ตอนที่ 40 ไม่แน่ว่าลีลาบนเตียงอาจจะเร้าใจก็ได้นะ

ต๭นที่ 40 ไม่แน่ว่าลีลาบนเตียงอาจจะเร้าใจก็ได้นะ นภสรพูดจบ สายก็ถูกตัดไป แม้แต่คำว่า “บ๊ายบาย” ยังไม่มี นภสรมองไปที่โทรศัพท์อย่างงงๆ แล้วถึงกับขมวดคิ้ว อีกด้านนึง ปองพลผลักประตูห้องทำงานเข้ามา ก็พบกับโยธิน ที่กำลังโยนของบางอย่างลงบนโต๊ะทำงาน เมื่อสังเกตดีๆ ก็พบว่ามันคือโทรศัพท์ของเขานั่นเอง โยธินขยี้จมูกเล็กน้อย “คือว่า ภรรยาของนายโทรเข้ามาฉันก็เลยรับสายแทน ฉันไม่ทันระวังก็เลยหลุดปากบอกไปว่าคืนนี้บริษัทมีงานเลี้ยง......” แม้จะเป็นการพูดย้อนแย้งกับความเป็นจริง แต่เขาก็พูดมันออกมาได้อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ปองพลกวาดมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา โยธินรีบเปลี่ยนคำพูดทันที เปลี่ยนน้ำเสียงที่ดูกระตือรือร้น “ในฐานะที่ฉันเป็นเจ้านายที่มีหน้ามีตา ไหนๆฉันก็รับปากกับพวกเขาไว้ดิบดีแล้ว ว่าจะพาคู่นายมาทานข้าวด้วยกัน ฉันจะผิดคำพูดได้ยังไงกัน” ปองพลไม่ได้สนใจเขา เปิดดูบัญชีรายชื่อสายเรียกเข้า – โทรออก สายตาก็ไปหยุดอยู่ที่หมายเลขที่โยธินเพิ่งโทรออกไป เขาเงียบไปสองวิ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองโยธิน “ครั้งนี้ฉันจะยกเว้นให้นะ” ...... เมื่อวางสายจากโยธินแล้ว นภสรก็เดินไปค้นตู้เสื้อผ้า งานเลี้ยงบริษัท ใส่ชุดอะไรดีนะ? นภสรหยิบเสื้อออกมาตัวนึง แล้วเอามาทาบตัวหน้ากระจก เธอเห็นผ้าพันแผลที่ยังอยู่บนหัว เธอเกือบลืมไปเลยว่าตัวเองยังมีแผลอยู่บนหัวอยู่ สุดท้าย เธอก็เลือกชุดที่เรียบง่ายที่สุด เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนเจ็ดส่วน ปล่อยผมยาวสยาย แต่งหน้าอ่อนๆ ดูสมวัยสุดๆ เธอออกจากบ้านแล้วขึ้นแท็กซี่ ปองพลก็โทรเข้ามา คราวนี้เป็นปองพลจริงๆ “ฉันกลับไปรับเธอ” เสียงของเขาดังมาจากโทรศัพท์ น้ำเสียงไพเราะน่าฟัง มือข้างนึงของนภสรจับโทรศัพท์ไว้ มืออีกข้างก็ยื่นไปเปิดหน้าต่างรถ “ไม่ต้องหรอก ตอนนี้ฉันอยู่บนรถแล้ว” ปองพลจึงพูดขึ้น “อื้ม โลเคชั่นคือ club beautiful night นะ” “รู้แล้วล่ะ” โยธินส่งโลเคชั่นมาให้เธอแล้วก่อนหน้านี้ แต่ว่า เขาใช้เบอร์ส่วนตัวส่งมา เมื่อวางสาย ไม่นานก็มาถึง club beautiful night โยธินนี่ใจกว้างมากจริงๆเลยนะ แค่งานเลี้ยงพนักงานก็ต้องมาจัดถึงที่นี่ คนมีเงินทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด นภสรจ่ายค่าโดยสารเสร็จแล้วก็หันหน้ากลับมา ก็เจอกับปองพลที่ยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า เขาเองก็เงยหน้าขึ้นมาพอดี เขาแอบยิ้มเล็กน้อย ยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อน เหมือนรอให้เธอเดินเข้าไป