ตอนที่ 15 ตัวละครที่มองข้ามไม่ได้

ต๭นที่ 15 ตัวละครที่มองข้ามไม่ได้ อาคารเอส.ที. อาคารเหล็กเสริมคอนกรีตที่ทันสมัยใหญ่โตแต่ไม่เว่อร์ ที่แห่งนี้แบกรักความหวังของผู้คนมากมายแต่จิดใจที่ฮึกเหิมของผู้คนได้จางหายไปเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ ธีมนต์ที่กลับมาพร้อมความหงุดหงิด มีคำว่า “คนแปลกหน้าไปไกลๆ” เขียนไว้บนหน้า มีบรรยากาศมาคุท่วมตัว เคร่งเครียด ลมหายใจแผ่บารมีน่ากลัว ใบหน้าด้านโหดนี้ของเขา ถ้าใครกล้าเสนอหน้าขึ้นมาในเวลานี้คนนั้นจะต้องกลายเป็นที่ระบายอารมณ์อย่างไม่ต้องสงสัย ขนาดเลขาฯยังไม่กล้าเข้าไปแส่หาเรื่องแบบไม่ดูตาม้าตาเรือกับเขาเลย แต่ว่าผู้จัดการแผนวางแผนพร้อมแผนด่วนในมือของเขา หยุดยืนอยู่หน้าห้องประธานยืนลังเลอยู่ชั่วครู่ ต้องยอมจำใจเดินเกาหัวเข้าไปข้างในเพื่อมอบเอกสารให้เขาดู “ปัง!” ธีมนต์โยนแผนงานลงบนโต๊ะอย่างรุนแรง “กล้าเอาแผนงานเด็กๆแบบนี้มาให้ฉันดูงั้นเหรอ? ผู้จัดการเองก็รู้ดีว่าตัวเองต้องกลายเป็นเหยื่อยอมรับผิดซ้ำๆ “ขออภัยครับ ประธานธี เดี๋ยวพวกเราแผนวางแผนจะทำงานล่วงเวลาคิดแผนงานออกมาให้คุณพอใจแน่นอนครับ” “ไสหัวไป!” ธีมนต์แผดเสียง เหมือนสิงโตตัวผู้ที่แยกเขี้ยวคำรามขู่อีกฝ่าย แน่นอนหากเวลานี้เขาเป็นสิงโตรับรองได้ว่าจะต้องเป็นสิงโตที่ดุร้ายแต่ภายนอกสง่างามที่จะฉีกอีกฝ่ายออกเป็นชิ้นๆ ผู้จัดการทำหน้าห่อเหี่ยวเดินออกมาพอดีได้เจอกับผู้ช่วยนัยวิทเอ่ยถามอย่างเห็นใจ “นัยวิท เกิดอะไรขึ้นกับประธานธี? เขาก็ตรวจแผนงานนี้ก่อนจะแก้ไขแล้ว พูดชัดเจนว่ามีที่ต้องแก้ไขแค่สองจุดเท่านั้น แล้วทำไมวันนี้ถึงปฏิเสธซะล่ะ?” นัยวิทไม่กล้าพูดความจริง ส่ายหัวอย่างหนักเพื่อบอกว่าตนเองก็ไม่รู้สถานการณ์ชัดเจน ผู้จัดการถอนหายใจเดินตัวงอออกจากสำนักงาน แต่ไม่นานมือถือของเขาก็ดังขึ้น ร่างนัยวิทกระตุกขึ้นมาแว่บหนึ่ง เขาเองก็ไม่พ้น! เดินเข้าออฟฟิคอย่างระแวง “ประธานธี!” ธีมนต์นั่งอยู่ที่เก้าอี้ผู้บริหาร ในตามีความมืดอยู่ “ที่ฉันให้นายไปสืบข้อมูลของนาราเป็นยังไงแล้วบ้าง?” เขาจำเป็นจะต้องสืบเรื่องของผู้หญิงคนนี้ให้ละเอียดให้เร็วที่สุดก่อนจึงจะสามารถแก้ทางได้ นัยวิทพูดไม่ออกนิดหน่อย “ประธานธี ผมตรวจสอบไปเมื่อสองวันก่อน โดยเฉพาะข้อมูลนอกประเทศที่เกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ที่คุณกำชับมา แต่สืบหาเป็นส่วนน้อย” ธีมนต์ขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด “แล้วตอนนี้เจออะไรบ้าง?” “เมื่อห้าปีก่อน คุณนาราไปเรียนต่อที่ต่างประเทศที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส แต่หลังจากนั้นไม่กี่เดือนก็ออกจากมหาวิทยาลัย ต่อมาไม่กี่เดือนเธอต้องทำงานสองอย่างต่อวันในทุกๆวันเพื่อเอาตัวรอด ตระกูลหันมณีไม่ได้ให้เงินค่าเลี้ยงชีพเลี้ยงดูเธอ นี่เป็นเรื่องหลังจากเธอออกจากมหาวิทยาลัย...” นัยวิทพักไปครู่เดียว “ถึงจะชั่วคราวแต่ก็น่าแปลก ร่องรอยหลังจากเธอออกจากมหาวิทยาลัยเป็นความลับเป็นพิเศษ ถ้าวันนี้ไม่ได้เจอกับเธอที่สนามกอล์ฟ ผมก็ไม่ทราบเลยว่าเธอกลับประเทศมาแล้ว เพราะผมไม่เจอรายชื่อของเธอในบันทึกของสายการบินใดๆเลย” “แค่นี้?” ธีมนต์ไม่พอใจผลการสืบที่เขาเอามา นัยวิทพยักหน้าอย่างจนปัญญา ไม่รู้ว่าความสามารถเขามีจำกัด หรือคนที่อยู่เบื้องหลังเธอมีอำนาจมาก เขาไม่เคยทดลองสืบหาบุคคลไม่นึกเลยว่าจะลำบากขนาดนี้ ธีมนต์โมโหทุบโต๊ะ “หลังเธอกลับประเทศมาตอนนี้พักอยู่ที่ไหน ไปมาหาสู่กับใครบ้าง? ไปสืบมาให้ชัดเจนเดี๋ยวนี้!” นัยวิทรีบรับคำ “ครับ ผมจะรีบไปตรวจสอบทันที” เมื่อนัยวิทเดินไปถึงประตู เขาก็ร้องทักทันที “เดี๋ยวก่อน ข่าวเรื่องที่กลับประเทศมาแล้ว ห้ามให้รั่วไหลออกไปเด็ดขาด” “ครับ ผมทราบดีว่าควรทำอย่างไร” ธีมนต์มองดูประตูออฟฟิคปิดลงแต่ความโมโหในใจแม้ตอนนี้ก็ยังไม่ซาลงเลยแม้แต่น้อย นารา เธอนี่เป็นตัวละครที่มองข้ามไม่ได้เลยจริงๆ