已经是第一章了
ตอนที่73 เลิกกันเถอะ
ตอนที่73 เลิกกันเถอะ
ช่วงเวลากลางดึก จรีภรณ์ที่กำลังหลับสบายอยู่นั้น ฝันถึงชนุตต์และเธอที่แต่งงานกันแล้ว ทั้งหนูดีก็ยังรู้สึกดีใจมาอยู่ร่วมกันในวันแต่งงานของเขาทั้งสองคน แต่เมื่อชนุตต์กำลังจะสวมแหวนลงบนนิ้วให้เธอนั้น เธอก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงข้อความที่ดังจากมือถือของเธอ
จรีภรณ์กึ่งหลับกึ่งตื่นใช้มือคลำหามือถือของตัวเอง รู้สึกไม่พอใจกับข้อความที่ส่งมาปลุกเธอในเวลากลางดึกแบบนี้
เมื่อกดเปิดมือถือดูพบว่าเป็นคลิปวีดิโอคลิปหนึ่ง เธอกดดูด้วยความรู้สึกประหลาดใจ แล้วหลังจากนั้นก็มีเสียงดังออกมา
ในคลิปนั้นมีผู้ชายกับผู้หญิงกำลังนัวเนียกันอยู่บนเตียงในโรงแรมแห่งหนึ่งด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ภาพตรงหน้านับว่าเป็นภาพที่ไม่น่าดูยิ่งนัก
ผู้ชายกดผู้หญิงลงด้านล่างของร่างกายเขา มือใหญ่รวบเอวของผู้หญิงคนนั้นแล้วโจมตีอย่างไม่คิดชีวิต ราวกับจะระบายทุกความรู้สึกกับเธอ และผู้หญิงคนนั้นก็ดูให้ความร่วมมือกันอย่างดีด้วยขาทั้งสองที่เกี่ยวอยู่รอบเอวของผู้ชาย ร่างกายบิดไปตามอย่างไม่เป็นท่า
เสียงทั้งคู่ดังไปตามจังหวะอารมณ์ของพวกเขาแล้วฝ่ายชายก็ฟุบลงในที่สุด
จรีภรณ์รู้สึกโมโหพลางจะกดปิดเครื่องไป พิจารณาเบอร์แปลกที่ส่งคลิปนี้มาให้เธอดูและขณะที่จะกดโทรออกเบอร์นั้น เธอได้สังเกตเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้น ยิ่งทำให้เธอต้องเบิกตาโตด้วยความตกใจ ตกตะลึงด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น
ชนุตต์ เธอเอ่ยชื่อของเขาออกออกมา สมองของเธอรู้สึกเหมือนกำลังขาดอากาศ ทำไมถึงเป็นเขา? เธอส่ายหน้าแล้วรีบกดปิดคลิปนั้นลง
ความเจ็บปวดที่ไม่มีคำใดๆมาอธิบายได้เกิดขึ้นในหัวใจของเธอ ฉีกหัวใจเธอจนเจ็บปวดเหลือเกิน ทำเอาเธอรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก เมื่อซักครู่เธอยังหลับสบายอยู่เลย แถมยังฝันถึงงานแต่งงานระหว่างเธอกับเขา แต่ทำไมพอได้รับคลิปวีดิโอนั่นแล้วถึงกลับกลายเป็นเช่นนี้ไปได้? ชนุตต์ สำหรับเขาแล้วเธออยู่ตรงไหนกัน?
จรีภรณ์หยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดโทรออกหาเขา แต่โทรหาเขากี่สายก็บ่งบอกว่าปลายสายนั้นปิดเครื่อง
จนแล้ว เธอได้แต่นั่งด้วยความซึมเศร้าอยู่บนเตียง
เมื่อสามปีก่อน จิรภาสก็หย่ากับเธอด้วยเหตุการณ์เช่นนี้ วันนี้เธอเดินออกมาจากช่วงเวลาเหล่านั้นได้แล้ว มันไม่ง่ายเลยที่จะยอมเริ่มต้นใหม่จับมือไปกับเขา แต่ทำไมกัน? ทำไมเขาก็มาหักหลังเธอ? แถมยังใช้วิธีเดียวกันเสียด้วย
เขาจะไม่รู้เลยหรือว่าเธอจะเสียใจมากแค่ไหน? เขาไม่ได้ไปกับลูกค้าหรอกหรือ? ทำไมตอนนี้ถึงไปอยู่บนเตียงแบบนั้น หรือเขาคบกับเธอแล้วแต่ก็ยังแก้นิสัยเจ้าชู้หลายใจของตัวเองไม่ได้ แต่เขาก็เคยรับปากกับเธอไว้แล้วไม่ใช่หรือ?
