ตอนที่ 10 ทักษะการแพทย์ที่มหัศจรรย์

ตอนที่ 10 ทักษะการแพทย์ที่มหัศจรรย์ “ซิ่ว ซิ่ว ซิ่ว！” เข็มสีเงินร้อยแปดเข็มดูเหมือนจะมีชีวิตและพวกมันก็บินวนไปมาในวิถีพิเศษระหว่างการกระเด้งนิ้วของมู่อวี๋นฝัน "การควบคุมเข็มละเอียดอ่อนดี" เมื่อเห็นฉากต่อหน้าหมอผมขาวทั้งสามคนก็ตกตะลึงไปหมด พวกเขามีประสบการณ์ทางการแพทย์มาหลายสิบปีแต่ไม่สามารถควบคุมเข็มเงินได้ขนาดนี้ "อัจฉริยะ คนนี้เป็นอัจฉริยะทางเข็มแน่นอน" เมื่อเห็นมู่อวี๋นฝันเปิดเผยฝีมือออกมา หมอผมขาวทั้งสามก็ยกระดับมู่อวี๋นฝันให้สูงขึ้นทันทีและใบหน้าที่ดูหมิ่นก็หายไป “ข้าเรียนวิชาเข็มโบราณกับครู ถ้าเจ้าเมืองปั๋ยเชื่อว่าข้าทำได้ ขอให้ข้าลองดูถ้าเจ้าเมืองปั๋ยไม่เชื่อ ข้าจะจากไปทันที” มู่อวี๋นฝันจ้องมองหมอผมขาวทั้งสามคนที่ตกตะลึง "ขอโทษด้วย ข้าต้องขอโทษเจ้าในเรื่องเมื่อกี้ด้วย" ปั๋ยเจียงเหลิวได้เห็นสีหน้า ของหมอทั้งสามและได้ตัดสินว่ามู่อวี๋นฝันมีความสามารถจริง ๆ เขาลุกขึ้นยืนแล้วพูดขอโทษ "ได้โปรด... " มู่อวี๋นฝันพยักหน้าเบา ๆ แล้วตามปั๋ยเจียงเหลิวและปั๋ยปิงเจี๋ยมาถึงเรือนไม้สองชั้นในลานหลังบ้าน ก็เห็นปั๋ยซีซานนอนอยู่บนเตียงหยกเย็น จากใบหน้าของปั๋นซีซานเห็นได้ชัดว่าเขาขาข้างหนึ่งของเขาได้ก้าวเข้าสู่ประตูของสวรรค์และมีความเป็นไปได้ที่จะสิ้นหายใจในทุกเวลา เมื่อมู่อวี๋นฝันจับชีพจรของเขา เขาพบว่าร่างกายของเขาดูเหมือนจะเป็นเตาไฟขนาดใหญ่ มันร้อนมากและเส้นของทั้งร่างกายดดนความร้อนทำลายจนเปราะบางอย่างยิ่ง ถ้าไม่ใช่บ้านปั๋ยที่ร่ำรวยที่หาเตียงหยกเย็นๆชิ้นนี้มาใช้ระงับความร้อนของร่างกายปั๋ยซีซาน ไม่ปล่อยให้มันสลายความร้อนออกมา บางทีปั๋ยซีซานอาจตายไปนานแล้ว “ท่านอาจารย์อวี๋น ไม่ทราบว่าพ่อของข้ายังพอช่วยได้ไหม” ปั๋ยเจียงเหลิวเห็นมู่อวี๋นฝันจบจังหวะชีพจรเจ็ด ก็รีบถามขึ้น “ถ้าข้าเข้าใจไม่ผิด ท่านพ่อของเจ้าถูกยาพิษ” มู่อวี๋นฝันรวมกับมรดกทางการแพทย์ในใจของเขา และพูดออกมาช้าๆ "ถูกพิษหรือ เป็นไปไม่ได้ ความบาดเจ็บของพ่อน่าจะเป็นเพราะตอนฝึกฝนเกิดอาการบ้าคลั่งมากกว่า" ปั๋ยเจียงเหลิวขมวดคิ้วและพูด ในใจสงสัยในทักษะการแพทย์ของมู่อวี๋นฝันอีกครั้ง "เจ้าเคยคิดหรือไม่ ถ้าเกิดมีอาการบ้าในการฝึกฝนถึงจะได้รับบาดเจ็บหนัก แต่ก็ยังสามารถรักษาได้ อีกทั้งข้าได้ยินมาว่าเจ้าเมืองปั๋ยได้เชิญแพทย์เมืองหลวงมาช่วยรักษาด้วย แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาความเจ็บป่วยได้เลย " มู่อวี๋นฝันเห็นข้อสงสัยในดวงตาของปั๋ยเจียงเหลิว เลยพูดออกมาเบา ๆ “ใช่ หมอหลวงสวีช่วยท่านพ่อตรวจร่างกายอย่างละเอียดแล้ว แต่ไม่สามารถหาที่มาของโรคได้” ปั๋นเจียงเหลิวพยักหน้า "นั่นเป็นเพราะหมอสวีไม่เคยเจอพิษที่ท่านปั๋ยโดน แถมมันก็ลึกเข้าไปในไขกระดูก ถ้าข้าคิดไม่ผิด ก่อนหน้านี้ท่านปั๋ยคงเคยกินผลไม้ธาตุไฟมาก่อนที่จะเริ่มมีอาการป่วย" มู่อวี๋นฝันผสัมกับความทรงจำของวิญญาณ "ท่านอวี๋นกล่าวถูกต้อง ท่านพ่อของข้ากินพุทราไฟไม่นานมานี้ แต่พุทราไฟนั้นได้จากการประมูลในเมืองปั๋ยตี้ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมากนัก" ปั๋ยเจียงเหลิวกล่าวโดยไม่มีการปกปิดใดๆ แล้วความสังสัยที่มีต่อมู่อวี๋นฝันในเมื่อกี้ก็หายไป ในใจมีความหวังขึ้นมา "เจ้าเมืองปั๋ย ตอนนั้นพ่อของท่านน่าจะเป็นกลืนพุทราไฟลงไปใช่ไหม อีกทั้งท่านคงไม่ได้กินแต่พุทราไฟอย่างเดียว คงกินอย่างอื่นไปด้วยใช่ไหม ” มู่อวี๋นฝันสรุป “ใช่ พ่อกลัวทำลายผลของพุทราไฟ เลยกลืนมันลงไปทั้งลูก หลังกินแล้วยังดื่มน้ำป้องชีพจรไปด้วย เพื่อปกป้อนชีพจรไม่ดดนความร้อนของมันทำลาย " ปั๋ยเจียงหลิวพยักหน้า และเชื่อใจในทักษะการแพทย์ของมู่อวี๋นฝันมาก "นี่ก็ใช่แล้ว พุทราไฟนั้นไม่มีพิษ แต่เม็ดพุทรานั้นมีพิษ บวกับน้ำป้องชีพจรที่ดื่มลงไป ทำให้พิษของเม็ดพุทราไม่สามารภระบายออกมา พิษนั้นเลยค่อยๆซึ้มเข้าไปในกระดูก ทำให้อาการหนักขึ้น หายากมากพ่อของข้ากลัวที่จะทำลายจิตวิญญาณของพุทราไฟข้ากลืนพุทราไฟทั้งตัวหลังจากกินพุทราไฟพ่อของข้าก็ดื่มน้ำหนึ่งขวดเพื่อป้องกันไม่ให้ดาวอังคารหลุดจากดาวอังคาร ความร้อนได้รับบาดเจ็บ ” “งั้นท่านหมออวี๋น พ่อของข้ายังรักษาได้หรือไม่?” ปั๋ยจียงเหลิวได้วางตัวลงมาถามด้วยความจริงใจ “ข้าจะทำให้ดีที่สุดเพื่อรักษา” มู่อวี๋นฝันพูดต่ำๆ “พวกเจ้ายืนอยู่ข้างๆ ตอนข้ารักษาอย่ามารบกวน ไม่งั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นข้าจะไม่รับผิดชอบ” แม้ว่าพิษไฟจะดื้อรั้นมากในโลกฆราวาส มันเป็นเรื่องยากที่จะกำจัดมัน แต่เข็มฟ้าที่มู่อวี๋นฝันได้เรียนรู้นั้นปะทะกับพิษไฟพอดี "ขอบใจท่านหมออวี๋น งั้นฝากท่านรักษาพ่อของข้าด้วย ถ้าท่านรักษาได้ดีแล้ว ตระกูลปั๋ยของเราต้องมีของขวัญตอบแทนเป็นชิ้นใหญ่มาก" ปั๋ยเจียงเหลิวเกล่าอย่างซาบซึ้ง แล้วก้ยืนอยู่ข้างกับปั๋ยปิงเจี๋ย มู่อวี๋นฝันมาที่ด้านข้างของปั๋ยซีซาน ปล่อยพลังจิตออกมาสลายเสื้อผ้าของเขาเผยให้เห็นร่างผอม ๆ เหมือนโครงกระดูก