ตอนที่ 41 ลูกถูกนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์สวมเขาให้แล้วล่ะ

ต๭นที่ 41 ลูกถูกนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์สวมเขาให้แล้วล่ะ วันจันทร์ ณ สำนักงานทนายความ วันหยุดที่ผ่านมานี้เป็นวันหยุดที่มีความหมายมากเพราะว่าเธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการ ช่วงเช้าในขณะที่นารากำลังเดินเข้าออฟฟิศ มือถือของเธอก็มีเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นพอเธอเปิดดูก็พบว่ามีการโอนเงินเข้าเป็นจำนวนห้าแสนบาท นาราเห็นจำนวนเงินก็รู้ทันทีว่าใครเป็นคนโอน เธอวางมือถือไว้บนโต๊ะแล้วยกยิ้มอย่างพึงพอใจเพื่อรอสายจากปณิดา เป็นไปตามที่คิดเวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาทีก็มีสายเรียกเข้าจากปณิดา “ทนายนารา ต้องขอบคุณคุณมากนะคะไม่อย่างงั้นฉันคงไม่ได้ส่วนแบ่งเยอะขนาดนี้” “ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ เพราะฉันรับเงินจากคุณ” “ด้วยฝีมือของทนายนาราฉันเชื่อว่าอีกไม่นานคงเป็นที่รู้จักกันทั้งประเทศแน่ เงินห้าแสนนั่นคือค่าทนาย” ปณิดาชะงักไปสักพัก “เอ่อ...แลเรื่องที่ฉันฝากคุณจัดการครั้งก่อนมีความคืบหน้ายังไงบ้างคะ?” นาราเอนหลังพิงเก้าอี้ ดวงตาคู่สวยเปล่งประกาย เกรงว่านี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของการโทรมาครั้งนี้ เธอหยุดคิดสักพักแล้วเอ่ยขึ้น “คุณจัดการคุณจรรย์ธร ตอนนี้เธอยังไม่ออกจากโรงพยาบาล แล้วคุณยังไปติดต่อกับคุณธีมนต์อย่างเปิดเผย มันเกินไปหรือเปล่าคะ” “ถ้าธีมนต์อยู่ข้างเดียวกับฉันจะมีจรรย์ธรอีกสักสิบคนก็ไม่อยู่ในสายตาฉัน” “แต่คุณมั่นใจหรือคะว่าคุณธีมนต์จะสามารถปกป้องคุณไปได้ตลอดชีวิตจริง ๆ?” “เอ่อ......” ปณิดาอึกอัก ผู้ชายมักจะมีช่วงโปรโมชั่นสำหรับผู้หญิงเธอไม่สามารถรับประกันได้จริง ๆ นารารู้ว่าเธอกำลังกังวลเรื่องอะไรจึงให้คำแนะนำ “ฉันจะไม่นัดคุณธีมนต์ให้คุณแล้วแต่ฉันจะหาวิธีบอกตารางการเดินทางของเขาให้กับคุณ คุณสามารถไปสร้างความบังเอิญเจอกันเอาเองก็ดูโรแมนติกดีนะคะ” ปณิดาดวงตาเป็นประกายนี่เป็นความคิดที่ดีเลยทีเดียว เธอจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงมีความสุขเช่นเดิม “เช่นนั้นรบกวนทนายนาราด้วยนะคะ ฉันจะรอข่าวดีจากคุณค่ะ” หลังจากวางสายนาราก็ตกอยู่ในห้วงความคิด เธอเหม่อมองกระเป๋าเอกสารของตัวเองอยู่สักพัก จากนั้นก็หิ้วกระเป๋าใบนั้นเดินไปที่ห้องทำงานของไวทยุต “ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นไม่นานก็มีเสียงตอบรับจากด้านใน ไวทยุตเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเป็นนารา เขาจึงวางงานในมือลงแล้วเอ่ยถามขึ้น “?