ตอนที่ 16 เดี๋ยวเธอก็จะได้มีเซ็กส์แล้ว

ต๭นที่ 16 เดี๋ยวเธอก็จะได้มีเซ็กส์แล้ว แสงดาวระยิบระยับทำให้ผู้คนมึนเมาในยามราตรี คอนโดเอร่า แสงไฟแต่ละห้องค่อยๆมืดดับลงไปตามกาลเวลา คืนนี้เป็นคืนที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงแมลงเล็กน้อยเท่านั้น รถเมอร์เซเดสไมบัคจอดอยู่หน้าอาคาร สุภาพบุรุษที่สง่างามหนึ่งคนกำลังรอคอยใครบางคนกลับมาอย่างเงียบสงบ ธีมนต์ที่นั่งอยู่ในรถ มองเวลาบ่อยครั้ง สามทุ่มครึ่ง สี่ทุ่ม สี่ทุ่มครึ่ง สี่ทุ่มสี่สิบห้านาที ห้าทุ่ม ผู้หญิงคนนี้ก็ยังไม่กลับมา การทำงานของนัยวิทเร็วมากๆ ค้นหาที่อยู่ปัจจุบันของนาราเจอเมื่อตอนบ่าย ค่ำนี้เขาก็เลยมาหาเธอเพื่อคิดบัญชี แต่เธอไม่อยู่บ้านเลยต้องรออยู่ด้านล่าง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วต่อสายหาเธออีกครั้ง “ขออภัยค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้” เขาขมวดคิ้วเขาโยนมือถือไว้ข้างๆ ยังปิดเครื่องอยู่ ผู้หญิงคนนี้ออกไปเที่ยวกับผู้ชายคนไหนกันถึงปิดเครื่อง! ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ มีรถบีเอ็มดับบลิวสีดำขับมาช้าๆ ไฟรถส่องสว่างไปทั่วพื้นที่ ยกเว้นไมบัคที่จอดซ่อนอยู่ในที่มืด “อื้ม...ฉันมึนแล้ว คงแก่แล้วแค่ดื่มเหล้าไปก็เมาแล้ว” นาราที่ลงมาจากรถนวดขมับไปบ่นไป ไวทยุตลงรถมาช่วยประคองเธอ “คืนนี้เธอดื่มมากไปแล้ว ให้ฉันช่วยพาเธอขึ้นบนห้องไหม?” แก้ของนารามีสีแดงฝาดๆ สายตาพร่ามัวเพราะความเมา กระดูกอ่อนนุ่มคล้ายก้านดอกไม้ราวกับจะปลิวไปตามลมได้เลย “ไม่ต้อง ฉันขึ้นเองได้...” นารายกมือขึ้นมาโบกให้เขา ธีมนต์จับจ้องทุกรายละเอียด เขาเดาไม่ผิด ผู้หญิงคนนี้ไปนัดเดทกับผู้ชายจริงๆ เขาทำเสียงฮึดฮัดเย็นชา หลังจากรอจนธีมนต์ไปพ้นสายตาแล้ว เขาก้มหน้าลงสองนาที หลังจากลงรถก็ก้าวขายาวๆไปยังเงาร่างบอบบาง คว้าแขนเธออย่างแรงหันหน้าเข้าหาตนเอง นาราไม่มีท่าทีตอบสนอง ขาเอียงพิงไปบนตัวของเขา ก่ายที่กล้ามอกอันกำยำของเขาจึงทรงตัวได้ “ใครน่ะเดินไม่ดูเลย!” ท่าทีของเธอทำให้ธีมนต์โกรธ “แม่ปีศาจสาว กลับมาทั้งๆเมาแบบนี้ ไม่ได้รู้สำนึกถึงอันตรายเลยเหรอ?” นาราเงยหน้าขึ้นจ้องมองแล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊ากพูดเสียงสอง “ที่แท้ก็พี่เขยนี่เอง ทำไม? คิดถึงฉันเหรอคะ?” “ฉันถามเธอหน่อย ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เหยื่อใหม่ของเธอเหรอ?” นาราหรี่ตาลงนิ้วอยู่ไม่สุขไต่ขึ้นไปยังคางเหลี่ยมๆของเขา “ทำไม พี่เขยหึงเหรอ?” ทั้งสองจ้องหน้ากันอยู่นาน แล้วเธอจึงถาม “จะหึงไปทำไม?” นิ้วของเธอแกว่งไปมา “เขาไม่ใช่คนใหม่ แต่เป็นคนเก่าชวนฉันไปกินข้าวที่บ้าน คุณจะกังวลไปทำไม!” “อื้ม...ฉันง่วงแล้ว ฉันจะขึ้นไปนอนแล้ว” นาราผลักเขาออกแล้วเดินเข้าไปข้างใน คนที่เดินโซเซไปมาตลอดดูจะเมามาก ก็ยังคิดจะเดินตรงไป? ธีมนต์มองดูแล้วเดินตามไปโดยไม่ได้ตั้งใจ “ทำไมเธอไม่เขาพาขึ้นไปล่ะ?” นารายอมให้เขาช่วยตัวเอง ดูเหมือนความสามารถในการพึ่งพาตัวเองของเธอจะลดลง “ถึงบอกว่าเป็นคนรักเก่าเป็นธรรมดาที่จะเบื่อ หรือเป็นพวกที่...” นาราคิดพักหนึ่งก่อนพูด “เป็นพวกที่พอเลิกกันแล้วก็เป็นเพื่อนกันได้ เข้าใจไหม?” “ฮะฮะ ฉันว่าเธอก็รู้ดีนี่” ทั้งสองมาถึงหน้าลิฟต์ ธีมนต์ปล่อยเธอให้กดลิฟต์โดยที่เขาไม่ช่วย นาราที่ทรงตัวไม่อยู่ก็ล้มลงไปทันที ธีมนต์ที่ตาไวมือไว โอบจับเธอให้ทรงตัวได้ทัน พอประตูลิฟต์เปิด เขาแบกเธอไว้บนไหล่แล้วเดินออก “หา...คุณทำอะไรวางฉันลงนะ” ทางเดินเงียบสงบเสียงร้องเอะอะของเธอสะท้อนชวนน่ารำคาญ เขาตีที่บั้นท้ายของเธอไปทีหนึ่ง “หุปปากไม่งั้นจะโยนเธอใส่อึหมา” นาราไม่อยากเถียงกับเขา ถึงหน้าประตูคอนโดเพียงไม่กี่ก้าว หลังจากหยิบกุญแจออกมาให้เขาเปิดประตูแล้ว ธีมนต์ก็แบกเธอเข้าไปเปิดไฟสาวเท้าก้าวยาวๆไปทางห้องนอน โยนเธอลงบนเตียงใหญ่ๆเหมือนกระสอบทรายแล้วเอาร่างตัวเองคร่อม “อืม...” นาราส่งเสียงเจ็บปวด อกถูกกดทับอึดอัดอย่างมากพยายามจะผลักตัวคนออกไป ธีมนต์ออกแรงกดไหล่เธอ เริ่มการเอาคืน “นารา เธอชอบเป็นแม่สื่อให้คนอื่นสินะ?” นารารวบรวมพลังทั้งหมดผลักเขาออก ยืนโซเซ ชี้นิ้วไปที่เขา “ก็เสน่ห์ของคุณมันมากเกินไปเองนี่นา เกี่ยวอะไรกับฉัน?” เธอเดินพิงกำแพงไปที่ห้องน้ำ พอเธอห่างไปธีมนต์ก็มองสังเกตทุกอย่างในคอนโดอย่างเบื่อๆ คอนโดเล็กๆมีการแบ่งสัดส่วนชัดเจนและแบบเดียวกันหมด ข้าวของเครื่องใช้เฟอร์นิเจอร์ภายในทั้งหมดเข้าชุดกัน ไม่มีพื้นที่เปล่าประโยชน์สัดส่วนมีความชัดเจนและสมบูรณ์ สายตาสะดุดที่กำแพงสีน้ำตาลด้านหลังเตียงใหญ่ มีรูปถ่ายขนาดใหญ่แขวนอยู่ ดูจากมุมแล้วน่าจะเป็นรูปถ่ายตอนรีบ ภายเป็นสีโทนเข้ม นารานั่งข้างหน้าต่างมองออกไปด้านนอก รูปร่างอ้อนแอ้น โครงหน้าสวยงาม ที่ชัดที่สุดคือดวงตาอ้างว้าง ตาดำที่แต่เดิมควรกระจ่างใสเป็นสายตาคนที่ผ่านมาโชกโชน ทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงความอ้างว้าง... เหงาอยู่เหรอ? ธีมนต์ขมวดคิ้ว ภาพนี้ดูดีให้อารมณ์ได้ดี