ตอนที่ 37 กอดฉันไว้แน่น ๆ นะ ฉันจะทำให้คุณสนุกเพิ่มขึ้น

ต๭นที่ 37 กอดฉันไว้แน่น ๆ นะ ฉันจะทำให้คุณสนุกเพิ่มขึ้น “คุณชายทัศคะ พวกเราไปว่ายน้ำกันเถอะค่ะ!”มะนาวเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเสร็จสรรพ แต่ว่ามือข้างหนึ่งขอเธอยังกอดห่วงยางที่เป็นเป็ดตัวใหญ่ๆไว้ ก่อนหน้าที่จะเจอนารา เขาคิดว่าเธอใส่บิกินี่แล้วหุ่นดีมาก ถ้าเปรียบเทียบหุ่นมะนาวกับหุ่นนาราแล้วล่ะก็ อย่างนั้นหุ่นของมะนาวก็น่าเบื่อไม่มีรสชาติ ทัศสัยยังไม่ทันได้พูดอะไร เขาก็เหลือบไปเห็นนาราที่เดินออกมาจากห้องโดยสารหลัก รูปร่างที่ถูกเปิดเผยโดยชุดบิกินี่ที่สวมใส่ทำให้เห็นรูปร่างที่ได้สัดส่วนนูนเนิ่นออกมาอย่างไม่ต้องสงสัย หน้าอกที่อวบอิ่ม เอวคอดกิ่วที่เชื่อมต่อระหว่างท้องน้อยที่แบนราบและระหว่างขา พร้อมกับเรียวขาคู่งามที่ผอมเพรียวได้สัดส่วน มะนาวมองตามสายตาที่เป็นประกายของทัศสัย ยัย ป๊อปปี้ อีกแล้วเหรอ แต่ว่ารูปร่างแบบนี้ไม่พูดถึงก็คงไม่ได้ เพราะสามารถทำให้ผู้หญิงด้วยกันเองอย่างมะนาวก็อดที่จะอิจฉาอยู่ลึก ๆ ไม่ได้ “เธอว่ายน้ำไม่เป็นเหรอ”ทัศสัยมองมาที่มะนาว มะนาวพยักหน้า พลางกับจงใจยิ้มให้มีเสน่ห์พร้อมกับโอบรอบแขนของเขา “ดังนั้นคุณชายทัศ ต้องดูแลมะนาวนะคะ” ทัศสัยดึงมือของเขาออกมา “อย่างนั้นเธอก็ไปเล่นกับเป็ดของเธอเถอะ ฉันจะไปว่ายน้ำ ไม่สามารถดูแลเธอได้” เธอเตรียมห่วงยางเป็ดตัวใหญ่ ๆ ไว้แต่เนิ่น ๆ ก็เพื่อที่จะแสร้งทำเป็นว่ายน้ำไม่เป็น แต่ทว่ากลับกลายเป็นว่าต้องอยู่บนเรือยอชท์นี่อย่างน่าอาย มะนาวย่ำเท้าอย่างไม่พอใจ “คุณชายทัศ!” ทัศสัยเดินออกมาไกลแล้ว เมื่อเดินมาถึงนารา เธอกลับเหมือนเงือกสาวแสนสวยที่วาดเส้นโค้งเล็ก ๆ อย่างสวยงามและดำลงไปในน้ำ ผิวน้ำใสมากจนกระทั่งมองเห็นก้นทะเล ทัศสัยที่ยืนอยู่บนเรือสามารถมองเห็นท่าว่ายน้ำที่สวยงามของนารา บางทีก็เหมือนปลาโชยุ ที่ว่ายได้อย่างคล่องแคล่ว บางทีก็เหมือนเอลฟ์ขี้เล่น ที่ว่ายอยู่ในน้ำแล้วเกิดระลอกคลื่น ซึ่งเธอได้แสดงให้เห็นถึงท่วงท่าที่สวยงามของเธอ เมื่อทัศสัยวิ่งเข้าไปเปลี่ยนใส่กางเกงว่ายน้ำเสร็จ ก็รีบกระโดดดำเข้าไปในน้ำเพื่อไล่ตามจังหวะการว่ายของนารา “นางฟ้า น้ำของที่นี่ต่างก็กำเนิดจากธรรมชาติซึ่งมันดีกว่าสระว่ายน้ำใช่ไหม” นาราดำลงไปในน้ำ หลังจากวาดวงกลมของคลื่นน้ำเสร็จ ก็ลอยตัวอยู่ในทะเล พร้อมกับเสียงขี้เกียจ “ไม่เลว” ทัศสัยตื่นเต้นมาก นี่คือครั้งแรกที่นางฟ้าตอบกลับคำพูดของเขา พร้อมทั้งว่ายเข้าไปข้างๆเธอ “ ถ้าคุณชอบ ผมสามารถพาคุณออกมาท้องทะเลได้บ่อยๆ” ทันใดนั้นเอง เสียงบิดเครื่องยนต์ที่กระทบกับคลื่นก็ดังกึกก้องเข้ามา เจ็ทสกีสีดำคันนั้นกลิ้งตัวเป็นเกลียวคลื่นและขี่มาทางด้านนี้ ในขณะที่ธีมนต์ขี่ผ่านทัศสัย เขาก็ตั้งใจบิดเครื่องยนต์ให้แรงขึ้น เพื่อให้คลื่นน้ำนั้นกระเซ็นถูกหน้าเขา “ธีมนต์ นายตั้งใจใช่ไหม”ทัศสัยเช็ดหน้า รู้สึกค่อนข้างหดหู่ เขามองไปที่นาราของเขา พร้อมกับกลั้นเสียงหัวเราะ ธีมนต์ไม่ได้ตอบคำถามของทัศสัย เพราะเขาได้ขี่เจ็ทสกีมาที่ข้างหน้าของนารา “อยากขึ้นมาไหม” นาราชอบกีฬาประเภทโลดโผน เธอจับมือของธีมนต์ที่ยื่นให้มา จากนั้นก็ดึงตัวขึ้นนั่งบนเจ็ทสกี เสียงบิดคันเร่งดังกึกก้อง ธีมนต์ตั้งใจที่จะให้น้ำทะเลกระเซ็นเข้าหน้าของทัศสัยอีกครั้ง จากนั้นก็ขี่วาดเป็นเส้นโค้งที่สวยงามพร้อมกับขี่เจ็ทสกีให้ไกลออกไป เพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองตกจากเจ็ทสกี นาราก็กอดเอวกำยำของธีมนต์ไว้แน่น สายลมกระทบคลื่น สายลมและเกลียวคลื่นก็พัดผ่านเข้ามากระทบแก้มนั้นอย่างบ้าคลั่ง แสงแดดกำลังพอดี ความเค็มของน้ำทะเลก็ถูกเติมเต็มไปด้วยความหวาน “เกมเด็ก ๆ ของทัศสัยนั้น ดึงดูดเธอไม่ได้”เสียงที่นุ่มลึกของธีมนต์ ถูกสายลมช่วยเป็นสื่อกลางส่งผ่านไปทางหูของเธอ นารายิ้มเล็ก ๆ “นายแคร์หรอ” “แคร์สิ อย่าลืมสิ เป้าหมายของฉันก็คือกลืนกินเธอ”เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ทัศสัยนั้นแย่งชิงไปก่อนแน่ “งั้นนายก็มีเป้าหมายที่ค่อนข้างยากมาก ๆ แล้วล่ะ”นารา หันหน้าไปรับลมทะเล คลื่นทะเลก็ม้วนตัวขึ้นสูงประมาณหนึ่งเมตรกว่า อารมณ์ของเธอก็ดูเหมือนจะดีขึ้นมาก ในช่วงระยะเวลาที่หมกมุ่นไปกับการคิดที่จะแก้แค้น เธอก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้รับการผ่อนคลายเหมือนแบบนี้ “ฉันก็แค่ชอบเกมที่มันมีความท้าทายเท่านั้น”ธีมนต์เพิ่มแรงม้า “ก็เหมือนกับเกมทางน้ำอันนี้ ถ้าไม่เล่นที่มันท้าทายหน่อย ฉันก็ไม่ชอบ” “เหรอ”นารากอดเขาไว้แน่น “งั้นเธอก็ทำให้ฉันเห็นหน่อยสิ ว่ามันจะท้าทายมากขนาดไหน” “กอดแน่น ๆ นะ”ธีมนต์บอกเธอ จากนั้นก็เริ่มทำการแหวกคลื่นทะเล การควบคุมคันเร่งคือจุดศูนย์กลางในการทำให้เจ็ทสกีเริ่มหมุนเป็นวงกลมไปรอบ ๆ และน้ำทะเลก็กระเซ็นโดนน่องขาของพวกเขา คลื่นน้ำที่อยู่ด้านท้ายของเจ็ทสกียิ่งเหมือนดอกไม้สีขาวที่สวยงาม เมื่อเหล่าปลาแหวกว่ายไปทิศทางใดพวกเขาก็ขี่ติดตามพวกปลาเหล่านั้น เขามักจะชะลอความเร็วเพื่อให้สมดุลกับการตีโค้งเป็นวงรอบเสมอ แค่การตีโค้งเป็นรูปดอกไม้สำหรับเขาแล้วมันไม่ยากเลย เมื่อตีโค้งได้หลายรอบ ธีมนต์ก็เริ่มรู้สึกแปลกใจ “เธอเคยเล่นมาก่อนเหรอ” มอเตอร์ไซด์สำหรับสองคนนั้นสิ่งที่ต้องใส่ใจเป็นพิเศษคือความเงียบ หากเมื่อใดที่คนซ้อนไม่นั่งให้สมดุลกับคนขับในขณะที่เกิดการตีโค้งก็จะง่ายต่อการพลิกคว่ำ “บางครั้งน่ะ!”ตอนที่อยู่นิวยอร์ก ไวทยุตจะชอบพาเธอออกมาขี่เจ็ทสกีเล่น หลังจากนั้นเธอก็หลงรักกีฬาทางน้ำนี้ “ไม่เลวนิ อย่างนั้นพวกเรามาต่อกันเถอะ”เมื่อเขาพูดเสร็จก็รีบเร่งแรงม้า เพื่อที่จะเตรียมตัวทำรูปดอกไม้อื่นต่อไป พร้อมกลับขี่ตรงไปข้างหน้าแล้วก็เลี้ยวกลับมา นาราดูการเคลื่อนไหวของเขาและก็รู้แล้วว่าเขากำลังจะทำอะไร จิตใต้สำนึกของเธอบอกให้เธอรีบแนบตัวไปทางด้านหลังของเขา แรงเสียดทานระหว่างผิวหนังเมื่อรวมเข้ากับความเรียบลื่นของน้ำ ความรู้สึกดีจากการสัมผัสนี้ มันยากที่จะอธิบายด้วยคำพูด ธีมนต์รู้สึกได้ถึงการแนบชิดของเธอและในขณะเดียวกันก็ทำให้ความทะเยอทะยานของเขาเพิ่มมากขึ้น เมื่อเขาวัดระยะทางได้ดีแล้ว ก็ขี่ไปยังปลายทางที่กำหนด เดิมทีที่เขาได้ชะลอคันเร่งไว้ ก็ยิ่งเร่งความเร็วให้เพิ่มมากขึ้นเพื่อให้เหมาะสมกับความแข็งแกร่งของกล้ามขาของเขา และเขาก็สามารถทำการเลี้ยวกลับได้อย่างเพอร์เฟกต์ การเคลื่อนไหวที่ท้าทายแบบนี้ก็ทำให้นาราร้องตะโกนด้วยความสนุก“ไม่เลว!” ธีมนต์รู้สึกไม่พอใจกับความคิดเห็นของเธอ “แค่ไม่เลวเองเหรอ” “นี่เป็นความคิดเห็นที่ไม่เลวแล้ว” ธีมนต์ไม่พอใจ “งั้นเรามาต่อกันเถอะ กอดไว้ให้แน่นๆนะ” เสียงเครื่องยนต์คำรามดังกว่าเดิม พื้นน้ำที่ถูกเจ็ทสกีสัมผัสนั้นถูกตีกลับขึ้นด้านบนเป็นสีขาวขนาบข้าง เพื่อที่จะแบ่งเป็นทางให้ธีมนต์ได้ทำสิ่งที่ท้าทายเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม นั่นก็คือ การลอยหมุนในอากาศ พื้นผิวน้ำที่อยู่ด้านหน้ากว้างประมาณ 60เมตร เขาลดความเร็วให้ช้าลงอย่างสมดุล และเตรียมพร้อมที่จะทำการหมุนที่สวยงาม อย่างไรก็ตาม เขาหล่อได้ไม่ถึงสามวินาที เพราะในขณะที่เขากำลังจะตั้งท่าการหมุนนั้น เนื่องจากแรงในการควบคุมมีไม่เพียงพอ จึงทำให้พวกเขาทั้งสอง ลอยตกลงไปในน้ำทะเล “ตู้ม” เสียงเหมือนกับปลาสองตัวตกลงไปในน้ำ ดีที่พวกเขาทั้งสองคนต่างก็ว่ายน้ำเป็น ซึ่งตอนที่เธอกำลังจะตกลงไปในทะเลนั้น นาราก็พลิกตัวบนอากาศและวาดองศาแขนให้เป็นมุมเรเดียน ใบหน้าเล็ก ๆ ที่บอบบางยกสูงขึ้นเล็กน้อย ตอนนี้เธอกำลังว่ายอยู่ในน้ำได้อย่างสมดุล ธีมนต์ที่อยู่ห่างจากเธอไม่ไกล ได้ตกตะลึงเพียงเล็กน้อยจากการพลิกตัวอันสวยงามของเธอเพราะเธอเหมือนกับเหงือกสาวที่ว่ายอยู่ในน้ำ ผมดำเงางามได้สยายไปทั่วผิวน้ำและเธอก็สะบัดผมเหล่านั้นขึ้นจากน้ำ และผมทั้งหมดของเธอก็ได้กลับไปอยู่ที่แผ่นหลังตามเดิม ธีมนต์อดไม่ได้ที่จะไม่ว่ายไปหาเธอ นารารู้ในท่าทีของเขาจึงรีบว่ายหลบออกไป การว่ายน้ำหนีและตามของเขาทั้งสอง คนที่ว่ายตามอย่างธีมนต์ก็เหมือนกลับปลาดาบที่ว่ายได้อย่างรวดเร็วพร้อมกับสามารถคำนวณอัตราความเร่งได้ เขากะระยะทางสายตาว่าห่างกันแค่วาเดียวก็จะสามารถจับนาราได้ เธอใช้แรงเตะเท้ามากยิ่งขึ้น ทำให้เธอห่างจากเขาได้เมตรกว่า เธอทำหน้าผีล้อเลียนเขาแล้วก็ว่ายน้ำต่อไปข้างหน้า ธีมนต์ยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นก็ดำน้ำลงไป คนที่ว่ายน้ำไม่หยุดอย่างนาราเริ่มรู้สึกสงสัยว่าทำไมข้างหลังถึงได้เงียบลงไป เธอหันหลังกลับไป ความเงียบของผืนทะเลไม่มีแม้แต่เงาของธีมนต์ เขาไปไหนแล้วนะ? ในขณะที่เธอกำลังตัดสินใจจะว่ายน้ำกลับไป เท้าของเธอก็ถูกแรงหนึ่งดึงไว้ทำให้เธอเสียการทรงตัว และเธอก็กำลังจมลงดิ่งลงไปในน้ำอย่างไม่มีข้อสงสัยด้วยแรงที่ถูกดึง “ฮะ นางฟ้าเป็นอะไร”ทัศสัยที่แอบดูพวกเขาทั้งสองมาโดยตลอด เห็นว่านาราถูกดึงให้จมลงไปในน้ำ ก็ลุกขึ้นยืนอย่างกระวนกระวายใจ นรัตว์ไม่ได้เห็นด้วยกับความกระวนกระวายใจของทัศสัย พร้อมกับเหลือบมองเบาๆ “ความสามารถในการว่ายน้ำของนางฟ้าแกดีจะตาย ไม่ต้องกังวลใจหรอก แกไม่เห็นเหรอว่าไอ้ธีก็ไม่เห็นเหมือนกัน” ทัศสัยตกใจ “นางฟ้าไม่ได้โดนไอ้ธีดึงลงไปใต้น้ำใช่ไหม” “ก็เป็นไปได้นะ”นรัตว์ตกปลาต่อไป เขามองทัศสัยที่ทำหน้าบึ้งตึงและเดินกลับไปกลับมาก็พูดขึ้นว่า “เงียบ ๆ ให้ฉันหน่อย อย่ามาทำให้ปลาของฉันตกใจจนหนีไปหมด ” “นรัตว์แกต้องเข้าใจความรู้สึกของฉันตอนนี้นะเว้ย”ทัศสัยมองเขาทั้งสองที่ดำผุดดำว่าย ก็รู้สึกทั้งโกรธทั้งแค้นทั้งอิจฉาในคราวเดียวกัน “ทำอะไรไว้ก็ได้อย่างนั้นแหละ”นรัตว์เองก็ไม่เห็นใจเขาเลยแม้แต่นิดเดียว