ตอนที่ 49 ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว

ต๭นที่ 49 ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว “หมอ อาการของน้องสามเป็นอย่างไรบ้าง มีอันตรายหรือไม่?” หลินหลิงเชียวมองดูสีหน้าของหมอแล้ว ยิ่งกระวนกระวายขึ้นไปอีก “คุณผู้หญิงสามเพราะว่าเสียเลือดเยอะเกินไป ตอนนี้เลือดหยุดไหลแล้ว แต่ร่างกายยังอ่อนแอ เกรงว่าจะต้องพักฟื้นอีกช่วงหนึ่งจึงจะกลับมาแข็งแรงได้ แต่ดูจากตอนนี้แล้ว น่าจะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว” ตอนนี้หลินหมื้นชิงไม่มีอันตรายอะไรแล้ว หมอเองก็ถอนหายใจเยือกใหญ่ ตอนนี้อ๋องหมิงก็อยู่ที่นี่ เขากลัวมากจริงๆ ถ้าหากคุณผู้ชายหญิงทนไม่ไหว พอถึงเวลาตัวเองก็ต้องชดใช้แล้ว สีหน้าของเซียวชี่จือเย็นชาอยู่ตลอดเวลา สีหน้าไม่มีความรู้สึกใดๆ หลังจากฟังคำพูดของหมอแล้ว ค่อยโล่งอกหน่อย “ฟื้นก็ดีแล้ว น้องสามไม่มีอันตรายก็ดีแล้ว” หลินหลิงเชียวโล่งอกเลย เขาสบายตัวขึ้นไม่น้อยเลย “ถึงแม้จะไม่เป็นอะไรแล้ว แต่เรื่องวันนี้ตำหนักเฉิงเชี่ยงควรจะให้คำอธิบายข้าไม่ใช่หรือ ตอนนี้ข้ารู้สึกว่า ตำหนักเฉิงเชี่ยง ไม่ได้นำข้าไปใส่ไว้ในสายตาเลยจริงๆ!” เซียวชี่จือเฮอะอย่างเย็นชาไปคำหนึ่ง มองไปทางหลินหลิงเชียวด้วยสายตาที่เย็นชา ถึงแม้เขาจะตกลงกับหลินหมื้นชิงแล้วว่าจะไม่ฆ่าหลินไอ้ชิว เรื่องคงไม่แล้วไปง่ายๆ แบบนี้หรอก ตำหนักเฉิงเชี่ยงจำเป็นจะต้องให้คำอธิบายกับเขา ไม่เช่นนั้น ทั้งตำหนักเฉิงเชี่ยงนี้ ไม่แน่อาจจะมีคนมาทำร้ายผู้หญิงของเขาไปทั่วก็เป็นได้ หลังจากพูดจบแล้ว แววตาของหลินหลิงเชียวก็ดับไปเลย ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเซียวชี่จือมีเป้าหมายอะไร แต่ในใจเขาไม่พอใจมาก แต่ว่าก็ไม่สามารถแสดงออกมาภายนอกได้ “แน่นอนอยู่แล้ว เมื่อครู่นี้ข้าได้ให้คนไปเรียนท่านพ่อแล้ว เชื่อว่าในไม่ช้าท่านพ่อคงจะมาที่นี่ พอถึงเวลา จะให้คำอธิบายที่พอใจแก่ท่านอ๋องอย่างแน่นอน ยังไงแล้วน้องสามก็บาดเจ็บหนักเช่นนี้ ต้องให้น้องสองชดใช้อยู่แล้ว!” ถึงแม้จะขัดขวางเซียวชี่จือที่จะฆ่าหลินไอ้ชิวทิ้ง แต่หลินหลิงเชียวก็อยากให้บทเรียนแก่หลินไอ้ชิว ไม่เช่นนั้นชิงเอ่อก็เจ็บเปล่าๆ สิ “-อยากรู้จริงๆ หลังจากที่เฉิงเชี่ยงมาแล้ว จะอธิบายให้ข้าอย่างไร” ความน่ากลัวของเซียวชี่จือ ตอนนี้กระจายออกไปทั่ว วันนี้ผู้หญิงของเธอบาดเจ็บในตำหนักเฉิงเชี่ยงถึงขั้นนี้ หลินจิ๋นโจวจำเป็นจะต้องให้คำอธิบายที่พอใจกับเขา เรื่องนี้ไม่มีทางผ่านไปง่ายๆ หรอก หลินหลิงเชียวมองดูเซียวชี่จือไปแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรมากมาย ยังไงแล้วหลินไอ้ชิวก็จะได้รับบทลงโทษอยู่ดี