ตอนที่76 คู่หมั้นของคนอื่น

ตอนที่76 คู่หมั้นของคนอื่น จรีภรณ์ไม่ได้พูดอะไร คนประจบสอพลอเช่นนี้ไม่มีค่าพอให้เธอไปคลุกคลีด้วยอยู่แล้ว จึงอุ้มหนูดีเดินหลีกออกไป ระหว่างนั้น จิรภาสดูแลทั้งหนูดีและจรีภรณ์เป็นอย่างดี ตามใจยึดเอาพวกเขาเป็นหลัก มองดูท่าทางของหนูดีที่กำลังกินอย่างมีความสุข จรีภรณ์ก็อดยิ้มตามไม่ได้ แต่เมื่อรู้สึกถึงสายตาของจิรภาสที่มองมายังตัวเอง รอยยิ้มของเธอจึงเปลี่ยนไปทันที นั่นทำให้จิรภาสรู้สึกถอดใจ ถึงอย่างไร เธอก็เกลียดเขาอยู่ดี ตั้งแต่รู้ว่าจรีภรณ์เลิกกับชนุตต์แล้วนั้น หลายวันติดต่อกัน ที่เขาจะไปปรากฏตัวอยู่ที่ด้านล่างของตึกเพื่อให้ได้เจอจรีภรณ์ โดยใช้ข้ออ้างที่จะมาเจอหนูดีครั้งแล้วครั้งเล่าเป็นเหตุผลในการมาปรากฎตัวแต่ละครั้ง และยิ่งทำให้เธอรู้สึกโมโห เนื่องจากทุกการมาของจิรภาส หนูดีก็ไม่ร้องเรียกหาคุณพ่อชนุตต์ของเขาอีกเลย ก่อนหน้านี้เอาแต่เดินตามเข้าต้อยๆ แต่ตอนนี้สิ ตั้งแต่มีจิรภาสแล้วนั้น ก็กลับเปลี่ยนไปทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาเห็นจิรภาสเดินเข้าออกบ้านตัวเองเป็นว่าเล่นแบบนั้นแล้ว เธอต้องอดทนที่จะไม่ตีเขาเพราะความใจร้อนของเธอจนในที่สุดความอดทนของเธอก็ถึงขีดสุดระเบิดออกมาจนได้ ช่วงบ่าย เดิมทีจรีภรณ์อยากจะพาหนูดีออกไปข้างนอก แต่กลับได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น ณ ตอนนั้นเธอคิดว่าคงเป็นยายโสรยา จึงเดินไปเปิดประตูให้ “คุณจิรภาส” เมื่อจรีภรณ์เห็นว่าเป็นจิรภาสที่ยืนส่งยิ้มให้อยู่หน้าประตูแล้วนั้น เธอจึงจะปิดประตูหนีทันที แต่เขากลับคว้ามือเธอไว้เสียก่อน “คุณให้ผมเข้าไปข้างในก่อนนะ แล้วคุณจะระบายกับผมอย่างไรก็ได้” “ปล่อย” เธอสะบัดมือเขาออกอย่างรังเกียจ “ผมมาหาหนูดี ครั้งที่แล้วผมนัดกับหนูดีไว้แล้ว” จิรภาสยกของในมือขึ้น พลางส่งยิ้มไปให้เธอ “คุณจิรภาส ต่อไปนี้ฉันขอให้คุณอย่ามาให้พวกฉันเห็นหน้าอีกได้ไหมคะ?” เธอกล่าวพลางจะปิดประตูลง แต่ขณะนั้นหนูทีก็ปรากฎตัวอยู่ตรงห้องรับแขกพอดี เมื่อหนูดีเห็นจิรภาส จึงวิ่งมาหาเขาอย่างดีใจ “เย้ คุณอาจิรภาสมาแล้ว” “มาให้คุณอากอดหน่อยนะ” ราวกับเหมือนมีคนมาช่วยชีวิตเขา จึงรีบถือโอกาสดันตัวเองเข้ามาในบ้าน ยื่นแขนตัวเองรับหนูดีเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ทิ้งไว้เพียงจรีภรณ์ที่มองตามด้วยความหงุดหงิด แต่กลับทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความกังวล “หนูดีครับ คุณอาดีกับหนูดีไหมครับ” จิรภาสเล่นอยู่กับหนูดีซักพักหนึ่งมองหนูดีแล้วเอ่ยถามขึ้น