ตอนที่ 50 กลับมาทำงานที่บริษัทของบ้านไชยกาลอีกครั้ง

ต๭นที่ 50 กลับมาทำงานที่บริษัทของบ้านไชยกาลอีกครั้ง “ท่านประธานกรรมการดิฉันทำงานอยู่ที่นี่มาสามปีแล้ว เป็นพนักงานเก่าแก่...” พนักงานที่เคาน์เตอร์พอเห็นธนกรลงมาก็รู้สึกตะลึงงันอยู่แล้ว พอเห็นท่าทางสนิทสนมของธมกรกับนภสร ก็ยิ่งตกใจจนตาถลน ทำไมปู่หลานสองคนดูสนิทกันขนาดนี้ไม่เหมือนกับข่าวลือที่ว่าเธอไม่เป็นที่รักใคร่ของคนที่นี่ “ก็เพราะว่าเป็นพนักงานเก่าแก่ของบริษัทนี่ไง จึงทำให้เห็นถึงว่านี่เป็นปัญหาที่ควรแก้ไข ก่อนหน้านี้ช่วงที่นภสรเคยทำงานที่นี่เธอคือหลานสาวของฉัน หลานสาวมาหาปู่แล้วเธอไม่ยอมให้หลานฉันขึ้นไปหาฉัน คิดไม่ถึงจริงๆว่าพนักงานตัวเล็กๆจะมีอำนาจกล้าทำถึงเพียงนี้” ธมกรทำสีหน้าไม่พอใจ ใบหน้าพนักงานตรงเคาน์เตอร์จึงซีดเผือด “ท่านประธานกรรมการคะ ดิฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันทำงานที่บริษัทมาสามปีแล้ว ถึงแม้ไม่มีคุณงามความดีแต่ก็มีความมานะอดทนทำงาน ขอร้องท่านประธานอย่าไล่ดิฉันออกเลยนะคะ” พนักงานทำท่าเหมือนจะร้องไห้ดูแล้วให้น่าสงสาร แต่ว่านภสรไม่ได้คิดที่จะปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ เธอหันไปหาธมกร “คุณปู่คะ หนูคิดว่ายังไงก็ไม่ควรให้อยู่ต่อไปนะคะ ก็เหมือนกับที่คุณปู่พูดเมื่อสักครู่เป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์ยังสามารถตัดสินใจโดยพลการไม่ให้หลานขึ้นไปหาคุณปู่ ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ก็คงจะมีคนมากมายเลียนแบบ บริษัทไชยกาลถือได้ว่าเป็นบริษัทใหญ่ที่มีชื่อเสียงอยู่ในเมืองเมฆนะคะ” สิ่งที่เพิ่งได้ยินมาจากนภสรทำให้ธมกรนั้นคิดตามและเห็นด้วยกับเธอ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบนภสร แต่ว่าเรื่องอื้อฉาวภายในครอบครัวไม่ควรแพร่ออกไป แม้กระทั่งพนักงานตัวเล็กในบริษัทยังสามารถรังแกนภสรได้ ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปคนที่ขายหน้าก็คือบ้านไชยกาลเอง ถ้าพูดถึงเรื่องหน้าตาของบ้านไชยกาลเรื่องนี้ธมกรยอมไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ธมกรต้องการให้นภสรกลับมาทำงาน แน่นอนว่าต้องยอมทำตามน้ำกับสิ่งที่เธอคิดหน่อย “ถ้าอย่างนั้นให้ไล่ออกเพื่อเป็นการตักเตือนคนอื่นๆไปด้วย” ได้ยินสิ่งที่ธมกรตัดสินใจ นภสรรู้สึกพอใจยิ้มออกมา เวลานี้พอดีกับที่นรมนเดินลงมา พอเห็นนภสร เธอจึงยิ้มและเดินผ่านไป “นภสรมาแล้วหรือ” “ต่อไปนี้นภสรจะอยู่ในบริษัทนี้ ในฐานะที่เธอเป็นพี่สาว เธอต้องคอยช่วยสอนนภสรด้วย ตามนี้นะ เรื่องนี้ยกไปให้ฝ่ายบุคคลจัดการปู่มีธุระ นภสรเราไปกันเถอะ” จากคำสั่งของธมกร นภสรจึงเดินตามเขาไปอย่างว่าง่ายเพื่อไม่ให้เขาเสียหน้า “พี่นรมน ฉันขึ้นไปก่อนนะคะ” นภสรหันมายิ้มสดใสแถมยังกระพริบตาเต็มไปด้วยการยั่วยุใส่นรมน ใบหน้าของนรมนยังคงรักษารอยยิ้มไว้แต่มือของเธอกำหมัดไว้แน่น ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีอะไรสักอย่าง มีสิทธิ์อะไรถึงมาทำท่าลำพองใจขนาดนี้ …… นภสรเดินตามธมกรมาถึงห้องทำงานใบหน้าที่ยิ้มแย้มหายไป เธอต้องการทำให้ธมกรเอ็นดู เธอคาดเดาว่าธมกรเองต้องการให้คนอื่นรู้ว่าบ้านไชยกาลนั้นมีความโอบอ้อมอารีและรักใคร่กลมเกลียวกัน ต่อหน้าคนอื่นสองฝ่ายเห็นพ้องต้องกัน แต่พออยู่ส่วนตัวก็สามารถแสดงธาตุแท้ของตัวเองออกมา “สัญญาให้ร่างใหม่ตามนี้อีกชุดนะคะ” นภสรนำสัญญาวางต่อหน้าธมกร ธมกรมองเธอ “เธอร่างเองหรือ” นภสรนั่งลงที่ด้านข้างพูดช้าๆ “ใช่ค่ะ วิชาโทของฉันคือกฎหมายเพราะฉะนั้นอย่าคิดจะโกงฉัน” ธมกรได้ยินที่นภสรพูดอย่างนี้ สีหน้าจึงรู้สึกกระดากอายสัญญาก่อนหน้านี้เขาให้ทนายเขียนตุกติกเพิ่มนิดหน่อยจริงๆ ในฐานะที่เป็นนักธุรกิจเขาต้องคำนึงถึงผลประโยชน์ตัวเองเป็นที่สุด นภสรพูดเปิดโปงออกมาแบบนี้แล้วเขาจึงไม่สามารถทำให้เธอตกหลุมพรางในสัญญาได้ จำใจต้องทำหน้าเย็นชาเรียกทนายเข้ามาให้ร่างสัญญาตามที่นภสรบอกขึ้นมาใหม่อีกฉบับ เสร็จแล้วทั้งสองฝ่ายเซ็นชื่อลงตราประทับ สัญญาอยู่ในมือแล้ว นภสรจึงเผยรอยยิ้มสดใสออกมา “ต่อไปนี้การประชุมผู้ถือหุ้น ยังไงคุณปู่ต้องแจ้งหนูด้วยนะคะ” ธมกรรู้สึกปวดใจที่ต้องเสียหุ้น แต่ว่าพอคิดถึงผลประโยชน์ที่จะได้มาจึงรู้สึกว่าหุ้นนั้นเป็นแค่ผลประโยชน์เล็กๆแค่หางแถว นภสรยิ้มออกมาทันที เป็นอย่างที่คิดไว้ว่าเรื่องมันคงไม่ง่ายขนาดนี้ เธอเองรู้สึกแปลกใจมาก มีเหตุผลอะไรกันแน่ที่ทำให้ธมกรยอมเอาหุ้นให้เธอ “บริษัทL.Kจะมาทำความร่วมมือกับบริษัทพวกเรา แต่ว่า อีกฝ่ายระบุมาว่าต้องให้เธอเป็นผู้รับผิดชอบ” ธมกรพูดไปด้วยมองพิจารณานภสรไปด้วย เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไรอีกฝ่ายถึงเสนอเงื่อนไขแบบนี้แต่ว่าสำหรับเขามันมีแต่ได้กับได้ ไม่ได้เสียประโยชน์ใดๆเลย ถ้าบริษัท L.K ร่วมมือกับบริษัทบ้านไชยกาลมันสามารถทำกำไรให้มากกว่าหุ้นที่ยกให้นภสรไปอีกเยอะ “ทำไมต้องเป็นฉัน” นภสรบีบสัญญาที่อยู่ในมือแน่นสีหน้าคิดทบทวนไตร่ตรอง ถึงแม้ว่าบริษัทL.Kจะเข้ามาในประเทศจีนไม่นานมากแต่บริษัทL.Kที่มีศักยภาพและเข้มแข็งขนาดไหนทุกคนต่างก็เห็นเป็นประจักษ์อยู่แล้ว เวลาก่อนหน้าไม่นานมานี้ได้ยินมาว่าประธานบริษัทL.Kนั้นกลับมาแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าจะมาทำความร่วมมือกับบริษัทในประเทศจีน นภสรคิดว่าถ้าบริษัทL.Kอยากจะหาบริษัทที่ร่วมมือด้วยนั้นคงไม่ยาก มีหลายบริษัทที่อยากเข้าร่วมด้วย แต่ทำไมถึงต้องเจาะจงที่บริษัทไชยกาลแล้วยังเจาะจงเธออีก รู้สึกดูไม่ชอบมาพากล “พรุ่งนี้กลับมาทำงานได้แล้ว รีบทำความร่วมมือกับบริษัทL.Kให้ได้เร็วๆแล้วบริษัทจะสามารถได้ผลประโยชน์เร็วด้วยมาถึงจุดนี้แล้วเธอน่าจะเข้าใจนะ มิฉะนั้นสองสามปีที่เรียนอยู่ต่างประเทศมันก็ไร้ประโยชน์” ธมกรเป็นฝ่ายตัดสินใจให้เธอเองไม่เปิดโอกาสให้เปลี่ยนใจ เรื่องนี้กลับเป็นเรื่องที่เตือนสตินภสร ถึงสาเหตุที่ส่งเธอไปต่างประเทศเธอมองธมกรด้วยสายตาเย็นชาไม่พูดอะไรอีก เธอรู้ว่าว่าธมกรมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงอยู่แล้ว แต่กลับคิดไม่ตกว่าเพราะอะไรบริษัทL.Kจึงต้องเจาะจงเธอ อย่าว่าแต่ธมกรเองที่แปลกใจเธอเองยังรู้สึกแปลกประหลาดใจ ดังนั้นเรื่องที่ธมกรตัดสินใจแทนเธอ เธอจึงไม่โต้แย้งใดๆ แต่ว่า เธอยังอยากจะเสนอเงื่อนไขหนึ่งข้อ “ฉันต้องการพิมลแขมาเป็นผู้ช่วยของฉัน” ถ้าเปลี่ยนคนฉันไม่ไว้ใจ “ตกลง” ธมกรชำเลืองมองนภสร พยักหน้าตอบตกลง …… วันที่สองตอนเช้า นภสรมารายงานตรงตามเวลาที่กำหนด เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเหมือนข่าวนั้นจะมีปีกบินไปได้ ข่าวแพร่กระจายไปทั่วบริษัท ทุกคนล้วนรู้แล้วว่าคุณหนูรองที่เคยมาทำงานอยู่สองสามวันคนนั้น แล้วๆก็ไม่มาทำงานหายไป ตอนนี้กลับถูกเชิญเข้ามาทำงานใหม่อีกครั้ง ครั้งนี้ไม่สามารถที่จะสั่งให้เธอไปทำอะไรได้ตามใจอีกแล้วเพราะธมกรมอบหมายให้เธอไปรับผิดชอบฝ่ายโครงการด้วยตัวเอง “นภสรเป็นผู้รับผิดชอบโครงการความร่วมมือระหว่างบริษัทL.K เพียงแค่เธอต้องการอะไร ทุกคนจะต้องให้ความร่วมมือการทำงานของเธอ ถ้ามีปัญหาใดๆให้ไปถามผู้จัดการ” ธมกรพูดชี้แจงสั้นๆแล้วเดินออกไป “นภสร” นภสรหันมามองจึงเห็นพิมลแขเดินเข้ามา นภสรยิ้มแล้วเดินเข้าไปหา พิมลแขรีบเดินเข้ามาใกล้พูดเสียงกระซิบ “ทำไมอยู่ๆคุณปู่ของเธอถึงทำดีกับเธอขนาดนี้ล่ะ” “ไม่ต้องไปสนใจเขา ฉันเอาหุ้นคืนกลับมาได้แล้ว ต่อไปนี้พวกเราจะร่วมมือกันอย่างมีความสุข” นภสรยื่นมือออกไปหาพิมลแข พิมลแขยิ้มแล้วยื่นมือออกมาจับยิ้มพร้อมกลับจี้ไปที่เอวของเธอ ทักทายกันเสร็จแล้วทั้งสองคนจึงเข้าสู่โหมดทำงาน “ประสิทธิภาพการทำงานของบริษัทL.Kสูงมาก การนัดครั้งแรกในการประชุมพูดคุยความร่วมมือกำหนดเวลาไว้ก็คือวันนี้ตอนเช้า” “นัดที่ไหน” “แน่นอนว่าต้องเป็นที่บริษัทL.Kอยู่แล้ว” นภสรพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปเตรียมตัวกันเถอะ อีกสักครู่จะออกเดินทางเลย” หลังจากที่ทั้งสองคนเตรียมพร้อมแล้วจึงออกเดินทางไปที่บริษัทL.K บริษัทL.Kนั้นสมเป็นบริษัทชั้นนำการเงินของยุโรปจริงๆแม้กระทั่งตึกสาขาย่อยยังกว้างใหญ่โอ่อ่ามาก “สวัสดีค่ะ ฉันนภสรจากบริษัทไชยกาล ถูกเชิญให้มาคุยความร่วมมือกับทางบริษัทค่ะ” นภสรส่งนามบัตรให้พนักงานที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ พนักงานดูกระตือรือร้น “คุณนภสร เดี๋ยวจะมีคนลงมารับพวกคุณขึ้นไปค่ะ” เป็นอย่างที่บอกไว้จริงๆ ไม่นานก็มีคนลงมารับพวกเธอ คนที่มารับเธอสวมสูทเข้ารูปตัดเย็บอย่างดี แค่เห็นก็รู้ว่าน่าจะเป็นเลขาของท่านประธานประมาณนั้น “ท่านประธานกำลังรอพวกคุณอยู่ครับ” นภสรกับพิมลแขสบตากัน เพราะอะไรเหมือนกับประธานบริษัทL.Kกำลังตั้งหน้าตั้งตารอทำความร่วมมือกันอย่างนั้น เลขาคอยเดินนำทางพวกเธอเข้าไปที่ประตูห้องทำงานของท่านประธาน ผลักประตูออก “เชิญครับ” นภสรเดินเข้าไปแค่เห็นคนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน เธอก็รีบถอยออกมาด้วยความรวดเร็ว พิมลแขถามเธอ “เป็นอะไรหรือ” “ฉันคิดว่าพวกเรามาผิดที่แล้ว พวกเรากลับกันเถอะ” แต่ว่าช้าไปแล้ว เสียงแจ่มใสน่าฟังดังขึ้นมาที่ด้านหลัง “นภสร” -โปรดติดตามตอนต่อไป 10/12/2019-