แต่เศร้าเกินไปทำให้ผู้คนที่ดูรู้สึกไม่สบายใจ เป็นผลกระทบจากดวงตาแสนเศร้าของเธออย่างลึกลับ เขาลุกขึ้นเดินไปที่ชั้นด้านข้าง เต็มไปด้วยหนังสือว่าด้วยกฎหมาย เมื่อเขาเห็นตู้เสื้อผ้าอยู่ถัดไปจึงเปิดออก ภายในมีชุดเดรสอยู่ไม่มากส่วนใหญ่เป็นชุดทำงานผู้หญิง ธีมนต์ส่ายหัวและพึมพำ “เป็นการใช้ชีวิตได้จืดชืดมากๆ” ประตูห้องน้ำเปิดขึ้น นาราเดินออกมา แต่งหน้าอ่อนๆและเปลี่ยนเป็นชุดนอนกระโปรงลูกไม้คอวีคลุมเข่า มีเสน่ห์และบริสุทธิ์ สายตาธีมนต์มองไล่ไปจนถึงร่องของคอวี ก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้ นาราไม่ได้นึกถึง เขาถลาตัวเข้าไปทั้งตัวคว้ามาหมุนตัวราวกับคลื่นแล้วจับเธอกดลงบนเตียงอย่างรุนแรง ตาของธีมนต์สายตาเหมือนสัตว์ป่าที่ซ่อนความหิวกระหายไว้ เขาจ้องมองเธอที่เอนตัวตามสบายเป็นธรรมชาติ มือหนึ่งหนุนศีรษะแล้วเอนตัวลงข้างเธอ ดวงตาสีเข้มจ้องมองรูปร่างของเธออย่างไม่วางสายตา เส้นโค้งงดงามอ่อนช้อยยั่วเย้าผู้คน จิตใจที่อยากลงมือเองก็ควบคุมไม่ได้ มือใหญ่ๆไต่มาที่คอขาวๆของเธออย่างอุกอาจ แล้วคืบคลานลงมาทีละนิดจนถึงเนินอันอวบอิ่ม เขาก็ไม่สามารถควบคุมมันได้อีก พลิกตัวคร่อมร่างของเธอ เล่นที่มุมปากบางๆ สีแดงของเธอ “แม่ปีศาจสาว ไม่ใช่ว่าอยากลองขนาดกับระยะเวลาของฉันเหรอเหรอ?” นาราง่วงมากจนขยับไม่ไหวตอบว่า “คุณพี่ ฉันง่วงมากเลย คืนนี้ไม่มีอารมณ์หรอกนะ” ธีมนต์ไม่เชื่อว่าตัวเองกระตุ้นเธอไม่ได้แม้สักนิด เขาจูบไปที่ติ่งหูเธอ พูดด้วยน้ำเสียงแหบๆมีเสน่ห์ยั่วยวน “เดี๋ยวเธอก็จะได้มีเซ็กส์แล้ว” “ฉันง่วงจริงๆ ฉันดื่มเหล้าเข้าไปเยอะ ถ้าคุณดันทุรังมันจะต่างกับการข่มขืนยังไง? สักพักถ้าฉันหลับไป ก็เท่ากับว่าคุณได้เสียกับศพนะ!” “นี่เธอ” ธีมนต์มุมปากกระตุกเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ช่วยพูดจาให้มันดีๆหน่อยไม่ได้รึไงนะ? “ยังไงซะฉันก็ไม่มีอารมณ์ คุณตามสบายแล้วกัน” เธอใช้สติที่เหลืออันน้อยนิดพูด ไม่นานเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอก็ดังขึ้น ธีมนต์ถอดเสื้อและกางเกงเรียบร้อยแล้ว พอหันกลับมา ก็พบว่านาราหลับไปแล้ว ในใจมีความรู้สึกพ่ายแพ้ขึ้นมาทันที นึกถึงคำพูดเมื่อกี้ที่เธอพูดว่าข่มขืนกับศพ? เขาไม่ต้องการ! เขาชอบที่จะมีการขัดขืน การที่ไม่มีความรู้สึกว่าเอาชนะได้มันน่าเบื่อ มีคนที่แสนเซ็กซี่อยู่ใกล้ตัว แต่เขาได้แต่ดูไม่สามารถกินได้ ธีมนต์กลุ้มอยู่ตลอดคืน จนในที่สุดก็เข้าไปอาบน้ำเย็นและนอนข้างๆเธออย่างซื่อๆ