มองดูร่างที่ซูบผอมของปั๋ยซีซาน ดวงตาของปั๋ยปิงเจี๋ยแดงก่ำทันที “ฮุ่……” มู่อวี๋นฝันสูดลมหายใจลึก ๆ และหยิบเข็มเงินออกมาจากกล่องยา ตามวิธีการเคลื่อนไหวเข็มฟ้า แล้วส่งพลังจิตเข้าในทุกปลายเข้ม แล้วนิ้วมือดีดเบาๆ และเข็มเงินทุกเข็มก็เหมือนมีตาทิ่มเข้าจุดลำตัวของปั๋ยซีซานอย่างไม่มีผิด เมื่อมองดูการใช้เข้มที่ละเอียดสุดยอดของมู่อวี๋นฝัน พ่อลูกสองคนนั้นก็อึ้งไป ทั้งสองต่างประทับใจในทักษะของมู่อวี๋ฝัน เมื่อเข็มเงินหนึ่งร้อยแปดชิ้นถูกทิ่มเข้าจุดฝังเข็มที่ร่างกายปั๋ยซีซาน พลังจิตในเข็มเงินก้เริ่มกระตุ้นจุดฝังเข็มของเขาซ้ำๆ ทำให้เกิดกลิ่นอายเย็นๆที่ทะลุไปถึงไขกระดูกและเผาไหม้ภายในตัวเขา ยาพิษ "มีการช่วยเหลือแล้ว พ่อรอดแล้ว" ในช่วงการใช้เข็มมู่อวี๋นฝัน ปั๋ยเจียงเหลิวได้ปล่อยพลังจิตไปสังเกตอยุ่ตลอดเมื่อเขาสังเกตเห็นว่ากลิ่นอายร้อนผ่านรูขุมขนของปั๋ยซีซานออกมา ก้รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา ในตอนแรกมู่อวี๋นฝันใช้เข็มฟ้าขับพิษออกมาได้ราบรื่นมาก แต่ไม่นานข้อปกพร่องที่พลังจัตไม่พอของเขาก็แสดงออกมา การควบคุมเข็มก็ลำบากขึ้น อย่างไรก็ตามเพื่อที่จะได้รับเงินหนึ่งแสนเหรียญสำหรับเงินรางวัลของตระกูลปั๋ย มู่อวี๋นฝันกัดฟันอดทนไว้ และส่งพลังจิตเข้าเข็มร้อนแปดชิ้นไปเรื่อยๆ เพื่อขับไล่พิษไฟ หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง เตียงหยกเย็นที่อยู่ใต้ร่างกายปั๋ยซีซานถูกพิษไฟกัดกร่อนไปครึ่งกว่าแล้ว และพิษไฟในร่างของเขาก็ได้ขับไล่ออกมาหมดแล้ว “ฮู่ น่าจะได้ละพิษไฟในร่างกายท่านพ่อของเจ้าขับไล่ออกมาหมดแล้ว” มู่อวี๋นฝันพาร่างกายอ่อนแอนั้นไปดึงเข็มเงินหนึ่งร้อยแปดชิ้นออกและเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก พุดเบาๆ “ไล่พิษไฟได้เร็วขนาดนี้เลย”ปั๋ยเจียงเหลิวถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่กล้าเชื่อ หมอหลวงยังทำอะไรไม่ได้เลย แต่มู่อวี๋นฝันใช่เวลาชั่วโมงเดียวก็ขับไล่พิษหมดแล้ว นี่ทำให้ปั๋นเจียงเหลิวไม่กล้าเชื่อ “ท่านพ่อของเจ้าน่าจะตื่นพรุ่งนี้ ถ้าเจ้าไม่เชื่อก็สามารถให้หมอหลวงสามท่านที่อยู่ข้างนอกมาดูอาการอีกที แล้วจะรู้เลยว่าข้าพูดจริงหรือเปล่า”มู่อวี๋นฝันพูดด้วยน้ำสียงที่อ่อนล้า “ดี งั้นก็ขอเชิญท่านอวี๋นไปพักผ่อนก่อน” เพื่อความมั่นใจ ปั๋ยเจียงเหลิวให้ปั๋ยปิงเจี๋ยพามู่อวี๋นฝันไปพักผ่อน ส่วนเขาไปเชิญหมอหลวงทั้งสามมาช่วยดูอาการของปั๋ยซีซาน