ตอนที่151 บังเอิญได้เป็นเลขาท่านประธาน

ต๭นที่151 บังเอิญได้เป็นเลขาท่านประธาน จันวิภามองดูกรรมการอย่างไม่ท้อแท้ เธอจะลองหาโอกาสให้ตัวเองอีกครั้ง: “กรรมการค่ะ ฉันรู้ว่าลักษณะฉันไม่ตรงกับที่พวกคุณต้องการ แต่ว่าฉันเห็นประกาศรับสมัครพนักงาน ข้างบนก็ไม่ได้เขียนว่าต้องการคนลักษณะไหน……และเมื่อกี้คุณก็บอกแล้วว่า ประวัติและความสามารถฉันสามารถเป็นเลขาของผู้จัดการได้ค่ะ ในเรื่องการทำงาน ฉันจะตั้งใจสุดกำลัง!โปรดให้โอกาสฉันสักครั้งนะค่ะ!” พอได้ยินดังนั้น กรรมการก็พูดว่า: “นี้……ก็ไม่ใช่ว่าเราไม่เอาคุณ ที่สำคัญคือผู้จัดการเรากำหนดมา……เห้อ คุณนายท่านประธาน คุณทำไมถึงมาที่นี้ได้ล่ะครับ?” กรรมการพูดและลุกขึ้นเดินไปที่หน้าประตู คุณนายท่านประธาน?! จันวิภาสงสัยเลยหันกลับไปดู มองเห็นผู้หญิงที่แต่งตัวแฟชั่น รูปร่างหุ่นดีเซ็กซี่เดินเข้ามา มองเห็นกรรมการที่เดินมา เจริญศรีก็โบกมือไปเหมือนรำคาญและพูดอย่างสูงส่งว่า: “พวกเธอต่อเถอะ ฉันแค่มาดูเฉยๆ” “ครับ/ค่ะ”คำพูดของว่าที่ภรรยาประธาน กรรมการพวกนี้ต้องเชื่อฟังอยู่แล้ว เจริญศรีกับสุมิตรหมั้นกันมานานแล้ว เดี๋ยวก็คงจะแต่งงานกัน พวกเขาคนที่เป็นลูกจ้าง ตอนนี้ไม่ทำดีกับเขาหน่อย ถ้าทำไม่ดีกับเธอเดี๋ยวคงเจอดีแน่ ก็เลยเชิญให้เจริญศรีเข้ามานั่ง ยังเรียกให้เด็กฝึกงานข้างๆมาเสริฟน้ำชา และไม่แลดูจันวิภาเลย เจริญศรีนั่งอยู่ในห้องสัมภาษณ์งานอย่างสูงสง่าและพูดกับกรรมการพวกนั้นว่า : “พวกเธอทำต่อเถอะ ไม่ต้องมาสนใจฉัน” “ได้ครับ/ได้ค่ะ”กรรมการพยักหน้า ตอนเขานั่งลงและมองไปที่จันทร์วิภาและพูดอย่างไม่พอใจว่า : “ทำไมเธอยังอยู่ตรงนี้เนี่ย?ก็บอกแล้วไงว่าเราไม่ต้องการเธอ รีบไปเลย” รู้ว่าตัวเองคงไม่สามารถเข้างานได้ เธอก็ลุกขึ้นมาอย่างผิดหวังและเดินออกไปอย่างเงียบๆ เห้อ ดูแล้วคงต้องหาวิธีอื่นในการเข้าใกล้สุมิตรแล้วล่ะ แต่ว่าที่ทำให้เธอแปลกก็คือ คนที่กรรมการเรียกว่าภรรยาประธานงั้นหมายความว่ายังไง บริษัทนี้เป็นของสุมิตร หรือว่า…… พอคิดถึงตรงนี้ จันวิภาก็ตกใจในใจรู้สึกเจ็บปวดถึงขั้นจะแตกสลาย หรือสุมิตรแต่งงานแล้ว? หลายปีมานี้ จันวิภาสือเรื่องสุมิตรมาตลอดไม่รู้เรื่องเขาแต่งงานแล้ว และตอนกลับมาจันวิภาไม่คิดเลยเรื่องข่าวที่เขาจะแต่งงานเลยก็เหมือนกับเธอหลายปีมานี้ก็ยังตัวคนเดียวไม่เคยคิดที่จะแต่งงานเลย สุมิตรก็เป็นสุมิตรสินะ เรื่องการแต่งงานคงเป็นเรื่องปกติของเขา……ไม่ถูกนี้! ถ้าเขาแต่งงาน งั้นเขาจะลักพาตัวลูกชายตัวเองทำไม!เขาแต่งงานแล้วก็ต้องมีลูกตัวเองแต่เธอมีแค่ลูกชายคนนี้คนเดียว พอคิดถึงตรงนี้ จันวิภาก็คับแค้นใจ เธอต้องหาสุมิตรเจอให้ได้ ให้เขาส่งลูกชายคืนให้เธอ! “เดี๋ยวก่อน!”