เขาบอกกับเธอว่าในสายตาเขามองเธอเพียงคนเดียว ในหัวใจของเขาก็มีเธอเพียงคนเดียวเช่นกัน นอกจากเธอแล้วก็จะไม่สามารถมีใครเข้ามาในหัวใจของเขาได้อีก แต่ในคลิปวิดีโอนี้มันคืออะไรกัน?
เธอร้องไห้เสียใจเงียบๆ ปิดหูอย่างไม่อยากจะรับรู้เรื่องราวเหล่านี้ แต่ในหัวของเธอกลับมีแต่ภาพและเสียงของพวกเขาเล่นวนไปมาอยู่แบบนั้น ภาพนั้นเธอไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นเขาจริงๆ แต่ก็ไม่มีวิธีไหนเลยที่จะทำให้เธอไม่เชื่อว่าเป็นเขา
แต่ทำไมเขาต้องทำเช่นนี้กับเธอ เธอตั้งคำถามอย่างนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร จากคนที่เธอเชื่อใจ แค่เพียงชั่วพริบตาเดียวกลับกลายเป็นเช่นนี้ไปได้? ทำแบบนี้กับเธอแล้วได้อะไรงั้นหรือ? เธอจำได้สายตาที่สื่อถึงความรักความห่วงใย ความจริงใจเช่นนั้นหลอกกันไม่ได้หรอก
แล้วตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?หรือเธอหลงเชื่อคนผิดเป็นครั้งที่สองอีกแล้วอย่างนั้นหรือ?
เธอคิดไปด้วยความเศร้าเสียใจ เธอรู้ ว่าคืนนี้เธอคงไม่มีทางข่มตาตัวเองให้หลับลงได้ ดังนั้นเธอจึงได้แต่นั่งอยู่บนเตียงแบบนั้นตลอดทั้งคืน เธอเหม่อลอยตลอดทั้งคืน ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ เพียงแต่อยู่แบบนี้ทำให้เธอรู้สึกสงบขึ้น
เมื่อถึงตอนเจ็ดโมงเช้า เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เวลานั้นเป็นเวลาที่เธอจะต้องตื่นไปทำงาน แต่ตอนนี้เธอกลับไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขยับไปไหนได้เลย
ตลอดจนหนูดีได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ตื่นขึ้นลูบหัวตัวเองอย่างงัวเงีย พลางเอ่ยถามมารดา “แม่ครับ เสียงดังจัง”
เธอได้ยินเสียงของหนูดี จึงหันกลับไปมองลูก แล้วเข้าไปกอดหนูดีไว้ในอ้อมออก มองลูกตัวเองด้วยความรู้สึกเสียใจ "หนูดี ถ้าคุณอาชนุตต์เป็นพ่อหนูไม่ได้แล้วล่ะลูก?"
"ทำไมคุณอาถึงมาเป็นพ่อของหนูดีไม่ได้ล่ะครับ?" หนูดีจ้องมองไปยังมารดาของตัวเอง เห็นน้ำตาของมารดาตัวเองแล้วเอื้อมมือน้อยๆเช็ดน้ำตาให้เธอ
แต่เมื่อหนูดีถามว่าทำไมนั้น เธอกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จึงร้องไห้ขึ้นมาอีก เธอบอกหนูดีไม่ได้หรอก เธอไม่รู้จริงๆว่าจะพูดออกมาอย่างไร หรือจะให้บอกกับลูกว่าชนุตต์ทำผิดเหมือนอย่างที่พ่อของเขาทำอย่างนั้นหรือ?
