ็บเลย……หนูชื่อนิเวศน์สินะ ชื่อน่าสนใจมากนะเนี่ย พ่อแม่ที่ตั้งชื่อให้หนูคงชอบดูยอดนักสืบจิ๋วโคนันใช่หรือเปล่า?” พนักงานสาวแผนกต้อนรับเอาแต่อยากจะชวนหนุ่มน้อยแสนเท่ห์แสนน่ารักคุย ใครจะรู้ว่าหลังจากได้ฟังคำพูดของเธอแล้วนิเวศน์จะงุดหน้าลง อย่าพูดเลย ตอนคุณแม่เขาท้องก็ดูยอดนักสืบจิ๋วโคนันบ่อยมาก เลยตั้งชื่อลูกชายตนตามนักสืบจิ๋วโคนันเพราะชอบโคนันมาก เป็นคุณแม่ที่ไม่มีความรับผิดชอบเอาเสียเลย ไม่รู้ว่าดีหรือไม่ดี ถึงแม้ว่าในใจจะไม่พอใจคุณแม่ตน แต่นิเวศน์ยังต้องปกป้องภาพลักษณ์แม่ตนไว้จากสายตาคนนอก จึงยิ้มคิกคักแล้วพูดกับพนักงานสาวแผนกต้อนรับว่า “พี่สาวนี่ฉลาดจังเลยครับ ทายถูกแล้ว! เป็นไง แม่ผมสุดยอดใช่ไหม” ด้วยเหตุนี้ เขาจึงยกนิ้วชี้กับนิ้วโป้งวางที่คางโพสต์ท่าเท่ห์ๆ แล้วพูดประโยคคลาสสิคว่า “ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว” “ฮ่าๆๆๆ……” ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของนิเวศน์ทำให้พนักงานสาวแผนกต้อนรับตลกจนระเบิดหัวเราะเสียยกใหญ่ เสียงหัวเราะของพนักงานสาวแผนกต้อนรับทำให้นิเวศน์รู้สึกประสบความสำเร็จ ดูสิ ทุกครั้งเขาใช้ภาพลักษณ์เด็กน้อยน่ารักไว้หลอกสาวน้อยสาวใหญ่ได้สำเร็จ โชคดีที่อายุยังน้อย เมื่อโตขึ้นคงหยุดเขาไม่อยู่แน่ นิเวศน์หลงตัวเองไปเพียงครู่เดียว ทันใดนั้นก็นึกถึงเรื่องที่มาที่นี่ พลันทำหน้าตาประจบเอาใจใช้เสียงอ่อนนุ่มพูดกับพนักงานสาวแผนกต้อนรับ “พี่สาวครับ ผมอยากขึ้นข้างบนไปหาคุณพ่อ ให้ผมขึ้นไปได้ไหมครับ?” “เอ๋?” พนักงานสาวแผนกต้อนรับเมื่อหัวเราะพอแล้ว มองนิเวศน์แสนน่ารักด้วยความแปลกใจเล็กน้อยพลางถามอย่างสงสัย “คุณพ่อหนูคือใครจ๊ะ?” “คุณพ่อผมก็คือประธานของพี่ๆอะครับ” นิเวศน์พูดประโยคชวนช็อคด้วยสีหน้าใสซื่อ “……” ดีที่พนักงานสาวแผนกต้อนรับไม่ได้ดื่มน้ำอยู่ ไม่งั้นน้ำพุ่งเป็นแน่ หนุ่มน้อยน่ารักน่าชังตรงหน้าไม่นึกว่าจะบอกว่าเป็นลูกชายประธาน! หากพนักงานสาวแผนกต้อนรับไม่ได้สูญเสียความทรงจำล่ะก็ ปีนี้ประธานยังไม่ได้แต่งงาน มีคู่หมั้นหนึ่งคน แต่ไหนแต่ไรมาท่านก็ไม่เคยเอ่ยถึงคู่หมั้นมีลูกชายเลย ไม่ต้องพูดถึงลูกชายที่โตขนาดนี้เลย! พนักงานสาวแผนกต้อนรับมองนิเวศน์อย่างตกตะลึง เอ่ยถามอย่างสงสัยว่า “นี่หนู หนูบอกว่าหนูเป็นลูกชายของประธานพวกเรา? แต่ประธานของพวกเรายังไม่แต่งงานเลยนะ!” ยังไม่แต่งงานก็ดี เขากับคุณแม่เขายังมีโอกาสคืนดีกัน นิเวศน์โอ้อวดในใจ แต่กลับแสดงสีหน้าน่าสงสารพลางเอ่ยอย่างคร่ำครวญ “ผมเป็นลูกชายประธานพวกพี่จริงๆนะครับ หลังจากเขากับคุณแม่ท้องผมก็ส่งพวกเราไปต่างประเทศ ไม่กี่วันก่อนเพิ่งรับกลับมา ไม่เชื่อถามเขาเลย” “จริงหรือ?” พนักงานสาวแผนกต้อนรับมองอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง รู้สึกว่าเด็กน้อยไม่อาจจะโกหกได้ แถมน่ารักขนาดนี้ยิ่งดูไม่น่าใช่เด็กพูดปดหรอก “ครับ เรื่องจริงครับ ผมยังรู้เบอร์โทรศัพท์คุณพ่อผมด้วยนะ” นิเวศน์ผู้น่ารักพลางพูดพลางเอาเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของสุมิตรออกมา พูดจบก็ถอดแว่นกันแดดออก เผยเครื่องหน้าที่สมบูรณ์แบบ จมูกเป็นจมูก ปากเป็นปาก คล้ายหนุ่มหล่อย่อส่วน โดยเฉพาะดวงตาคู่นี้ที่ไม่เห็นตอนสวมแว่นกันแดด ตอนนี้ถอดออกมาแล้วพบว่าคล้ายกับสุมิตรอย่างมาก! ระหว่างที่สายตาขยับไปมา ยิ่งมีเสน่ห์น่าเคลิบเคลิ้มช่างคล้ายกับสุมิตรเหลือเกิน! ในตอนนี้พนักงานสาวแผนกต้อนรับจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ดวงตาคู่นี้ได้พิสูจน์ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับสุมิตรแล้ว แถมยังมีเบอร์โทรศัพท์ของสุมิตร ซึ่งเป็นเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของสุมิตร! เบอร์โทรศัพท์นี้น้อยคนนักที่จะรู้ แต่ก่อนตัวเธอเองยังไม่รู้ เพราะว่าทำงานในส่วนบริการแผนกต้อนรับถึงได้รู้เบอร์นี้ได้ พนักงานสาวแผนกต้อนรับใจเต้นตึกตัก เธอกอดนิเวศน์ด้วยใบหน้าตื่นตระหนกจากนั้นก็ปล่อยตัวเขา ดวงตาเป็นประกายพลางพูดอย่างตื่นเต้นว่า “หนูเป็นลูกชายท่านประธานจริงๆด้วย! ฉันว่าแล้วลูกใครทำไมยอดเยี่ยมขนาดนี้ ได้ยีนส์ได้พันธุกรรมดีนี่เอง!” พนักงานสาวแผนกต้อนรับพูดด้วยความตื่นเต้นสุดขีด ช่วยไม่ได้ ช็อคกับข้อมูลนี้จริงๆ ใครจะไปคิดว่าประธานที่ยังไม่ได้แต่งงานจะมีลูกชายโตขนาดนี้! และภายในใจของนิเวศน์รู้สึกพอใจอย่างมาก เย้! ติดกับดักแล้ว นิเวศน์รู้ตัวดีว่าไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้บนโลกใบนี้ แต่นิเวศน์ก็ค่อยๆรู้สึกถึงน้ำใจไมตรีของพนักงานสาวแผนกต้อนรับ จึงเอ่ยถามเบาๆว่า “พี่สาวครับ……งั้นผมขึ้นไปหาคุณพ่อได้แล้วใช่ไหมครับ?” ได้ยินแล้วพนักงานสาวตระหนักถึงกริยาที่ไม่เหมาะของตน จึงค่อยๆปล่อยนิเวศน์ ดึงแก้มอีกหนึ่งทีก่อนพูดอย่างพอใจ “ไปเถอะจ้ะ วันนี้ประธานไม่มีประชุมพอดี ห้องทำงานอยู่ตึก 23 หนูไปหาเขาได้เลย” “ครับ ขอบคุณนะครับพี่สาว พี่สาวใจดีจัง!” นิเวศน์โปรยยิ้มหวานให้กับพนักงานสาวแผนกต้อนรับ รอยยิ้มนี้ได้ขโมยใจเธอไปอย่างสิ้นเชิง โอ้พระเจ้า เด็กคนนี้น่ารักเสียจริง! ถ้าตนมีลูกน่ารักน่าชังขนาดนี้! คงหลงมากแน่ๆ ตามคำแนะนำของพนักงานสาวแผนกต้อนรับ นิเวศน์มาถึงห้องทำงานของสุมิตรอย่างราบรื่นโดยไม่สนสายตาคนรอบข้าง “เฮ้ หนุ่มน้อย รอเดี๋ยว!” ตอนที่นิเวศน์กำลังคิดจะเปิดประตูห้องทำงาน เสียงเฉียบขาดดังขึ้นเพื่อหยุดการกระทำเขา นิเวศน์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ฟังแล้วรู้เลยว่าน้ำเสียงไม่ค่อยดี ผู้พูดต้องจัดการด้วยยากแน่ๆ อย่างที่คิดไว้ มีหญิงสาวแต่งตัวสวยแต่งหน้าจัดคนหนึ่งเดินมาจากโต๊ะเลขานุการด้านหน้าข้างนอกห้องทำงานของสุมิตร ถึงแม้ว่าชุดที่คุณเลขาใส่จะเป็นแบบเลขานุการดั้งเดิม แต่หญิงสาวคนนี้กลับดึงกระโปรงขึ้นอย่างจงใจ อกอิ่มที่ใหญ่กว่าชุด เพียงก้มนิดเดี๋ยวก็เห็นไปถึงไหนต่อไหน เยี่ยมจริงๆ พ่อตนนี่โชคดีจริงๆ ยังไม่ได้แต่งงาน แถมเลขานุการข้างกายหวังจะเคลมอีกต่างหาก โชคไม่ดีที่เป็นพ่อของนิเวศน์ อืม คุณสมบัติดีจริงๆ