มีธุระหรือ” จากที่เขารู้จักนาราเธอจะไม่ยอมเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระอย่างแน่นอน นารานั่งลงแล้วยื่นเอกสารแบบแผนโครงการของบริษัทนาโนเบย์ให้กับเขา “ดูนี่ก่อน” ไวทยุตแปลกใจจึงหยิบเอกสารมาดูแล้วพบว่ามันคือแบบแผนโครงการครึ่งปีหลังของนาโนเบย์ “เธอเอามันมาได้ยังไง” ข้อมูลในเอกสารค่อนข้างละเอียดแม้แต่ราคาประมูลการลงทุนก็เขียนไว้อย่างละเอียด มีเอกสารฉบับนี้แล้วเมื่อถึงเวลาประมูลก็สามารถเอาชนะนาโนเบย์ได้อย่างง่ายดาย นารายกยิ้ม “ฉันเอามาจากไหนคุณไม่ต้องสนใจ ขอแค่คุณช่วยฉันสืบหน่อยว่าบริษัทคู่แข่งของนาโนเบย์ในการประมูลครั้งนี้มีบริษัทไหนบ้างก็พอ” ไวทยุตลองคิดดูแล้วเขาก็รู้ว่าเอกสารฉบับนี้ได้มาจากไหนและเขาก็รู้ว่าเธอกำลังจะทำอะไรแต่เขากำลังสับสน ธีมนต์ช่วยให้เธอได้แบบแผนโครงการที่สำคัญขนาดนี้มาไว้ในมือ พวกเธอ...... พอเห็นว่าไวทยุตกำลังตกอยู่ในภวังค์เธอก็เรียกสติเขา “คุณทนายยุต คุณทำได้ไหม” เขารีบหลุดออกจากภวังค์แล้วยิ้มบาง ๆให้เธอ “แน่นอนอยู่แล้ว มื้อเที่ยงไปกินข้าวด้วยกันไหม?” นาราลังเลสักพัก “ตอนบ่ายฉันต้องไปเอารถ หลายวันก่อนฉันเพิ่งซื้อรถคันใหม่” “พอดีเลย ผมจะได้ไปเป็นเพื่อนคุณและจะได้ลองนั่งรถใหม่คุณด้วย” ไวทยุตกลัวเธอปฏิเสธจึงรีบหาข้ออ้าง “ก็ได้ค่ะ!” …… ช่วงเที่ยงวัน ต้นฤดูร้อนกำลังจะผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว อากาศจึงค่อนข้างร้อนอบอ้าว คุณหญิงเพ็ญรดีทานอาหารเที่ยงกับคุณหญิงท่านอื่นเสร็จก็ขึ้นรถของที่บ้าน รถเคลื่อนที่ด้วยความเร็วคงที่อยู่บนถนน เธอมองออกไปนอกหน้าต่างสายตาก็ไปเห็นร่างที่คุ้นเคยเข้า นั่นมันนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไม่ใช่หรือ? นาราและไวทยุตเพิ่งกินข้าวเสร็จจึงมาเอารถที่โชว์รูม ทั้งสองคนหัวร่อต่อกระซิกเดินออกมาจากโชว์รูมแล้วขึ้นรถออดี้สีดำไปด้วยกัน ทั้งสายตาและท่าทางที่แสดงออกนั้นดูก็รู้ว่าความสัมพันธ์นั้นไม่ธรรมดา คุณหญิงเพ็ญรดีจึงรีบโทรแจ้งลูกชายทันที ธีมนต์เห็นว่าเป็นสายจากมารดาของตนจึงรับสายด้วยน้ำเสียงเนือยๆ “คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ?” คุณหญิงเพ็ญรดีรีบฟ้องราวกับเด็กนักเรียนตัวน้อย สายตาก็จับจ้องรถออดี้สีดำคันนั้น “ลูกชายรถ แม่เจอนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่น” “แล้วยังไงต่อครับ” ได้ยินเสียงเรียบ ๆของเขา คุณหญิงเพ็ญรดีก็เริ่มโมโห “แม่เจอหล่อนขึ้นรถไปกับผู้ชายคนอื่นแกยังนิ่งอยู่อีกเหรอ” ธีมนต์หัวเราะออกมาที่แท้แม่ของเขาก็โทรมาเพราะเรื่องนี้สินะ “คุณแม่โทรหาผมเพราะเรื่องนี้หรือครับ?” ช่างไม่ได้ดั่งใจคุณหญิงเพ็ญรดี! “ทำไมแกยังนิ่งอยู่ได้ หล่อนไปมาหาสู่กับผู้ชายคนอื่นลับหลังแกนะ ถ้าตอนนี้ยังไม่จัดการอีกหน่อยแกต้องตกอยู่ในกำมือของหล่อนแน่” การกระทำของแม่เขาทำให้เขานึกถึงประโยคประโยคหนึ่ง “ฮ่องเต้ไม่รีบขันทีรีบแทน” “แม่ใจเย็นๆ ผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นลูกค้าก็ได้” “ลูกค้าอะไรกัน หล่อนและผู้ชายคนนั้นหัวร่อต่อกระซิกดูก็รู้ว่าความสัมพันธ์ไม่ธรรมดา แม่จะบอกอะไรให้นะ หล่อนขึ้นรถออดี้สีดำของผู้ชายไปส่วนสองคนนั้นจะไปไหนต่อแม่จะไม่ตามไปแล้วนะ!” บางครั้งคุณหญิงเพ็ญรดีก็ช่างน่ารักเหลือเกิน ทั้ง ๆที่เป็นห่วงแต่กลับทำเฉยชา ทั้ง ๆที่อยากสะกดรอยตามพวกเขาไปแต่กลับกลัวเสียหน้าจึงตั้งใจพูดแบบนี้ “แม่กลับบ้านเถอะ ไม่ต้องตามหรอก!” “อะไรนะ?” คุณหญิงเพ็ญรดีใกล้จะระเบิดเต็มที “นางจิ้งจอกนั่นสวมเขาให้แกแล้ว แกยังนิ่งได้อีกเหรอ?” เธอคิดว่าเธอพูดขนาดนี้แล้วเขาจะต้องบอกว่างั้นสะกดรอยตามไปเลยแล้วโทรรายงานสถานการณ์เป็นระยะ ๆ เฮ้อ ไม่ได้ดั่งใจเธอเลยจริง ๆ! “คุณแม่ไม่ต้องกังวลขนาดนี้ผมเชื่อใจเธอครับ！” เขาไม่ได้เชื่อเธอจริง ๆอย่างที่พูด แต่จากที่เขารู้จักเธอตอนนี้คนที่มีความเกี่ยวพันต่อตระกูลหันมณีเหมือนว่าจะมีแค่เขาฝ่ายเดียว “แม่จะบอกให้นะว่าการประคบประหงมผู้หญิงน่ะไม่ใช่ว่าเชื่อใจอย่างเดียว แกจะรอจนกว่าจะเห็นกับตาหรือไงว่าหล่อนมีชู้ แกถึงจะตาสว่าง? ตอนนี้แกต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม” “ตอนนี้แกอยู่ในกำมือเธอแบบนี้อีกหน่อยอยู่ในบ้านจะมีที่ยืนอีกหรือ?” “ฉันจะเป็นลม ทำไมฉันมีลูกไม่เอาไหนแบบแกเนี่ย!” …… คุณหญิงเพ็ญรดีพูดอยู่ฝ่ายเดียวความเร็วในการพูดนั้นราวกับลูกกระสุนปืนไรเฟิล “คุณแม่หยุดก่อนครับ คืนนี้ผมจะพาเธอกลับไปให้แม่สอบสวนโอเคไหมครับ?” “แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย!” คุณหญิงเพ็ญรดีพูดมายืดยาวเพื่อฟังรอประโยคนี้ หลังจากวางสายคุณหญิงเพ็ญรดีก็ยังบ่นพึมพำไม่เลิก “ตอนแรกฉันก็คิดว่านางจิ้งจอกนี่ไม่ธรรมดาแล้ว ตอนนี้มาเห็นกับตาว่าหล่อนอยู่กับผู้ชายคนอื่น ผู้หญิงหน้าไม่อายแบบนี้วันนี้ฉันจะสั่งสอนให้ชุดใหญ่” “เอี๊ยด” “โครม” ท่ามกลางความเงียบสงบ ทันใดนั้นก็มีเสียงเบรกรถอย่างแรงและเสียงชนดังโครมทำให้การจราจรบนถนนติดขัดตามไปด้วย คุณหญิงเพ็ญรดียังพูดไม่ทันจบก็ถูกรถคันหลังชนท้ายเข้าให้ เนื่องจากเธอนั่งเบาะด้านหลังและเธอไม่ได้รัดเข็มขัดนิรภัยทำให้เธอถูกแรงด้านหลังกระแทกอย่างจังจนตัวลอยไปด้านหน้าบริเวณศีรษะนั้นถูกกระแทกจนเลือดอาบ รถที่กำลังติดไฟแดงก็ได้รับผลกระทบเป็นโดมิโนชนกันต่อไปเรื่อย ๆ อุบัติเหตุที่รุนแรงนี้ทำให้ทุกคนตกใจและมีความอลหม่านเกิดขึ้น อุบัติเหตุนี้เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ทุกคนต่างตกอยู่ในสภาวะมึนงง