จันวิภากำลังจะออกจากห้องนี้ก็มีเสียงของหญิงสาวเรียกเธอไว้ จันวิภาหยุดเดินและคิดว่าตัวเองฟังผิดหรือเปล่า ผู้หญิงคนเมื่อกี้เรียกฉันไว้งั้นเหรอ? จันวิภาหันไปมองผู้หญิงที่เรียกเธอก็คือภรรยาของสุมิตร เจริญศรีพยักหน้าเธอจับคางตัวเองและพูดอย่างสูงสง่าว่า: “ใช่ เธอนั้นแหละ เธอมานี้สิ” “……” “……” จันวิภาเดินไปตรงนั้นอย่างเงียบๆมองดูเจริญศรีและถามไปว่า: “มีอะไรหรือเปล่าค่ะ?” ตอนนี้บริษัทไม่รับเธอเข้าทำงานเสียหน่อยหรือว่าจะเรียกเธอกลับมาและด่าอีกเหรอ เจริญศรีไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่และเธอก็ยิ้มอย่างพอใจ เธอลุกขึ้นเดินไปมองจันวิภาตั้งแต่หัวจรดเท้า อืม ดี หน้าตาดูขี้เหร่ดี แต่งตัวก็งั้นๆ อายุก็เยอะ ผู้หญิงแบบนี้แหละ สุมิตรก็คงไม่นอกใจเธอแน่ เจริญศรีมองดูเธออย่างพอใจ จันวิภามองดูเธออย่างงงๆ ภรรยานายสุมิตรนี้มีปัญหาเหรอไง เรียกคนมาไม่พูดอะไรและมองดูเธออยู่ได้ การมองแบบนั้นอย่างกับกำลังเลือกเสื้อผ้าอยู่นั้นแหละ “เอ่อ……คุณเรียกฉันมาทำไมเหรอค่ะ?”จันวิภาสูดหายใจเข้าและถามไป เจริญศรีมองอยู่นานและพยักหน้าอย่างพึงพอใจอีกครั้ง เธอมองจันวิภาและพูดว่า: “ฉันแนะนำให้เธอเป็นเลขาท่านประธานเป็นยังไง?” “เลขาท่านประธาน?!” ในเวลาเดียวกัน จันวิภาและกรรมการพูดออกมาพร้อมกัน ไม่เพียงแต่เธอและกรรมการแต่เป็นคนทั้งห้องก็มองตาค้าง ใครจะไปคิดว่า ผู้หญิงที่เป็นเลขาของผู้จัดการยังไม่ได้แต่พลิกผันกลับได้เป็นเลขาของท่านประธาน นี้เป็นเรื่องดีมากเลย! “นี้ นี้……”จันวิภาอึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไรดี ข่าวนี้มากะทันหันเกินไป ที่จริงเธอทำใจได้แล้วกับความผิดหวังของตัวเองในครั้งนี้ เธอก็อุตสาห์ยอมแพ้กับงานเลขาแล้ว คิดไม่ถึงว่าเจริญศรีจะให้โอกาสพิเศษนี้กับเธอ เลขาท่านประธาน ก็สามารถเข้าใกล้ตัวของสุมิตรได้เลยน่ะสิ?! นี้เป็น……ข่าวดีที่สุดของวันนี้เลยล่ะ?! แบบนี้ในเวลาสั้นๆนี้เธอก็จะหาลูกเธอเจอแล้วน่ะสิ จากนั้นพาเขาออกไปจากเมืองAทันทีเลย ไปที่ๆสุมิตรจะหาตัวพวกเขาไม่เจอและไม่กลับมาอีกเลย!!! เวลานั้น จันวิภาตกใจมาก ไม่รู้ว่าจะขอบคุณเธอยังไงดี นางนี้ช่าง……ช่างน่ารักจริงๆ! “เป็นยังไง?ดีใจจนพูดไม่ออกเลยหรือไง?ถ้าเธออยากขอบคุณฉันล่ะก็เธอต้องเชื่อฟังฉันดีๆ ฉันจะให้งานที่เธอพอใจเลยล่ะ!”เจริญศรียักคิ้วสีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่พอใจ ทำท่าทางอย่างกับเธอให้งานดีๆกับเธอแล้วเธอต้องก้มลงกราบอย่างนั้นแหละ “ไม่มีปัญหาค่ะๆ!”จันวิภารีบพยักหน้าตอบตกลง โอกาสดีขนาดนี้ เธอไม่มีทางไม่เอาหรอก และพูดตกลงไปอีกว่า: “ได้ค่ะ ฉันตกลงค่ะ” ผู้หญิงคนนี้คงกลัวสามีตัวเองแอบมีคนอื่น จันวิภาเข้าใจเลยว่าทำไมเจริญศรีถึงเลือกเธอเพราะว่าการแต่งกายของเธอวันนี้ดูแล้วก็ทำให้เธอไว้ใจได้! และจันวิภาก็อยากได้โอกาสแบบนี้! แต่นายสุมิตร……เหอะ เธอเกลียดเขายังไงถึงแม้จะผ่านไปหกปีแล้วความเกลียดชังก็ไม่น้อยลงหรอก!