หนูดีมองแม่ที่กำลังเสียใจ จึงร้องไห้ตามไปด้วยยกใหญ่
ในตอนเช้า ชนุตต์ตื่นขึ้นมาจากความฝัน เมื่อคืนนี้เขาจำได้ว่าไปทานข้าวกับลูกค้า ทานข้าวเสร็จแล้วก็ไปร้องเพลง
แต่ทำไมตอนนี้เขามาอยู่ที่นี่กัน? หรือเป็นเพราะเมื่อคืนเขาดื่มเยอะไป? ชนุตต์รู้สึกประหลาดใจ รู้สึกเหมือนหัวตัวเองกำลังจะระเบิด สำหรับเมื่อคืน เขาจำได้แค่ว่านั่งดื่มอยู่กับปวิช แล้วหลังจากนั้นเขาก็จำอะไรไม่ได้เลย
แม้กระทั่งตัวเองมาที่โรงแรมแห่งนี้ได้อย่างไรเขาก็ไม่รู้เช่นกัน แต่ระดับเขาทักษะในการดื่มนั้นอยู่ในระดับดีมาตลอด แล้วทำไมเมื่อคืนดื่มเพียงไม่กี่แก้วก็เมาแล้วล่ะ
"ไม่น่าจะเป็นไปได้" เขาพึมพำเบาๆ แล้วหลังจากนั้นจึงเตรียมตัวที่จะใส่เสื้อผ้า แต่ตอนที่เขาหันกลับมามองสภาพห้อง ทำให้เขาตกตะลึงเป็นอย่างมาก ว่าทำไมสภาพห้องถึงได้เละเทะเช่นนี้ แม้กระทั่งเสื้อผ้าของเขายังถูกโยนทิ้งอยู่ที่พื้นเลย
สภาพเช่นนี้เหมือนไม่ใช่เขาเลย แม้เขาจะเมามากแค่ไหน แต่สภาพห้องก็ไม่น่าจะเละขนาดนี้ แล้วยิ่งโดยเฉพาะบรรยากาศในห้องที่ส่งกลิ่นเหมือนหลังจากสำเร็จความต้องการเช่นนี้ ยิ่งทำให้เขาตกใจยิ่งนัก
นึกถึงความฝันเมื่อคืนของเขา ในความฝันเขากับจรีภรณ์อยู่ด้วยกัน ความรู้สึกเช่นนั้นเหมือนจริงเสียเหลือเกิน แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น ตัวเขาเองคงไม่ถึงขั้นแยกไม่ออกระหว่างความฝันกับความจริงหรอก
ชนุตต์เอามือตีที่ศรีษะตัวเองเบา แล้วกล่าวว่าตัวเองต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นั่นอาจจะเป็นเพราะเขาคงอยากอยู่กับจรีภรณ์มากเกินไป ถึงขนาดฝันถึงว่าอยู่ด้วยกันเช่นนั้น
ดังนั้นจึงรีบใส่เสื้อผ้า แล้วขับรถเพื่อเตรียมไปรับจรีภรณ์ ระหว่างทางเขาโทรหาจรีภรณ์ แต่ปลายสายกลับบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับเขา ชนุตต์คิดว่าเธอคงจะแกล้งทำเป็นมีความลับกับเขา จึงตอบตกลงไปด้วยรอยยิ้ม
เมื่อถึงที่หมาย จรีภรณ์ยืนรอเขาอยู่ด้านล่างอยู่ก่อนแล้ว ชนุตต์ลงจากรถ กางแขนออกเพื่อหวังจะกอดเธออย่างดีใจ แต่จรีภรณ์กลับเพียงแต่ยิ้มอย่างเย็นชาส่งให้เขา "คุณชนุตต์ เราคุยกันหน่อยดีกว่าค่ะ"
"คุย?" ชนุตต์มองเธออย่างรู้สึกแปลกใจ พบว่าวันนี้เธอดูต่างไปจากทุกวัน และดูจากท่าทางที่จริงนั่นเหมือนไม่ได้กำลังล้อเขาเล่นเลยซักนิด
"ได้สิ อย่างนั้นไปที่ร้านชาด้านหน้าเถอะ" เขาจึงเก็บความรู้สึกที่อยากจะกอดคนตรงหน้าไว้ก่อน แล้วเอ่ยตามจรีภรณ์ไป ลางสังหรณ์บอกเขาว่า วันนี้ที่จรีภรณ์เปลี่ยนไปเช่นนี้ คงเพราะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเป็นแน่
ชนุตต์ขับรถพาเธอมายังร้านชา โดยเขาหาเรื่องพูดคุยกับเธอมาตลอดทาง แต่เธอไม่มองแม้แต่หน้าเขาเลยซักนิด แม้กระทั่งพูดก็ยังไม่พูดกับเขาเลยซักคำ นั่นยิ่งทำให้ชนุตต์รู้สึกใจคอไม่ดี แต่เขาก็คิดไม่ออกว่าสรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จึงทำได้เพียงเก็บอารมณ์ความอยากรู้นี้ไว้แล้วขับรถต่อไปยังร้านชาที่ว่า
เมื่อถึงร้านชาแล้วนั้น เขาให้จรีภรณ์นั่งลง แล้วถามเธอว่าเธอเป็นอะไร?
จรีภรณ์ไม่พูดอะไร เพียงแต่จ้องมองเขาซักพัก รู้สึกลังเล สับสน เจ็บปวด สุดท้ายจึงเอ่ยกลับเขาไปด้วยความเย็นชา "คุณชนุตต์ เราเลิกกันเถอะค่ะ!"