หนูดีที่กำลงเล่นของเล่นใหม่ที่เขาซื้อมาให้พลางตอบโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง “ดีครับ คุณอาจิรภาสดีกับหนูดีที่สุดเลย แถมยังพาหนูดีไปกินของอร่อยด้วย” “ถ้าอย่างนั้น ต่อไปให้คุณอาเป็นคุณพ่อของหนูดีดีไหมครับ?” เขารุกถามต่อ ประโยคนี้เขาคิดไว้นานแล้ว วันนี้ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนคืบหน้าขึ้น จึงลองถามคำถามนี้ดู แต่นึกไม่ถึงว่าเมื่อหนูดีได้ยินแล้วนั้นกลับวางของเล่นลงทันที ทั้งยังบอกว่าไม่ได้อีกด้วย “ทำไมล่ะครับ?”เขาไม่คิดว่าหนูดีจะจริงจังขนาดนี้ จึงจ้องมองไปยังดวงตาของหนูดีพลางเอ่ยถามออกมา “เพราะพวกผู้ใหญ่ชอบโกหก ก่อนหน้านี้คุณอาชนุตต์ก็บอกว่าจะมาเป็นพ่อของหนูดี แต่ตอนนี้เขาก็ไม่ได้มาเป็นพ่อของหนูดีแล้ว ทำให้หนูดียังขอเรียกพ่ออยู่ตั้งหลายครั้ง แล้วตอนนี้คุณอาก็จะมาเป็นพ่อของหนูดีอีก ถ้าคุณอาหลอกหนูดีอีกล่ะ?” หนูดีพูดต่อด้วยความกังวล ใบหน้าเริ่มมีสีแดง เมื่อเขาได้ฟังที่หนูดีบอกเขาแล้วนั้น ในใจกลับรู้สึกแย่ลงทันที ชนุตต์ตอนนั้นผิดคำพูด แล้วนี่ยังจะมารับเป็นพ่อของหนูอีกอย่างนั้นหรือ เขาจึงกล่าวปลอบใจหนูดีต่อ “ฟังนะหนูดี คุณอาไม่ใช่คุณอาชนุตต์ คุณอารักษาสัญญากับหนูดีแน่ๆ พูดได้แล้วก็ต้องทำได้ด้วยสิครับ” “จริงไหมครับ?” หนูดีมองท่าทางของจิรภาสราวกับจะถูกเขาโน้มน้าวจนเกือบสำเร็จ หากเพียงแต่ขณะนั้นจรีภรณ์เดินเข้ามาแล้วเอ่ยถามเขา “คุณจิรภาส คุณกำลังพูดอะไรกับลูกฉันอยู่?” “จรีภรณ์ คือผม....” จิรภาสตกใจ มองจรีภรณ์กลับไปด้วยความรู้สึกกังวล “คุณจิรภาส เชิญคุณออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ บ้านฉันไม่ต้อนรับคุณ” “จรีภรณ์ ผมอยากจะอยู่กับคุณจริงๆ ให้ผมดูแลคุณกับหนูดีนะ!” เขามองเธอและเอ่ยกับเธอด้วยคำพูดที่จริงจัง สายตาแสดงความอ้อนวอนออกมาให้เห็น “หึ” เธอหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น คำพูดแบบนี้ดูคุ้นหูยิ่งนัก ตอนนั้นชนุตต์ก็พูดกับเธอเช่นนี้ สุดท้ายล่ะ ก็ไปนอนเกลือกกลิ้งกับผู้หญิงคนอื่นอยู่บนเตียงอยู่ดี แล้วตอนนี้จิรภาสมาแสร้งทำเป็นอยากจะรักอะไรขึ้นมาอีก ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ “คุณไม่รู้สึกว่าประโยคนี้มันดูจอมปลอมเลยหรือคะ? วันนั้นใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกใดๆของคุณ ฉันยังจำมันได้ดี หรือคุณลืมไปแล้วว่าตอนนั้นคุณเป็นคนไล่ฉันออกมาเอง?” “จรีภรณ์ ตอนนั้นมันเป็นเรื่องเข้าใจผิด