ตอนที่105 ฉันจะไปต่างประเทศ จะไปตอนนี้

ต๭นที่105 ฉันจะไปต่างประเทศ จะไปตอนนี้ ปองพลไม่ได้ลงมือทำ แต่กำลังดูสีหน้าที่กลัวของเธอ น้ำเสียงปกติ: “คุณนรมนคุณไม่ควรถามคำถามนี้กับฉัน คุณน่าจะเข้าใจ ว่าข้างในมันคืออะไร” เสียงของเขายิ่งอยู่ยิ่งต่ำลง เมื่อเห็นว่าเข็มฉีดยากำลังจะเจาะหลอดเลือดที่แขนของเธอ “นาย ……นายหยุดเดี่ยวนี้……”นรมนกลัวจนหน้าผากออกเหงื่อ เวลาพูดก็ติดอ่าง: “ฉัน……คุณปู่ไม่ปล่อยนายไว้แน่!” ใช่คุณปู่จะไม่ปล่อยปองพลแน่นอน ปองพลทำแบบนี้เพราะหลงรักนภสร ก็เลยอยากช่วยนภสร แต่ว่าเขาที่ไม่มีฐานะอะไร เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่กลัวอิทธิพลของบ้านไชยกาล “ธมกร?” สีหน้าของปองพลไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร: “สำหรับคนที่ติดยา นายว่าบ้านไชยกาลยังจะสนใจอีกไหม?” นรมนมองดวงตาคู่นั้นของปองพล กลัวดวงตาของเขาราวกับว่ากำลังมองมด: “นายใจเย็นก่อน……” “คนที่ควรใจเย็นคือเธอ คุณหนูนรมน” ปองพลหรี่ตามอง ไม่อยากพูดอะไรมากกับเธออีก เร็วมาก จู่ๆนรมนก็คิดอะไรได้ขึ้นมา พูดเสียงดังว่า: “นายฟังฉันก่อน นภสรอยากรู้มาตลอดว่าพ่อของเธอถูกขังไว้ไหนไม่ใช่เหรอ? ฉันรู้ว่าพ่อของเธอถูกขังไว้ไหน!” จริงๆแล้วนรมนแค่ลองดู ไม่คิดว่าปองพลจะหยุดลงจริงๆ ปลายเข็มอยู่ห่างจากผิวเธอเพียงหนึ่งเซนติเมตรและหน้าอกของนรมนก็เต้นไม่หยุด เหงื่อเต็มหลัง เห็นเขาหยุด เธอก็โล่งอก “ขังไว้ไหน?” มือของปองพลไม่ได้ขยับไปไหน เข็มยังคงหันหน้าไปทางหลอดเลือดแดงของเธอ ราวกับว่าเธอพูดผิดเพียงคำเดียวเขาก็จะฉีดเข็มลงไป นรมนกลัวมาก เธอคิดไม่ถึงว่าปองพลจะกล้าลักพาตัวเธอ จริงๆเธอไม่รู้ว่าพ่อของนภสร วันชัชถูกขังไว้ไหน แต่ว่า ในเมื่อเรื่องนี้สามารถกระตุ้นความสนใจของปองพล เธอก็ต้องจับเรื่องนี้ไว้เพื่อให้ชีวิตอยู่รอด “นายให้คนช่วยฉันแก้ยาออกก่อน ฉันนอนอยู่ที่นี่เกือบหนึ่งชั่วโมงแล้ว ปวดไปหมดแล้ว”นรมนพูดอยู่ เสียงก็อ่อนลง กัดริมฝีปาก ดูแล้วน่าสงสาร ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยเสียเปรียบต่อหน้าผู้ชาย และเชื่อว่าใจจริงของปองพลก็มีความสงสารเหมือนกัน แต่ว่า เห็นได้ชัดเจนว่า เขาคิดผิดแล้ว ปองพลมองสีหน้าของเธอ ก็รู้ว่าเธอกำลังหลอกเขาอยู่ พงศกรที่ยื่นอยู่ข้างหลังเขา วาดรูปไม้กางเขนไว้ในใจให้กับนรมน คุณหนูใหญ่ของบ้านไชยกาลคิดว่าตัวเองใหญ่ ไม่เห็นศพไม่หลั่งน้ำตา ปองพลหมดความอดทน ฉีดเข้าเส้นเลือดของเธอ เห็นเข็มกำลังจะฉีดเข้าเส้นเลือด เธอกลัวจนเสียงเปลี่ยน : “ฉันพูด ฉันบอกให้หมด……พ่อของเธอถูกตัดสินสิบสามปี ขังไว้สถานที่ที่ลึกลับ อยู่ในภูเขาลึกทางใต้!” ในสถานการณ์ที่นรมนตื่นเต้น เธอสามารถพูดจนจบได้ ปองพลฟังเธอพูด สักพัก แต่มือไม่ได้หยุดเคลื่อนไหวเข็มฉีดยาถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของเธอ “อ้า——” นรมนมองปองพลฉีดเข็มยาเข้าสู่เส้นเลือดของเธอ กริ๊ดลั่น จ้องตาโตมาก ใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ “ปองพล นายไม่ได้ตายดีแน่ นายต้องถูกกรรมตามสนองแน่!” ถึงแม้รู้ว่าด่าไปก็ไร้ประโยชน์ แต่ตอนนี้นรมนไม่สนใจอะไรแล้ว ดวงตาเต็มไปด้วยความกลัว “ไม่ได้ตายดี?” ปองพลดึงเข็มออกมา ยื่นให้พงศกรที่อยู่ด้านหลัง: “คุณหนูนรมนคุณกำลังพูดตัวเองอยู่?” นรมนรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้ว “พ่อและคุณปู่ของฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่!” นรมนกำมือของเธอแน่นๆ และเต็มไปด้วยความหวาดกลัวไม่รู้จะทำยังไง ได้แค่พูดขู่ปองพลไม่หยุด แต่เห็นได้ชัด ปองพลไม่ได้รับผลกระทบต่อคำพูดของเธอ กลับเป็นเธอตัวเอง เห็นได้ชัดว่าร่างกายของตัวเองมีการเปลี่ยนแปลง ทันใดนั้น เธอรู้สึกว่ากล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างกายของเธอผ่อนคลาย มือและขาอ่อนไปหมด เวียนหัวเล็กน้อย…… แต่ว่า ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้คนหลงระเริง…… ปองพลมองสายตาของนรมนเริ่มจางหายไป ทั้งคนสงบลง ก็รู้ว่าเธอกำลังมี “ความสุข” เขาลุกขึ้นและเดินไปข้างนอกกับพงศกร ปองพลคิดคำพูดที่นรมนพูดเมื่อกี้ : “ถ้าเกิดวันชัชโดนตัดสินให้จำคุกสิบสามปี งั้นปีนี้ก็ครบพอดีที่จะได้ออก ติดตามเบาะแสนี้เพื่อไปที่เรือนจำทางทิศใต้ ไปตามสถานการณ์ ยิ่งไกลยิ่งต้องตรวจสอบ!” พูดเสร็จ ใบหน้าของปองพลนั้นเต็มไปด้วยน้ำค้างแข็งและบรรยากาศเย็น สีหน้าของพงศกรจริงจังมาก ผ่านไปสักพัก ปองพลเก็บอารมณ์ของตัวเอง หัวตัวออกจากห้อง และพงศกรได้เก็บกวาดห้องนั่น และทำตามที่ปองพลสั่งเขาไว้ …… …… ปองพลกลับไปอีกห้องหนึ่ง พิมลแขและโยธินทั้งสองดื่มมาก จากนั้น โยธินไร้ยางอายมากให้นภสรช่วยเขาเล่น ปรากฏว่านภสรดวงดี ให้พิมลแขดื่มไปสามแก้ว ตอนปองพลเข้ามา พิมลแขดึงแขนเสื้อของนภสรไม่ยอมปล่อย ปรากฏว่า พิมลแขหันไปมองไร้สีหน้าของปองพลที่เดินเข้ามา รีบปล่อยนถสร ก้มหัวลงไม่กล้าพูดอีก “สั่งอาหารเถอะ กินเสร็จจะกลับบ้าน” ปองพลพูด ทุกคนก็เงียบลงทันที สั่งอาหารและกินเสร็จ ต่างคนก็ต่างกลับบ้าน …… …… ข้างนอกclub beautiful night นรมนพิงเสาไฟถนนเป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง รู้สึกว่าร่างกายฟื้นตัวแล้วและเธอสามารถขยับได้แล้ว เธอหันกลับมามอง club beautiful nightสีหน้ารุนแรง นภสร ปองพล! ครั้งนี้ เธอจำไว้ขึ้นใจ! สักวันหนึ่ง เธอจะมาแก้แค้นคืนสองเท่า! เธอรู้ ฤทธิ์ยาที่ปองพลฉีดให้เธอ เธอต้องติดแน่ๆ ตอนนี้เธอ อยู่ในประเทศไม่ได้ ไม่งั้น คนจะสังเกตเห็น เธอมีทางเลือกทางเดียว นั้นก็คือออกต่างประเทศเพื่อเลิกยา เธอห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด บ้านไชยกาลคุณหนูใหญ่เคยติดยาเสพติด ห้าม “เอะ นั้นคงไม่ใช่คุณหนูใหญ่ของบ้านไชยกาล คุณนรมร……” นรมนคิดอยู่สักพัก มีคนเห็นเธอออกมาจาก club beautiful night นรมนตกใจ ไม่ได้ตอบอะไร หันกลับแล้วเดินออกจากที่นั่น ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่กับคนอื่นแม้แต่วินาทีเดียว เธออยู่แค่วินาทีเดียวก็จะกังวลว่าคนอื่นจะรู้ว่าเธอติดยา นรมนขับรถกลับบ้าน ไปหากชมน: “แม่ หนูจะไปต่างประเทศนะ จะไปตอนนี้……”