นภสรใบหน้าร้อนผ่าว จับกระเป๋าแล้วเดินไปหาเขา “นายรอนานแค่ไหนแล้วเนี่ย?” วันนี้เธอสวมรองเท้าไม่มีส้น เมื่อยืนข้างๆปองพลแล้ว ก็ต้องเงยหน้าถึงจะเห็นหน้าเขา เธอถึงได้รู้ว่าปองพลสูงกว่าเธอมากขนาดไหน ปองพลยิ้ม ก่อนจะจูงมือเธอเข้าไปด้านใน “ทุกคนก็พึ่งมาถึงเหมือนกัน เข้าไปกันเถอะ” โยธินจองเป็นห้องวีไอพีสุดหรูเอาไว้ ตอนที่ปองพลพานภสรเดินเข้าไปด้านในนั้น ห้องจัดงานที่เดิมทีกำลังสนุกเฮฮาก็เงียบลงมาในทันใด คนในงานต่างพากันหันมามองนภสรเป็นสายตาเดียวกัน อยู่ๆก็ถูกสายตาจำนวนมากจ้องมองแบบนี้ ทำเอานภสรรู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมา เธอเดินชิดปองพลอย่างลืมตัว ปองพลสังเกตเห็นถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเธอ เผยยิ้มออกมา ไม่ได้สนใจสายตาของผู้คนที่จ้องมองมาอย่างตะลึงจนปากจะฉีกถึงคางอยู่แล้ว ก่อนจะจูงมือเธอไปนั่ง แถมยังดึงเก้าอี้ให้เธออย่างมีความเป็นสุภาพบุรุษ บริษัทแห่งนี้ไม่ใช่บริษัทใหญ่โตอะไร คนก็น้อย แผนกนึงก็มีเพียงสี่ห้าคนเท่านั้น โต๊ะที่ปองพลนั่งนั้นส่วนใหญ่จะเป็นผู้จัดการ มีทั้งชายทั้งหญิง นอกจากปองพลกับโยธินแล้ว นภสรก็ไม่รู้จักใครอีกเลย หลังจากนั่งลงแล้ว เธอก็ไม่ค่อยได้พูดอะไรมาก ทำได้เพียงนั่งกินอาหารอย่างเงียบๆ ปองพลเองก็ไม่ค่อยพูดอะไร แถมยังคอยตักอาหารแกะปูยื่นทิชชู่ให้เธอ กลับกัน โยธินคุยกับใครก็ใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ไม่มีบุคลิกของการเป็นเจ้านายเลยสักนิด จนเมื่อมีพนักงานหญิงคนนึงพูดขึ้นมา “คุณนายสวยขนาดนี้ แถมมารยาทก็ดีอีก คงไม่ได้เป็นลูกหลานของเศรษฐีบ้านไหนหรอกนะคะ ประธานปองพลนี่โชคดีจริงๆเลยนะคะ” ปองพลกำลังหยิบกุ้งที่ปอกแล้วใส่เข้าไปในถ้วยของนภสร ได้ยินแบบนั้นแล้วปองพลก็ถอดถุงมือแบบใช้แล้วทิ้งออก ก่อนจะตอบกลับอย่างเรียบๆ “แน่นอน” ไม่รู้ว่าเขาหมายถึงเรื่องที่นภสรเป็นลูกหลานบ้านเศรษฐี หรือเรื่องที่เขาโชคดีกันแน่ นภสรเงยหน้าขึ้นมองพนักงานหญิงคนนั้น ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยปากพูด ก็มีคนอีกคนพูดเสริมขึ้นมา “คุณนายเป็นคนบ้านไชยกาลหรือเปล่าคะ?” เมื่อประโยคนั้นหลุดออกมา ห้องทั้งห้องก็เงียบลงในทันที บ้านไชยกาลมีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วเมืองเมฆ เรื่องครอบครัวใหญ่นั้น มีคนพูดกันปากต่อปาก คนที่รู้จักก็เริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ คุณนายหนึ่งของบ้านไชยกาลหมั้นหมายกับคุณชายบ้านตุงคนาครตั้งนานแล้ว หากคุณนายเป็นคนในตระกูลไชยกาลจริงๆ ก็คงจะต้องเป็นคุณนายสองผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือคนนั้นแน่ๆ คนที่นั่งอยู่ในนี้ต่างก็พากันคิดถึงเรื่องนั้น ถึงได้เงียบกันหมดแบบนี้ โยธินเลิกคิ้ว สีหน้าดูสนุกสนาน “ดูออกด้วยเหรอคะเนี่ย?” นภสรวางตะเกียบในมือลง เงยหน้าขึ้นมองคนที่พูดคนนั้น ท่าทางดูหยิ่งยโส คนๆนั้นเพียงแค่ต้องการจะทดสอบดู ไม่คิดว่านภสรจะยอมรับออกมาตรงๆแบบนี้ มันกลับทำให้เธอพูดอะไรต่อไม่ถูก “คุณนายมีบุคลิกและมารยาทดีแบบนี้ แน่นอนว่าคงไม่ได้โตมาในครอบครัวธรรมดาๆหรอกครับ” มีคนช่วยพูดคลี่คลายสถานการณ์ขึ้นมา นภสรยิ้มแห้งๆอย่างไม่ได้ใส่ใจ “งั้นก็แสดงว่า คุณนายเป็นคนบ้านตระกูลไชยกาลจริงๆเหรอคะ?” คนที่พูดคำนี้ขึ้นมาคือพนักงานหญิงคนเดิม นภสรชายตามองเธอเล็กน้อย “ไม่คิดเลยนะคะว่าพนักงานในบริษัทนี้จะมีวิสัยทัศน์ที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้” พูดจบก็หันหน้าไปทางโยธิน “จะว่าไปเจ้านายอย่างคุณโยธินเนี่ย จะต้องคอยสอนลูกน้องมาอย่างดีเลยใช่มั้ยล่ะคะ” เธอสังเกตเห็นสีหน้าที่แสดงความสนุกสนานกับเรื่องนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว เขาน่าจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธออยู่แล้วแน่ๆ และเธอเองก็เดาออกตั้งแต่แรกแล้วว่าจะต้องมีคนพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างแน่นอน เธอไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยอะไร จากความช่วยเหลือที่โยธินมีให้ปองพลแล้ว เธอจะทำเรื่องไม่ไว้หน้าโยธินไม่ได้ แต่ว่า ความรู้สึกที่ถูกคนอื่นๆมองเป็นตัวตลกแบบนี้ มันไม่ดีสักเท่าไหร่เลย “จริงๆ เล๊ย ของอร่อยๆ เยอะแยะขนาดนี้ยังไม่สามารถปิดปากพวกแกได้เลยเหรอเนี่ย! พวกแกกินมันเข้าไปเลยนะ เพิ่มกับข้าวมาอีกโต๊ะละสิบอย่าง กินไม่หมดห้ามกลับ!” เมื่อโยธินพูดจบ ก็หันไปขยิบตาให้นภสร จากนั้นก็อมยิ้ม แฝงไปด้วยความรู้สึกพึงพอใจ นภสรแสร้งยิ้มแล้วหันไปจ้องเขา ก่อนหันไปพูดกับปองพล “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” โยธินมองนภสรลุกเดินออกไป ขยี้จมูก หันไปคุยกับปองพล “เหมือนเธอจะโกรธนะ ทำไมถึงได้หัวร้อนแบบนี้ล่ะ” ปองพลส่งสายตาเย็นชากลับไป “กรรมตามสนอง” นภสรคุ้นเคยกับ club beautiful night เป็นอย่างดี เธอเดินแปปเดียวก็ถึงห้องน้ำแล้ว เธอเข้าไปได้ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงสองคนเดินสนทนากันเข้ามา “ดูแล้วก็สวยดีนะ ตอนแรกก็คิดว่าเป็นคุณหนูบ้านตระกูลใหญ่ที่ไหน ที่แท้ก็เป็นคนบ้านไชยกาลนี่เอง” “ไม่แน่ว่าลีลาบนเตียงอาจจะเร้าใจก็ได้นะ......” “ลีลาบนเตียงของฉันก็พอจะ......” นภสรขี้เกียจฟังต่อ เธอเปิดประตูเดินออกไป “คำถามแบบนี้ เดินมาถามฉันเองจะดีกว่ามั้ยคะ?” -โปรดติดตามตอนต่อไป 25/11/2019-