ตอนที่ 562 สิ่งที่เรียกว่าแตกหักหลังจากเกิดเรื่อง

ตอนที่ 562 สิ่งที่เรียกว่าแตกหักหลังจากเกิดเรื่อง เขาลืมตาทันที ขอบตาแดงก่ำ มีรอยเลือดไหลออกมาจากการใช้ยาตั้งนานแล้ว เขากดจูบลงมาอย่างแรง กระแทกริมฝีปากนุ่มของเธอ กลิ่นเลือดคลุ้งในปากทั้งสอง ก็ไม่สามารถหยุดความบ้าคลั่งของเขาได้ แต่กลับยิ่งช่วยเสริมเขาอีก ชีวภาไม่ทันได้โต้กลับ ขณะที่เธอกำลังมีสติ เสื้อผ้าบนร่างก็เหลือไม่มาก เธอกลัวจนไม่มีความรู้สึก ดิ้นรนอย่างไม่คิดชีวิต เอวแคบกำยำของเขาอยู่ระหว่างขา เธอทำได้เพียงแกว่งมือออกไปตีร่างกายที่แข็งแรงเหมือนเหล็กของเขาไม่หยุด ดูเหมือนว่าการต่อต้านของเธอจะทำให้เขาโกรธ ชนุดมยื่นมือหยิบผ้าขนหนูอีกข้างมามัดแขนเล็กทั้งสองข้างของเธอไว้ เสียงดัง ‘แควก’ ผ้าก็ขาดวิ่น เนื้อผ้าชีฟองบางก็หลุดออกมาในพริบตา ชั้นในลูกไม้ก็ถูกเขาดึงออก เขาไม่มีสติรับรู้ว่าการกระทำรุนแรงทำให้ด้านหลังของเธอเป็นรอย “อย่านะ!” ชีวภาเห็นเขาโน้มตัวลงมาจูบที่ต้องห้ามบริเวณหน้าอกเธอ ความรู้สึกแปลกๆก็ถูกกลืนไปทั้งร่างในพริบตาเดียว นิ้วเท้าค่อยๆงขึ้นมา ลำคอขาวแหงนโค้งอย่างน่าหลงใหล เสียงกรีดร้องเปลี่ยนเป็นเสียงกัดปากอย่างอดทน “ชนุดม คุณปล่อยฉันไปเถอะ คุณทำแบบนี้ไม่ได้......” แต่เพราะว่าผู้ชายที่บ้าคลั่งและปรารถนาคนนนี้ ไม่ฟังอะไรตั้งนานแล้ว ตรงหน้ามีแต่ ‘ยาถอนพิษ’ นี้ นิ้วหยาบกร้านเพราะการฝึกยิงปืนกลายเป็นเหนียวแน่น แต่เมื่อสัมผัสกับผิวขาวก็กลายเป็นความรู้สึกที่มากเกินไป การสั่นไหวของผู้หญิงใต้ร่างทำให้ชนุดมยิ่งตื่นเต้น ริมฝีปากเย็นของเขาทิ้งรอยแดงเข้มไว้บนตัวเธอ ค่ำคืนอันยาวนาน ไม่มีวันจบสิ้น ชีวภาไม่รู้ว่าการเคลื่อนไหวแบบนี้และความรู้สึกแปลกๆมันหมายความว่าอย่างไร เธอเพียงถูกเขาล่อลวง ทีละนิด เข้าไปในก้นบึ้งขุมนรกแห่งความปรารถนา ความแข็งแรงของร่างกายถูกดึงออกไปด้วยจูบของเขา ชนุดมที่เซ็กซี่และร้อนแรงแบบนี้เธอไม่เคยเห็นมาก่อน เธอถึงขั้นปิดตาลง ในหัวสมองมีแต่ภาพมิตรภาพหลังจากที่พวกเขารู้จักกัน ‘น้าชอบอาผมไหม?’ อย่างอดไม่ได้ เสียงธีมนต์ที่ถามเธอเมื่อครู่ก็แวบเข้ามาในหู สิบนาทีที่แล้วยังไม่มีคำตอบที่แน่นอน ตอนนี้แน่ใจแล้ว เธอชอบ และชอบมากๆ ชอบมากกว่าที่เธอจินตนาการไว้ ถ้าไมม่ชอบ เธอจะรู้ความผิดปกติของเขาได้อย่างไร เจอแบบนี้ก็ยังไม่รู้สึกถึงการทำให้ลดเกียรติ? เธอไม่เคยมีประสบการณ์ในความรัก แต่จำในหนังสือบางเล่มได้บอกว่า ผู้หญิงคนหนึ่งถ้ารักผู้ชาย