คุณฟังผมอธิบายก่อนนะ” จิรภาสก้าวเข้าไปหาเธอหวังเพื่อจะดึงมือรั้งเธอไว้ แต่เธอกลับอุ้มหนูดีขึ้นแล้วบอกกับเขา “เชิญคุณกลับไปก่อนเถอะค่ะ ก่อนที่แม่ของคุณจะมาเห็น แล้วจะมาก่อความวุ่นวายในบ้านของฉันอีก” “จรีภรณ์ ผมยอมรับว่าครั้งนั้นเป็นความผิดของแม่ผม แต่ผมเชื่อว่าคนเป็นแม่จะไม่ทำเช่นนี้แน่ๆ มันจะต้องมีอะไรที่เข้าใจผิดกัน” เขาอดทนที่จะอธิบายให้เธอฟังต่อ เรื่องราวครั้งก่อนตอนที่เขารู้แล้วนั้น เขาก็รู้สึกโกรธมากเช่นกัน แต่นั่นคือแม่ของเขา เขาจะทำอะไรได้? แล้วอีกอย่างเขาเชื่อในความเป็นแม่คน ถึงแม้ว่าแม่เขาจะเกลียดจรีภรณ์ แต่แม่คงไม่ใช้วิธีเลวทรามแบบนนั้นมาจัดการกับเด็กอยู่แล้ว เรื่องนี้เขารู้สึกว่ามันมีลับลมคมในแฝงอยู่ ซึ่งหากยังไม่ตรวจสอบให้ชัดเจนเสียก่อน เขาก็ไม่อยากทำให้งูตื่นจนกลายเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต แต่ประโยคนั้นที่เขาพูดออกไปทำให้จรีภรณ์ยิ่งโมโหขึ้นไปอีก ราวกับเขากำลังว่าเธอมีเจนตนาจะก่อกวน จึงจ้องมองไปยังจิรภาสแล้วพูดกับเขา “ใช่ ทุกอย่างเป็นความผิดของฉันเอง ในเมื่อฉันไม่ดีแล้วคุณจะมาที่นี่ทำไม คุณกลับไปสิ!” “ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น” จิรภาสรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองพูดนั้นทำให้เธอตีความหมายผิดไป เขาถอนหายใจอย่างรู้สึกเสียใจ ช่วงเวลาแบบนี้เขาจะพูดแบบนั้นไปทำไมกัน? “คุณไปซะ บ้านฉันไม่ต้อนรับคุณ” จรีภรณ์ตะโกนเสียงดังใส่เขา แต่ครั้งนี้กลับทำให้หนูดีตกใจจนร้องไห้เสียงดัง เธอกอดปลอบหนูดีด้วยความสงสารจับใจพลางจ้องมองไปยังจิรภาส เขารู้ว่าตอนนี้มีเด็กน้อยอยู่ด้วยเขาไม่ควรจะพูดเรื่องเหล่านี้ จึงรีบเอ่ยบอกกับเธอ “ถ้าอย่างนั้น ผมไปก่อน คุณอย่าเพิ่งใจร้อนนะ” พูดจบเขาก็เดินออกมาจากบ้านของเธอ เมื่อพอเดินมาถึงด้านล่างตึกเขากลับยังไม่ไปไหน แต่นั่งสูบบุหรี่อยู่ในรถ พลางคิด ตัวเขาเองรู้สึกว่าเรื่องราวระหว่างเขากับเธอจะต้องรีบหาทางออกให้ได้โดยเร็ว มิเช่นนั้นเขาคงจะต้องแบกรับชื่อคู่หมั้นของคนอื่นอยู่เช่นนี้ตลอดไป เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงกดโทรศัพท์โทรออกหาชญาภาทันที ขณะนั้นชญาภากำลังปรึกษาคุยกันเรื่องที่จะจัดการกับจรีภรณ์อยู่กับนพนา นับตั้งแต่ที่พวกเขารู้ว่าจรีภรณ์เลิกกับชนุตต์แล้วนั้น ก็รู้สึกดีใจกันเป็นยกใหญ่ จะว่าไปแล้วแผนการนี้ก็เป็นแผนของนพนานั่นเอง ตอนนั้นหลังจากที่เธอดื่มกาแฟกับนิรมลเสร็จแล้วนั้น