เขาไม่ได้ใส่ใจเลย ใครให้เธอทำผิดล่ะ ในเมื่อทำผิดแล้วก็ต้องได้รับโทษ และในเวลานี้ หลินจิ๋นโจวก็มาคนมาที่สวนของหลินหมื้นชิงอย่างเร่งรีบ ได้ยินเสียงฝีเท้าจากข้างนอก เซียวชี่จือมองไปทางหลินหมื้นชิงที่สลบอยู่บนเตียง แล้วเดินออกไป การกระทำนี้ของเขา ทำให้อู๋หชิงที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาอึ้งไปเลย การกระทำที่ท่านอ๋องทำเมื่อครู่นี้คือการเป็นห่วงคุณผู้หญิงสาม ไม่อยากรบกวนเธอ? ในตอนที่เซียวชี่จือมาถึงสวน หลินจิ๋นโจวก็รีบคุกเข่าทำความเคารพ “ทำความเคารพท่านอ๋องครับ! เมื่อครู่นี้เรื่องที่เกิดในตำหนัก ขอเชิญท่านอ๋องไปพูดกันในห้องรับแขกเถอะครับ?” หลินจิ๋นโจวมองเซียวชี่จือ ในตอนที่พูด น้ำเสียงมีความกระวนกระวาย ยังไงแล้ววันนี้หลินไอ้ชิวก็ได้สร้างปัญหาอันใหญ่หลวง ถ้าเซียวชี่จือจะเอาผิดละก็ คงจะซวยกันไปทั้งตำหนัก เซียวชี่จือหรี่ตา เขาไม่ได้พูดอะไร เดินตรงไปทางห้องรับแขกโดยตรงเลย ณ ห้องรับแขกตำหนักเฉิงเชี่ยง เซียวชี่จือนั่งอยู่ตรงกลาง สีหน้าเย็นชาจนน่ากลัว หลินไอ้ชิวคุกเข่าอยู่กลางห้องรับแขก ร่างกายสั่นเล็กน้อย ความอันตรายของเซียวชี่จือเธอก็รับรู้ได้ตั้งแต่อยู่ในคุกแล้ว ตอนนี้เธอกลัวแค่อย่างเดียวคือ เขาจะฆ่าเธอเทิ้ง หลินจิ๋นโจวรับรู้ได้ถึงความเย็นที่กระจายออกมาจากตัวเขา ในใจก็กระวนกระวายมาก แววตาที่มองไปทางเขาก็เต็มด้วยความกระวนกระวาย “ท่านอ๋อง เมื่อครู่นี้ข้าได้ฟังเรื่องของชิงเอ่อแล้ว ข้าสั่งสอนลูกไม่ดีเอง ขออภัยท่านอ๋องด้วย ท่านอ๋องได้โปรดประทานอภัยด้วยเถอะ” “เฉิงเชี่ยงตัดสินใจจะพูดแค่คำขออภัยหรือ เรื่องนี้จะผ่านไปเช่นนี้เลยหรือ? ผู้หญิงของข้าได้รับบาดเจ็บในตำหนักเฉิงเชี่ยง หรือว่าเฉิงเชี่ยงไม่ควรที่จะให้คำอธิบายกับข้าหรือ？” แววตาที่เยือกเย็นของเซียวชี่จือจ้องไปทางหลินจิ๋นโจวที่คุกเข่าอยู่ น้ำเสียงไร้ความรู้สึกมาก หลินจิ๋นโจวในสภาพนี้ ดูก็รู้ว่ากำลังร้องขอให้หลินไอ้ชิวอยู่ “ท่านอ๋องประธานอภัยด้วยเถอะครับ การกระทำที่ชิวเอ่อทำในวันนี้ไม่ควรจะให้อภัยจริงๆ แต่ขอท่านอ๋องเห็นแก่ข้าน้อย ปล่อยลูกสาวไปเถอะครับ ต่อจากนี้ข้าจะสั่งสอนเธอให้เข้มงวดมากขึ้น ไม่ให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกแน่นอน” ฟังจากน้ำเสียงของเซียวชี่จือแล้ว หลินจิ๋นโจวก็เดาออกแล้วว่า เซียวชี่จือไม่ได้จะให้แล้วไปเช่นนี้ ทันใดนั้นก็ยิ่งกระวนกระวายขึ้นไปอีก หลินไอ้ชิวคือลูกสาวที่เขารักมากที่สุด เขาไม่มีทางมองดูเธอถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตา “ปล่อยเธอไป? คำพูดนี้ออกจากปากของเฉิงเชี่ยงได้เช่นไร? เจ้าให้ข้าปล่อยลูกสาวของเจ้าไป แล้วผู้หญิงของข้าล่ะ ถูกรังแกถึงขั้นนี้ ก็ปล่อยไปเลยหรือ? ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป งั้นข้าก็เป็นที่ตลกของผู้อื่นสิ แม้กระทั่งผู้หญิงของตัวเองก็ปกป้องได้ไม่ดี” เซียวชี่จือตบโต๊ะแรงมาก เขาจ้องหลินจิ๋นโจวด้วยแววตาที่เยือกเย็น แววตาที่มองไปมีแต่เปลวไฟที่ลุกเผาไหม้ ให้เขาปล่อยหลินไอ้ชิวไปง่ายๆ เช่นนี้ นี่เป็นไปไม่ได้แน่นอน ถึงแม้จะไม่ฆ่าเธอ ก็ต้องให้เธอเสียเนื้อชั้นหนึ่ง หลินหลิงเชียวยืนอยู่ข้างๆ ไม่มีความรู้สึกใดๆ เห็นหลินจิ๋นโจวช่วยหลินไอ้ชิวร้องขอ ในใจก็มีความไม่พอใจเล็กน้อย “ท่านพ่อ วันนี้น้องสองทำเรื่องเช่นนี้ ควรจะสั่งสอนดีๆ ซะหน่อย ไม่เช่นนั้นก็ไม่รู้ว่าวันหลังจะทำเรื่องอะไรขึ้นอีก ครั้งนี้น้องสามไม่ได้เสียชีวิต แต่ครั้งหน้าอาจจะไม่ได้โชคดีเช่นนี้แล้ว ข้าคิดว่าท่านคงไม่อยากให้ลูกสาวคนน้อยของตัวเอง ตายในมือของลูกสาวสุดที่รักของท่านหรอกมั้ง?” คำพูดนี้ของหลินหลิงเชียวกำลังเตือนหลินจิ๋นโจวอยู่ หลินหมื้นชิงก็เป็นลูกสาวของเขา ถึงแม้เขาจะไม่ชอบหลินหมื้นชิง ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ หลินจิ๋นโจวฟังคำพูดของหลินหลิงเชียวมาโดยตลอด พอได้ยินคำพูดนี้แล้ว งแม้ในใจจะไม่อยากทำโทษหลินไอ้ชิว แต่ว่าตอนนี้เซียวชี่จือไม่ได้ตัดสินใจจะปล่อยหลินไอ้ชิวไป นั้นเขาจำเป็นจะต้องทำโทษ เงียบไปสักพัก หลินจิ๋นโจวก็หันสายตาไปทางเซียวชี่จือ แล้วถามด้วยน้ำเสียงที่เคารพ “งั้นตามความหมายของท่านอ๋องแล้ว ท่านอ๋องอยากทำโทษชิวเอ่อเยี่ยงไรครับ?” “ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว! เธอทำอย่างไรกับหลินหมื้นชิง ก็ทำเยี่ยงนั้นกับเธอ ความเจ็บปวดที่ผู้หญิงของข้าได้รับ เธอจำเป็นจะต้องได้รับอีกครั้ง!” หลินหมื้นชิงเจ็บจนสลบไป เขาจะให้หลินไอ้ชิวอยู่ดีเป็นสุขได้ไงล่ะ เขาเองก็รอที่จะดูว่าสภาพที่หลินไอ้ชิวถูกทรมานจะเป็นอย่างไร “ท่านอ๋อง นี่คงไม่เหมาะสมหรือครับ? ชิวเอ่อร่างกายอ่อนแอ ถ้าได้ทำการกระทำนั้น เกรงว่าจะรับไม่ไหว?” หลังจากหลินจิ๋นโจวฟังคำพูดของเซียวชี่จือแล้ว ก็กระวนกระวายขึ้นมาทันที ถึงแม้จะเดาออกตั้งแต่แรกแล้วว่าหลินไอ้ชิวจะต้องถูกทำโทษแน่นอน แต่กลับคิดไม่ถึงว่าอ๋องหมิงจะลงโทษหนักขนาดนี้ “ไม่เหมาะสม? เฉิงเชี่ยงพูดกับข้าว่าไม่เหมาะสม? แล้วในตอนที่พระชายาของข้าถูกฟาด ทำไมเจ้าไม่พูดว่าไม่เหมาะสมล่ะ? ข้าไม่ได้ฆ่าหลินไอ้ชิวทิ้ง ถือว่าเห็นแก่เฉิงเชี่ยงแล้ว ถ้าหากว่าเฉิงเชี่ยงไม่อยากทำโทษ งั้นข้าสามารถทำโทษแทนเจ้าได้!” ทุกคำพูดที่หลินจิ๋นโจวพูดออกมา ต่างก็ปกป้องหลินไอ้ชิวทุกคำ ในน้ำเสียงยังแฝงความเป็นห่วงเธออีก แต่บาดแผลที่หลินหมื้นชิงได้รับ กลับไม่เคยไถ่ถามเลยสักนิด ในใจของเซียวชี่จือ มีไฟลุกขึ้นอย่างไร้สาเหตุ นี่ก็คือท่านพ่อของหลินหมื้นชิง? เธออยู่ระหว่างเส้นแดงๆ แห่งความตายแล้ว พ่อขอเธอยังมาร้องขอไว้ชีวิตให้คนที่ทำร้ายเธอ ไม่รู้จริงๆ เลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะเติบโตมาจากสังคมเช่นไหน “ไม่กล้าครับ จะกล้าให้ท่าอ๋องทำแทนได้เช่นไร เรื่องลงโทษลูกสาว ข้ามาเองก็พอแล้ว ไม่รบกวนท่านอ๋องแล้วครับ” ถ้าให้เซียวชี่จือลงมือละก็ หลินไอ้ชิวคงมีแต่ความตายหนทางเดียว หลินจิ๋นโจวรู้ว่าตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ถ้าไม่ให้หลินไอ้ชิวได้รับโทษเหมือนหลินหมื้นชิง นั้นก็คือตาย! “ท่านพ่อ ท่านไม่ลงโทษข้าเช่นนี้ได้หรือไม่ ข้าเป็นลูกสาวที่ท่านรักที่สุดเลยนะ ท่านยอมที่จะหาดข้าหรือ?” หลังจากหลินไอ้ชิวได้ฟังคำพูดของหลินหลิงเชียวแล้ว ก็รู้ว่าท่านพ่อต้องทำโทษเธอตามคำพูดของเซียวชื่อแน่นอน เธอไม่อยากโดนฟาด เธอไม่อยากโดนตี หลินหมื้นชิงถูกตีหนักขนาดนั้น ในใจเธอรู้ดีว่าเจ็บปวดเพียงไหน เธอไม่มีทางรับความเจ็บปวดเช่นนั้นได้แน่นอน หลินจิ๋นโจวมองหลินไอ้ชิวด้วยความเจ็บปวด มองดูแววตาที่มีความเจ็บปวด ถ้ามีวิธีอื่น เขาไม่มีทางลงมือกับลูกสาวสุดที่รักของเขาหรอก แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่สามารถควบคุมได้ “ชิวเอ่อ เรื่องที่เข้าทำในวันนี้ ทำไมเจ้าถึงไม่คำนึงถึงผลที่จะตามมา?” หลินจิ๋นโจวถอนหายใจ แล้วมองหลินชิวเอ่อด้วยสายตาที่ทำอะไรไม่ได้ ที่จริงแล้วในใจเขาก็โมโหมาก โมโหที่หลินไอ้ชิวทำเรื่องที่ทำร้ายหลินหมื้นชิงเช่นนี้ ไม่ว่าเซียวชี่จือจะชอบหรือไม่ชอบหลินหมื้นชิง แต่เธอก็เป็นว่าที่พระชายาของอ๋องหมิง ถ้าเธออยู่ในตำหนักเฉิงเชี่ยง แล้วเกิดเป็นอะไรขึ้นมา งั้นคนทั้งตำหนักเฉิงเชี่ยงก็ละออกจากความเกี่ยวข้องไม่ได้ โชคดีที่เธอแค่บาดเจ็บสาหัส ไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่านั้น แต่ว่าครั้งนี้ถือว่าอุบัติเหตุที่ไม่ระวังก็แล้วกัน “ท่านพ่อ ท่านรู้ว่าชิวเอ่อคิดอย่างไร หลินหมื้นชิงแย่งของที่ควรเป็นของข้าไป ข้าจะยอมได้เช่นไรล่ะ ฉะนั้นข้าจึงทำเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา ชิวเอ่อรู้สึกผิดไปแล้ว ท่านพ่อช่วยชิวเอ่อด้วยเถอะ ชิวเอ่อไม่อยากโดนฟาดจริงๆ” หลินไอ้ชิวคุกเข่าแล้วคลานไปยังตรงหน้าของหลินจิ๋นโจว น้ำเสียงเต็มไปด้วยความร้องขอ ขณะนี้เธอดูน่าสงสารมาก หลินจิ๋นโจวรักและเอ็นดูเธอมาโดยตลอด ตอนนี้เห็นเธอร้องไห้ลำบากเพียงนี้ ในใจก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน เขาเองก็อยากจะช่วยเธอ แต่ว่าพอมองไปทางสีหน้าที่โหดร้ายของเซียวชี่จือแล้ว ก็กลืนคำพูดเข้าไปในปากเป็นอันดีกว่า