จะสามารถมอบทุกอย่างให้เขาได้ ในตอนนี้ ชีวภากำลังทำแบบนั้น เธออยากจะเห็นความแตกต่างของผู้ชายคนนี้ให้มากขึ้น อยากเห็นภาพที่คนอื่นไม่เคยเห็น ความปรารถนาที่เห็นแก่ตัว จะไม่ใช่ความชอบได้อย่างไร ท่ามกลางความปรารถนาที่พุ่งขึ้น ขาของเธอก็ถูกเกี่ยวไว้ที่กล้ามข้อพับเขา ร่างกายที่มีส่วนโค้งอย่างไม่สามารถจินตนาการได้ มีลางสังหรณ์ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป เธอเริ่มมีสติขึ้นมา มือทั้งสองขึ้นมายันกล้ามเนื้อเขา นัยน์ตาใสราวกลับเคลือบด้วยน้ำ มองเขาอย่างฉ่ำน้ำ “ชนุดม คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่?” สายตาเขากดดันเข้ามา นัยน์ตาดำลึก กัดฟันพูดออกมาหนึ่งคำ “เธอ!” พูดจบ เหงื่อที่ร้อนระอุของเขาก็ไหลลงบนหน้าอกเธอ ในขณะเดียวกัน เขาก็เข้าไปในร่างเธอ “โอ๊ย!” ชีวภาเจ็บจนน้ำตาเกือบไหล ร่างกายเหมือนถูกฉีกออก เธอกัดริมฝีปากแน่น อดกลั้นความเจ็บปวดที่จะระเบิดออกมา เกือบจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดของเธอ เขาโน้มตัวลงมาจูบปากเธออีกครั้ง แต่คราวนี้อ่อนโยนขึ้นมาก ราวกับเป็นร่มให้เธอท่ามกลางพายุฝนที่บ้าคลั่ง ความละเอียดอ่อนและความสงบนิ่งอันยากจะรับรู้ ทำให้ชีวภายอมจำนน …… เช้าตรู่วันต่อมา ชีวภาตื่นเช้าเป็นพิเศษ ตอนหยุดเมื่อคืนท้องฟ้านอกหน้าต่างก็เกือบสว่างแล้ว คืนอันบ้าคลั่ง ร่างกายแทบจะทนไม่ไหว ปวดหัวจนเหมือนถูกเอาค้อนทุบหนักๆสองที เธอลองขยับร่างกาย แต่กลับลุกไม่ขึ้น ต้นขาเป็นส่วนที่ได้รับบาดเจ็บ ชีวภาหายใจเข้าอย่างอดไม่ได้ “ซี้ด——”” หมุนคอไปมองดูแผ่นหลังกว้างที่หันหลังให้เธออยู่ ด้านบนมีรอยเลือดที่มาจากเล็บเธอ บางๆ เคลื่อนที่สลับไปมา ดูน่ากลัวแต่ก็เห็นไม่ชัดขนาดนั้น บางภาพของเมื่อคืนก็ฉายแวบเข้ามาในสายตา ใบหน้าชีวภาก็ร้อนขึ้น ลดใบหน้าลงมาซ่อนในผ้าห่ม ไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ ครั้งแรกที่เธอเจอชนุดม ก็รู้สึกแค่ผู้ชายคนนี้อันตราย ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันหนึ่งที่เธอทำเรื่องแบบนี้กับเขา เธอไม่เคยคิด การมาเที่ยวที่เมือง Q ครั้งนี้จะเกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย มากจนหัวสมองเธอสับสนวุ่นวายคิดไม่ออก ทำได้เพียงใช้ความรู้สึกสัญชาตญาณเผชิญหน้ากับมัน สิ่งเดียวที่มั่นใจก็คือ เธอชอบผู้ชายคนนนี้เข้าแล้ว คิดถึงตรงนี้ เธออดไม่ได้ที่จะจินตนาการ ชนุดมจะชอบเธอไหม? ไม่อย่างนั้นจะทำแบบนี้กับเธอทำไม