ตอนที่160 ธนาภาคมาอีกแล้ว

ต๭นที่160 ธนาภาคมาอีกแล้ว ระหว่างลังเลใจ จันวิภาตัดสินใจ ยืนตัวตรง เงยหน้าขึ้นมองเขา พูดกับธนาภาคว่า : “ไม่ทราบว่าคุณธนาภาคมีอะไรให้ช่วยเหรอคะ?” “……” “……” ธนาภาคตัดสินใจเดินรอบตัวเธอ ดูแล้วดูอีก เขาเดินหนึ่งรอบ ผู้หญิงคนนี้ใส่สูทสีดำ แถมใส่แว่นกันแดดสีดำไว้อยู่ใบหน้าอันใหญ่จองเธอด้วย ดูยังไง ก็ไม่เหมือนผู้หญิงที่เขาเคยรู้จักมา “คุณธนาภาค?” จันวิภาทำเป็นถามอย่างสงสัยมองธนาภาค พระเจ้ารู้ว่าเธอตื่นเต้นแค่ไหน!เหมือนกับจะวิ่งออกไปได้แล้ว ถ้าไม่ให้ธนาภาคเจอเธออีก!อย่างงี้ธนาภาคก็จะได้ไม่ต้องสงสัยอีก! ธนาภาคมองดูจันวิภา ยื่นมือออกมาดึงแว่นกันแดดของเธออก ดึงออกมา ทำเอาจันวิภาไปต่อไม่ถูก เธอรีบดึงมือเขาไว้ พูดอย่างเสียงดัง: “คุณธนาภาค!กรุณาอย่าทำแบบนี้ นั่นเป็นแว่นของฉัน!” จากนั้น ธนาภาคแต่จับแว่นไว้แล้วมองมาที่จันวิภา หลังถอดแว่นทิ้ง เธอก็สาวขึ้น พอดูมา หน้าเธอก็ไม่เลว แต่ผิดแห้งไปหน่อย ขอบตาก็ดำ แต่ก็เหมือนคนอายุสาม สี่สิบปีแบบนั้น ผู้หญิงแบบนี้ เขาจำไม่ได้เลยจริงๆ ส่วนคุ้นๆ ก็ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทุกครั้งที่เห็นจันวิภา เขาก็รู้สึกว่าทำไมมันคุ้นๆมากๆ ความรู้สึกที่แข็งแกร่งนี้ เขาเลยทนไม่ไหวที่จะต้องดึงแว่นของตันวิภาออก “รีบคืนมาให้ฉันนะคะ!” จันวิภารีบพูดอย่างตื่นเต้น เอนตัวไปข้างหน้าเพื่อจะแย่งมา จันวิภา “โอ๊ย” ร้องออกมา ไม่กี่วิต่อมาเธอตกไปอยู่ในอ้อมแขนของใครบางคน อ้อมแขนของเขากลับอบอุ่น ธนาภาคตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในขณะเดียวเธอยังได้กลิ่นน้ำหอมเบาๆของเขา ดมไปอย่างไม่ตั้งใจ ในขณะนั้น ธนาภาคไม่รู้สึกอะไร ก็ให้จันวิภาอยู่ในออ้มแขนของเขา “ข ขอโทษค่ะ!”ครั้งแรกของจันวิภาที่ตกอยู่ในอ้อมแขนของคนอื่น ยิ่งไปกว่านั้นเป็นของธนาภาคอีก ตกใจอย่างมาก เธอค่อยๆออกมาจากอ้อมแขนของเขา พูดอย่างอึดอัดว่า: “ขอโทษนะคะ……ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ ……” อ้อมแขนค่อยๆคลี่ออก ธนาภาคผิดหวังนิดๆ พอรู้ว่าตัวเองผิด ธนาภาคก็ละอายใจไม่กล้าลุก รับคืนแว่นให้จันวิภา มีแต่ความรู้สึกผิดพูด : “ขอโทษจริงๆ…… ……ฉันก็แค่รู้สึกว่าเธอกับคนที่ฉันเคยรู้จักเหมือนกันมาก เพราะงั้นฉันเลยดึงแว่นธออก ขอโทษจริงๆ” “ไม่เป็นไร!” จันวิภาหยิบแว่นใสแล้วเดินถอยไปสองก้าว รักษาระยะห่างกับธนาภาค เห็นจันวิภาเป็นแบบนี้แล้ว ธนาถาคก็อดกั้นขำไม่ได้ เขาหัวเราะแล้วพูด: “ฉันผิดเอง รอบหน้าฉันเชิญเธอกินข้าว” “ไม่ต้องหรอกค่ะ……” จันวิภารีบปฏิเสธยังพูดไม่จบ ทันใดนั้นก็มีน้ำเสียงที่ดูเหมือนโมโหมาอต่ไกลจากที่ไหนสักที่ “พวกเธอทำอะไรกัน?!” จันวิภาสำลักครั้งหนึ่ง เธอหันไปอย่างเกรงกลัว ก็เห็นหน้าของสุมิตรที่ไม่พอใจ ธนาภาคก็เห็นเขา ยิ้มออกมายกมือโบกทักทาย : “มิตร” สุมิตรมองธนาภาคอย่างไม่พอใจ เพราะสิ่งที่เขาทำเมื่อกี้ หลังจากนั้นก็มองกลับมาทางจันวิภา จันวิภาไม่พอใจหันไปทางอื่น พูดในใจ:มองฉับแบบนี้หมายความว่าอะไร แปลกจริงๆ ไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย ! บรรยากาศอึดอัดหน่อยๆ ในที่สุดธนาภาคก็เป็นเหมือนคนแก่ เขาเดินผ่านไปทางจันวิภาแล้วเดินไปหยุดตรงหน้าสุมิตร กอดคอเขาไว้ พูด: “เอาล่ะ ยังมัวทำหน้าบูดเลย เหมือนกับมีใครติดหนี้นาย ไปเถอะ พวกเราไปกินข้าวกัน” พูดจบ เขาก็มองมาทางจันวิถา พูด: “คุณเลขาคนใหม่ จะไปทานด้วยกันไหม ดีเลยเมื่อกี้พึงนัดเธอไว้พอดี ทำเหมือนว่าทดแทนล่ะกัน” ได้ยินเขาพูดจบ สุมิตรก็จ้องมองเขา ราวกับสัตว์ดุร้ายที่พยายามจะฆ่า ธนาภาคประหลาดใจคิดในใจเขาไปสนใจเลขาคนใหม่คนนี้ตอนไหน มีอะไรไม่ชอบมาพากล ! ต่อมาเป็นเวลาทานข้าว ธนาภาคเข้าใจทุกอย่างแล้ว สุมิตรต้องคิดอะไรกับยัยเลขานี้ชัว สมมติ ถ้าเขาปฏิบัติตัวอย่างสุภาพกับจันวิภา ช่วยเธอลากเก้าอี้ ถามเธออย่างใสใจว่าจะกินอะไร หรือไม่จันวิภาอาจจะซุ่มซ่ามทำแก้วแตก เขาคงช่วยเธอหยิบทิชชูมาเช็คให้สะอาด อย่างไรก็ตามนี้เป็นมารยาททางสังคม ยิ่งทำให้ใบหน้าของสุมิตรครึมมากขึ้น ใบหน้าเขา ไม่ต้องแสดงอะไร ก็สามารถรู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัย ยังทำคนรู้สึกถึงความเยือกเย็น ที่สำคัญที่สุด นี้ก็ปิดบังความสนิดไม่ได้เลยจริงๆกับสุมิตรและธนาภาค…… เวลาทานเข้าก็ได้หมดไป ต่างคนต่างก็กินไป ไม่ง่ายเลยกว่าจะทานกันเสร็จ สุมิตรยืนขึ้นแล้วพูด: “ไปกันเถอะ ตกเย็นฉันมีเรื่องต้องทำ” จันวิภามองดูธนาภาคที่นั่งข้างๆ และมองสุมิตรที่ยืนขึ้นด้วย ก็ได้แต่ทำตามคำสั่งค่อยๆลุกขึ้นยืน ก่อนจะจากไปพูดกับธนาภาคว่า: “คุณธนาภาค วันนี้ขอบคุณที่เชิญมานะคะ พวกเราตอนเย็นมีประชุมสำคัญที่ต้องทำค่ะเลยต้องไปก่อน” ธนาภาคโบกมือบายๆ จันวิภาหันหลังเดินออกมา มองดูแผ่นหลังของจันวิภา ธนาภาคก็รู้สึกคุ้นเคย แผ่นหลังนี้ เขาต้องเคยเห็นที่ไหนแน่ๆ แต่ก็คิดไม่ออดสักที…… ผู้หญิงคนนี้ แปลกจริงๆ เขาต้องตรวจสอบให้ชัดเจน ! …… …… จันวิภากับสุมิตรนั่งอยู่เบาะหลัง คนขับก็เริ่มสตาร์ทรถออก บนรถ จันวิภารับรู้ถึงความเย็นเยือกของสุมิตร ไม่กล้าใกล้กับเขานัก รักษาระยะห่างกับเขาเอาไว้ สุมิตรเห็นอย่างนั้น มองดูเธอ จะเย็นชาก็ไม่เย็นชาพูด: “ทำไม แค่คุยกันแปปเดียว เธอก็ชอบเขาขึ้นแล้ว?” จันวิภาตกใจ ใบหน้ามึงง พูด: “ท่านประธานคะคุณพูดเรื่องอะไร ฉันฟังไม่รู้เรื่อง!” สุมิตรยิ้มอย่างเย็นชา วันนี้ตอนเปิดประตูก็เห็นภาพที่จันวิภาอยู่ในอ้อมแขนของธนาภาคและตอนออกมาเมื่อกี้ด้วย ยังอยู่ข้างในกับธนาภาคครู่หนึ่งด้วย เขาทายใจของผู้หญิงคนนี้ พูดอย่างกับสืบสวนสอบสวน: “ฉันดูประวัติเธอแล้ว เธอยังไม่แต่งงานใช่ไหมล่ะ เธอจะชอบใครฉันไม่สน แต่อย่าลืม เธอตอนนี้อยู่ในอำนาจมือของฉันทำงานอยู่ ฉันไม่หวังว่าเธอจะเอาเรื่องอื่นมาปนกับเรื่องงาน ทางที่ดีสุดเธอต้องเคร่งครัดกว่านี้?!”