"อะไรนะ คุณพูดอะไรออกมา?" เขามองเธออย่างตกใจ เขารู้สึกสงสัยหรือว่าหูของเขามีปัญหา แต่เมื่อครู่เขาได้ยินอย่างชัดเจนว่าจรีภรณ์บอกเลิกเขา สรุปแล้วเธอเป็นอะไรกันแน่?ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่ายังดีๆอยู่ แต่ทำไมวันนี้ตั้งแต่เจอกันสถานการณ์ก็ไม่ใช่แล้ว แล้วนี่ยังมาบอกเลิกเขาอีก
"ฉันบอกว่า เราเลิกกันเถอะค่ะ" จรีภรณ์พูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ประโยคนี้มันยากเหลือเกินกว่าเธอจะรวบรวมความกล้าที่จะพูดมันออกมาได้ เธอรู้สึกเจ็บปวดมาก แต่พอนึกถึงคลิปวิดีโอเมื่อคืนนี้เธอไม่สามารถให้อภัยเขาได้จริงๆ เธอเกลียดการถูกหักหลักเป็นที่สุด เธอยอมที่จะดูแลหนูดีเพียงลำพังไปตลอดชีวิต และจะไม่ยอมใช้ของร่วมกันกับคนอื่นเด็ดขาด!
"ทำไม ผมไม่ยอม" ชนุตต์รีบปฏิเสธด้วยความร้อนใจ
"ไม่ทำไมค่ะ เพราะเราสองคนไม่เหมาะสมกัน ฉันไม่สนว่าคุณจะยอมหรือไม่ยอม ชนุตต์ เราเลิกกันแล้ว" จรีภรณ์พยายามกลั้นน้ำตาเพื่อกล่าวปิดฉากความรักครั้งนี้ เธอไม่เข้าใจเลย ในเมื่อเขาหลายใจขนาดนั้น แล้วจะยังมาคบกับเธอทำไม ตีสองหน้าอย่างนั้นหรือ?
"จรีภรณ์ คุณล้อเล่นใช่ไหม?" ชนุตต์มองท่าทางของเธอเช่นนี้แล้ว จ้องมองเธอกลับด้วยความโมโห ผู้หญิงคนนี้เห็นเขาเป็นอะไร ก่อนหน้านี้ยังบอกว่าจะจับมือกันตลอดไป แต่ทำไมตอนนี้กลับเปลี่ยนใจเร็วขนาดนี้
"ฉันไม่ได้ล้อเล่นค่ะ ฉันพูดจริง ตั้งแต่ตอนแรกเราก็ไม่ควรที่จะคบกันแล้ว ตอนนี้ที่คบกันมันเป็นความผิดพลาดค่ะ เราจบกันตรงนี้นะคะ"
"จบกันตรงนี้?จรีภรณ์ คุณพูดง่ายจัง คุณเคยบอกผมว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ตลอดชีวิตนี้นะ คุณอย่าคิดหนีผมเลย"
"ชนุตต์ คุณรักฉันไหม?" เธอมองเขาด้วยสายตาที่จริงจัง แล้วเอ่ยถามด้วยความเจ็บปวด
"รัก ผมรักคุณ รักมาก"
"แล้วทำไมคุณต้องทำร้ายฉัน คุณก็รู้ว่าฉันเกลียดการโดนหักหลังที่สุด แล้วทำไมคุณยังทำแบบนี้?"
"ผมทำร้ายคุณอย่างไร คุณกำลังพูดอะไรอยู่กันแน่?" ชนุตต์มองเธอด้วยความรู้สึกสงสัย ตั้งแรกจนถึงตอนนี้เขารู้สึกเหมือนตัวเองฝันไป สรุปแล้ววันนี้เธอเป็นอะไรกัน?
เธอมองท่าทางของชนุตต์ที่ยังคงไม่ยอมรับอยู่เช่นนั้น รู้สึกเจ็บปวดในใจ จึงถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าอย่างนั้นคุณบอกฉันหน่อยสิคะว่าเมื่อคืนคุณอยู่ที่ไหน?”
“ผมอยู่ที่โรงแรม เมื่อคืนผมดื่มเยอะเลยถูกส่งไปที่นั่น ทำไมหรือ?”
“โรงแรม? งั้นฉันขอถามคุณต่อ ว่าเมื่อคืนคุณอยู่คนเดียวหรือเปล่า?” จรีภรณ์ค่อยๆไล่ถามต่อ
“ใช่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เขารู้สึกได้ว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติไป
“ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยบอกฉันทีว่า นี่คือใคร?” เธอหันไปตวาดใส่เขา พลางโยนมือถือลงบนโต๊ะ ณ เวลานี้ใบหน้าเธอนองเต็มไปด้วยน้ำตา
已经是最新一章了
加载中