เขาต้องมีความรู้สึกกับเธอบ้างไม่มากก็น้อยล่ะมั้ง? ไม่รู้ว่าเพราะสายตาเธอจ้องเขามากเกินไปหรือเปล่า แผ่นหลังที่หันให้เธออยู่จู่ๆก็ขยับสองที แล้วหันร่างมานอนราบ เข้าใจเข้าอย่างหนักหน่วง กะพริบตาเบาๆก่อนจะลืมตาขึ้นมา ชีวภาไม่กล้าหายใจแรง มองดูเขาที่กำลังมองไปบนเพดานด้านบนอย่างไร้เสียง แม้แต่ตอนที่เขาหันศีรษะมามองเธอความรู้สึกตกใจก็กลืนลงไปในดวงตา ท่าทางเขาเหมือนจะพูดว่า เธอมาทำอะไรที่นี่? ปฏิกิริยาแบบนี้ทำให้ชีวภารู้สึกถึงลางร้าย ทั้งสองสบตากัน ระยะห่างทั้งสองใกล้กันขนาดนั้น แต่ความรู้สึกทางสายตากลับห่างไกล ความประหลาดใจ อย่างรุนแรง ความเศร้าหมองที่ไม่ชัดเจน......ความรู้สึกพวกนี้ผสมปนเปในสายตาของเขา ไม่มีความอบอุ่นที่ชีวภาอยากจะเห็น ท่าทางเขาตอนนี้ เหมือนกับผู้ชายที่แตกคอกันในละครทีวี แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เธอก็ยังโอบอุ้มความหวังอันน้อยนิด เรียกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเทิ้ม “คุณตื่นแล้วหรอ?” น้ำเสียงอ่อนโยนและเปราะบางของเธอดังขึ้นข้างหู ราวกับกดปุ่มอะไรสักอย่าง ให้ทุกอย่างในตอนนี้มีชีวิตจริงๆอีกครั้ง คิ้วหนาขมวดคิ้วแน่น ชนุดมนั่งขึ้นมาจากหัวเตียงทันที ผ้าห่มที่คลุมอยู่บนร่างส่วนบนไหลลงมาในส่วนหน้าท้องเพราะเขาขยับแรง เผยให้เห็นร่างกายเปลือยที่กำยำ ชิ้นส่วนผ้าที่ยุ่งเหยิง ทำให้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทั้งหมด ตั้งใจนึกขึ้นมา ก็ปวดหัวทันที มีเพียงภาพอันสับสนเท่านั้นที่ฉายเข้ามา เขาจำร่างกายที่ร้อนผ่าวของตัวเองได้ และรสชาติอันร้อนแรง เขานำร่างกายไปแช่ในน้ำเย็นก็ไม่มีประโยชน์ ราวกับนอนบนเหล็กร้อนๆ แล้วก็จำได้ว่าเขาได้เผอิญเจอกับร่างกายนิ่มในอ้อมกอด เมื่อคืนเขาเกิดปัญหาจากการดื่มไวน์แดง สาเหตุจากการทรมาณได้หายไปหมด ที่แท้ก็......คือเธอใช่ไหม? ริมฝีปากบางเซ็กซี่เม้มแน่น เครื่องหน้าหล่อสวมใบหน้าเบื่อหน่าย แม้แต่สันกรามก็ขบแน่น เขาดึงผ้าห่มออกแล้วเดินออกไปด้วยร่างกายเปลือย ชีวภาละสายตาออกมาอย่างตกใจ ได้ยินแต่เสียงกรอบแกรบข้างหู ขณะที่ยกสายตาขึ้นมา เขาก็สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ติดกระดุมอย่างลวกๆ ความหมายของเขา ไม่ต้องพูด ก็เข้าใจแล้ว ชีวภาก้มหน้าลง กำมือแน่นตรงที่นอน ใบหน้ามีเลือดฝาดค่อยๆกลายเป็นซีดเซียว เธอเกือบหาเสียงของเธอไม่เจอ พยายามใช้แรงอย่างมากในการเปล่งออกมาหนึ่งประโยค “ชนุดม คุณคิดจะทำอะไร?”