ชญาภากลับมาถึงบ้านก็ได้เล่าสิ่งที่เขาคุยกันทั้งหมดให้กับมารดาฟัง แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อหลังจากที่นพนาได้ฟังดังนั้นแล้ว ถึงกับด่าสาดเสียเทเสียออกมาเสียนี่ เดิมทีเธอคิดว่าที่นิรมลมาหาลูกสาวของตนเป็นเพราะจะร่วมมือกันจัดการกับจรีภรณ์ แต่ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเก่งขนาดนี้ ตั้งแต่คุยกันตอนแรกตั้งใจจะถามคำถามต่างๆมากมาย เพื่อเยาะเย้ยว่าพวกเขาเป็นไก่ป่าที่พยายามจะบินให้สูง แถมยังเป็นมือที่สามอีกด้วย แต่ลูกสาวของเธอเองที่ไม่มีสมอง ดันไปตอบคำถามของนิรมลเสียมากมายขนาดนั้น นิรมลจะหยิบเรื่องเหล่านี้เหยียดหยาม เหน็บแนมตัวเอง โง่เสียจริงๆ นพนารู้สึกโมโหขึ้นมา แต่เธอกลับมาคิดๆดูแล้ว เธอรู้สึกร้อนๆหนาวๆ ในใจกลับรู้สึกกังวล ในปีนั้นเรื่องราวเหล่านี้ผู้หญิงคนนี้กลับสืบหาความจริงได้อย่างง่ายดาย นั่นหมายความว่าอะไร? ใช่ว่าทุกคนหรือเปล่าที่ต้องการรู้อะไรแล้วไปสืบหาแล้วก็จะได้รู้ ความคิดนี้ทำเอานพนารู้สึกตกใจ แต่เธอก็คิดอีกว่า ใครจะไม่มีอะไรทำถึงขนาดต้องมาสืบหาเรื่องของเธอ? แต่ยังโชคดี ที่ตอนนั้นการตายของนลินนาถเขาจัดการได้อย่างสะอาดหมดจด ถึงตอนนี้ก็คงไม่มีหลักฐานอะไรหลงเหลือไว้ หากมิเช่นนั้นแล้วถูกสืบค้นขึ้นมา อีกครึ่งชีวิตหลังจากนี้เธอคงไม่ได้ใช้มันเป็นแน่ นพนาจึงเสนอแนะวิธีให้ โดยใช้วิธีในครั้งนั้นของจิรภาสกับชญาภาอีกครั้งหนึ่ง เพียงแต่เปลี่ยนตัวแสดงเป็นชนุตต์และนิรมล คงจะไม่บอกไม่ได้ว่าจิตใจของนพนานั้นร้ายกาจจริงๆ ตอนนั้นเรื่องนี้เขาทำร้ายจรีภรณ์ด้วยความเกลียดชัง ทำให้จรีภรณ์เสียใจ แต่ตอนนี้เธอก็ใช้วิธีการนี้อีกครั้งหนึ่ง เธอเชื่อว่า หากจรีภรณ์เห็นทุกอย่างคงจบสิ้นลงทันทีเช่นกัน เธอรู้ว่าการทำร้ายผู้หญิงคนนึงโดยใช้วิธีที่โหดร้ายและตรงไปตรงมาที่สุดนั่นก็คือ การเห็นผู้ชายคนที่เรารักมากที่สุดไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นนี่เอง แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ หลังจากเหตุการณ์นั้นเธอก็ได้ยินข่าวว่าจรีภรณ์กับชนุตต์เลิกกันแล้ว เธอรู้ ว่าครั้งนี้เธอชนะอีกแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นนพนาจึงหัวเราะออกมา อย่างนั้นแล้วแผนขั้นต่อไป เธอคงดำเนินการต่อได้แล้วสินะ ขณะที่สองแม่ลูกกำลังปรึกษากันอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือของชญาภาดังขึ้น ดูชื่อที่แสดงบนหน้าจอ ชญาภาจึงรู้สึกตกใจ “แม่ ทำอย่างไรดี จิรภาสโทรมา ทำไมอยู่ดีๆเขาถึงโทรมาหาหนูล่ะ?”