ตอนที่ 8 อ๋องหมิงเซียวชี่จื่อ

ต๭นที่ 8 อ๋องหมิงเซียวชี่จื่อ ในตอนที่บรรยากาศแปลกๆ คนงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามา คุกเข่าลง รีบรายงาน “อะไรนะ? อ๋องหมิงมา? ยังนิ่งอยู่นี่ทำอะไร ยังไม่รีบไปต้อนรับอีก!” ตอนที่หลินจิ๋นโจวพูด ลุกขึ้นมาแล้ว เตรียมตัวลุกไปต้อนรับ “ท่านเสนาบดีก็ไม่ต้องเกรงใจ วันนี้ข้าแค่บังเอิญผ่านมา ดังนั้นจึงเข้ามาเยี่ยมเยียนหน่อย น่าจะไม่ได้รบกวนท่านเสนาบดีหรอกนะ?” นอกประตูมีเสียงเข้มต่ำดังเข้ามา น้ำเสียงผู้ชายที่เต็มไปด้วยพลังดึงดูด ทุกคนในห้องโถงต่างอดมองไปยังประตูไม่ได้ เซียวชี่จื่อในชุดผ้าคอดตอนสีดำ สวมหมวกคาดผมสีม่วงทอง ก้าวเดินเข้ามา พอเขาปรากฏตัว สายตาทุกคนก็ต่างไปรวมอยู่บนตัวเขา แม้แต่หลินหมื้นชิงเองก็ด้วย รับรู้ถึงสายตาของหลินหมื้นชิง เซียวชี่จื่อหันหน้าไปมองที่นาง ชายผู้นั้นมีดวงตาสีดำคู่หนึ่งที่เปล่งประกายสดใสแวววาว เปล่งประกายความสง่าออกมา ภายใต้ดวงตานิ่งนั้นยังซ่อนสายตาที่คมราวกับตาเหยี่ยว คู่กับโครงหน้าคมคายหล่อเหลาราวกับแกะสลัก ยิ่งทำให้กดดัน เป็นชายที่หล่อเหลาจัง! พลังที่แผ่ออกมาจากบนตัวเขา แม้แต่หลินหมื้นชิงก็ไม่อาจมองข้ามได้ นี่เป็นสามีที่ถูกพระราชทานสมรสให้นางเหรอ? ไม่ธรรมดาจริงๆ ไม่น่าล่ะที่หลินไอ้ชิวหลงรักเขาตั้งแต่เด็ก กระทั่งตอนที่รู้ว่าฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้พวกนาง ก็มาหาเรื่องนางอย่างกับบ้าไปแล้ว “คารวะอ๋องหมิง ไม่ทราบว่าอ๋องหมิงจะเมา หากมีการละเลย ต้องขออภัยอ๋องหมิงด้วย” หลินจิ๋นโจวเป็นคนที่ได้สติมาก่อน เขารีบเดินไปหน้าเซียวชี่จื่อ ประสานมือคารวะ “เสนาบดีเกรงใจแล้ว วันนี้ข้าเพียงแค่บังเอิญผ่านมาทางนี้ เลยแวะเข้ามาเยี่ยมพระชายาในอนาคตของข้าหน่อย” เซียวชี่จื่อยื่นมือไปพยุง น้ำเสียงเรียบ ตอนที่สายตาเซียวชี่จื่อมองไปยังใบหน้าของหลินหมื้นชิงอีกครั้ง นางเพิ่งจะได้สติ นางมองดูผู้ชายสีหน้าเรียบ นัยน์ตาไม่มีความร้อนรนใดๆ “ห้องโถงคนเยอะขนาดนี้ ท่านเสนาบดีมีเรื่องสำคัญเหรอ?” เซียวชี่จื่อกวาดมองสีหน้าเรียบรอบหนึ่งแล้วถามอีกครั้ง “นี่.....” เผชิญหน้ากับคำถามนี้ หลินจิ๋นโจวก้มหน้าลง ไม่รู้จะตอบคำถามยังไง หลินหมื้นชิงกำลังจะกลายเป็นพระชายาของอ๋องหมิงแล้ว ถ้าหากอ๋องหมิงรู้ วันนี้อยากจะลงโทษหลินหมื้นชิง ถ้าหากอ๋องหมิงโมโห นั่นเขาคงรับไม่ได้แน่ “ท่านอ๋อง บอกท่านอย่างไม่ปิดบัง ที่จริงแล้ววันนี้พวกเรากำลังลงโทษชิงเอ๋อ วันนี้นางลงมือทำร้ายพี่สาวตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้นยังฆ่าสาวใช้คู่กายของชิวเอ๋อด้วย” ตอนที่หลินจิ๋นโจวไม่รู้ว่าจะตอบยังไง หลิวซูอวิ๋นมายังด้านหน้าเซียวชี่จื่อ อธิบายอย่างไม่มั่นใจ “อ๋อ? ยังมีเรื่องแบบนี้อีกเหรอ?” เซียวชี่จื่อเลิกคิ้วเล็กน้อย มีรอยยิ้มที่เหมือนไม่มีขึ้นบนมุมปาก หลินหมื้นชิงคนนี้ทำให้เขาค่อนข้างประหลาดใจจริงๆ “ท่านอ๋อง ที่ท่านแม่พูดเป็นความจริง หน้าชิวเอ็อตอนนี้ยังเจ็บอยู่เลย” ไม่อยากให้สายตาของเซียวชี่จื่อหยุดอยู่ที่หน้าของหลินหมื้นชิงตลอด เวลานี้หลินไอ้ชิวเดินมาด้านหน้าของเขา ย่อตัวคารวะเบาๆ เอ่ยปากท่าทางน่าสงสาร “ดูแล้วพระชายาของข้า ยังคงต้องสอนสั่งดีๆสักหน่อยจริงๆสินะ” หลังจากเซียวชี่จื่อมองนางสีหน้าเรียบแวบหนึ่ง ก็เก็บสายตากลับ “ท่านอ๋อง อีกไม่นานชิงเอ๋อก็ต้องย้ายเข้าไปจวนอ๋องหมิง กลายเป็นพระชายาของท่าน แต่ไม่รู้จักกฎระเบียบเช่นนี้ ก่อนจะย้ายเข้าจวนท่านอ๋อง พวกเราต้องสอนสั่งดีๆหน่อยเป็นธรรมดา ยังขอท่านอ๋องอย่าได้แทรกแซงเรื่องนี้” กังวลว่าเซียวชี่จื่อจะปกป้องหลินหมื้นชิง หลิวซูออวิ๋นอดไม่ได้เสนอขึ้นเสียงเบา “นั่นเป็นธรรมดา ก่อนพระชายาแต่งเข้าจวนอ๋อง เป็นคนของจวนเสนาบดี ท่านเสนาบดีและฮูหยินจะจัดการอย่างไรนั่นเป็นเรื่องของพวกท่าน พวกท่านคิดว่าข้าเป็นเพียงอากาศก็พอ” วันนี้มาที่นี่ ก็เพื่ออยากจะดูว่าหลินหมื้นชิงเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่ ไม่คิดว่าจะมาเจอเข้ากับละครฉากหนึ่งอย่างนี้ เขาก็ต้องรอดูหน่อยเป็นธรรมดา คิ้วสวยของหลินหมื้นชิงขมวดขึ้นเล็กน้อย มองไปยังเซียวชี่จื่อมีแววอารมณ์ไม่ดีขึ้นมา แม้ว่าพวกเขาทั้งสองจะเจอกันครั้งแรก ยิ่งไม่มีความรู้สึกใดๆต่อกัน แต่ว่าหนึ่งเดือนให้หลังนางก็ต้องกลายเป็นพระชายาของเขาแล้ว ถึงแม้ว่าจะเป็นเพราะหน้าตาศักดิ์ศรีของเขา ก็ไม่ถึงกับไม่ยื่นให้ความช่วยเหลือสิ? อีกอย่างตำแหน่งและฐานะของเขา ทำให้คนของจวนเสนาบดีปล่อยนางไป ก็เป็นแค่เรื่องของคำพูดคำหนึ่ง แต่ว่าท่าทางผู้ชายคนนี้กลับเหมือนดูการแสดงฉากหนึ่งอย่างนั้น ในใจหลินหมื้นชิงก็รู้สึกไม่ค่อยดีกับอ๋องหมิงนี่ทันที “งั้นก็ขอขอบคุณท่านอ๋องมาก เด็กๆ หาที่นั่งให้ท่านอ๋อง!” หลังจากหลินจิ้นโจวได้ยินคำพูดของเซียวชี่จื่อ ก็โล่งใจ จากนั้นรีบสั่งการเสียงเย็น “ยังมีพวกเจ้า ยังจะรออะไรอีก! ยังไม่ไปสั่งสอนสาวใช้นั่นอีก!” หลิวซูอวิ๋นสั่งการกับคนงานรอบๆอีกครั้ง คนงานหนึ่งในนั้นถือแส้แล้วรีบเดินเข้ามา แส้ในมือฟาดลงไป เพี๊ยะเสียงหนึ่ง ทันใดนั้นก็มีเสียงทรมานของเสี่ยวซิ้วดังมา หลินหมื้นชิงที่ยังอึ้งอยู่ ใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก หลังได้สติก็มองไปเห็นหลังเสี่ยวซิ้วมีรอยแผลยาวๆรอยหนึ่ง ไฟโกรธในใจปะทุขึ้นมาทันที แม้ว่าเพิ่งจะรู้จักสาวใช้ที่ชื่อเสี่ยวซิ้วคนนี้ในวันนี้ แต่ว่าแค่เสี่ยวซิ้วไม่คำนึงถึงอันตรายของตัวเอง ขอร้องแทนนาง ยังไงนางก็ไม่สามารถนิ่งดูดายได้